Τα ακραία καιρικά φαινόμενα κάθε άλλο παρά τυχαία είναι
Για τις ραγδαίες βροχοπτώσεις και τους καύσωνες, η σύνδεση με την ανθρωπογενή αλλαγή του κλίματος είναι σαφής, όπως καταδεικνύεται στην καινούργια ανάλυση των επιστημονικών δεδομένων, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Climate Change».
Λιγότερο σαφής, όπως λένε, είναι η σύνδεση μεταξύ της κλιματικής αλλαγής και των καταιγίδων, παρά την παρατηρημένη αύξηση της ισχύος των τυφώνων.
«Είναι πολύ πιθανό, πολλά από τα άνευ προηγουμένου ακραία καιρικά φαινόμενα της προηγούμενης δεκαετίας να μην είχαν συμβεί, χωρίς την ανθρωπογενή υπερθέρμανση του πλανήτη» γράφει ο Ντιμ Κούμου, μαζί με τον Στέφαν Ράμστορφ, επικεφαλής του τμήματος Earth System Analysis στο PIK, στο άρθρο τους «Μια δεκαετία ακραίων καιρικών φαινομένων».
Και τι δεν είχε αυτή η δεκαετία.
Μόνον πέρυσι, οι ΗΠΑ επλήγησαν από 14 ακραία καιρικά φαινόμενα, τα οποία προκάλεσαν ζημιές πάνω από 1 δισ.
δολάρια, σε κάθε περίπτωση.
Οι Ιάπωνες έζησαν βροχοπτώσεις-ρεκόρ, ενώ η λεκάνη του ποταμού Γιανγκτσέ στην Κίνα βίωσε ξηρασία-ρεκόρ.
Το καλοκαίρι του 2010 ήταν το θερμότερο καλοκαίρι στην ιστορία της δυτικής Ρωσίας και οι βροχοπτώσεις στο Πακιστάν και την Αυστραλία έσπασαν κάθε προηγούμενο ρεκόρ.
Το 2003, στην Ευρώπη, σφραγίστηκε από το πιο ζεστό καλοκαίρι για τουλάχιστον μισή χιλιετία, στην ιστορία της ηπείρου.
Το 2002, ο μετεωρολογικός σταθμός στο Τσίνβαλντ-Γκέοργκενφελντ κατέγραψε, σε μία μέρα, μεγαλύτερη βροχόπτωση, από κάθε άλλο ανάλογο περιστατικό στην ιστορία της Γερμανίας και αυτό που ακολούθησε ήταν οι χειρότερες, για πολλούς αιώνες, πλημμύρες του ποταμού Έλβα.
«Το ερώτημα είναι κατά πόσον αυτά τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι συμπτωματικά ή το αποτέλεσμα της αλλαγής του κλίματος» λέει ο Ντιμ Κούμου.
Υποστηρίζει ότι αυτό δείχνει η ανάλυση των στοιχείων και των προηγούμενων μελετών και εξηγεί: «Δεν τίθεται θέμα κατά πόσον η απάντηση είναι "ναι" ή "όχι".
Είναι θέμα πιθανοτήτων».
Είναι σχεδόν διπλάσιες, πλέον, οι μέρες με ρεκόρ ζέστης ή κρύου, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Αυστραλία.
Η διάρκεια των καυσώνων, το καλοκαίρι στη δυτική Ευρώπη, έχει σχεδόν διπλασιαστεί.
Η συχνότητα των ζεστών ημερών, στο χρονικό διάστημα 1880 έως 2005, έχει τριπλασιαστεί.
Στις μέρες μας, παρατηρούνται ιδιαίτερα ζεστά καλοκαίρια στο 10% της χερσαίας επιφάνειας του πλανήτη, σε σύγκριση με το 0,1% έως 0,2% της επιφάνειας, την περίοδο 1951-1980.
Ωστόσο, η σχέση μεταξύ της κλιματικής αλλαγής και των καταιγίδων είναι πιο «θολή».
Η προηγούμενη δεκαετία χαρακτηρίστηκε από πολλές καταιγίδες, που κατέρριπταν προηγούμενα ρεκόρ, όπως το 2004 ο τυφώνας Βίλμα.
Οι αλληλεξαρτήσεις είναι, όμως, πολύπλοκες και προς το παρόν, δεν έχουν κατανοηθεί πλήρως.
Παραδείγματος χάρη, η μεγάλη αύξηση της έντασης των τροπικών καταιγίδων στο Βόρειο Ατλαντικό, το διάστημα 1980-2005, μπορεί να προκλήθηκε όχι μόνον από την υπερθέρμανση της επιφάνειας, αλλά από την ψύχρανση της ανώτερης ατμόσφαιρας.
Επιπλέον, εγείρονται ερωτήματα για την ακρίβεια και αξιοπιστία των σχετικών στοιχείων.
«Η πρόσφατη μεγάλη συχνότητα των ιστορικών ρεκόρ στα ακραία καιρικά φαινόμενα δεν είναι, πλέον, φυσιολογική» λέει ο Ντιμ Κούμου.
«Είναι σαν ένα παιχνίδι με πειραγμένα ζάρια.
Μπορεί να εμφανιστεί, από καιρού εις καιρόν, ένα εξάρι και δεν γνωρίζεις το πότε.
Τώρα, όμως, συμβαίνει πολύ πιο συχνά, γιατί έχουμε αλλάξει τα ζάρια» τονίζει.
Η πρόσφατη εμπειρία το επιβεβαίωσε: Το διάστημα μεταξύ 13 και 19 Μαρτίου, τα ιστορικά ρεκόρ ζέστης καταρρίφθηκαν σε περισσότερες από χίλιες περιοχές στη Βόρεια Αμερική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου