Υπόθεση «Ρόσγουελ» και στην Κύπρο;
Τι ήταν το Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενο Αντικείμενο που συνετρίβη το 1973 στο όρος Τρόοδος;...
Πασίγνωστη είναι η υπόθεση «Ρόσγουελ», με τον – υποτίθεται – εξωγήινο που έκανε «ντόρο» το καλοκαίρι του 1995. Ένα φιλμ διάρκειας λίγης ώρας που όμως πολλοί αμφισβήτησαν για την αληθινότητά του. Κατέληξε έτσι να αποτελεί ένα ακόμα ανεξήγητο μυστήριο και αίνιγμα της έρευνας και της αναζήτησης...
Όμως φαίνεται ότι μια παρόμοια υπόθεση σαν του «Ρόσγουελ» εκτυλίχθηκε κάποτε και στην Κύπρο! Μάλιστα στην Κύπρο προ της τουρκικής εισβολής, εν έτει 1973. Όλα ξεκίνησαν πριν κάποια χρόνια, όταν ένας Άγγλος στρατιωτικός, ο Τομ Κλαρκ, που υπηρετούσε στις βρετανικές βάσεις του νησιού, δήλωσε δημόσια μερικά πολύ παράξενα πράγματα!
Είπε συγκεκριμένα, ότι κάποια νύχτα του 1973 (δεν λέει ακριβώς την ημερομηνία), και ενώ βρισκόταν σε κανονικής ρουτίνας νυχτερινή άσκηση, είδε κάτι που του σημάδεψε ανεξίτηλα την ζωή. Είδε συγκεκριμένα ένα UFO να συντρίβεται πάνω στα βουνά του Τρόοδος της Μεγαλονήσου! Ο Κλαρκ μίλησε για πρώτη φορά για το συγκλονιστικό γεγονός στο μηνιαίο περιοδικό UFO Monthly, το 2005. Είπε σε γενικές γραμμές όλα αυτά που ακολουθούν.
Ήταν τότε, το 1973, δεκανέας. Υπηρετούσε στις βρετανικές βάσεις του Ακρωτηρίου στην Κύπρο. Κάποια νύχτα, σε μια συνηθισμένη νυχτερινή άσκηση, τον είχαν επιλέξει να είναι ένας από μια ομάδα συνολικά 8 ατόμων: 6 στρατιώτες, ένας λοχίας και ένας ανώτερος αξιωματικός. Αποστολή τους, να εγκαταστήσουν πάνω στην οροσειρά του Τροόδους ένα παρατηρητήριο και να ενημερώσουν σχετικά για την εξέλιξη της αποστολής τους.
Ο Κλαρκ είπε στο περ. UFO Monthly: «Είχαμε εγκατασταθεί στο σημείο εκεί για την νύχτα. Όλοι έλεγαν πόσο καθαρός ήταν ο ουρανός και ότι μπορούσες να δεις τα εκατομμύρια αστέρια. Τοποθετήθηκαν σκοπιές και οι υπόλοιποι από εμάς, ξαπλώσαμε κάτω για να κοιμηθούμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Όλοι μας ξυπνήσαμε κατά τις 2 η ώρα το πρωί από ένα λαμπρό, εκθαμβωτικό, γαλαζωπό φως. Στην αρχή νομίσαμε ότι ήταν ένα ελικόπτερο που μας γύρευε ή κάτι τέτοιο. Τι συνέβη μετά είναι δύσκολο να το εξηγήσω. Δεν υπήρχε έκρηξη, αλλά όλοι μας χτυπηθήκαμε από κάτι, το οποίο θα το περιέγραφα μόνο ως ωστικό κύμα, που μας έριξε όλους κάτω στην γη. Το φως απλά εξαφανίστηκε. Αμέσως όλοι μας πήραμε αμυντική διάταξη, νομίζοντας πως δεχόμαστε επίθεση, και θυμάμαι ότι ήμουν πολύ φοβισμένος. Όλοι μας είχαμε ξαπλώσει, απ’ ό,τι φαίνεται για ώρες, σε πλήρη σιγή, περιμένοντας ότι κάτι πρόκειται να συμβεί μετά. Δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα»...
