«Χωματερή» ο Ατλαντικός

«Χωματερή» ο Ατλαντικός

Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις συνέπειες της ρύπανσης στην ωκεάνια χλωρίδα και πανίδα

Τεράστιος σκουπιδότοπος γεμάτος με πλαστικά απορρίμματα εντοπίστηκε σε μια απέραντη έκταση του Βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού κοντά στις Βερμούδες, προκαλώντας την ανησυχία των ειδικών για τις συνέπειες που θα έχει στην ωκεάνια χλωρίδα και πανίδα! Αυτή είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται κάτι τέτοιο στον Ατλαντικό Ωκεανό και έρχεται να προστεθεί στην υπόθεση της «Μεγάλης Κηλίδας Σκουπιδιών του Ειρηνικού», η οποία όταν είχε ανακαλυφθεί το 1997 είχε προκαλέσει αντιδράσεις και διεθνή κατακραυγή για τις συνέπειες του πολιτισμού του πλαστικού στη φύση.

Η νέα κηλίδα στον Ατλαντικό, έξω από τις Βερμούδες, αποτελείται κατά κύριο λόγο από εξαιρετικά μικρά κομμάτια πλαστικού, τα οποία δεν είναι μεγαλύτερα από μερικά χιλιοστά το καθένα. Αυτό που ανησυχεί ιδιαίτερα τους ειδικούς είναι η πυκνότητα που έχει αυτή η κηλίδα σκουπιδιών και πώς αυτή θα επηρεάσει τα ωκεάνια οικοσυστήματα της περιοχής.

Με τη χρήση ενός ερευνητικού πλοίου και ειδικών διχτυών οι επιστήμονες, στα 22 χρόνια που διήρκεσε η έρευνα, κατάφεραν να περισυλλέξουν από περίπου 6.100 διαφορετικά σημεία του Ατλαντικού Ωκεανού 64.000 μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικού.

Παρατήρησαν ότι οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις υλικού εντοπίζονταν στις περιοχές που βρίσκονταν στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος με την Ατλάντα της Τζόρτζια (32 μοίρες βόρεια) και σε μια περιοχή που εκτείνεται 800 χιλιόμετρα βόρεια και νότια από αυτή τη ζώνη.

Οπως μάλιστα φάνηκε από την έρευνα, τα περισσότερα από αυτά τα 64.000 κομματάκια πλαστικού ήταν από πολυαιθυλένιο και πολυπροπυλένιο, τα οποία εξαιτίας του γεγονότος ότι έχουν μικρότερη πυκνότητα από το θαλασσινό νερό ανεβαίνουν στην επιφάνεια. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πλαστικά υλικά με μεγαλύτερη πυκνότητα βρίσκονται σε μεγαλύτερο βάθος στην ευρύτερη περιοχή.

«Σκουπιδοκηλίδα»
Σύμφωνα με την Κάρα Λάβεντερ Λο, του Οργανισμού Θαλάσσιας Εκπαίδευσης του Γουντς Χολ της Μασαχουσέτης, το μέγεθος της «σκουπιδοκηλίδας» του Ατλαντικού είναι περίπου ίδιο με αυτής του Ειρηνικού, όπου το ωκεάνιο ρεύμα του Βόρειου Ειρηνικού έχει παγιδέψει τεράστιες ποσότητες πλαστικών. «Ο Ειρηνικός έχει τραβήξει περισσότερο το ενδιαφέρον όσον αφορά τη συγκέντρωση πλαστικών στα νερά του, όμως επειδή ξέρουμε λιγότερα γι’ αυτόν είναι πολύ δύσκολο να συγκρίνουμε τις δύο κηλίδες με όρους μεγέθους. Κάναμε ένα ταξίδι φέτος το καλοκαίρι για να βρούμε το ανατολικό όριο της κηλίδας του Ατλαντικού, αποτύχαμε όμως πλήρως. Ανατολικά των Βερμούδων δεν έχουμε κανένα στοιχείο που να καταδεικνύει τη μείωση στη συγκέντρωση υλικού, οπότε ακόμα δεν μπορούμε να απαντήσουμε πού βρίσκεται το ανατολικό όριο».

