«Ε ί μ α σ τ ε * σ ε * κ α τ ά σ τ α σ η * π ο λ έ μ ο υ»
– Μεγαλύτερη προδοσία, απ’ ετούτη, την επιχειρούμενη, δεν εγνώρισε θαρρώ ο τόπος μας, σ’ ολάκερη τη’ μακρά του ιστορία· στα σχέδια των «πεφωτισμένων», έλαχε -φαίνεται- στη’ χώρα μας, νά ’ν’ ο «πιλότος», για μια γενικότερη εφαρμογή τους, σ’ όλο τον πλανήτη.
Άλωσαν -όπως δείχνουν τα πράγματα- το πολιτικό μας σύστημα στο μεγαλύτερο μέρος του· άλωσαν μεγάλο κομμάτι της δικαιοσύνης· άλωσαν σχεδόν το σύνολο των μέσων ενημέρωσης· άλωσαν ακόμη, σημαντικό μέρος της εκκλησιαστικής ιεραρχίας· είχαν αλώσει το τραπεζικό σύστημα προγενέστερα, όπως και μεγάλο μέρος των επιχειρήσεων· ενώ άλλες αποδυνάμωσαν ή εξαφάνισαν. Επιχειρούν -προφανώς- το τελειωτικό χτύπημα· τόση προδοσία δεν μπορεί, παρά μόνο σ’ εμπόλεμη κατάσταση ν’ απαντηθεί· θ α * π έ σ ω μ ε * α μ α χ η τ ί ;!
Αν μπορούσαμε να περιορίσωμε τις απώλειες, στις γυναίκες μας και στα παιδιά μας, στ’ αδέρφια μας και στους γονείς, στις περιουσίες μας και στα πατρογονικά μας εδάφη, με τους πλουτοπαραγωγικούς τους πόρους, θα μας κατέγραφε η ιστορία ως ανάξιους· μα δεν μπορούμε ούτε κι’ αυτό· θ’ ακολουθήσουν εμάς, άλλες χώρες· θα μείνωμε στην κατάρα του αιώνα, …πως ήμασταν οι πρώτοι, που ανοίξαμε την κερκόπορτα στον «επικυρίαρχο» · κι’ αν επικρατήσει, θά ’ν’ η παρουσία -κι’ η «βασιλεία»- του μακρά.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Έλληνες καλούνται ν’ αντιπαλέψουν επίδοξους επικυριάρχους· δεν είναι η πρώτη φορά, που η κίνησή μας -σαν λαού- είναι’ αδήριτη ανάγκη, να μη ν είναι ιδιοτελής· από ’μάς -όμως- γεννήθηκαν τα περισσότερα ιδανικά… κι’ εμείς ωφείλωμε να τα υπερασπιστούμε πρώτοι· το μέλλον μας ανήκει είτε φωτεινό είτε σκοτεινό· μα εδώ γεννήθηκε και το περισσότερο φώς.
Έχωμε κατάσταση πολέμου· …καλούμε όλους τους Έλληνες πολίτες, όχι απλά ν’ αντισταθούν, μα να δώσουν μάχες, αν χρειαστεί σκληρές· καλούμε όσους δεν είναι προσκυνημένοι στο επίβουλο «σύστημα», όσους δεν αποτελούν πλοκάμια ή βεντούζες του, να ορθώσουν ανάστημα· βουλευτές, κυβερνητικούς, δικαστικούς, συνδικαλιστές, στρατιωτικούς, δημοσιογράφους, ιερωμένους, καθηγητές, επιχειρηματίες, ν’ αρθρώσουν λόγο· να τιμήσουν τον όρκο τους και ν’ ακούσουν την καρδιά τους, αν ακόμη χτυπά· ν’ απευθυνθούν στους απλούς πολίτες, ως λειτουργοί, σε ώρα καθήκοντος.
Αν είναι να χυθεί αίμα, ας είναι ’λίγο των ολίγων ενόχων· όχι ποτάμια των αθώων.
Οι «γίγαντες» μπορεί νά ’χουν μεγάλο μπόϊ, μα γκρεμίζονται ευκολότερα· μ’ ένα και μόνο σπρώξιμο, κάποιες φορές φτάνει· σκορπίζονται σε κομμάτια, απ’ το ίδιο τους το βάρος· αν στέκουν, είναι γιατί τους περιβάλλει φόβος· ο φόβος των άλλων, που δεν τους σπρώχνουν ποτέ. Θυμηθείτε την περίπτωση της «πανίσχυρης» δικτατορίας του ’67 · πώς έπεσε; σαν τραπουλόχαρτα· έτσι κι’ αυτοί… κι’ ευκολότερα’ ακόμη· δε’ θα τολμήσουν καν· θα θελήσουν να λακίσουν.
Οι λαϊκές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας δε’ φτάνουν· οι προδότες, αν είναι, όσοι’ είναι, όπου είναι, πρέπει ν’ αποβληθούν απ’ τις δημόσιες θέσεις που κατέχουν· επιβάλλεται ν’ απομονωθούν, για τα περαιτέρω· όχι πως η προδοσία -αν προχωρήσει- δε’ θα θεραπεύεται· μα θ’ απαιτεί πολλαπλάσιο κόστος, απ’ ό,τι τώρα.
Ήρθε -αγαπητοί μου, φίλες και φίλοι- η ώρα.
