Οι ανακαλύψεις κρατήρων και μετεωριτών στην Ανταρκτική, αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τους επιστήμονες! Η σημαντικότερη ίσως από αυτές ήταν ο μετεωρίτης Allan Hills 84001 που βρέθηκε το 1984.
Ο μετεωρίτης που έπεσε από τον Άρη στην Ανταρκτική!
Οι επιστήμονες της NASA , το 2009 και μετά από πολυετείς μελέτες, είχαν ανακοινώσει πως μάλλον ανακάλυψαν "τις πιο πειστικές μέχρι σήμερα ενδείξεις ότι υπάρχει ζωή στον Άρη - υπό την μορφή μικροοργανισμών βακτηρίων".
Όπως είχαν δηλώσει, "η ενδελεχής μικροσκοπική εξέταση του μετεωρίτη που έπεσε στη Γη πριν περίπου 13.000 χρόνια, αποκάλυψε δομές με μορφή σκουληκιού που είναι σχεδόν σίγουρα απολιθωμένα βακτήρια".
Τα βακτήρια αυτά βρίσκονται ενσωματωμένα κάτω από τα επιφανειακά στρώματα του βράχου, γεγονός που υποδηλώνει ότι ήδη τα κουβαλούσε μέσα του όταν αυτός προσέκρουσε στον πλανήτη μας και ότι δεν μολύνθηκε εκ των υστέρων από γήινα βακτήρια.
Ο επικεφαλής επιστήμονας του Διαστημικού Κέντρου Τζόνσον της NASA David Mackay, ο οποίος μελετά τον μετεωρίτη από το 1984, είχε μιλήσει για "ένα πολύ ισχυρό στοιχείο για την ύπαρξη ζωής στον Άρη"!
Από το 1996, ο Mackay και οι συνεργάτες του επιμένανε ότι τα μικροαπολιθώματα στο βράχο υποδηλώνουν την ύπαρξη ζωής, δημιουργώντας αναστάτωση στη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Οι επιστήμονες εκτιμούσαν από τότε πως ο μικρός βράχος αποσπάστηκε από την επιφάνεια του πλανήτη κατά την πρόσκρουση κάποιου αστεροειδή και ταξίδευε στο διάστημα 16 εκατομμύρια χρόνια πριν φτάσει στη Γη.
Λίγο κάτω από την επιφάνεια του μετεωρίτη, η ομάδα του Mackay είχε ανακαλύψει ραβροειδείς σχηματισμούς που παραπέμπουν στα γήινα βακτήρια. Ωστόσο άλλοι επιστήμονες απέρριψαν τη θεωρία της εξωγήινης ζωής και έκαναν λόγο για δομές που προέκυψαν από χημικές διεργασίες, όπως για παράδειγμα κατά την έκθεση του βράχου στις ακραίες θερμοκρασίες που αναπτύχθηκαν κατά την πρόσκρουση.
Ο μεγαλύτερος κρατήρας του κόσμου στην Ανταρκτική!
Το 2007 ανακαλύφθηκε στην περιοχή Wilkes Land, ένας κρατήρας μεγαλύτερος κι από αυτόν που άνοιξε ο αστεροειδής που οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινόσαυρων. Οι επιστήμονες είχαν τότε ανακοινώσει πως το ουράνιο σώμα που τον δημιούργησε θα πρέπει να είχε διάμετρο 50 χλμ. και ότι ο συγκεκριμένος κρατήρας ήταν ο μεγαλύτερος που ανακαλύφτηκε ποτέ στη Γη.
Οι γεωλόγοι χρονολογούσαν την πτώση του αστεροειδούς στα 250 εκατομμύρια χρόνια πριν, δηλαδή σε μια περίοδο που συμπίπτει με την εξαφάνιση του 90% των γήινων ειδών και μάλιστα από κάποιους είχε διατυπωθεί η άποψη ότι ίσως αυτή η πρόσκρουση να συνδεόταν με τη δημιουργία της Αυστραλίας.