Πηγή: Έθνος (Χρήστος Στασινόπουλος)

Πολικό ατμοσφαιρικό εξάγωνο στον Κρόνο Το διαστημικό όχημα Cassini - Huygens φωτογράφισε πρόσφατα ένα σπάνιο ατμοσφαιρικό φαινόμενο στο βόρειο πόλο του πλανήτη Κρόνου.

Πολικό ατμοσφαιρικό εξάγωνο στον Κρόνο Το διαστημικό όχημα Cassini - Huygens φωτογράφισε πρόσφατα ένα σπάνιο ατμοσφαιρικό φαινόμενο στο βόρειο πόλο του πλανήτη Κρόνου. 

Το φαινόμενο αυτό, ένα τεράστιο ατμοσφαιρικό κανονικό εξάγωνο σε βόρειο πλάτος 78 μοιρών, είχε αρχικά παρατηρηθεί και από τα διαστημόπλοια Voyager 1 και 2 πριν από 20 και πλέον χρόνια. Το εξάγωνο, που δεν παρατηρείται στις πολικές περιοχές καμιάς άλλης πλανητικής ατμόσφαιρας, εκτείνεται σε μήκος περίπου 25000 χιλιομέτρων ενώ το ύψος του υπολογίζεται γύρω στα 100 χιλιόμετρα (Εικόνα 1).

Οι παρατηρήσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν με τον οπτικό και υπέρυθρο φασματογράφο χαρτογράφησης (VIMS) του Cassini-Huygens, ο οποίος είναι και το πρώτο όργανο που χαρτογράφησε το "κανονικό εξάγωνο" σε όλο του το μέγεθος και από απόσταση ενός περίπου εκατομμυρίου χιλιομέτρων. Αυτή η ατμοσφαιρική δομή είναι εντελώς πρωτόγνωρη και δεν έχει παρατηρηθεί σε καμιά άλλη πλανητική ατμόσφαιρα μέχρι σήμερα. Αντίθετα με τις επικρατούσες κυκλικές (στροβιλώδεις) ατμοσφαιρικές διατάξεις στη Γη, στην Αφροδίτη ή και στο νότιο πόλο του Κρόνου (Εικόνα 2), αυτή η δομή αποτελείται από 6, σχεδόν ίσες, πλευρές. Αναμφίβολα, πρόκειται για ένα μακροχρόνιο δυναμικό φαινόμενο της ατμοσφαίρας του Κρόνου, κόπως η κόκκινη κηλίδα του Δία, το οποίο παραμένει σταθερό σε σχέση με την περίοδο περιστροφής του πλανήτη που καθορίστηκε με τις πρώτες παρατηρήσεις του Voyager πριν από 27 χρόνια.

/`Όπως αναφέρουν ο Kevin Baines και η Angioletta Coradini των ερευνητικών κέντρων JPL (Καλιφόρνια) και INAF (Ιταλία) αντίστοιχα και μέλη της ομάδας VIMS, η συγκεκριμένη ατμοσφαιρική δομή δε σχετίζεται με την ακτινοβολία του σέλαος όπως είχε αρχικά προταθεί. Οι σχετικές μελέτες θα συνεχιστούν και στο μέλλον, με την ανάλυση δεδομένων του VIMS και σε διαφορετικά μήκη κύματος, οπότε και θα μελετηθεί η εσωτερική ατμοσφαιρική δυναμική και των άλλων μεγάλων πλανητών ενώ στην περίπτωση του Κρόνου θα υπολογιστεί με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια ο ρυθμός περιστροφής του.

Εικόνα1 Το "κανονικό εξάγωνο" στην ατμόσφαιρα του Κρόνου όπως φωτογραφήθηκε από το Cassini. Επιπλέον, διακρίνεται ένα μικρότερο εγγεγραμμένο κανονικό εξάγωνο, σχεδόν ομόκεντρο του πρώτου.

(Δικαιώματα ΝΑΣΑ/JPL, Cassini-Huygens).

Εικόνα2 Ο νότιος πόλος του Κρόνου χαρακτηρίζεται από κυκλικές, στροβιλώδεις ατμοσφαιρικές διατάξεις. Το φαινόμενο αυτό είναι σχετικά συνηθισμένο στις ατμόσφαιρες των περισσοτέρων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος.

