Συναγερμός για την σωτηρία της Φουκουσίμα και της ανθρωπότητας
Από τον Jacques Attali
Η διεθνής κοινότητα πρέπει να δράσει γρήγορα για να αποφευχθεί η διάχυση σε τεράστιες ποσότητες ραδιενεργών υλικών από το εργοστάσιο της Φουκουσίμα
Η ώρα είναι πολύ σοβαρή.
Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ένα σενάριο που αφορά την μεσοπρόθεσμη ακεραιότητα της ανθρωπότητας.
Αν οι δεξαμενές ή οι πισίνες αποθήκευσης αναλωμένου καυσίμου υλικού από τους αντιδραστήρες στη Φουκουσίμα ρευστοποιηθούν υπό την επίδραση της θερμότητας, ή διαρρεύσουν λόγω έκρηξης ή σεισμικής δόνησης, θα απελευθερωθούν είτε σε υγρά είτε σε αέρια μορφή στον αέρα και στη θάλασσα, τεράστιες ποσότητες ραδιενεργών υλικών, αναφορικά δε με τον τρίτο αντιδραστήρα, σημαντικές ποσότητες πλουτωνίου.
Σ αυτή τη περίπτωση, η μόλυνση θα καταστήσει ένα μεγάλο μέρος της Ιαπωνίας, μη κατοικήσιμο και δεν αποκλείεται να μολύνει ολόκληρο τον πλανήτη.
Και όλα αυτά επειδή οι ιαπωνικές πυρηνικές αρχές, για καθαρούς λόγους κερδοφορίας, έκτισαν το εργοστάσιο εκεί που δεν έπρεπε και είχαν αρνηθεί να πάρουν όλα τα μέτρα ασφαλείας που τους είχαν προταθεί.
Από την αρχή της καταστροφής, οι ίδιες αυτές αρχές έχουν συσσωρεύσει σφάλματα το ένα πάνω στο άλλο, αφήνοντας για μέρες τους αντιδραστήρες χωρίς ψύξη, προκαλώντας ανεπανόρθωτη ζημιά στα συστήματα προστασίας.
Με κρυψίνοες πρακτικές απέκρυψαν αυτά που γνώριζαν απορρίπτοντας για πολύ καιρό τη διεθνή βοήθεια, εμποδίζοντας κατ αυτόν τον τρόπο μια κινητοποίηση σε παγκόσμιο επίπεδο.
Λόγω μιας δήθεν υπερηφάνειας, οι εν λόγω αρχές έθεσαν αρχικά σε κίνδυνο τον υπέροχο ιαπωνικό λαό, με ανεπαρκή πληροφόρηση, ιδίως δε τους εργαζομένους, και μάλιστα χαμηλόμισθους εργαζόμενους που χρησιμοποίησαν σε άκρως επικίνδυνες αποστολές, για τις οποίες δεν είχαν εκπαιδευτεί .
Τώρα, για να μην παραδεχθούν ότι είπαν ψέματα, οι ίδιοι αυτοί αξιωματούχοι αρνούνται τη συνεργασία ξένων εμπειρογνωμόνων και θέτουν σε κίνδυνο ολόκληρο τον πλανήτη.
Και ενώ η «διεθνής κοινότητα», αγανακτεί με την παραμικρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μπορεί (ευτυχώς) να αντιδρά τόσο γρήγορα, στην προκειμένη περίπτωση παραμένει εντελώς αδρανής: ρωτάμε ευγενικά τους Ιάπωνες αξιωματούχους τι κάνουν, χωρίς να επιμένουμε όταν αυτοί αρνούνται τη βοήθειά μας.
«Εκκενώνουμε τους υπηκόους μας, προβαίνουμε σε καταπραϋντικές δηλώσεις, για να μην πανικοβάλουμε τους ανθρώπους. Για να σώσουμε την πυρηνική βιομηχανία. Για να κοιμόμαστε ήσυχα για λίγες ακόμη μέρες».
Όλα αυτά είναι παράλογα.
Η πυρηνική βιομηχανία δεν θα μπορέσει ενδεχομένως να σωθεί παρά μόνο εάν αυτή η καταστροφή τεθεί υπό έλεγχο όσο γίνεται γρηγορότερα.
Πρέπει λοιπόν να συσταθεί επειγόντως μια παγκόσμια κοινοπραξία όλων των ειδικών. Πρέπει οι Ιάπωνες φίλοι μας να δεχτούν όσο πιο γρήγορα γίνεται τους καλύτερους διαχειριστές του κόσμου για τις μετά-ατυχήματος καταστάσεις.
Θα είναι εξάλλου, ο μόνος τρόπος για να μάθουμε τι πραγματικά συμβαίνει μέσα σ’ αυτό το εργοστάσιο.
Χωρίς να περιμένουμε τα συμπεράσματα αυτών των ειδικών, είναι αναγκαίο, ήδη από τώρα, να αποσταλούν αεροπορικώς όσα ελικόπτερα, πυροσβεστικές μάνικες, ρομπότ και μπετονιέρες απαιτούνται για να βάλουν τέλος σε αυτή την καταστροφή.
Δεν υπάρχει πια χρόνος για την αμφισβήτηση του δικαιώματος ή της υποχρέωσης παρέμβασης.
Αλλά μόνο για δράση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου