ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΙ......

ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΙ

    Κατά την διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας (ιδιαίτερα από το 1998 και μετέπειτα), διάφοροι επιστήμονες, ερευνητές, αλλά και ευαισθητοποιημένοι πολίτες έχουν παρατηρήσει ένα συχνό και ταυτόχρονα ανησυχητικό φαινόμενο στους ουρανούς πάνω από τις χώρες της Ε.Ε., της Βορείου Αμερικής, αλλά και άλλων περιοχών της υφηλίου. Πρόκειται για μεγάλου μήκους, πυκνές, και λευκές νεφελώδεις γραμμές – ενίοτε και άλλου χρώματος – οι οποίες ξαφνικά παρατηρούνται στον ουρανό μιας περιοχής. Οι γραμμές αυτές συχνά παρατηρούνται σε γεωμετρικούς σχηματισμούς όπως χιαστί, παράλληλες, τριγωνικές, κυκλικές, ή ακόμη και σε μορφή ορθογωνίων παραλληλογράμμων. Έχει παρατηρηθεί ότι οι «γραμμές» αυτές δημιουργούνται, στις πιο πολλές περιπτώσεις, από εκπομπές χημικών ουσιών προερχόμενες από λευκά αεροσκάφη χωρίς διακριτικά, τα οποία ίπτανται σε ύψος που κυμαίνεται από 5 έως 11 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της θαλάσσης. Είναι λοιπόν προφανές, ότι οι ψεκασμοί αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τους αεροψεκασμούς παρασιτοκτόνων που γίνονται σε πολύ χαμηλό ύψος πάνω από τις αγροκαλλιέργειες για την προστασία της αγροτικής παραγωγής. 

Θα πρέπει, επίσης, να διευκρινίσουμε στο σημείο αυτό, ότι το παρατηρούμενο φαινόμενο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγχέεται με τις κανονικές εκπομπές καυσαερίων και υδρατμών των αεριωθουμένων αεροσκαφών. Οι υδρατμοί αυτοί, σε κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας (-60 βαθμούς Κελσίου ή και χαμηλότερα) αλλά και υγρασίας της ατμόσφαιρας, ψύχονται ακαριαία την στιγμή που έρχονται σε επαφή με τον παγωμένο αέρα δημιουργώντας μικρού μήκους, λεπτές, λευκές γραμμές (παγωμένοι λευκοί μικροκρύσταλλοι). Αυτές οι γραμμές διαλύονται σύντομα συνήθως εντός δευτερολέπτων ή το πολύ σε διάστημα ολίγων λεπτών, χωρίς να αφήνουν κανένα ίχνος από το διερχόμενο αεροσκάφος. 

Όμως στην περίπτωση των παρατηρηθέντων αεροψεκασμών, οι μεγάλου μήκους και πυκνές γραμμές όχι μόνο δεν διαλύονται σύντομα αλλά αιωρούνται στην ατμόσφαιρα επί αρκετές ώρες και σταδιακά διαστέλλονται δημιουργώντας λεπτά, τεχνητά νέφη τα οποία μπορούν να καλύψουν μία ολόκληρη περιοχή. Τα νέφη αυτά με την σειρά τους επηρεάζουν ή και μεταβάλλουν δραστικά τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην συγκεκριμένη περιοχή. Πρόκειται λοιπόν, κατά την εκτίμηση ειδικών επιστημόνων και ερευνητών, για αεροψεκασμούς της ατμόσφαιρας με υδρόφιλες χημικές ουσίες οι οποίες απορροφούν την ατμοσφαιρική υγρασία δημιουργώντας τις αιωρούμενες, πυκνές γραμμές διαφόρων σχημάτων και τα τεχνητά νέφη. 

Πρέπει να τονιστεί εδώ, ότι το φαινόμενο των περιγραφόμενων αεροψεκασμών έχει στοιχειοθετηθεί με πλούσιο φωτογραφικό και μαγνητοσκοπημένο υλικό, καθώς επίσης και έρευνες από εκατοντάδες επιστήμονες, δημοσιογράφους, και ευαισθητοποιημένους πολίτες ανά την υφήλιο. Ειδικότερα, από έρευνες και χημικές αναλύσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα στις ΗΠΑ και Καναδά, προκύπτει ότι, κατά κανόνα, τα συγκεκριμένα ψεκαστικά αεροσκάφη διασπείρουν στην ατμόσφαιρα μικροσκοπικά σωματίδια αποτελούμενα από οξείδια του αλουμινίου, άλατα ή οξείδια του βαρίου, ή και σκόνη χαλαζία. Επίσης σε ορισμένες περιπτώσεις, τα αεροσκάφη αυτά διασπείρουν μικροσκοπικές ίνες πολυμερών υλικών, οι οποίες ευρέθησαν να είναι φορείς μικροοργανισμών όπως οι βάκιλοι, τα βακτήρια, και οι ιοί. Σύμφωνα με την σύγχρονη ιατρική επιστήμη, το αλουμίνιο (αργίλιο) και το βάριο σε οποιαδήποτε μορφή αποτελούν τοξικές ουσίες για τον ανθρώπινο οργανισμό. Επιπροσθέτως, το ανθρώπινο σώμα δεν είναι προετοιμασμένο να καταπολεμήσει ιούς και βάκιλους ή βακτήρια που ζουν στην ανώτερη ατμόσφαιρα. Προκύπτει λοιπόν το συμπέρασμα, ότι οι ψεκαζόμενες χημικές ουσίες απειλούν την δημόσια υγεία είτε άμεσα, με απευθείας εισπνοή, είτε έμμεσα, με μόλυνση του καλλιεργήσιμου εδάφους και του υδροφόρου ορίζοντα όποτε εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα.

Αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες ή ερωτήσεις οι οποίες έχουν γίνει μέχρι σήμερα στις ΗΠΑ, Καναδά, Ε.Ε., και αλλού, από επιστήμονες, κοινωνικούς φορείς αλλά και πολιτικούς (σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις: Αμερικανικό Κογκρέσο και Ρωσική Βουλή) έχουν συναντήσει τείχος σιωπής ή την πλήρη άρνηση του φαινομένου από πλευράς των αρμοδίων κυβερνητικών οργάνων. Η μόνη επίσημη απάντηση που έχει δοθεί, έως τώρα, είναι ότι οι καταγγέλλοντες το φαινόμενο συγχέουν τις φυσιολογικές εκπομπές υδρατμών και άλλων καυσαερίων με χημικό αεροψεκασμό. Αυτή η απάντηση όμως δεν πείθει αρκετούς από το συνεχώς διευρυνόμενο πλήθος ερευνητών και επιστημόνων, σε διεθνή κλίμακα, οι οποίοι εκφράζουν απορία και ανησυχία για το φαινόμενο. Ταυτόχρονα, οι αεροψεκασμοί συνεχίζονται και έχουν μάλιστα ενταθεί τους τελευταίους μήνες, ιδιαίτερα στις χώρες της Ε.Ε.

Ανεπισήμως και ανωνύμως, έχει «διαρρεύσει» τα τελευταία χρόνια η «πληροφορία» ότι οι αεροψεκασμοί έχουν ως στόχο την επιβράδυνση του Φαινομένου του Θερμοκηπίου έτσι ώστε να μειωθεί ο ρυθμός αύξησης της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη, στα πλαίσια μίας προσπάθειας που ονομάζεται «Γεωμηχανική». Εικάζεται από ορισμένους κύκλους ότι μεταλλικά σωματίδια στην ατμόσφαιρα, όπως αυτά του οξειδίου του αλουμινίου, έχουν την δυνατότητα να αντανακλούν προς το διάστημα ένα μικρό μέρος (περίπου 1%) της ηλιακής ακτινοβολίας και έτσι να δρουν ανασταλτικά σε σχέση με την θέρμανση της γης. Η θεωρία αυτή έχει βρει πολύ περισσότερους επικριτές από ότι υποστηρικτές στην διεθνή επιστημονική κοινότητα. 

Πολλοί επιστήμονες εκτιμούν ότι οι παρατηρούμενοι αεροψεκασμοί αποτελούν τμήμα στρατιωτικών πειραματισμών. Ειδικότερα, οι περισσότεροι ανεξάρτητοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ένας από τους απώτερους στόχους είναι η τροποποίηση του κλίματος, έτσι ώστε το κλίμα μίας χώρας ή μίας περιοχής να χρησιμοποιείται ως όπλο. Οι ίδιοι επιστήμονες και ερευνητές συσχετίζουν άμεσα τους παρατηρούμενους αεροψεκασμούς με το αμερικανικής προελεύσεως, σύστημα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας μεγάλης ισχύος, το λεγόμενο σύστημα Η.Α.Α.R.P. (High-frequency Active Auroral Research Project). Το σύστημα αυτό βασίζεται στις θεωρίες του διάσημου Σέρβου φυσικού Νίκολα Τέσλα και έχει την ικανότητα να εκπέμπει και να αντανακλά ισχυρές ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες σε επιλεγμένα σημεία της Ιονόσφαιρας, οι οποίες ακτινοβολίες στη συνέχεια μπορούν να πλήξουν οποιοδήποτε σημείο της γης. Για αυτό το λόγο το σύστημα Η.Α.Α.R.P. θεωρείται ένα από τα «υπερόπλα νέας γενεάς», τα αποκαλούμενα «περιβαλλοντικά» ή «γεωφυσικά» όπλα. Χαρακτηριστικά αξίζει να σημειωθεί εδώ, ότι τον Αύγουστο του 2002, η Ρωσική Βουλή (Δούμα) παρουσίασε στον Πρόεδρο Πούτιν το πόρισμα έρευνας της επιτροπής διεθνών σχέσεων και άμυνας υπογεγραμμένο από 90 βουλευτές. Μεταξύ άλλων το πόρισμα αναφέρει:
«Οι ΗΠΑ δημιουργούν νέα ολοκληρωμένα γεωφυσικά όπλα που μπορούν να επηρεάσουν την ατμόσφαιρα της γης... Η σημασία του ποιοτικού αυτού άλματος μπορεί να παραβληθεί μόνο με την μετάβαση από την εποχή του σιδήρου στην εποχή της πυρίτιδας ή από τα συμβατικά όπλα στα πυρηνικά. Αυτός ο νέος τύπος όπλων διαφέρει από όλους τους προηγούμενους στο ότι η ατμόσφαιρα μεταβάλλεται μονομιάς σε αντικείμενο επίδρασης και συστατικό στοιχείο του όπλου.»

Τίθεται λοιπόν το εξής κρίσιμο ερώτημα: 

Γίνονται οι παρατηρούμενοι αεροψεκασμοί για την προστασία του φυσικού μας περιβάλλοντος και της ανθρωπότητας ή για άλλο σκοπό;

Εάν γίνονται για τον πρώτο σκοπό, τότε γιατί δεν έχει εκδοθεί, μέχρι σήμερα, ούτε μία επίσημη ανακοίνωση από τις διάφορες κυβερνήσεις ή κάποιο παγκόσμιο οργανισμό; Γιατί δεν έχει γίνει, έως τώρα, δημόσιος διάλογος για το θέμα; Γιατί δεν έχει γίνει παράλληλη αξιολόγηση των οποιωνδήποτε πειραματισμών από την διεθνή επιστημονική κοινότητα έτσι ώστε να εξακριβωθεί τεκμηριωμένα και υπεύθυνα εάν τα οφέλη είναι περισσότερα από τις ζημίες που προκύπτουν από τις δραστηριότητες της λεγομένης «Γεωμηχανικής»; 

Εάν γίνονται για διαφορετικό σκοπό στρατιωτικής ή άλλης φύσεως – υπό το πέπλο απόλυτης μυστικότητας – τότε θα πρέπει να παύσουν αμέσως και να κληθούν οι όποιοι υπεύθυνοι να δώσουν εξηγήσεις στο Κοινοβούλιο της Ευρώπης, όσον αφορά το περιεχόμενο και τους στόχους των σχετικών πειραματισμών. Θα πρέπει επίσης να ενημερωθούν πλήρως και χωρίς καθυστέρηση οι κυβερνήσεις και οι πολίτες των χωρών της Ε.Ε., καθώς επίσης και οι αρμόδιοι επιστήμονες. Είναι, τέλος, απαραίτητο να εκτιμηθεί με ακρίβεια και σαφήνεια το μέγεθος της ζημίας που έχει ήδη υποστεί το φυσικό μας περιβάλλον και να ληφθούν τα οποιαδήποτε μέτρα μπορούν να μετριάσουν τις δυσμενείς επιπτώσεις των συγκεκριμένων πειραματισμών.

ΠΗΓΗ((http://enouranois.gr/sygrafeis/aristarxos/indexar.htm))

ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΗ ΨΗΦΗΦΗΡΙΑ ΤΟΥ ((ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΑ))

ΠΕΙΤΕ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΥΣ ΚΟΙΝΩΣ(CHEMTRAILS)?

Από τη Γη στη Σελήνη((Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ))

Από τη Γη στη Σελήνη

Κώστας Δελήμπασης

Πάτησε στην πραγματικότητα ο άνθρωπος στην επιφάνεια της Σελήνης ή οι αποστολές του προγράμματος Apollo ήταν στην πραγματικότητα μια καλοστημένη μεγαλειώδης απάτη; Η ερώτηση μάλλον ακούγεται αφελής, όμως υπάρχει ένας αρκετά μεγάλος αριθμός ανθρώπων, ειδικών και μη, που υποστηρίζουν αυτή την εκδοχή.

Ιστορικό

Το Φεβρουάριο του 2001 προβλήθηκε στο Αμερικανικό κανάλι FOX TV, μια εκπομπή-ρεπορτάζ με τίτλο «Θεωρία Συνομωσίας: Πατήσαμε στη Σελήνη;» (Conspiracy Theory: Did we Land on the Moon?). Η κεντρική ιδέα της εκπομπής ήταν ότι στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ προσσελήνωση, ούτε καν προσέγγιση επανδρωμένων αποστολών στη Σελήνη, και ότι όλες οι επισκέψεις του προγράμματος Apollo στη Σελήνη  ήταν κατασκευασμένες-κινηματογραφημένες σε επίγειες μυστικές εγκαταστάσεις.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που διατυπωνόταν αυτή η θεωρία. Ήδη από τη δεκαετία του 60 υπήρχαν αρκετοί ερευνητές και συγγραφείς και λίγοι επιστήμονες που υποστήριζαν ότι, για μια σειρά από λόγους, το ταξίδι στη Σελήνη ήταν αδύνατο. Μετά τις προσσεληνώσεις του προγράμματος Apollo η άποψη αυτή μετασχηματίσθηκε στη θεωρία ότι κάτι ύποπτο υπήρχε στις επισκέψεις στη Σελήνη και προβλήθηκε η πιθανότητα οι επισκέψεις αυτές να ήταν σκηνοθετημένες σε επίγειες εγκαταστάσεις. Ο πιο γνωστός από τους υπέρμαχους αυτής της θεωρίας είναι ο Bill Kaysing ο οποίος από το 1956 έως το 1963 εργαζόταν σε έναν από τους προμηθευτές της NASA και συγκεκριμένα την εταιρεία Rocketdyne που είχε αναλάβει τμήμα της εξέλιξης του κινητήρα των αποστολών Apollo.

Τα τελευταία 10 χρόνια, όπως έχει συμβεί και με όλες τις θεωρίες συνομωσίας, το συγκεκριμένο θέμα έχει αναπαραχθεί πολλές φορές, κυρίως μέσω του internet. Η εκπομπή του FOX έδωσε στην παραπάνω θεωρία την ώθηση της ευρείας δημοσιότητας.

Επιχειρήματα

Οι υποστηρικτές της θεωρίας ξεκινούν κατά κανόνα την ανάλυσή τους παραθέτοντας δύο στοιχεία-δεδομένα:

• περισσότερο από το 30% του αμερικανικού πληθυσμού πιστεύει ότι οι προσσεληνώσεις του προγράμματος Apollo ήταν σκηνοθετημένες

• δεν υπήρξε ποτέ επανδρωμένη αποστολή της Σοβιετικής Ένωσης στη Σελήνη, ενώ και οι Αμερικανικές αποστολές τερματίσθηκαν μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος Apollo.

Το πρώτο στοιχείο δίνει ένα χαρακτήρα νομιμοποίησης και κοινής αποδοχής στη θεωρία, ενώ το δεύτερο θέτει, υπό τη μορφή διαπίστωσης, ένα ερώτημα. Η απάντηση στο γιατί τερματίσθηκαν οι αμερικανικές αποστολές, και γιατί δεν υπήρξαν προσσεληνώσεις Σοβιετικών κοσμοναυτών, πρέπει να αναζητηθεί σε κάποιο καλά φυλαγμένο μυστικό. Με τον τρόπο αυτό δίνεται η βάση πάνω στην οποία μπορεί να αναπτυχθεί σχεδόν οποιαδήποτε θεωρία πλανητικής ή κοσμικής συνομωσίας.

Τα βασικά επιχειρήματα των υποστηρικτών της θεωρίας περί σκηνοθετημένων-κατασκευασμένων προσσεληνώσεων μπορούν να διακριθούν σε δύο βασικές κατηγορίες:

Τεχνικά-πρακτικά προβλήματα

Ζώνες Van Allen

Φ.1 Ζώνες Van Allen πηγή: http://www.windows.ucar.edu

Οι ζώνες Van Allen είναι ομάδες ηλεκτρονίων (ηλεκτρικού φορτίου έως 10 MeV) και πρωτονίων, (10-100 MeV) τα οποία έχουν παγιδευτεί από το μαγνητικό πεδίο της γης. Η εσωτερική ζώνη ανακαλύφθηκε το 1958 μετά τις αποστολές Explorer και εκτείνεται από 400 έως 12.000 Km από την επιφάνεια της Γης, ενώ η εξωτερική ζώνη εκτείνεται από 12.000 έως 60.000 Km. Τα παραπάνω μεγέθη είναι προσεγγιστικά, καθώς διαφέρουν ανάλογα με το δυναμικό των παγιδευμένων σωματιδίων ενώ παρουσιάζονται και μερικές ανωμαλίες εξαιτίας της απόκλισης του γεωμετρικού από το μαγνητικό άξονα της Γης.

Το βασικό επιχείρημα που σχετίζεται με τις ζώνες Van Allen έχει να κάνει με τη ραδιενέργεια που θα αντιμετώπιζαν οι αστροναύτες καθώς τα διαστημικά οχήματα είναι υποχρεωμένα να τις διασχίσουν στο ταξίδι για τη Σελήνη.

Κρατήρας προσσελήνωσης και σεληνιακή σκόνη

Κατά τις τηλεοπτικές εικόνες της προσσελήνωσης φαίνεται ένα σύννεφο σκόνης να σηκώνεται λόγω της λειτουργίας του κινητήρα που επιβραδύνει την κάθοδο στην επιφάνεια της Σελήνης. Παρόλα αυτά, στις εικόνες μετά την προσσελήνωση και όταν οι αστροναύτες έχουν ήδη κατέβει στην επιφάνεια, φαίνονται τα αποτυπώματα των βημάτων τους στο έδαφος σχεδόν δίπλα στη σεληνάκατο. Πώς συνέβη αυτό εφόσον η σκόνη είχε ήδη σηκωθεί; Επιπρόσθετα δεν υπάρχει κρατήρας από τη λειτουργία του κινητήρα, ο οποίος σημειώνεται ότι είχε ισχύ πρόωσης της τάξης των 44.000 N (10.000 lb_f).