(Δικαιώματα ΝΑΣΑ/JPL, Cassini-Huygens)

Άγνωστο είδος μικροβίου βρέθηκε να τρώει την πετρελαιοκηλίδα της BP!

Άγνωστο είδος μικροβίου βρέθηκε να τρώει την πετρελαιοκηλίδα της BP!

Το υποβρύχιο νέφος από σταγονίδια πετρελαίου στον Κόλπο του Μεξικού έχει πλέον καταναλωθεί εντελώς από ένα άγνωστο ως σήμερα είδος βακτηρίου, το οποίο πολλαπλασιάστηκε ταχύτατα μετά την καταστροφική διαρροή από την εξέδρα της ΒP.

  Το μικρόβιο, αναπάντεχος σύμμαχος στην προσπάθεια απορρύπανσης, τρώει το πετρέλαιο χωρίς να εξαντλεί το οξυγόνο και να απονεκρώνει τα νερά, καταλήγει μελέτη που δημοσιεύεται στο Sciencexpress, τη διαδικτυακή έκδοση του κορυφαίου περιοδικού Science.

  Το νέο είδος, συγγενικό με τα βακτήρια του γένους Oceanospirillales, υπήρχε ήδη στην περιοχή του Κόλπου και τρεφόταν με τις μικρές ποσότητες υδρογονανθράκων που αναβλύζουν φυσικά από τον πυθμένα.

  Η διαρροή που προκάλεσε μια από τις χειρότερες περιβαλλοντικές καταστροφές στην ιστορία των ΗΠΑ φαίνεται ότι ήταν ευλογία για τον μικροσκοπικό πετρελαιοφάγο. Ο πληθυσμός του αυξήθηκε ταχύτατα στα βαθιά, ψυχρά νερά και κατανάλωσε τα σταγονίδια διαλυμένου πετρελαίου, τα οποία δεν ήταν πλέον ορατά την Τρίτη.

   Υπάρχουν ακόμα αρκετά είδη μικροβίων που είναι γνωστό ότι διασπούν το πετρέλαιο, το μεθάνιο και άλλους υδρογονάνθρακες. Το νέο είδος θεωρείται όμως ασυνήθιστο επειδή ζει σε μεγάλα βάθη και σε ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες.

  Οι ερευνητές εξέτασαν περίπου 200 δείγματα τα οποία συλλέχθηκαν το Μάιο σε βάθος 1.000-1.200 μέτρων, όπου η θερμοκρασία του νερού είναι 5 βαθμοί Κελσίου.

  «Τα ευρήματά μας [...] παρέχουν τα πρώτα δεδομένα που έχουν συγκεντρωθεί ποτέ για μικροβιακή δραστηριότητα σε ένα νέφος πετρελαίου σε μεγάλο βάθος» δήλωσε ο Τέρι Χέιζεν, επικεφαλής των ερευνητών στο Εθνικό Εργαστήριο Λόρενς Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια.

  Τα αποτελέσματα της μελέτης φαινομενικά αντικρούν τα ευρήματα μιας προηγούμενης μελέτης στο Science, η οποία κατέγραψε ένα σύννεφο σταγονιδίων πετρελαίου που εκτεινόταν σε μήκος αρκετών χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια.

   Ωστόσο και οι δύο ερευνητικές ομάδες διαβεβαιώνουν ότι οι μελέτες τους δεν βρίσκονται σε διαφωνία. Η ερευνητική αποστολή που εντόπισε το νέφος ολοκληρώθηκε στα τέλη Ιουνίου, πριν σταματήσει η διαρροή από την υποβρύχια γεώτρηση περίπου δύο εβδομάδες αργότερα.

  Από τη στιγμή που σφραγίστηκε το κοίτασμα, το μικρόβιο κατανάλωσε το πετρέλαιο και τα σταγονίδια δεν ήταν πλέον ορατά την Τρίτη, ανέφερε ο Δρ Χέιζεν. Η δράση του βακτηρίου είναι ορατή στη θάλασσα από ένα φαινόμενο που ονομάζεται «θαλάσσιο χιόνι» -πρόκειται για τα ακίνδυνα απόβλητα των μικροβίων που πέφτουν προς το βυθό.

