Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Ψάχνοντας για ίχνη εξωγήινων στην επιφάνεια της Σελήνης


Ψάχνοντας για ίχνη εξωγήινων στην επιφάνεια της Σελήνης


Ένα κοίλωμα στην περιοχή της Σελήνης Mare Ingenii. Θα μπορούσε να είναι σήραγγα μιας βάσης εξωγήινων στη Σελήνη που κατασκευάστηκε πριν από εκατομμύρια χρόνια!

Αν οι εξωγήινοι είχαν περάσει στο παρελθόν από τον δορυφόρο μας τότε είναι πολύ πιθανό να άφησαν μηνύματα, επιστημονικά όργανα, σκουπίδια και άλλα αποδεικτικά στοιχεία που θα μπορούσαν αν εντοπιστούν από τα ανθρώπινα τηλεσκόπια και τα διαστημόπλοια σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη.

Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι αν η αναζήτηση γίνει από υπολογιστές ή από εθελοντές ερασιτέχνες – που δεν κοστίζει – η έρευνα αυτή μπορεί να δικαιολογηθεί δεδομένης της τεράστιας σημασίας που θα έχει μια τέτοια ανακάλυψη, παρότι οι πιθανότητες να βρεθούν αντικείμενα εξωγήινων είναι ελάχιστες.

Οι Paul Davies και Robert Wagner από το πανεπιστήμιο της Αριζόνα υποστηρίζουν ότι οι εικόνες της Σελήνης και οι άλλες πληροφορίες που συλλέγονται από τους επιστήμονες για την έρευνά τους θα πρέπει να ερευνηθούν εξονυχιστικά για ίχνη από εξωγήινους επισκέπτες. Η πρότασή τους είναι συμπληρωματική στις άλλες έρευνες για εξωγήινη ζωή , όπως είναι η αναζήτηση της εξωγήινης νοημοσύνης (SETI), που βασίζεται στα στοιχεία ραδιοτηλεσκοπίων που ψάχνουν στο διάστημα για μηνύματα εξωγήινων πολιτισμών.

Παρά το γεγονός ότι η πιθανότητα να έχουν αφήσει ίχνη στη Σελήνη οι εξωγήινοι είναι πολύ μικρή, το γεγονός ότι τα σημάδια πάνω στην επιφάνειά της παραμένουν αναλλοίωτα για τεράστιο χρονικό διάστημα – διότι η Σελήνη δεν έχει ατμόσφαιρα και καιρικά φαινόμενα που θα έσβηναν τα πιθανά ίχνη – οι επιστήμονες δημοσίευσαν μια εργασία στο περιοδικό Acta Astronautica, όπου αιτιολογούν την αναγκαιότητα αυτής της έρευνας.
Οι επιστήμονες εστιάζουν την προσοχή τους στην αποστολή Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA (LRO), η οποία έχει χαρτογραφήσει το ένα τέταρτο της επιφάνειας της Σελήνης με υψηλή ανάλυση από τα μέσα του 2009. Στις εικόνες αυτές, οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει ήδη τα σημεία προσγείωσης των διαστημοπλοίων Απόλλων και όλα τα τηλεκατευθυνόμενα διαστημικά σκάφη της NASA και της Σοβιετικής Ένωσης..



Η NASA δημοσιοποίησε ήδη στο κοινό περισσότερες από 340.000 εικόνες του LRO, και ο αριθμός αυτός αναμένεται να φθάσει στο ένα εκατομμύριο. Είναι προφανές ότι μια «χειροκίνητη αναζήτηση» από μια μικρή ομάδα ανθρώπων θα ήταν αδύνατη σύμφωνα με τους επιστήμονες.Ένας τρόπος για να ερευνήσει κανείς όλες τις εικόνες είναι η κατασκευή ενός λογισμικού για την αναζήτηση περίεργων χαρακτηριστικών, που ίσως να οφείλονται σε αντικείμενα, ίχνη στο έδαφος ή κτίσματα που άφησαν εξωγήινοι.. Αυτά μπορεί να παραμένουν αναλλοίωτα εκατομμύρια χρόνια διότι η επιφάνεια του φεγγαριού είναι γεωλογικά ανενεργή και μεταβάλλεται πολύ αργά – κυρίως από μετεωρίτες.





Το σεισμόμετρο από την αποστολή του Απόλλων της NASA ανιχνεύει μόνο μια φορά το μήνα περίπου, μετεωρίτες σε μέγεθος πορτοκαλιού, μέσα σε μια περιοχή ακτίνας 350 χιλιομέτρων. Σύμφωνα με τους Davies και Wagner, απαιτούνται εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια για να εξαφανιστεί από το σεληνιακό έδαφος ένα αντικείμενο διαμέτρου δέκα μέτρων.
Εκτός από την διερεύνηση των σεληνικών φωτογραφιών μέσω υπολογιστή, μια εναλλακτική λύση που προτείνεται είναι η εξέταση των φωτογραφιών από ενθουσιώδεις ερασιτέχνες μέσω του διαδικτύου.
Αν μάλιστα οι εξωγήινοι πέρασαν από την επιφάνεια της Σελήνης και άφησαν σκόπιμα κάποιο μήνυμα, τότε αυτό θα μπορούσε να βρεθεί εύκολα.

Επένδυση για παραγωγή καθαρής ενέργειας με ψυχρή σύντηξη στην Ξάνθη


Επένδυση για παραγωγή καθαρής ενέργειας με ψυχρή σύντηξη στην Ξάνθη

Ψυχρή σύντηξη, το όνειρο των φυσικών για δεκαετίες και για πολλούς ένας μύθος. Ενέργεια από σύντηξη πυρήνων χωρίς τον κίνδυνο της ραδιενέργειας των γνωστών μας πυρηνικών αντιδραστήρων της θερμής σύντηξης.
Τις τελευταίες εβδομάδες μια σειρά από δημοσιεύματα στο διαδίκτυο μιλούν για άφθονη φθηνή ενέργεια από ψυχρή σύντηξη και μάλιστα με ελληνική συμμετοχή. Πρόκειται για μια εφεύρεση επιστημόνων του πανεπιστημίου της Μπολόνια, που παράγει ηλεκτρική και θερμική ενέργεια από τη ψυχρή σύντηξη υδρογόνου και νικελίου.
Μία ελληνική εταιρία, η Defkalion Green Technologies, θα κατασκευάσει συσκευές με την ονομασία Hyperion, βασισμένη στην πατέντα των ιταλών.
Και το καλύτερο. Η επένδυση θα γίνει στην ιδιαίτερη πατρίδα μου στην Θράκη και συγκεκριμένα στην Ξάνθη.
Ας ελπίσουμε η είδηση να μην ανήκει στην κατηγορία: too good to be true (πολύ καλό για να είναι αληθινό).
Από μια μικρή έρευνα που έκανα στο διαδίκτυο παραθέτω ορισμένους συνδέσμους. Δυστυχώς δεν κατάφεραν να εντοπίσω το θέμα στην εφημερίδα “Ο Κόσμος του Επενδυτή“, από όπου φαίνεται πως αρκετά από τα άλλα δημοσιεύματα αντλούν πληροφορίες.
ΤΟ θέμα κάλυψε και το δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ.
Θραξ Αναρμόδιος

«Στην Ελλάδα βλέπω αυτά που έζησα στην Αργεντινή»


«Στην Ελλάδα βλέπω αυτά που έζησα στην Αργεντινή»

  • )



Την εμπειρία του περιέγραψε ο πολυβραβευμένος δημοσιογράφος και συγγραφέας Πέδρο Μπρίγκερ

Στον Πέδρο Μπρίγκερ η Ελλάδα του 2011 προκαλεί μια αίσθηση déjà vu. Έζησε την «κόλαση» της οικονομικής κρίσης στην Αργεντινή το 2001 και σήμερα τη βλέπει ξανά στο πρόσωπο της χώρας μας.

Ο Αργεντινός πολυβραβευμένος δημοσιογράφος και συγγραφέας βρέθηκε για τις ανάγκες ρεπορτάζ στην Ελλάδα της κρίσης και περιέγραψε την εμπειρία του από την οικονομική κρίση στον «Τύπο της Κυριακής». 

Πέδρο, είσαι ήδη μερικές μέρες στην Ελλάδα, αλλά λόγω ιδιότητας παρακολουθείς τα ελληνικά πράγματα πολύ στενά. Βλέπεις ομοιότητες σε αυτό που συμβαίνει σήμερα εδώ με αυτό που έζησε η χώρα σου πριν από μια δεκαετία;

Τις λίγες ημέρες που είμαι εδώ έχω δει πολλές εικόνες που μου θυμίζουν την Αργεντινή του 2001 και επειδή παρακολουθώ την κατάσταση στενά, βλέπω ομοιότητες όχι μόνο στα μέτρα που επιβάλλονται από το ΔΝΤ και που είναι τα ίδια με αυτά που επέβαλαν σε εμάς, αλλά παρατηρώ ότι η πολιτική τάξη στην Ελλάδα συμπεριφέρεται με έναν τρόπο παρόμοιο με αυτόν της Αργεντινής.

Στην Ελλάδα η μεσαία τάξη έχει υποστεί ένα μεγάλο χτύπημα. Στην Αργεντινή το 2001 είχαμε τους νεόπτωχους.

Πέρασα από τον σταθμό του Μετρό στην Πανεπιστημίου και είδα μια εικόνα που με συγκλόνισε. Από τη μία τα υπέροχα κτίρια του Πανεπιστημίου και της Βιβλιοθήκης, από την άλλη μια ομάδα μεταναστών να πουλάει μικροπράγματα αγωνιώντας μην έρθει η αστυνομία και παραδίπλα μια ομάδα ναρκομανών που «χτύπαγαν ενέσεις» σε κοινή θέα. Από την άλλη πλευρά βρίσκονταν γιατροί του κόσμου που μοίραζαν φαγητό σε φτωχούς. Αυτές είναι χαρακτηριστικές εικόνες παρακμής, αποδόμησης της κοινωνίας.

Μία δημοσιογράφος μου διηγήθηκε μια ιστορία με μία μητέρα που άφησε το παιδί της στον παιδικό σταθμό και δεν γύρισε να το πάρει γιατί δεν μπορούσε να το ζήσει. Τρομερό! Αυτό μου θύμισε πολύ την Αργεντινή του 2001. Διάβασα, επίσης, την είδηση για τα συσσίτια στο σχολεία. Το ίδιο συνέβη και σε εμάς και ακόμη έχουμε συσσίτια σε κάποια σχολεία.