Φ.2 Apollo 15 πηγή: NASA

Κυματισμός της σημαίας

Η Αμερικανική σημαία την οποία η αστροναύτες έστησαν στην επιφάνεια της Σελήνης φαίνεται να κυματίζει (φ. 2). Πώς είναι αυτό δυνατό απουσία ατμόσφαιρας και άρα αέρα;

Λειτουργία του κινητήρα κατά την αποσελήνωση

Κατά την αποχώρηση των αστροναυτών από την επιφάνεια της Σελήνης, ο κινητήρας της σεληνακάτου δεν εξάγει ορατή φλόγα, όπως θα περίμενε κανείς.

Ανωμαλίες στο φωτογραφικό υλικό

Απουσία άστρων από τις φωτογραφίες

Η απουσία άστρων από τις φωτογραφίες των αστροναυτών αποτελεί ένα από τα βασικότερα επιχειρήματα των υποστηρικτών της θεωρίας. Θεωρητικά η απουσία ατμόσφαιρας η οποία έχει ως αποτέλεσμα το σκοτεινό ουρανό ακόμα και κατά τη διάρκεια της Σεληνιακής ημέρας, θα έκανε ευκολότερη την παρατήρηση των άστρων.

Οι σκιές των αντικειμένων και αστροναυτών

Σε ότι αφορά τις σκιές των αστροναυτών αλλά και άλλων αντικειμένων που εμφανίζονται στις φωτογραφίες, τα επιχειρήματα αφορούν δύο παρατηρήσεις. Η πρώτη έχει να κάνει με το γεγονός ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπως αυτή (φ. 3) που ενώ ο αστροναύτης είναι στη σκιά της σεληνακάτου εμφανίζεται «φωτισμένος», ή εκείνη (φ. 4) στην οποία ενώ ο αστροναύτης έχει την πλάτη του στον ήλιο, είναι ορατές πολλές λεπτομέρειες της σκιασμένης στολής του.

Η δεύτερη παρατήρηση αφορά φωτογραφίες (φ. 5) στις οποίες τα εμφανιζόμενα αντικείμενα ή αστροναύτες δεν έχουν παράλληλες, αλλά συγκλίνουσες σκιές. Δηλαδή είτε υπάρχουν περισσότερες της μιας (ήλιος) πηγές φωτός είτε η μοναδική πηγή φωτός είναι πολύ κοντά στο θέμα της φωτογραφίας.

Φ.3 Apollo 11 πηγή: NASA

Φ.4 Apollo 11 πηγή: NASA

Φ.5 πηγή: badastronomy.com

Το φόντο των φωτογραφιών

Στις φ. 6,7 φαίνεται το ίδιο ακριβώς φόντο, αλλά ενώ στη μια διακρίνεται η σεληνάκατος, στην άλλη αυτή δεν υπάρχει.

Φ. 6,7 Apollo 17 πηγή: NASA

Φ.8 Apollo 16 πηγή: NASA

Ποιότητα των φωτογραφιών

Η ποιότητα όλων των φωτογραφιών που έχουν παρουσιαστεί είναι πραγματικά εξαιρετική λαμβανομένου υπ΄ όψιν ότι πολλές από αυτές έχουν τραβηχτεί με μηχανές που ήταν στερεωμένες στο στήθος των αστροναυτών και άρα δεν υπήρχε η δυνατότητα πλήρους ελέγχου εστίασης και κεντραρίσματος.

Πιθανό φωτομοντάζ

Σε αρκετές φωτογραφίες (ενδεικτικά παρουσιάζεται μόνο η φ. 8) οι «σταυροί» της μηχανής φαίνεται να είναι πίσω από το αντικείμενο της φωτογραφίας. Δηλαδή οι υποστηρικτές της θεωρίας συνομωσίας ισχυρίζονται πώς είτε οι σταυροί ήταν ζωγραφισμένοι στο φόντο, είτε τα αντικείμενα στο προσκήνιο προστέθηκαν με φωτομοντάζ μετά τη λήψη της φωτογραφίας.

Ανάλυση

Πολλά από τα παραπάνω «επιχειρήματα» είναι προφανές ότι είναι διάτρητα και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και αστεία. Όμως από τη στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι που τα αποδέχονται και τα αναπαράγουν θεωρήθηκε σκόπιμο  να γίνει μια σύντομη αναφορά ακόμη και σε αυτά.

Σε ότι αφορά τα στατιστικά στοιχεία που αναφέρονται στη δυσπιστία του Αμερικανικού κοινού για τις επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη, όντως υπάρχει μια έρευνα στην οποία το 30% περίπου των ερωτηθέντων εμφανίζονται σκεπτικοί σχετικά με τα ταξίδια στη Σελήνη. Όμως αυτό που δεν λέγεται από τους υποστηρικτές της θεωρίας συνομωσίας είναι ότι η έρευνα αυτή διεξήχθη από τη Knight Newspapers μόλις ένα χρόνο μετά την αποστολή του Apollo 11 και αφορούσε ένα τυχαίο δείγμα 1.721 ανθρώπων. Ουσιαστικά η σημερινή αξία της ως επιχείρημα-δεδομένο είναι μηδενική καθώς και το δείγμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό, κυρίως όμως λόγω της χρονικής περιόδου. Είναι λογικό, ένα χρόνο μετά την 1^ηπροσσελήνωση ο μέσος άνθρωπος να μην έχει «χωνέψει» ακόμα το πραγματικά μεγάλο βήμα της ανθρωπότητας. Στα 30 χρόνια που ακολούθησαν, οι διαστημικές αποστολές και τα επιστημονικά δεδομένα που αυτές συσσώρευσαν, έχουν οδηγήσει σε μια μεγαλύτερη εξοικείωση και αύξηση της επιστημονικής γνώσης, σε ότι αφορά το διάστημα και τις διαστημικές αποστολές. Στατιστικές του 1995 (Time/CNN) και του 1999 (Gallup) δίνουν ένα ποσοστό 6% με αμφιβολίες σχετικά με τις επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη. Το ποσοστό αυτό αν και σαφώς μακριά από το προβαλλόμενο 30%, εξακολουθεί να είναι μεγάλο, μπορεί όμως μάλλον εύκολα να δικαιολογηθεί στα πλαίσια της έξαρσης των κάθε είδους θεωριών συνομωσίας σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 90.

