Μυστική Ανθρώπινη Εξέλιξη. ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ!
Στα υπόγεια (ε που αλλού;) του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, βρίσκονται, μέσα σε χαρτοκούτες, συρτάρια, ντουλάπες και σε ξύλινα εμπορικά κιβώτια σε μεταλλικά ράφια, τα ανθρώπινα λείψανα 2.023 ατόμων!
Ανάμεσά τους, μεταξύ άλλων, υπάρχουν τα κεφάλια από τρεις αιγυπτιακές μούμιες, σκελετοί από δύο δολοφονημένους Βίκινγκς, ένα σουμεριακό κρανίο, η μούμια ενός κοριτσιού από το Περού, αμέτρητα οστά από ένα μεσαιωνικό νεκροταφείο, χέρια και πόδια ιθαγενών της Αφρικής του 18ου και 19ου αιώνα, και λείψανα από τους σκελετούς Ελβετών που πέθαναν στις αρχές του 20ου αιώνα. Επίσης, πάνω από δέκα χιλιάδες ακτινογραφίες όλων των ειδών, από σύγχρονους εν ζωή ανθρώπους.
Πολλά λείψανα φέρουν παράξενα σημάδια: γύρω από τα μάτια μιας μούμιας υπάρχουν ίχνη από φύλλα χρυσού. Μέσα στο στόμα ενός αρχαίου κρανίου υπάρχουν δόντια αρκούδας. Άλλα λείψανα φέρουν φθορές από ασθένειες που έχουν από πολύ καιρό εξαλειφθεί. κ.ά.
Υπεύθυνος για όλη αυτήν την ενδιαφέρουσα αλλά μακάβρια παράξενη συλλογή είναι ο ανατόμος Δρ. Φρανκ Ρύλι, που προσπαθεί να «ανασυνθέσει» τους νεκρούς ανθρώπους που έχει στο υπόγειό του. Η αποστολή του είναι να διαπιστώσει πώς και πόσο έχει μεταβληθεί το ανθρώπινο σώμα μέσα στα τελευταία χιλιάδες χρόνια, και να «χαρτογραφήσει» πώς ο πολιτισμός αναδιαμορφώνει τον ανθρώπινο σώμα και τον οργανισμό μας.
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής του μέσου δυτικού, αλλάζει την περιφέρεια, το ύψος, τους μύες, τα κόκαλα, τις ορμόνες και τα αγγεία μας. Πολλές από αυτές τις διάφορες μεταβολές που ήδη διαπιστώνονται, είναι βέβαιο ότι έχουν γενετική προέλευση, και αποτελούν δείγματα μιας πρόσφατης μικρο-εξέλιξης που είναι ενεργή.
Άλλες αλλαγές θεωρούνται μάλλον προσωρινές, και ίσως θα εξαφανίζονταν γρήγορα αν θα επιστρέφαμε ξανά σε ένα πρωτόγονο περιβάλλον. Αυτό που σίγουρα έχει διαφανεί, με πολλές αποδείξεις, είναι ότι το ίδιο το ανθρώπινο σώμα πολύ εύκολα μπορεί να προσαρμοστεί σε νέα φυσικά περιβάλλοντα μέσα σε αρκετά μικρές χρονικές περιόδους! Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, αυτές οι προσαρμογές, φαίνεται ότι μάς έχουν κάνει περισσότερο ευάλωτους σε ορισμένες ασθένειες και λιγότερο σε άλλες.
Ο σύγχρονος άνθρωπος υποτίθεται ότι έχει την μορφή που έχει, τα τελευταία διακόσιες χιλιάδες χρόνια. Κι όμως πλέον έχει αρχίσει να αλλάζει. (Ενώ μάς λέγανε ότι υποτίθεται ότι η λεγόμενη «φυσική επιλογή» λειτουργεί σε χρονικά διαστήματα εκατομμυρίων ετών…) Το γεγονός αυτό σηκώνει μεγάλη έρευνα και έχει, όπως καταλαβαίνετε, πολλές προεκτάσεις…
Έτσι πρόσφατα ιδρύθηκε το παράξενο Κέντρο Εξελικτικής Ιατρικής στη Ζυρίχη. Τα παράξενα επιστημονικά συμπεράσματα που έχουν ήδη ανακοινωθεί, από τις νέες περίεργες έρευνες που γίνονται εκεί, είναι πολλά, καταδεικνύουν σαφέστατες συγκεκριμένες σύγχρονες μεταλλάξεις, και μερικά από αυτά είναι τα ακόλουθα:
Είμαστε πλέον πιο αδύναμοι. Αλλά αποκτήσαμε μία νέα αρτηρία. Μάθαμε να πίνουμε γάλα και να το χωνεύουμε (πέρα από τη βρεφική μας ηλικία), αλλά οι λιγότερες γέννες έχουν «πνίξει» τις γυναίκες στα οιστρογόνα, που τις μεταλλάσσουν, και, μαζί με άλλους παράγοντες, διαστρεβλώνουν ίσως ακόμη και την «φυσική ψυχοσύνθεση» των γυναικών.
Τα οστά μας γίνονται όλο και πιο λεπτά, και έχουν χάσει περίπου το είκοσι τοις εκατό τής δύναμής τους μόνο μέσα στα τελευταία 3.000 χρόνια! Το πάχος του πυκνού εξωτερικού φλοιού των οστών, και η διάμετρός τους, επίσης μειώνονται. Γενικά, υπάρχει πλέον λιγότερη οστική μάζα σε όλο το σώμα.
Υπολογίζεται ότι περίπου το ένα πέμπτο (!) των σημερινών ανθρώπων –όσον αφορά τη σπονδυλική τους στήλη– έχει λανθάνουσα δισχιδή ράχη, χωρίς να το γνωρίζει. (Εδώ πρέπει να θυμηθούμε διάφορες σχετικές νύξεις περί σπονδύλων κλπ, του εκλιπόντος συνεργάτη μας Ιωάννη Φουράκη, που κάποτε φάνταζαν παράλογες ή αινιγματικές). Επίσης, οι σπόνδυλοι στο κατώτερο μέρος της σπονδυλικής στήλης και στο ιερό οστούν, άρχισαν πλέον σε πολλούς ανθρώπους να σχηματίζονται με διαφορετικό τρόπο, ενώ υπάρχουν πλέον σε πολλούς ανθρώπους παραλλαγές στον τέταρτο και πέμπτο σπόνδυλο.
Οι αλλαγές στους φρονιμίτες οδόντες και στον αριθμό τους είναι πια γνωστές σε όλους. Υπάρχουν και αλλαγές στις αρτηρίες μας. Έχουμε αποκτήσει ένα νέο αιμοφόρο αγγείο στα χέρια μας, την αρτηρία του μέσου νεύρου. Το αγγείο αυτό κανονικά υπάρχει στο έμβρυο και φθίνει και χάνεται κατά την όγδοη εβδομάδα της κύησης, ενώ πλέον δεν χάνεται, πάνω από το τριάντα τοις εκατό των ενήλικων ανθρώπων πλέον έχουν αυτήν την αρτηρία.
…και, γενικά, σήμερα πλέον οι αρτηρίες ενός μέσου εικοσάχρονου διαφέρουν από εκείνες ενός ενενηντάχρονου! (Και αυτό το γεγονός επηρεάζει καθοριστικά τον τρόπο διάγνωσης και θεραπείας τους).
Από έρευνες που έγιναν στα λείψανα των «απολιθωμένων» σωμάτων των αρχαίων νεκρών της Πομπηίας, διαπιστώθηκε: είχαν ανοιχτό τον πρώτο κοκκυγικό σπόνδυλο στο δέκα τοις εκατό τους, ενώ το μέσο ποσοστό πλέον σήμερα των σύγχρονων ανθρώπων είναι περίπου τριάντα τοις εκατό. Ο πέμπτος σπόνδυλος των αρχαίων κατοίκων της Πομπηίας ήταν ανοιχτός στο ογδόντα τοις εκατό τους, ενώ πλέον είναι ανοιχτός σε όλους μας στο εκατό τοις εκατό των ανθρώπων.
Ακόμη και τα δακτυλικά μας αποτυπώματα έχουν αλλάξει! Στο πλαίσιο των συγκεκριμένων ερευνών, οι ερευνητές πήραν τα δακτυλικά αποτυπώματα 120 σορών που είχαν δωρηθεί στο πανεπιστήμιο του Κέηπ Τάουν. Χωρίζοντας τα σε δύο ομάδες, σε εκείνους που είχαν γεννηθεί πριν το 1920 και σ’ εκείνους που είχαν γεννηθεί μετά, διαπίστωσαν σαφείς αλλαγές στα δακτυλικά αποτυπώματα. Αυτό πυροδότησε και άλλες έρευνες στην Ευρώπη, όπου διαπιστώθηκε το ίδιο.
Στις περιοχές του πλανήτη μας που πλήττονται από την ελονοσία, έχουν εμφανιστεί μεταλλάξεις, οι οποίες φαίνεται να διατηρούνται παρ’ όλο που προκαλούν σοβαρές ασθένειες, ακριβώς επειδή προστατεύουν αυτούς που τις έχουν από την ελονοσία. Π.χ. μια από αυτές επηρεάζει ένα ένζυμο, το οποίο προκαλεί μια σοβαρή μορφή αναιμίας…και οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι εντόπισαν το χρονικό παράθυρο στο οποίο εμφανίστηκε αυτή η μετάλλαξη, μελετώντας λείψανα αρχαίων αλατωρύχων στο Ιράν, που βρέθηκαν σε υπόγειες στοές, έχοντας ανέπαφους τους ιστούς τους (σε δύο τέτοιες περιπτώσεις: από το 500 π.Χ. κι από το 500 μ.Χ.).
Εξάγεται DNA από τις μούμιες αυτές του αλατιού, που υποδεικνύει διαφορές μεταξύ τους και κάποιες διαφορές με τον σύγχρονο άνθρωπο.
Στις έρευνες στην Πομπηία, ο ανατόμος Δρ. Μ. Χένεμπεργκ του πανεπιστημίου της Αδελαϊδας της Αυστραλίας, διαπίστωσε πολλές αλλαγές που έχουν γίνει, όπως π.χ. το ότι ένα τμήμα της ανθρώπινης αορτής έχασε έναν από τους κλάδους του που τροφοδοτούν τον θυρεοειδή αδένα. Ενώ διαπιστώθηκε εκ νέου η μεγάλη εξασθένιση των ανθρώπινων οστών και τα προβλήματα στη νέα μας σπονδυλική στήλη.
Φαίνεται ότι επιτελείται η εξασθένιση του ανθρωπίνου είδους, κάτι για το οποίο είχε προειδοποιήσει λεπτομερώς στο παρελθόν το κίνημα της Ευγονικής…
Παρ’ όλα αυτά, ταυτόχρονα διαπιστώνεται πλέον ένας σαφώς υψηλότερος βαθμός ποικιλότητας μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό, γεγονός που παραμένει ακόμη ανεξήγητο.
Ποιος ξέρει τι να επιφυλάσσει το άμεσο μέλλον για το ανθρώπινο είδος…