Πηγή: in.gr 

Αναπάντεχη συρρίκνωση στην ανώτερη γήινη ατμόσφαιρα

Αναπάντεχη συρρίκνωση στην ανώτερη γήινη ατμόσφαιρα

Share

Η θερμόσφαιρα, το προτελευταίο στρώμα της γήινης ατμόσφαιρας, μέσα στο οποίο κινούνται πολλοί δορυφόροι, συρρικνώθηκε περισσότερο από ποτέ το 2008, πιθανότατα λόγω της... 
μειωμένης υπεριώδους ακτινοβολίας από τον Ήλιο.

H νέα μελέτη, την οποία παρουσίασε το αμερικανικό Εθνικό Κέντρο Ατμοσφαιρικής Έρευνας, δείχνει ότι η ηλιακή δραστηριότητα ίσως αυξομειώνεται με πιο περίπλοκο τρόπο από ό,τι είχε εκτιμηθεί ως σήμερα.

Η δραστηριότητα του Ήλιου είναι γνωστό ότι ακολουθεί έναν βασικό κύκλο αυξομείωσης με περίοδο 11 ετών. Τη διετία 2008-2009 έφτασε στο λεγόμενο ηλιακό ελάχιστο, διάστημα κατά το οποίο δεν εμφανίζονται σχεδόν καθόλου ηλιακές κηλίδες ή ηλιακές καταιγίδες. Σε σχέση με προηγούμενους ηλιακούς κύκλους, όμως, το τελευταίο αυτό ελάχιστο ήταν ασυνήθιστα ήσυχο.

Η θερμόσφαιρα, το στρώμα της ατμόσφαιρας που εκτείνεται σε ύψος 90 έως 500 χιλιομέτρων (πάνω από τη μεσόσφαιρα και κάτω από την εξώσφαιρα), ψύχθηκε και συρρικνώθηκε τη διετία αυτή λόγω της εξασθενημένης υπεριώδους ακτινοβολίας.

Σε σχέση με στοιχεία που είχαν συγκεντρωθεί το 1996, η θερμόσφαιρα ψύχθηκε κατά 41 βαθμούς Κελσίου το 2008 και συρρικνώθηκε σε πάχος κατά 30%, αναφέρουν οι ερευνητές στο Geophysical Research Letters.

H ψύξη και η συρρίκνωση «ήταν εντονότερες από ό,τι οποιαδήποτε άλλη στιγμή στα 43 χρόνια διαστημικής εξερεύνησης» γράφουν.

«Η εργασία μας δείχνει ότι ο ηλιακός κύκλος ποικίλλει όχι μόνο στην τυπική ενδεκαετή κλίμακα, αλλά μπορεί επίσης να ποικίλει από το ένα ηλιακό ελάχιστο στο επόμενο» δήλωσε στο AFP ο επικεφαλής της μελέτης Στάνλεϊ Σόλομον.

Η μείωση του πάχους και της πυκνότητας της θερμόσφαιρας είναι καλά νέα για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και τους άλλους δορυφόρους που κινούνται σε αυτή τη ζώνη -η μειωμένη τριβή με τα μόρια αέρα βοηθά να παραμείνουν σταθερές οι τροχιές τους.

Από την άλλη πλευρά, όμως, το ίδιο φαινόμενο σταθεροποιεί τις τροχιές των διαστημικών σκουπιδιών, τα οποία μπορούν δυνητικά να συγκρουστούν με τους ενεργούς δορυφόρους.

Ο Δρ Τόμας Γουντς, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Κολοράντο και μέλος της ερευνητικής ομάδας, εκτίμησε ότι ο Ήλιος ίσως διανύει μια περίοδο σχετικά χαμηλής δραστηριότητας, όπως είχε συμβεί και στις αρχές του 19ου και του 20ού αιώνα.

«Αν είναι όντως παρόμοιο με αντίστοιχα μοτίβα που είχαν παρατηρηθεί στο παρελθόν, τότε περιμένουμε να έχουμε εξασθενημένους ηλιακούς κύκλους τα επόμενα 10 με 30 χρόνια» σχολίασε

πηγη ((  http://ksipnistere.blogspot.com/2010/08/blog-post_225.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+Ksipnistere_+(.+.+.+.+.+.+.+++ksipnistere+_++Ο+σιωπών+δοκεί+συναινείν) ))