Πράγματι, υπήρξαν «μόλις» 6 επανδρωμένες προσσεληνώσεις στα πλαίσια του προγράμματος Apollo (η 7^η, το Apollo 13, δεν τα κατάφερε λόγω βλάβης-ατυχήματος), ενώ δεν υπήρξε καμία επανδρωμένη πτήση στη Σελήνη στα πλαίσια του Σοβιετικού διαστημικού προγράμματος. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η κούρσα του διαστήματος μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 80, υπήρξε σε μέγιστο βαθμό πολιτικό στοίχημα με τρεις βασικούς στόχους: τον 1^ο άνθρωπο στο διάστημα, τον 1^ο άνθρωπο στη Σελήνη, τη μεγαλύτερης διάρκειας διαβίωση ανθρώπου στο διάστημα. Αντίπαλοι, οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση, μέσω των διαστημικών τους προγραμμάτων, το σκόρ 1-2, με τη διαφορά ότι ο ένας πόντος των ΗΠΑ ήταν αυτός με τη μεγαλύτερη επικοινωνιακή απήχηση. Στην πραγματικότητα όμως τα επιστημονικά αποτελέσματα των επανδρωμένων προσσεληνώσεων δεν ήταν σημαντικότερα από εκείνα των μη επανδρωμένων Σοβιετικών προσσεληνώσεων των αποστολών Luna ή των από Γης ή τροχιακών παρατηρήσεων μέσω φασματοσκοπικών και άλλων εκ του μακρόθεν μεθόδων παρατήρησης-εξερεύνησης. Σε ότι αφορά την εξερεύνηση του διαστήματος καμία επανδρωμένη πτήση δεν προσέφερε ούτε ένα κλάσμα όσων έχουν προσφέρει το ταξίδι του Voyager ή το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Τέλος σε ότι αφορά τη διεξαγωγή ιατρικών και άλλων επιστημονικών πειραμάτων ο Σοβιετικός-Ρωσικός διαστημικός σταθμός, ή οι αποστολές των διαστημικών λεωφορείων υπήρξαν ασύγκριτα πιο παραγωγικές από το πρόγραμμα Apollo. Βέβαια δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς την τεχνογνωσία και εμπειρία που προσέφεραν στη NASA οι αποστολές Apollo, στοιχεία τα οποία αξιοποιήθηκαν σε μέγιστο βαθμό στα επόμενα στάδια του διαστημικού προγράμματος.

Ουσιαστικά η συνέχιση των επανδρωμένων αποστολών στη Σελήνη είχε τρομερά μεγάλο κόστος σε σχέση με τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Ειδικά δε όταν ο πρωταρχικός στόχος που ήταν πολιτικός είχε επιτευχθεί, για τις ΗΠΑ, ή αποτύχει για τη Σοβιετική Ένωση. Και πολύ περισσότερο όταν η επιστημονική έρευνα και η εξερεύνηση του διαστήματος μπορούσε να εξυπηρετηθεί με άλλους πιο αποτελεσματικούς και λιγότερο δαπανηρούς τρόπους. Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι η εξερεύνηση του διαστήματος είναι πρώτιστα ζήτημα οικονομικών πόρων.

Το πιθανότερο είναι ότι επανδρωμένες διαπλανητικές αποστολές θα πραγματοποιηθούν ξανά μόνο στα πλαίσια κατασκευής κάποιου μόνιμου διαστημικού σταθμού σε έδαφος άλλου πλανήτη, ή για την εκμετάλλευση σημαντικών πλουτοπαραγωγικών πηγών, πάντα στη λογική θετικού αποτελέσματος στις σχέσεις κόστους-οφέλους.

Ας δούμε τώρα τα επιμέρους επιχειρήματα των υποστηρικτών των σκηνοθετημένων προσσεληνώσεων. Μια βασική παράμετρος που πρέπει ο αναγνώστης στο μυαλό του είναι ότι στη Σελήνη η εφαρμογή των νόμων της φυσικής έχει διαφορετικά αποτελέσματα εξαιτίας της έλλειψης ατμόσφαιρας και της μειωμένης βαρύτητας.

Τεχνικά-πρακτικά προβλήματα

Ζώνες Van Allen

Στην πραγματικότητα οι κίνδυνοι από ραδιενέργεια στα διαπλανητικά ταξίδια δεν είναι μόνο οι ζώνες Van Allen. Μάλιστα θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι οι ζώνες αυτές αποτελούν το μικρότερο από τους ραδιενεργούς κινδύνους καθώς είναι γνωστές και χωρικά περιορισμένες. Οι κυριότεροι κίνδυνοι προέρχονται από κοσμική ακτινοβολία, κυρίως λόγω σημαντικών ηλιακών εκρήξεων (ηλιακός άνεμος), αλλά και δευτερογενείς, από την πρόσκρουση ύλης επί του διαστημικού οχήματος και της διάσπασης αυτής σε υποατομικά ραδιενεργά σωματίδια. Οι κίνδυνοι αυτοί ήταν γνωστοί πριν από τις αποστολές του προγράμματος Apollo και απετέλεσαν έναν από τους πιο κρίσιμους παράγοντες στο σχεδιασμό και προγραμματισμό των αποστολών. Αξίζει να αναφερθεί ότι στη δεκαετία του 60 είχαν καταβληθεί έντονες προσπάθειες στην κατεύθυνση της πρόγνωσης των ηλιακών φαινομένων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αύξηση της κοσμικής ακτινοβολίας, αν και χωρίς μεγάλη επιτυχία.

Παράλληλα μεγάλη έμφαση δόθηκε στην παθητική ασφάλεια-θωράκιση των διαστημικών οχημάτων, αλλά και στην καταγραφή των δόσεων ραδιενέργειας που παρέλαβαν οι διάφορες αποστολές Apollo. Τα στοιχεία των καταγραφικών απορρόφησης ακτινοβολίας που έφεραν οι αποστολές Apollo δίνουν ισοδύναμες βιολογικές δόσεις πολύ μικρότερες των 5rem/yr που είναι το διεθνές όριο βιολογικής δόσης για εργαζόμενους που χειρίζονται ραδιενεργό υλικό.