Ο Ραλφ βον Φρεζ, γεωλόγος από το Ohio State University, που συμμετείχε στις έρευνες υποστήριζε ότι
" Η πρόσκρουση ήταν τόσο βίαιη ώστε σε εκείνο το σημείο της υπερηπείρου Γκοντβάνα άρχισε να σχηματίζεται μια τεράστια ρωγμή εξαιτίας της οποίας, μετά από εκατομμύρια χρόνια, αποκολλήθηκε η Αυστραλία".
Οι άγνωστης προέλευσης μετεωρίτες που βρέθηκαν το 2006
Το 2006 είχε ανακαλυφθεί στην Ανταρκτική ένα ζεύγος μετεωριτών ηλικίας 4,5 δισεκατομμυρίων ετών που δεν ανήκαν σε καμία γνωστή κατηγορία. Οι δύο μετεωρίτες, γνωστοί ως GRA 06128 και GRA 06129, εντοπίστηκαν στην περιοχή της Ανταρκτικής Graves-Nunataks και η μεταλλική τους σύνθεση δεν ταίριαζε σε κανένα από τα γνωστά είδη μετεωριτών.
Το ενδιαφέρον των επιστημόνων είχε στραφεί στον εντοπισμό της προέλευσής τους και μάλιστα είχε ακουστεί έντονα η θεωρία ότι προέρχονταν από τον πλανήτη Αφροδίτη. Κάτι τέτοιο είχε θεωρηθεί απίθανο από την επιστημονική κοινότητα αφού ποτέ κανένας δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει πέτρωμα από τον συγκεκριμένο πλανήτη.
Επιπλέον είχαν πει ότι ακόμη και αν οι βράχοι εκτινάχθηκαν από την Αφροδίτη κατά τη διάρκεια κάποιας πρόσκρουσης πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, δεν θα μπορούσαν να περιπλανιούνται στο διάστημα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και να προσγειωθούν μόλις το 2006 στην Ανταρκτική!
Τότε οι επιστήμονες είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι δύο μετεωρίτες προέρχονταν πιθανότατα από αστεροειδή ή από "ένα αρχικό σώμα που μετετράπει σε διαστρωματωμένο αντικείμενο, με πυρήνα, μανδύα και φλοιό".
Ο κρατήρας που βρέθηκε το 2004 και η αντιστροφή των πόλων.
Το 2004 είχαν ανακαλυφθεί τεράστιοι κρατήρες στην Ανταρκτική κρυμμένοι κάτω από τον πάγο, (με τη βοήθεια της δορυφορικής τεχνολογίας), οι οποίοι είχαν θεωρηθεί ως αποτέλεσμα πρόσκρουσης ενός μεγάλου αστεροειδή.
Συγκεκριμένα οι επιστήμονες είχαν πει ότι οι κρατήρες πρέπει να είχαν προέλθει είτε από αστεροειδή διαμέτρου 5 έως 11 km που έσπασε στην ατμόσφαιρα, είτε από ένα σμήνος κομητών είτε από συντρίμια κομητών.
Από τις προσκρούσεις είχαν δημιουργηθεί πολλαπλοί κρατήρες σε μια περιοχή διαστάσεων 6.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η μεγαλύτερη οπή είχε βάθος 550 μέτρων και σύμφωνα με τους ειδικούς είχε γίνει κατά προσέγγιση πριν 780.000 χρόνια κατά τη διάρκεια μιας παγετωνικής εποχής.
Αποτέλεσμα της πρόσκρουσης ήταν όχι μόνο το λιώσιμο των πάγων αλλά και του φλοιού, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν κρατήρες. Το 2004 που έγιναν οι σχετικές ανακοινώσεις είχε διατυπωθεί η άποψη ότι η σύγκρουση πρέπει να ήταν τόσο ισχυρή που μάλλον ευθυνόταν για την αντιστροφή των μαγνητικών πόλων της Γης, που είχε συμβεί εκείνη ακριβώς την εποχή.
Επιστήμονας της ΝΑΣΑ προειδοποιεί ότι ο καταστροφικός σεισμός των 8.9 ρίχτερ στην Χιλή πριν από τέσσερις μέρες με τα 700 θύματα, μπορεί να μετατόπισε τον άξονα της γης. Αποτέλεσμα αυτής της δράσης ήταν η σμίκρυνση της ημέρας.