Και συνεχίζει ο Κλαρκ την περιγραφή του: «Το μπλε φως δεν έκανε κάποιο θόρυβο, αλλά ήταν ορατό για 7-8 λεπτά και δεν υπήρξε ούτε άφιξη ούτε αναχώρηση για το φως. Για ένα δευτερόλεπτο ήταν εκεί, στο επόμενο είχε κιόλας φύγει. Το ωστικό κύμα ήταν εξαιρετικά δυνατό και δεν υπήρξε θόρυβος έκρηξης πάνω στο βουνό. Αμέσως μετά, καθώς ήμασταν ξαπλωμένοι κάτω, ο πρώτος ήχος που άκουσα ήταν η φωνή του λοχία που βρισκόταν σε διαφορετική θέση. Μετά από λίγο, ο λοχαγός συναντήθηκε με την υπόλοιπη ομάδα και έδωσε οδηγίες στους στρατιώτες να μείνουν στο σημείο συντριβής καθώς αυτός και ο λοχίας θα προχωρούσαν μπροστά και θα διενεργούσαν αναγνώριση της περιοχής».
Στην συνέχεια ο Κλαρκ λέει: «Ύστερα από μία ώρα, οι δυο τους επέστρεψαν και είπαν ότι είδαν την συντριβή κάποιου σκάφους. Μας είπαν επίσης ότι μεταβίβασαν την πληροφορία στην βάση πριν έρθουν πίσω σ’ εμάς και έπρεπε να παραμείνουμε εκεί ως ομάδα αποκατάστασης και ότι το προσωπικό επιφυλακής της βάσης ήταν καθ’ οδόν και έπρεπε να βοηθήσουμε να ασφαλίσουμε την περιοχή και να συλλέξουμε τυχόν συντρίμμια»...
Ο Κλαρκ έδωσε, εκτός από την εντυπωσιακή βέβαια μαρτυρία του, στην δημοσιότητα και ένα σχεδιάγραμμα όπου απεικονίζεται το σημείο συντριβής του μυστηριώδους σκάφους. Εκεί όπου είχε συντριβεί αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία κρατήρα με διάμετρο περίπου 70 μέτρα. Το αξιοπερίεργο είναι ότι αν και η πρόσκρουση του σκάφους πάνω στο βουνό ήταν βίαια, εντούτοις δεν ακούστηκε έκρηξη και μάλλον το ωστικό κύμα δημιουργήθηκε εξαιτίας της συντριβής.
Ακόμα πιο παράξενα τα όσα είπε ο Κλαρκ στην συνέχεια της μαρτυρίας του: «Τα ελικόπτερα που ήρθαν να μαζέψουν τα συντρίμμια ήταν χωρίς διακριτικά και άνθρωποι με μαύρο ρουχισμό, και συγκεκριμένα ολόμαυρες φόρμες χωρίς κάποιο εμφανές διακριτικό, εξήλθαν από αυτά και εκφόρτωσαν αποθηκευτικά φορτία. Εμείς επιτρεπόταν να είμαστε στην τοποθεσία, όπου όλα τα μεγάλα κομμάτια από τα συντρίμμια είχαν απομακρυνθεί από την περιοχή. Δική μας δουλειά, όπως μας είχαν πει, ήταν να ερευνήσουμε την περιοχή απ’ οτιδήποτε νομίζαμε ότι ανήκε στο σημείο συντριβής και αν βρίσκαμε κάτι, θα το τοποθετούσαμε σε κάτι που έμοιαζε με τεράστιους βιομηχανικούς κάδους»...
Συνεχίζει ο Κλαρκ σε άλλο σημείο της ενδιαφέρουσας διήγησής του: «Μάζεψα ένα κομμάτι που μου έμοιαζε με κάρβουνο, αλλά από την μια μεριά είχε κάτι που έμοιαζε με χρυσή κεραμιδωτή επιφάνεια και την κάλυπτε όλη. Αφού τοποθέτησα το αντικείμενο στον κάδο, πρόσεξα πως δύο κομμάτια από την χρυσή ουσία κόλλησαν στα χέρια μου και ένα άλλο κομμάτι το τοποθέτησα με ασφάλεια στην βέρα μου. Κατάφερα και έβαλα αυτά τα τρία κομμάτια στην μπροστινή τσέπη του στρατιωτικού μου πουλόβερ. Ύστερα από μερικές ώρες ανακοινώθηκε αναφορά και μας διέταξαν να σταθούμε όλοι στην σειρά, όπου μας δόθηκαν αυστηρές συστάσεις να μην πάρουμε τίποτα από την περιοχή και να μην μιλήσουμε για το συμβάν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, γιατί αν το κάναμε θα παραπεμπόμασταν σε στρατοδικείο. Μετά φύγαμε όλοι από την περιοχή με ελικόπτερα, αλλά εμείς μεταφερθήκαμε όχι στην βάση μας, αλλά στην αγγλική βάση της Δεκέλειας».