Κανείς ποτέ δεν ισχυρίσθηκε ότι τα διαστημικά ταξίδια είναι απόλυτα ασφαλή. Απλά κατεβλήθησαν και καταβάλλονται προσπάθειες να είναι όσο το δυνατό πιο ασφαλή. Συνοψίζοντας, όντως οι κίνδυνοι από τη ραδιενέργεια αποτελούν ίσως το σημαντικότερο κίνδυνο για επανδρωμένα διαπλανητικά ταξίδια. Στην προετοιμασία του προγράμματος Apollo δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στην αξιολόγηση και ποσοτικοποίηση αυτών των κινδύνων ώστε να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα προστασίας. Συγκεκριμένα σε ότι αφορά τις ζώνες Van Allen το πέρασμα των διαστημικών οχημάτων διαμέσου αυτών ήταν αρκετά γρήγορο ώστε, σε συνδυασμό με την εξωτερική θωράκιση, η απορροφούμενη δόση να είναι σε χαμηλά, απόλυτα αποδεκτά επίπεδα.

Κρατήρας προσσελήνωσης και σεληνιακή σκόνη

Κατ΄ αρχήν η ισχύς του κινητήρα προσσελήνωσης (44.000 Ν) είναι αρκετά μικρή σε σχέση με τους πυραύλους φορείς που χρησιμοποιούνται για την απογείωση, κάτι που άλλωστε είναι λογικό βάσει της βαρύτητας που πρόκειται να υπερνικηθεί σε κάθε περίπτωση αλλά και του προωθούμενου βάρους (κατά την προσσελήνωση «απουσιάζει» σημαντική ποσότητα καυσίμου αλλά και το όχημα διοίκησης το οποίο παραμένει σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη). Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι ο κινητήρας των πυραύλων φορέων του προγράμματος Apollo είχε ισχύ περίπου 900.000 Ν, ενώ οι κύριοι κινητήρες των διαστημικών λεωφορείων έχουν ισχύ περίπου 2.000.000 Ν.

Ο κινητήρας προσσελήνωσης λειτούργησε σε πλήρη ισχύ στη φάση της εξόδου της σεληνακάτου από την τροχιά γύρω από τη Σελήνη και στα πρώτα στάδια επιβράδυνσης της καθόδου. Στα τελικά στάδια προσσελήνωσης ο κινητήρας λειτουργούσε περίπου στο 30%, δηλαδή «δίνοντας» περίπου 13.000 Ν. Το ακροφύσιο του κινητήρα είχε διάμετρο 1,4m και άρα επιφάνεια 1,5m². Συνεπώς στο τελικό στάδιο της καθόδου η ώθηση του κινητήρα μεταφράζεται σε πίεση περίπου 9.000 N/m², ή 0,01atm (με στρογγυλοποίηση δεκαδικού προς τα πάνω), τιμή αρκετά χαμηλή.

Σε ότι αφορά τη μετακίνηση σκόνης, σε συνθήκες κενού η ώθηση του κινητήρα επηρεάζει ουσιαστικά μόνο τη νοητή προέκταση του κώνου του ακροφυσίου, καθώς δεν υπάρχουν αέριες μάζες οι οποίες θα μεταφέρουν την κινητική ενέργεια της ώθησης σε κάποια απόσταση. Δηλαδή αναμένει κανείς τη μετακίνηση σκόνης μόνο στην προβολή του νοητού κώνου στην επιφάνεια του εδάφους. Μικρή μετατόπιση σκόνης πέραν αυτής περιοχής αναμένεται μόνο λόγω των ίδιων των μορίων της πρωτογενώς μετακινηθείσας σκόνης.

Κυματισμός της σημαίας

Στις περισσότερες αποστολές Apollo  οι ίδιοι οι αστροναύτες φρόντισαν να στήσουν τις σημαίες ώστε να φαίνεται ότι κυματίζουν για αισθητικούς λόγους, εκμεταλλευόμενοι την αδράνεια του αντικειμένου σε συνθήκες έλλειψης ατμόσφαιρας και χαμηλής βαρύτητας. Ουσιαστικά δηλαδή είτε περιστρέφοντας το κοντάρι στερέωσης της σημαίας είτε διαμορφώνοντας πτυχές στη σημαία οι ίδιοι, έδωσαν προς φωτογράφηση την εικόνα μια κυματίζουσας σημαίας και εξύψωσαν έτσι την εθνική υπερηφάνεια των συμπολιτών τους.

Λειτουργία του κινητήρα κατά την αποσελήνωση

Ο κινητήρας αποσελήνωσης (όπως και αυτός της προσσελήνωσης) χρησιμοποιούσε ως καύσιμο μίγμα (50-50) υδραζίνης και ασύμμετρης διμεθυλυδραζίνης (UDMH) και οξειδωτικό τετροξείδιο του αζώτου. Η ανάμιξη των δύο προκαλεί αυτόματη ανάφλεξη χωρίς φλόγα στο φάσμα του ορατού φωτός. Πρόκειται δηλαδή για εντελώς διαφορετική διαμόρφωση καύσίμου-οξειδωτικού από εκείνο των πυραύλων-φορέων Saturn που έδιναν τις εντυπωσιακές εκτοξεύσεις από τη Γη. Οι λόγοι προφανώς σχετίζονται με το συνδυασμό των φυσικοχημικών παραμέτρων και των αναγκών πρόωσης που είναι εντελώς διαφορετικές στις δύο περιπτώσεις.

Ανωμαλίες στο φωτογραφικό υλικό

Απουσία άστρων από τις φωτογραφίες

Είναι αλήθεια πως η απουσία ατμόσφαιρας στη Σελήνη δεν δημιουργεί το φαινόμενο του φωτισμένου, γαλάζιου ουρανού. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της Σεληνιακής ημέρας ο ουρανός παραμένει σκοτεινός και τα άστρα ευδιάκριτα. Όταν όμως αντικείμενο της φωτογραφίας είναι ένας αστροναύτης ή κάποια λεπτομέρεια του Σεληνιακού εδάφους τα οποία φωτίζονται από τον ήλιο (οι προσσεληνώσεις έγιναν στην αρχή της Σεληνιακής ημέρας), ο χρόνος ανοίγματος του διαφράγματος της φωτογραφικής μηχανής είναι πολύ μικρός για να αποτυπώσει τις πολύ ασθενέστερες πηγές φωτός που είναι τα άστρα. Πολύ περισσότερο όταν αντικείμενο της φωτογραφίας είναι η Γη. Η φωτογράφηση των άστρων είναι δυνατή μόνο εάν αυτά είναι το αντικείμενο της φωτογραφίας και άρα χρησιμοποιηθούν οι κατάλληλες ρυθμίσεις στη μηχανή, αλλά και απομονωθούν από άλλα αντικείμενα πολύ φωτεινότερα από αυτά (αυτόφωτα ή ετερόφωτα).