Είδα, επίσης, καταστήματα κλειστά και μου είπαν κάποιοι έμποροι ότι είναι έτσι τα τελευταία δύο με τρία χρόνια. Ακόμη υπάρχουν, όπως διάβασα αλλά και είδα, πολλοί άστεγοι. Το ίδιο είχε συμβεί και στην Αργεντινή το 2000 και το 2001.
Τι συνέβη στην Αργεντινή στο αποκορύφωμα της κρίσης και πώς αντέδρασε η κοινωνία στα πρώτα χρόνια;
 Ξεκίνησε μια διαδικασία πολύ ενδιαφέρουσα και καινοτόμος, σε συλλογικό επίπεδο.
Αρχικά, πολλοί άνεργοι που είχαν χάσει τους τελευταίους μήνες τις δουλειές τους άρχισαν να οργανώνονται στις συνοικίες που ζούσαν. Ενας εργαζόμενος οργανώνεται συλλογικά στο χώρο της εργασίας τους μέσα από το συνδικάτο του. Οταν χάνει τη δουλειά του γυρίζει σπίτι του και αποκόβεται από την κοινωνία. Στην Αργεντινοί οι άνεργοι οργανώθηκαν, πρώτον, για να διεκδικήσουν βοήθεια από το κράτος, αλλά παράλληλα για να δημιουργήσουν συνεταιρισμούς και ομάδες, ώστε να μπορέσουν να παράξουν προϊόντα ή υπηρεσίες αλλά και να λύσουν προβλήματα της καθημερινότητας. Για παράδειγμα, γέμιζε ο δρόμος λακκούβες; Οι πολίτες τον έφτιαχναν μόνοι τους. Παρουσιαζόταν βλάβη στο σύστημα ύδρευσης; Το έφτιαχναν μόνοι τους. Υπήρξε δηλαδή μια πολύ ενδιαφέρουσα εναλλακτική λύση σχεδόν για τα πάντα.
Δεύτερον, πολλά εργοστάσια που έκλεισαν καταλήφθηκαν από απολυμένους εργάτες, οι οποίοι τα άνοιξαν και τα έθεσαν ξανά σε λειτουργία. Τρίτο φαινόμενο ήταν οι ανοιχτές συνελεύσεις των συνοικιών. Αυτές οι συνελεύσεις άνοιξαν ένα δίκτυο στον κόσμο που υπέφερε. Ο κόσμος συγκεντρώνονταν στους δρόμους και έλεγε ο ένας γείτονας το πρόβλημα του στον άλλο γείτονα με τον οποίο πριν δεν γνωριζόταν.
Η Αργεντινή ακολουθούσε πριν από τη χρεοκοπία μια ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική και αγκιστρωνόταν όλο και πιο πολύ στο ΔΝΤ. Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις δεν αντιδρούσαν; Ο λαός δεν αντιδρούσε;
Όχι στο βαθμό που θα μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα. Υπάρχει μια εξήγηση γι’ αυτό. «Ο μύθος του νεοφιλελευθερισμού» στη Λατινική Αμερική. Ο νεοφιλελευθερισμός εφαρμόστηκε σε δύο στάδια. Τόσο στην περίοδο της Αργεντινής όσο και της Χιλής το πρώτο στάδιο της εφαρμογής του δεν έγινε μέσω πολιτικού διαλόγου. Επιβλήθηκε από τις δικτατορίες του Πινοσέτ και του Βιντέλα. Στη Χιλή έγινε καθολικά. Στην Αργεντινή δεν τα κατάφεραν εντελώς. Για παράδειγμα, δεν κατάφεραν να ιδιωτικοποιήσουν τα πανεπιστήμια. Αυτές οι δικτατορίες δαιμονοποίησαν το κράτος και το κατέστρεψαν. Δεν επένδυσαν σε υποδομές και αυτό που προβαλλόταν ήταν το εξής: «ό,τι ανήκει στο κράτος είναι κακό». Και ήταν αλήθεια, δεν λειτουργούσε τίποτα γιατί δεν έγινε καμία προσπάθεια εκσυγχρονισμού του. Στη δεκαετία του ’90, όταν ο Μένεμ ήρθε στην εξουσία και έφερε μαζί του τη «συναίνεση της Ουάσιγκτον» με τις συνταγές του ΔΝΤ, για να πάρει ένας πολίτης τηλεφωνική γραμμή στο σπίτι του έπρεπε να περιμένει χρόνια, να ζητήσει ρουσφέτι και να πληρώσει φακελάκι.
Η «ατάκα» λοιπόν των πολιτικών ήταν: «Οι τηλεπικοινωνίες δεν δουλεύουν. Η λύση είναι η ιδιωτικοποίηση». Ηρθαν λοιπόν οι μεγάλες εταιρίες της Ευρώπης να φτιάξουν το τηλεφωνικό δίκτυο. Ενα μέρος από το ψέμα που μας πουλούσαν ήταν ότι οι ευρωπαϊκές εταιρίες ήταν ιδιωτικές. Στην πραγματικότητα όμως δεν ήταν ιδιωτικές αλλά οι ευρωπαϊκές  κρατικές. Η γαλλική και η ισπανική. Ηρθαν, τους «χάρισαν» το δίκτυο, το αναβάθμισαν στα γρήγορα και τα τηλέφωνα δούλεψαν. Ετσι, κάπως προχώρησε η ιδιωτικοποίηση των πάντων και δημιουργήθηκε η συναίνεση που ήθελαν από το λαό και την πολιτική τάξη. Τα θέματα με τα οποία αποβλάκωναν τον κόσμο όλη την ημέρα τα μέσα ενημέρωσης τότε ήταν του τύπου: «η κρατική εταιρία πετρελαίου χάνει καθημερινά τόσες χιλιάδες δολάρια, οι σιδηρόδρομοι χάνουν τόσα εκατομμύρια το χρόνο, τα τηλέφωνα δεν δουλεύουν, το συνταξιοδοτικό σύστημα είναι χάλια, τίποτα δεν δουλεύει…».
Μου περιγράφεις ένα βομβαρδισμό προπαγάνδας.
 Ηταν τρομερό αυτό που συνέβαινε. Εδιναν εκατομμύρια δολάρια σε διαφήμιση και το σλόγκαν που βγήκε εκείνη την εποχή για να συνοδέψει τη νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα ήταν το «For ever young» (για πάντα νέος). Εβλεπες, λοιπόν, νέους να διαφημίζουν το ιδιωτικό συνταξιοδοτικό σύστημα με την ατάκα «For ever young». Τι ψέμα! Εκατομμύρια δολάρια σε διαφήμιση για να πείσουν τον κόσμο ότι πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα. Και πρακτικά ιδιωτικοποίησαν τα πάντα.
Το πετρέλαιο μας; Το χάρισαν. Δαιμονοποίησαν το κράτος. Ηταν πολύ έξυπνοι σε αυτό που έκαναν.
Τι εικόνα έχουν οι Αργεντινοί για την Ελλάδα; Υπάρχει ίσως μια αίσθηση αλληλεγγύης; Βλέπουν στην Ελλάδα ίσως ένα κομμάτι από το πρόσφατο παρελθόν τους;
Στην Αργεντινή δεν φτάνουν πολλές λεπτομέρειες για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Και αυτό ίσως γιατί εμείς έχουμε ξεπεράσει αυτή την περίοδο της κρίσης και βρισκόμαστε σε μια πολύ καλύτερη στιγμή οικονομικά, καθώς έχουμε αναστηλώσει την εσωτερική αγορά και έχουμε σημαντική ανάπτυξη. Για τον κόσμο, όμως, που δείχνει ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει στην Ευρώπη, η Ελλάδα είναι στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος.
Η Αργεντινή υπήρξε το μεγάλο εργαστήριο του ΔΝΤ στη Νότιο Αμερική. Η Ελλάδα είναι αυτή τη στιγμή, κατά τη γνώμη μου, το μεγάλο εργαστήριο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην Ευρώπη.
 Τι θα συμβούλευες τους Έλληνες να κάνουν για να αντιμετωπίσουν την κρίση;
  Δεν έχω λύσεις. Και τη λύση κανένας δεν τη γνωρίζει και ούτε ξέρουμε από πού θα έρθει. Θα σας έλεγα μόνο να οργανωθείτε. Να βρείτε εναλλακτικές λύσεις για τα πάντα. Δικές σας λύσεις. Και να μελετήσετε το παράδειγμα της Αργεντινής, γιατί μπορείτε να πάρετε καλές ιδέες και να τις εφαρμόσετε με το δικό σας τρόπο. Το 2001 η Αργεντινή ήταν μία κόλαση. Στη γειτονιά μου ήταν όλοι άνεργοι. Σήμερα όλοι έχουν δουλειά και ζούνε καλά.