Κατά τον Κλαρκ εκεί συνέβησαν τα εξής: «Στην μια μεριά στήθηκαν κάτι που έμοιαζε με θαλάμους που ψηφίζεις. Αμέσως μετά, μας ανέκριναν όλους ξεχωριστά. Με ρώτησαν να περιγράψω ακριβώς τι είχα δει και τι είχα κάνει στο σημείο της συντριβής, και με προειδοποίησαν ξανά να μην συζητήσω με κανένα τα γεγονότα που συνέβησαν. Ύστερα από τις ατομικές ανακρίσεις, μαζευτήκαμε όλοι μαζί και μας είπαν ποτέ να μην αποκαλύψουμε οτιδήποτε από αυτά που είδαμε ή κάναμε εκείνη τη μέρα, γιατί αν το κάναμε ως ενεργά μέλη του στρατού, θα κατηγορούμασταν για προδοσία και θα μας εκτελούσαν με πυροβολισμό»!
Φυσικά οι στρατιώτες, 6 στον αριθμό, που ήτανε μαζί εκείνη την παράξενη νύχτα σκορπίστηκαν άλλος εδώ, άλλος εκεί... Δεν ξαναείδε ποτέ ο ένας τον άλλο! Τι συνέβη λοιπόν στην Κύπρο εκείνη τη νύχτα του 1973; Πρόκειται για συντριβή UFO; Ποιοι ήταν οι άνδρες με τα μαύρα (Men in black!) που μάζευαν προσεκτικά το υλικό από τα συντρίμμια; Γιατί είναι άκρως απόρρητα ακόμα και σήμερα τα πορίσματα των ερευνών των Βρετανών; Κάτι πολύ παράξενο συνέβη τότε στο Τρόοδος! Πάρα πολύ παράξενο...
Όμως φαίνεται ότι μια παρόμοια υπόθεση σαν του «Ρόσγουελ» εκτυλίχθηκε κάποτε και στην Κύπρο! Μάλιστα στην Κύπρο προ της τουρκικής εισβολής, εν έτει 1973. Όλα ξεκίνησαν πριν κάποια χρόνια, όταν ένας Άγγλος στρατιωτικός, ο Τομ Κλαρκ, που υπηρετούσε στις βρετανικές βάσεις του νησιού, δήλωσε δημόσια μερικά πολύ παράξενα πράγματα!
Είπε συγκεκριμένα, ότι κάποια νύχτα του 1973 (δεν λέει ακριβώς την ημερομηνία), και ενώ βρισκόταν σε κανονικής ρουτίνας νυχτερινή άσκηση, είδε κάτι που του σημάδεψε ανεξίτηλα την ζωή. Είδε συγκεκριμένα ένα UFO να συντρίβεται πάνω στα βουνά του Τρόοδος της Μεγαλονήσου! Ο Κλαρκ μίλησε για πρώτη φορά για το συγκλονιστικό γεγονός στο μηνιαίο περιοδικό UFO Monthly, το 2005. Είπε σε γενικές γραμμές όλα αυτά που ακολουθούν.
Ήταν τότε, το 1973, δεκανέας. Υπηρετούσε στις βρετανικές βάσεις του Ακρωτηρίου στην Κύπρο. Κάποια νύχτα, σε μια συνηθισμένη νυχτερινή άσκηση, τον είχαν επιλέξει να είναι ένας από μια ομάδα συνολικά 8 ατόμων: 6 στρατιώτες, ένας λοχίας και ένας ανώτερος αξιωματικός. Αποστολή τους, να εγκαταστήσουν πάνω στην οροσειρά του Τροόδους ένα παρατηρητήριο και να ενημερώσουν σχετικά για την εξέλιξη της αποστολής τους.