Οι σκιές των αντικειμένων και αστροναυτών

Ο φωτισμός του λευκοντυμένου αστροναύτη κατά την κάθοδό του από τη σεληνάκατο, όπως και οι λεπτομέρειες της έντονα λευκής στολής στην άλλη φωτογραφία είναι φαινόμενα απόλυτα αναμενόμενα εξαιτίας της αντανάκλασης του φωτός στην ανοιχτόχρωμη επιφάνεια της Σελήνης.

Σε ότι αφορά τις συγκλίνουσες σκιές πρέπει να ληφθεί υπ΄ όψιν ότι οι φωτογραφίες είναι δισδιάστατες απεικονίσεις μιας τρισδιάστατης πραγματικότητας. Ανωμαλίες όπως η κλίση του εδάφους, η θέση της φωτογραφικής μηχανής σε σχέση με δύο διαφορετικά αντικείμενο στο ίδιο πλάνο είναι δυνατό να μεταφέρουν στο φωτογραφικό χαρτί μη ρεαλιστικές απεικονίσεις εάν δε ληφθεί υπ΄ όψιν ο παράγοντας προοπτική.

Οι παρατηρήσεις των υποστηρικτών της θεωρίας συνομωσίας σε σχέση με τις σκιές, ουσιαστικά προσπαθούν να τεκμηριώσουν την ύπαρξη περισσοτέρων της μιας πηγών φωτός. Όμως στην περίπτωση αυτή θα περίμενε κανείς να υπάρχουν και ισάριθμες σκιές. Στην πραγματικότητα υπάρχει μια ακόμα πηγή φωτός, η Γη. Το ολόγιομο φεγγάρι σε μια καθαρή νύχτα ρίχνει καθαρές σκιές, οι οποίες όμως εξαφανίζονται εάν χρησιμοποιηθεί και μια πιο ισχυρή πηγή φωτός, όπως μια λάμπα. Έτσι και η Γη ρίχνει σκιές σε αντικείμενα πάνω στη Σελήνη (μάλιστα το φως της Γης στη Σελήνη είναι περίπου 70 φορές πιο ισχυρό από ότι αυτό της Σελήνης στη Γη), όμως όταν ανατείλει ο ήλιος οι σκιές εξαιτίας της Γης παύουν να είναι ορατές.

Το φόντο των φωτογραφιών

Εάν σταθεί κανείς στην παραλία της Θεσσαλονίκης μια μέρα με καθαρή ατμόσφαιρα μπορεί να τραβήξει μια φωτογραφία του Λευκού Πύργου με φόντο το Θερμαϊκό και στο βάθος τις κορυφές του Ολύμπου. Εάν μετακινηθεί 100 μέτρα προς τα αριστερά/δεξιά ή προς τη θάλασσα μπορεί να τραβήξει μια άλλη φωτογραφία με την ίδια απεικόνιση των κορυφών του Ολύμπου, χωρίς όμως το Λευκό Πύργο. Προφανώς αυτό δε σημαίνει ότι χρειάστηκε να παραποιήσει τις φωτογραφίες για να αποφύγει το Λευκό Πύργο, ούτε ότι ο τελευταίος ή ο Όλυμπος είναι κομμάτι ενός τεχνητού σκηνικού.

Ποιότητα των φωτογραφιών

Πρόκειται για το πιο αστείο επιχείρημα. Προφανώς κατά τη διάρκεια των επισκέψεων στη σελήνη τραβήχτηκαν χιλιάδες φωτογραφίες και ανάμεσα σε αυτές υπήρχαν πάρα πολλές είτε με προβλήματα εστίασης, είτε με «κομμένα κεφάλια» ή άλλες ατέλειες. Φυσικά στη δημοσιότητα δόθηκαν μόνο οι «επιτυχημένες» αισθητικά, ή εκείνες που είχαν κάποιο επιστημονικό-τεχνικό ενδιαφέρον. Οι 6 αποστολές στη Σελήνη έχουν δώσει στη δημοσιότητα περίπου 250 φωτογραφίες στην επιφάνεια της Σελήνης, αριθμός απόλυτα λογικός, ίσως και λίγο μικρότερος από το αναμενόμενο.

Πιθανό φωτομοντάζ

Είναι τουλάχιστο αστείο να ισχυριστεί κανείς ότι οι «σταυροί» ήταν ζωγραφισμένοι στο φόντο της κινηματογράφησης. Όπως επίσης και το επιχείρημα ότι έγινε φωτομοντάζ και οι σταυροί ή τα αντικείμενα προστέθηκαν στη συνέχεια. Για ποιο λόγο να γίνει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που, σύμφωνα με τους υποστηρικτές της θεωρίας συνομωσίας, πρόκειται για στημένο σκηνικό.

Η απορρόφηση σκοτεινών αντικειμένων από άλλα έντονα φωτεινά ή λευκά αντικείμενα είναι κάτι πολύ συχνό και συνηθισμένο σε όλων των ειδών τις φωτογραφίες. Ουσιαστικά δηλαδή το λευκό αντικείμενο απορροφά λόγω της χρωματικής αντίθεσης το μαύρο «σταυρό».

Επίλογος

Τα περισσότερα από τα παραπάνω επιχειρήματα αφορούν καταστάσεις τις οποίες οποιαδήποτε, στοιχειωδώς αξιοπρεπής, κινηματογραφική παραγωγή θα είχε φροντίσει να αντιμετωπίσει, εάν πραγματικά αποτελούσαν τεχνικές ατέλειες ή σφάλματα. Δηλαδή αν έπρεπε να φαίνονται άστρα στις φωτογραφίες, πόσο δύσκολο θα ήταν να είχαν τοποθετηθεί, στο κατά τα άλλα εντυπωσιακής λεπτομέρειας σκηνικό, ή πόσο δύσκολο θα ήταν να έχει δημιουργηθεί ένας κρατήρας προσσελήνωσης ή μια λάμψη στη φάση της αποσελήνωσης.

