Συνέντευξη DAVID ICKE--ΑΣΠΑΡΤΑΜΗ--

Προσοχή: άλλαξαν όνομα στην επικίνδυνη ασπαρτάμη

Σύμφωνα με την ενημέρωση από το NaturalNews ηασπαρτάμηπροωθείται πλέον σαν γλυκαντική ουσία σε αναψυκτικά και τρόφημα κάτω από νέο όνομα, μιας και είχε γίνει ευρέως γνωστή η επικινδυνότητα της και οι καταναλωτές την απέφευγαν. Συνήθως τώρα τα τρόφημα και ποτά που την περιέχουν αναφέρουν στα συστατικά τους τον όρο "φυσικό γλυκαντικό" ή"AminoSweet". (Όπου δηλαδή βλέπετε πλέον την ονομασία aminoSweet πρόκειται για τη γνωστή μας ασπαρτάμη...)

Σύμφωνα με το δημοσίευμα (NaturalNews) η εταιρία Ajinomoto, που παράγει την ασπαρτάμη σκέφτηκε αυτή την αλλαγή ονομασίας με στόχο να συνεχίσει να διαθέτει αυτό το καρκινογόνο συστατικό παραπλανώντας πλέον το κοινό.

Ιστορικό:

Πριν από 25 χρόνια είχε κάνει την εμφάνιση της η ασπαρτάμη σε τρόφημα που κυκλοφορούσαν κυρίως στην Ευρώπη, ενώ σήμερα αποτελεί σύνηθες συστατικό των περισσότερων light τροφίμων διαίτης και των προϊόντων διατροφής "δίχως ζάχαρη", όπως π.χ. στις τσίχλες. Τα τελευταία χρόνια, καθώς οι καταναλωτές είχαν πληροφορηθεί τους κινδύνους που ενέχουν οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες η προώθηση της ασπαρτάμης μέσα από τις μεθόδους προώθησης του μάρκετινγκ προσαπαθεί να παραπληροφορήσει εκ νέου για να πείσει το κοινό να αποδεχτεί τα χημικά γλυκαντικά ως "φυσικά" και "ασφαλή", παρά τις αποδείξεις που δείχνουν το αντίθετο.

Η ασπαρτάμη ήταν μια τυχαία ανακάλυψη του James Schlatter, ενός χημικού που προσπαθούσε να βρει ένα φάρμακο για το έλκος για την εταιρία G.D. Searle & Company το 1965. Αυτός ανέμειξε ασπαρτικό οξύ και φαινυλαλανίνη, δύο φυσικά αμινοξέα και ανακάλυψε πως η σύνθεση τους είχε γλυκιά γεύση. Η εταιρία ακολούθως ζήτησε από την FDA έγκριση της σύνθεσης από φαρμακευτικό προσθετικό σε προσθετικό τροφίμων και έτσι γεννήθηκε η ασπαρτάμη.

Η G.D. Searle & Company επι χρόνια προσπαθούσε να πείσει το FDA για έγκριση και έδινε τις δικές της μελέτες ασφάλειας του υλικού. Παρά τις ενστάσεις επιστημόνων, ακόμη και ορισμένων που εργαζόταν για την ίδια την εταιρία, η GD Searle κατάφερε να πείσει το FDA και να πάρει έγκριση για ορισμένα προϊόντα το 1974. To 1976, ο επίτροπος του FDA, Alexander Schmidt, έγραψε στο γερουσιαστή Ted Kennedy μια επιστολή όπου εξέφραζε την ανησυχία του σχετικά με την αμφίβολη ασφάλεια και τα στοιχεία που είχε προσκομίσει η εταιρία. Ο προϊστάμενος του FDA, Richard Merrill πίστευε δε πως μία επιτροπή έπρεπε να γίνουν έρευνες στην εταιρία G.D. Searle & Company σχετικά με τα ψέματα που αφορούσαν την ασφάλεια της ασπαρτάμης και την απόκρυψη στοιχείων που φανέρωναν την επικινδυνότητα της.

Παρά τις μυριάδες αποδείξεις που είδαν το φως της δημοσιότητας στα χρόνια που πέρασαν, που έδειχαν ξεκάθαρα πως η ασπαρτάμη είναι μία επικίνδυνη τοξίνη, αυτή παρέμεινε στην παγκόσμια αγορά, με εξαίρεση μερικές χώρες όπου απαγορεύτηκε. Στην ουσία δινόταν εκ νέου άδειες χρήσης της σε διάφορους τύπους τροφίμων παρά το γεγονός πως είχε αποδειχτεί πως προκαλεί νευρολογικές βλάβες στον εγκέφαλο, καρκινικούς όγκους, προβλήματα στους ενδοκρινικό σύστημα κ.α.

Η ιστορία της ασπαρτάμης είναι πολύ μεγάλη και το υλικό σχετικά με την επικινδυνότητα της επίσης, όμως το βασικότερο είναι πως παρά το γεγονός πως πρόκειται για καρκινογόνα ουσία είχε παρανόμως εγκριθεί. Πρακτικά αποτελεί ένα από το χειρότερα παραδείγματα του πως οι εταιρίες με τα λόμπυ τους καταφέρνουν να παίρνουν έγκριση από δημόσιες υπηρεσίες ελέγχου τροφίμων και φαρμάκων -σαν το FDA. Πρακτικά οι περισσότερες φαρμακευτικές ουσίες και τα πρόσθετα τροφίμων δεν παίρνουν έγκριση επειδή έχει αποδειχτεί επιστημονικά η ασφάλεια τους, αλλά επειδή οι εταιρίες παραγωγής τους με τα λόμπυ τους καταφέρνουν με αθέμιτα μέσα να αποσπούν αυτές τις εγκρίσεις για τη διάθεση των προϊόντων τους...