Ο Κλαρκ είπε στο περ. UFO Monthly: «Είχαμε εγκατασταθεί στο σημείο εκεί για την νύχτα. Όλοι έλεγαν πόσο καθαρός ήταν ο ουρανός και ότι μπορούσες να δεις τα εκατομμύρια αστέρια. Τοποθετήθηκαν σκοπιές και οι υπόλοιποι από εμάς, ξαπλώσαμε κάτω για να κοιμηθούμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Όλοι μας ξυπνήσαμε κατά τις 2 η ώρα το πρωί από ένα λαμπρό, εκθαμβωτικό, γαλαζωπό φως. Στην αρχή νομίσαμε ότι ήταν ένα ελικόπτερο που μας γύρευε ή κάτι τέτοιο. Τι συνέβη μετά είναι δύσκολο να το εξηγήσω. Δεν υπήρχε έκρηξη, αλλά όλοι μας χτυπηθήκαμε από κάτι, το οποίο θα το περιέγραφα μόνο ως ωστικό κύμα, που μας έριξε όλους κάτω στην γη. Το φως απλά εξαφανίστηκε. Αμέσως όλοι μας πήραμε αμυντική διάταξη, νομίζοντας πως δεχόμαστε επίθεση, και θυμάμαι ότι ήμουν πολύ φοβισμένος. Όλοι μας είχαμε ξαπλώσει, απ’ ό,τι φαίνεται για ώρες, σε πλήρη σιγή, περιμένοντας ότι κάτι πρόκειται να συμβεί μετά. Δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα»...
Και συνεχίζει ο Κλαρκ την περιγραφή του: «Το μπλε φως δεν έκανε κάποιο θόρυβο, αλλά ήταν ορατό για 7-8 λεπτά και δεν υπήρξε ούτε άφιξη ούτε αναχώρηση για το φως. Για ένα δευτερόλεπτο ήταν εκεί, στο επόμενο είχε κιόλας φύγει. Το ωστικό κύμα ήταν εξαιρετικά δυνατό και δεν υπήρξε θόρυβος έκρηξης πάνω στο βουνό. Αμέσως μετά, καθώς ήμασταν ξαπλωμένοι κάτω, ο πρώτος ήχος που άκουσα ήταν η φωνή του λοχία που βρισκόταν σε διαφορετική θέση. Μετά από λίγο, ο λοχαγός συναντήθηκε με την υπόλοιπη ομάδα και έδωσε οδηγίες στους στρατιώτες να μείνουν στο σημείο συντριβής καθώς αυτός και ο λοχίας θα προχωρούσαν μπροστά και θα διενεργούσαν αναγνώριση της περιοχής».
Στην συνέχεια ο Κλαρκ λέει: «Ύστερα από μία ώρα, οι δυο τους επέστρεψαν και είπαν ότι είδαν την συντριβή κάποιου σκάφους. Μας είπαν επίσης ότι μεταβίβασαν την πληροφορία στην βάση πριν έρθουν πίσω σ’ εμάς και έπρεπε να παραμείνουμε εκεί ως ομάδα αποκατάστασης και ότι το προσωπικό επιφυλακής της βάσης ήταν καθ’ οδόν και έπρεπε να βοηθήσουμε να ασφαλίσουμε την περιοχή και να συλλέξουμε τυχόν συντρίμμια»...