Όμως το βασικότερο αντεπιχείρημα είναι η ίδια η ουσία των προσσεληνώσεων. Έχει ήδη αναφερθεί ότι το πρόγραμμα Apollo ήταν ουσιαστικά μια πολιτική κίνηση γοήτρου στον αγώνα των δύο υπερδυνάμεων. Οι τεχνολογικές δυνατότητες του 1969 επέτρεπαν στη Σοβιετική Ένωση να παρακολουθεί, με μεγάλη ευκολία, τόσο την πορεία του πυραύλου-φορέα κατά τη διάρκεια της απογείωσης όσο και της κάψουλας επανόδου κατά τη διάρκεια της επιστροφής, κυρίως όμως τις ραδιοεπικοινωνίες σε όλες τις φάσεις των αποστολών. Ο προσδιορισμός της πηγής μιας εκπομπής (ήχου ή εικόνας) ήταν, από πολύ νωρίτερα (2^ος ΠΠ), το κυριότερο όπλο συλλογής ηλεκτρονικών πληροφοριών (ELectronic Intelligence – ELINT). Εάν υπήρχε η παραμικρή υποψία ή αμφιβολία για την προέλευση των εκπομπών των αστροναυτών ή γενικότερα για οποιοδήποτε άλλη παράμετρο που έθετε υπό αμφισβήτηση τη γνησιότητα των προσσεληνώσεων του προγράμματος Apollo, πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι οι πρώτοι που θα έσπευδαν να την εκμεταλλευτούν, να την αναπαράγουν και να την τεκμηριώσουν θα ήταν οι Σοβιετικοί. Φυσικά το ίδιο ισχύει και για μια σειρά άλλων χωρών και ανεξάρτητων ερευνητικών-αστρονομικών ιδρυμάτων σε όλο τον κόσμο.

Τέλος δεν πρέπει κανείς να ξεχνά τα περίπου 360 Kg σεληνιακών πετρωμάτων που οι αποστολές Apollo έφεραν στη γη. Τα πετρώματα αυτά έχουν μελετηθεί από μια σειρά επιστημονικών ιδρυμάτων σε όλο τον κόσμο και ποτέ κανένας επιστήμονας ή ίδρυμα δεν έκανε την παραμικρή νύξη για την προέλευσή τους.

Όμως, η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο θέμα, όπως και αρκετά άλλα που ανήκουν στην ευρύτερη κατηγορία των θεωριών συνομωσίας, εξάπτει την περιέργεια και το ενδιαφέρον των ακροατών/θεατών/αναγνωστών και κατορθώνει να «επιβιώνει», παρά το απίστευτο περιεχόμενο και την απόλυτη ανυπαρξία αποδείξεων, ή έστω ενδείξεων.

ΠΗΓΗ((http://www.e-telescope.gr/el/mystery-and-strange/284-fake-moon-landings))

Γαλλικό χωριό κατακλύζεται από αναχωρητές που φοβούνται τον Αρμαγεδδώνα..

Γαλλικό χωριό κατακλύζεται από αναχωρητές που φοβούνται τον Αρμαγεδδώνα..

Η αντίστροφη μέτρηση για το 2012 άρχισε ...

Αναχωρητές φοβούμενοι τον Αρμαγεδδώνα συρρέουν σε ένα χωριό που είναι χωμένο στους λόφους της Νότιας Γαλλίας, καθώς η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος του κόσμου έχει αρχίσει, καθώς απομένουν από την Πέμπτη, που ξεκίνησε, μόλις 729 ημέρες ακόμα.

Οι ακόλουθοι του ημερολογίου των Μάγιας πιστεύουν ότι το βουνό στους λόφους Corbières με θέα το χωριό Bugarach, ανατολικά των Πυρηναίων, υποστηρίζεται από εξωγήινουςως ένα ασφαλές μέρος για να επιβιώσουν από την εξαφάνιση του πολιτισμού.

Το Bugarach είναι ένα μικρό χωριό 200 ατόμων στην νοτιοδυτική Γαλλία.

Πιστεύουν ότι η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος του πολιτισμού, ξεκίνησε την Τρίτη και θα έλθει σε δύο χρόνια, και συγκεκριμένα στις 21 Δεκεμβρίου 2012, που θα είναι η ‘Ημέρα της Κρίσης’ που έχει ορίσει το κίνημα, καθώς λήγει ο κύκλος των 5.125 ετών στο αρχαίο ημερολόγιο των Μάγια.

Πολλοί από αυτούς θεωρούν ότι μια ομάδα εξωγήινων κρύβεται σε σπηλιά στο βουνό ύψους 1.231 μέτρων του Bugarach και πιστεύουν ότι οι εξωγήινοι αυτοί θα αποχωρήσουν όταν καταστραφεί ο πλανήτης και θα τους πάρουν μαζί τους.

Η μυθική τοποθεσία που βρίσκεται επάνω σε ύψους 4.045 ποδιών ψηλό βράχο πάνω από το Bugarach, ενέπνευσε μύθους από το Μεσαίωνα και προσέλκυσε γενιές και γενιές πεζοπόρων.

Το μέρος τελευταία, έγινε διάσημο στους φίλους του ‘ανεξήγητου’, όταν πριν από δέκα χρόνια ένας κάτοικος του χωριού ανέφερε ότι είδε UFO και άκουγε τους ήχους του διαστημόπλοιου να έρχονται από τα έγκατα του βουνού.

Ήδη οι ντόπιοι έχουν αρχίσει να θρηνούν με τον ξαφνικό κατακλυσμό των νεοεποχιτών αναχωρητών, τους οποίους κατηγορούν γιατί στήνουν κατασκηνώσεις στο χωριό για τον φόβο της επικείμενης καταστροφής.

Κάποιοι μάλιστα, έχουν αγοράσει οικόπεδα στην περιοχή, ενώ διοργανώνουν και σεμινάρια σχετικά με UFO. Στις ΗΠΑ δε, υπάρχουν ιστοσελίδες που διοργανώνουν εκδρομές στο μικρό χωριό.

"Ενδέχεται να χρειαστεί να καλέσουμε το στρατό να ελέγξει τα πλήθη», δήλωσε ο δήμαρχος του Bugarach, Jean-PierreDelord, (φωτο), ο οποίος αναμένει «χάος» εντός των επόμενων 24 μηνών. Ο βοηθός του, Gilbert Cros δήλωσε ότι η νέα εισροή "μας δίνει μια κακή εικόνα."

«Αν αύριο 10.000 άνθρωποι εμφανιστούν ξαφνικά στο χωριό των 200 ατόμων, δεν θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε την καθημερινότητά μας» λέει ο Jean-Pierre Delord στην εφημερίδα ‘The Daily Telegraph’.

Η αστυνομία είπε ότι έψαχναν για σχέδια ελέγχου πλήθους, ενώ η Miviludes, μια κρατική υπηρεσία που παρακολουθεί τις επικίνδυνες ‘λατρείες’/‘σέκτες’, είπε ότι ήδη παρακολουθεί στενά το χωριό και το «κίνημα της αποκάλυψης».

ΠΗΓΗ((http://redskywarning.blogspot.com/2010/12/blog-post_144.html))