Ροζαλία: Η ωραιότερη μούμια του κόσμου


Ροζαλία: Η ωραιότερη μούμια του κόσμου

Την έλεγαν Ροζαλία Λομπάρντο και υπήρξε, ένα πανέμορφο κοριτσάκι, που πέθανε στα δύο μόλις χρόνια του, από αναπνευστική λοίμωξη, το 1920, στο Παλέρμο, της Σικελίας.


Στην πόλη αυτή, του Ιταλικού Νότου, συνηθιζόταν τότε η ταρίχευση των σωμάτων των νεκρών και η τοποθέτησή τους στις κατακόμβες της μονής των καπουτσίνων μοναχών, οι οποίες μέχρι και σήμερα αποτελούν ένα μακάβριο μουσείο θανάτου. Το μικροκλίμα στην κρύπτη φρόντιζε ώστε τα πτώματα να διατηρούνται σε εξαιρετική κατάσταση.
Ο πατέρας της Ροζαλία, ο στρατηγός Μάριο Λομπάρντο, δεν άντεχε να αποχωριστεί την κορούλα του και έπεισε τους μοναχούς της Μονής των Καπουτσίνων στο Παλέρμο να του παραχωρήσουν μια θέση στην υπόγεια κρύπτη τους, την Catacombe dei Cappuccini. Με αυτον τον τρόπο να την επισκεφθεί και να τη δει όποτε ήθελε. Για να καταφέρει να διατηρήσει το πρόσωπό της όσο πιο όμορφο γινόταν, κάλεσε τον φημισμένο ταριχευτή Αλφρέντο Σαλάφια για βοήθεια.

Το μυστικό του καθηγητού Σαλάφια, η φθορά και η θλίψη…

Ιταλός χημικός, που είχε ανακαλύψει μία μυστική φόρμουλα, για την διατήρηση των σωμάτων μετά τον θάνατο, ο Σαλάφια ξεκίνησε ταριχεύοντας μικρά ζώα και στη συνέχεια ανθρώπους! Τελειοποιώντας την τεχνική του, κατάφερε να κάνει την μικρή Ροζαλία, ένα παιδί, που όποιος το δει, θρηνεί για αυτό σαν να «έφυγε», μόλις χθες κι ας είναι νεκρό εδώ και ενενήντα ολόκληρα χρόνια. Ίσως τελικά η φθορά, ορίζει, ακόμη και για την θλίψη, μία ημερομηνία λήξης…

Πώς ταριχεύεται η ομορφιά!

Ο ίδιος ο Σαλάφια πέθανε 13 χρόνια μετά το κοριτσάκι, και δεν άφησε πουθενά και σε κανέναν το μυστικό του χημικού μείγματος, που καταργούσε τη φθορά διαιωνίζοντας τη θλίψη. Το μυστικό του φαινόταν να είχε χαθεί για πάντα, μέχρι την ώρα που μια ομάδα Ιταλών επιστημόνων ανακάλυψε και ένα χειρόγραφο από την κληρονομιά του με τίτλο «New special method for the preservation of the entire human cadaver in the state of permanent freshness».

Σε αυτό, ο ταριχευτής εξηγούσε λεπτομερώς τη συνταγή του υγρού που περιέχυσε στις αρτηρίες της Ροσαλία: μια ποσότητα γλυκερίνης, μια ποσότητα φορμαλδεϋδης ενώ μια τρίτη ποσότητα αφορούσε ένα διάλυμα αλκοόλης με σαλυκιλικό οξύ. Οπως εξήγησαν οι επιστήμονες, τίποτε ασυνήθιστο δεν υπήρχε στην φόρμουλα του Σαλάφια, αφού έμοιαζε με εκείνη των άλλων ταριχευτών! Και το ερώτημα, παρέμεινε αναπάντητο: πώς ταριχεύεται η ομορφιά;

Ακόμη και σήμερα, μοιάζει σαν να κοιμάται!
Όσοι επισκέπτονται το Παλέρμο, συρρέουν στη μονή των καπουτσίνων, για να τρομάξουν και να φιλοσοφήσουν με το εφήμερο τις ζωής στις ανατριχιαστικές κατακόμβες. Όμως όλοι φεύγουν βουρκωμένοι και συγκλονισμένοι, από την συνάντησή τους με την μικρούλα. Την bambina ωραία κοιμωμένη του Παλέρμου, το τελειότερα ταριχευμένο κορμάκι όλων των εποχών, αλλά και εκείνο το βλέμμα, το κλειστό πεισμωμένο βλέμμα, που μοιάζει κόντρα στον θάνατο, να ονειρεύεται ακόμα στον αιώνιο ύπνο του…

Το κοριτσάκι μέσα στο γυάλινο μικροσκοπικό φέρετρο, θυμίζει τις κούκλες, που μαγνητίζουν τα παιδικά βλέμματα. Το δικό της βλέμμα, σφραγισμένο για πάντα, μοιάζει θυμωμένο, μπροστά στο αμείλικτο του θανάτου και συγκινεί…Συγκινεί απίστευτα… Η «κούκλα» ήταν κάποτε ζωντανή και έμελε να γίνει η ωραιότερη μούμια του κόσμου.

Η άτυχη Ροζαλία και η «αλυσίδα» της καλοτυχίας…

Κόντρα στον θάνατο, οι λάτρεις της μικρούλας ανά τον κόσμο, την έχουν κάνει γούρι τους και για να μην ξεχαστεί, έπλεξαν γύρω της, μια από τις λεγόμενες «αλυσίδες μηνυμάτων». Αν μάθεις για την Ροζαλία, λένε, πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσεις και σε άλλους γι’ αυτήν, εξασφαλίζοντας έτσι την καλοτυχία!
Ροζαλία: Η ωραιότερη μούμια του κόσμου


http://a-pistefto.blogspot.com/2011/12/blog-post_9469.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FumzAI+%28a-pistefto%29 ΠΗΓΗ