Ο Κλαρκ έδωσε, εκτός από την εντυπωσιακή βέβαια μαρτυρία του, στην δημοσιότητα και ένα σχεδιάγραμμα όπου απεικονίζεται το σημείο συντριβής του μυστηριώδους σκάφους. Εκεί όπου είχε συντριβεί αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία κρατήρα με διάμετρο περίπου 70 μέτρα. Το αξιοπερίεργο είναι ότι αν και η πρόσκρουση του σκάφους πάνω στο βουνό ήταν βίαια, εντούτοις δεν ακούστηκε έκρηξη και μάλλον το ωστικό κύμα δημιουργήθηκε εξαιτίας της συντριβής.Ακόμα πιο παράξενα τα όσα είπε ο Κλαρκ στην συνέχεια της μαρτυρίας του: «Τα ελικόπτερα που ήρθαν να μαζέψουν τα συντρίμμια ήταν χωρίς διακριτικά και άνθρωποι με μαύρο ρουχισμό, και συγκεκριμένα ολόμαυρες φόρμες χωρίς κάποιο εμφανές διακριτικό, εξήλθαν από αυτά και εκφόρτωσαν αποθηκευτικά φορτία. Εμείς επιτρεπόταν να είμαστε στην τοποθεσία, όπου όλα τα μεγάλα κομμάτια από τα συντρίμμια είχαν απομακρυνθεί από την περιοχή. Δική μας δουλειά, όπως μας είχαν πει, ήταν να ερευνήσουμε την περιοχή απ’ οτιδήποτε νομίζαμε ότι ανήκε στο σημείο συντριβής και αν βρίσκαμε κάτι, θα το τοποθετούσαμε σε κάτι που έμοιαζε με τεράστιους βιομηχανικούς κάδους»...
Συνεχίζει ο Κλαρκ σε άλλο σημείο της ενδιαφέρουσας διήγησής του: «Μάζεψα ένα κομμάτι που μου έμοιαζε με κάρβουνο, αλλά από την μια μεριά είχε κάτι που έμοιαζε με χρυσή κεραμιδωτή επιφάνεια και την κάλυπτε όλη. Αφού τοποθέτησα το αντικείμενο στον κάδο, πρόσεξα πως δύο κομμάτια από την χρυσή ουσία κόλλησαν στα χέρια μου και ένα άλλο κομμάτι το τοποθέτησα με ασφάλεια στην βέρα μου. Κατάφερα και έβαλα αυτά τα τρία κομμάτια στην μπροστινή τσέπη του στρατιωτικού μου πουλόβερ. Ύστερα από μερικές ώρες ανακοινώθηκε αναφορά και μας διέταξαν να σταθούμε όλοι στην σειρά, όπου μας δόθηκαν αυστηρές συστάσεις να μην πάρουμε τίποτα από την περιοχή και να μην μιλήσουμε για το συμβάν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, γιατί αν το κάναμε θα παραπεμπόμασταν σε στρατοδικείο. Μετά φύγαμε όλοι από την περιοχή με ελικόπτερα, αλλά εμείς μεταφερθήκαμε όχι στην βάση μας, αλλά στην αγγλική βάση της Δεκέλειας».
Κατά τον Κλαρκ εκεί συνέβησαν τα εξής: «Στην μια μεριά στήθηκαν κάτι που έμοιαζε με θαλάμους που ψηφίζεις. Αμέσως μετά, μας ανέκριναν όλους ξεχωριστά. Με ρώτησαν να περιγράψω ακριβώς τι είχα δει και τι είχα κάνει στο σημείο της συντριβής, και με προειδοποίησαν ξανά να μην συζητήσω με κανένα τα γεγονότα που συνέβησαν. Ύστερα από τις ατομικές ανακρίσεις, μαζευτήκαμε όλοι μαζί και μας είπαν ποτέ να μην αποκαλύψουμε οτιδήποτε από αυτά που είδαμε ή κάναμε εκείνη τη μέρα, γιατί αν το κάναμε ως ενεργά μέλη του στρατού, θα κατηγορούμασταν για προδοσία και θα μας εκτελούσαν με πυροβολισμό»!
Φυσικά οι στρατιώτες, 6 στον αριθμό, που ήτανε μαζί εκείνη την παράξενη νύχτα σκορπίστηκαν άλλος εδώ, άλλος εκεί... Δεν ξαναείδε ποτέ ο ένας τον άλλο! Τι συνέβη λοιπόν στην Κύπρο εκείνη τη νύχτα του 1973; Πρόκειται για συντριβή UFO; Ποιοι ήταν οι άνδρες με τα μαύρα (Men in black!) που μάζευαν προσεκτικά το υλικό από τα συντρίμμια; Γιατί είναι άκρως απόρρητα ακόμα και σήμερα τα πορίσματα των ερευνών των Βρετανών; Κάτι πολύ παράξενο συνέβη τότε στο Τρόοδος! Πάρα πολύ παράξενο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου