Νεκροί, σε κατάσταση μουμιοποίησης χωρίς καμμία επεξεργασία!

Νεκροί, σε κατάσταση μουμιοποίησης χωρίς καμμία επεξεργασία!

Το φαινόμενο καταγράφεται στην Ρωσία και τα τελευταία χρόνια προβληματίζει τις αρχές! Το κοινό στοιχείο όλων των περιπτώσεων είναι πως πρόκειται για ανθρώπους μοναχικούς οι οποίοι έχουν εξαφανιστεί για χρόνια.
Ξαφνικά εντοπίζονται στα σπίτια τους, σε κατάσταση μουμιοποίησης! Τα χρονικά διαστήματα που έχουν να δώσουν σημεία ζωής ξεκινούν από 4 μήνες και φτάνουν στα 13 χρόνια!
Το πιο πρόσφατο περιστατικό είναι αυτό μιας γυναίκας ηλικίας 70 ετών που βρέθηκε μέσα στο διαμέρισμά της σε μουμιοποιημένη κατάσταση στην Μόσχα. Το σώμα της παράμενε στο διαμέρισμα για τέσσερις μήνες χωρίς να υποστεί ουσιαστική αλλοίωση, όπως εκτιμούν οι αστυνομικές αρχές.

Το 2007 στην Κεντρική Ρωσία ένοικοι διαμερίσματος στην πόλη Tula τρόμαξαν όταν εντόπισαν ένα μουμιοποιημένο σώμα. Ο ένοικος, στον οποίο ανήκε το σώμα, βρέθηκε καθισμένος σε μια πολυθρόνα στην κουζίνα του διαμερίσματος (στη φωτογραφία αριστερά). Το περίεργο είναι ότι νεκρός άνδρας είχε εξαφανιστεί για έξι χρόνια!

Οι διωκτικές αρχές που επιλήφθηκαν του περιστατικού ανέφεραν πως ο άνδρας, Vladimir Ledenev 68 ετών, δεν έφερε κανένα σημάδι βίαιης πράξης που να αιτιολογεί τον θάνατο του από εγκληματική πράξη. Περιέργως οι υπηρεσίες υγιεινής αρνήθηκαν όμως να απολυμάνουν τον χώρο όπου βρέθηκε η μούμια, παρά τις εντολές της τοπικής αστυνομίας.

Λίγους μήνες πριν είχε βρεθεί το μουμιοποιημένο σώμα της 67 χρονης Praskovya η οποία είχε εξαφανιστεί πριν από 13 χρόνια (στη φωτογραφία επάνω)!

Οι αστυνομικοί δηλώνουν άγνοια για το πώς αυτά τα σώματα μουμιοποιούνται και δεν αλλοιώνονται, αλλά κυρίως πώς δεν εκλύεται κάποια αφόρητη δυσοσμία. Το γεγονός μάλιστα πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν εξαφανιστεί από τους δικούς τους για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα οδηγεί στην υπόθεση ότι μάλλον μεταφέρονται κάπου αλλού και επανατοποθετούνται στα σπίτια τους σε κατάσταση μουμιοποίησης. Το ερώτημα είναι από ποιούς και γιατί;

Διαβάστε περισσότερα: http://rc-cafe.blogspot.com/2010/03/blog-post_2876.html#ixzz0hF7OCliD