Ο Τεχνητός Φόβος

Ο Τεχνητός Φόβος

Η European Space Agency (ESA) ετοιμάζεται να ανακοινώσει την ύπαρξη ενός τεχνητού κοίλου κόσμου στο ηλιακό μας σύστημα, το θέμα είναι πότε ?“Ο Φόβος” ο δορυφόρος του Άρη. Η παραφράζοντας τις λέξεις ενός φίλου που έχει αναχωρήσει, ο Sir Arthur C. Clarke χαρακτήρισε το 2010 «The Year We Make Contact.»,”το έτος που θα κάνουμε επαφή”
Η καταπληκτική επιστημονική απόδειξη αρχίζει με τις υψηλής αναλύσεως φωτογραφίες του Φόβου που ελήφθησαν στις 7 Μαρτίου 2010. Οι φωτογραφίες προέρχονται από το κοντινό πέρασμα του Mars Express Phobos. Πρόκειται για ένα κοντινό του βόρειου ημισφαιρίου του Φόβου ο οποίος δείχνει πάντοτε την ίδια πλευρά προς τον πλανήτη. (σας θυμίζει τίποτε γνωστό αυτό ?). H λήψη έγινε με γωνία 30 μοιρών και απόσταση 60 μιλίων. Διακρίνονται αντικείμενα 4,5 μέτρων. Σε ένα “δορυφόρο” 24 χιλιομέτρων διαμέτρου.
Προσέξτε την γεωμετρία των 90 μοιρών, τις παράλληλες γραμμές και την μη τυχαία οργάνωση. Από τις τελευταίες φωτογραφίες υπέρ υψηλής αναλύσεως του Mars Express, η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ αιτία των μυστηριωδών αυλακώσεων και η γεωμετρία τους δείχνει ότι :Ο Φόβος είναι ένας τεχνητά κουφωμένος δορυφόρος. Ο οποίος αρχίζει να σπάει στις ραφές του. Λόγω των διαρκώς αυξανομένων βαρυτικών έλξεων από την αργή του τροχιά, του “σπειροειδούς θανάτου” προς την επιφάνεια του Άρη.

Είναι ένα αρχαίο εξωγήινο πολύ κακοποιημένο 24 χιλιομέτρων Διαστημόπλοιο !
Για το οποίο θέμα η ESA βάσει των στοιχείων του Mars Express ετοιμάζεται να το ανακοινώσει επίσημα ! Ήταν να ανακοινωθεί στην 33η πτήση του Space Shuttle στον διαστημικό σταθμό ISS (ISIS ?) στις 5 Απριλίου 2010. αλλά δεν έγινε ! Όμως γίνανε δύο πολύ σοβαρά πειράματα. Τα «Phobos tracking» gravity/mass interior distribution experiment … and the «MARSIS interior of Phobos» imaging radar experiment. Δηλαδή το πείραμα για την διανομή της εσωτερικής βαρύτητας και μάζας, και το MARSIS απεικόνιση με ραντάρ του εσωτερικού χώρου.
Στις 9 Μαρτίου η ESA έδωσε τα αποτελέσματα. » … provide meaningful new constraints on the corresponding range of the body’s [Phobos'] porosity (30% ± 5%), [and thus] provide a basis for improved interpretation of the internal structure. We conclude that the interior of Phobos likely contains large voids. When applied to various hypotheses bearing on the origin of Phobos, these results are inconsistent with the proposition that Phobos is a captured asteroid [emphasis added] …»
δηλαδή περιληπτικά είναι πορώδης κατά (30% ± 5%), που σημαίνει ότι εντός του έχει μεγάλα κενά. Σύμφωνα με τα πειράματα με τα ραντάρ. Σταθμίζοντας τις διάφορες υποθέσεις για την καταγωγή του Φόβου, δεν βγαίνει ότι ο Φόβος είναι ένας αστεροειδής που συνελήφθη στην τροχιά του Άρη.
Το Ένα Τρίτο Κενό
Ακριβώς βγάλανε το ίδιο αποτέλεσμα, με τους Σοβιετικούς που ανέφεραν μετά την μυστηριωδώς εξαφανισθείσα αποστολή Phobos-2.
Για ένα δορυφόρο του Άρη αποδεδειγμένα κοίλο κατά το 1/3, από δυο διαφορετικά διαστημικά προγράμματα που απέχουν πάνω από 20 χρόνια.
Τα διαγράμματα στις φωτογραφίες 4 και 5 δείχνουν τις μετρήσεις των ραντάρ.Και τι ήξερε ο Όμηρος με την γραφική περιγραφή του θεού Άρη με ποιο τρόπο μπαίνει στον πόλεμο ? Και για το πως περιστρέφονται γύρω του οι γιοι του Φόβος και Δείμος (τρόμος) ως ηνίοχοι , σε ποια απόσταση και με ποια φορά !!!
Όμηρος, Ιλιάς 11, 36
« τῇ δ᾽ ἐπὶ μὲν Γοργὼ βλοσυρῶπις ἐστεφάνωτο
δεινὸν δερκομένη, περὶ δὲ Δεῖμός τε Φόβος τε.»
Όμηρος, Ιλιάδα, Δ, 349
ὄρσε δὲ τοὺς μὲν Ἄρης, τοὺς δὲ γλαυκῶπις Ἀθήνη
Δεῖμός τ’ ἠδὲ Φόβος καὶ Ἔρις ἄμοτον μεμαυῖα,
Ἄρεος ἀνδροφόνοιο κασιγνήτη ἑτάρη τε,
ἥ τ’ ὀλίγη μὲν πρῶτα κορύσσεται, αὐτὰρ ἔπειτα
οὐρανῷ ἐστήριξε κάρη καὶ ἐπὶ χθονὶ βαίνει·

ΠΗΓΗ((  http://apolloniosellin.blogspot.com/2010/08/blog-post_03.html  ))

Επικίνδυνο για τους ανθρώπινους μύες το ταξίδι στον Άρη

Επικίνδυνο για τους ανθρώπινους μύες το ταξίδι στον Άρη

Το πρώτο πάτημα του ανθρώπου στον Άρη θα έμοιαζε περισσότερο με αδύναμο παραπάτημα, παρά με γενναίο βήμα.

Η καταπόνηση του ανθρώπινου μυοσκελετικού συστήματος σε συνθήκες διαστημικού ταξιδιού μεγάλης διάρκειας θα ήταν τέτοια που θα είχε ως αποτέλεσμα κάθε αστροναύτης...
 να χάσει περίπου το μισό της δύναμης των βασικών του μυών, σύμφωνα με επιστήμονες.
Η απώλεια, που θα έκανε έναν αστροναύτη 30 έως 50 ετών να επιστρέψει στη Γη με μυς ογδοντάχρονου, έρχεται να προστεθεί στους ήδη γνωστούς κινδύνους ενός τέτοιου διαπλανητικού ταξιδιού. Η ομάδα των ερευνητών υπό τον Ρόμπερτ Φίτς, καθηγητή βιολογίας στο πανεπιστήμιο Μαρκέτ του Μιλγουόκι, πήραν μικρά δείγματα από τον ιστό εννέα Αμερικανών και Ρώσων αστροναυτών που πέρασαν έξι μήνες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Οι βιοψίες έδειξαν με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο το πώς ατροφούν οι μύες σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας.

Η απώλεια σε μυική μάζα, όγκο και δύναμη είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση της ικανότητας για φυσική εργασία κατά 40%. Μάλιστα, η ενδυνάμωση του οργανισμού πριν από το ταξίδι δεν θα είχε καμία θετική επίπτωση στον οργανισμό. Μάλιστα, όσο μεγαλύτερη η μυική μάζα, τόσο μεγαλύτερη η απώλεια στο τέλος του ταξιδιού.

Σύμφωνα με ένα σενάριο της NASA, το ταξίδι στον Άρη με την υπάρχουσα τεχνολογία πυραύλων θα διαρκούσε περίπου ένα χρόνο, συμπεριλαμβανομένης ετήσιας παραμονής στον κόκκινο πλανήτη. Στην περίπτωση αυτή, η μείωση στη μάζα και τη δύναμη των βασικών μυών του σώματος θα έφτανε το 50%.

Οι αστροναύτες θα κουράζονταν γρηγορότερα εκτελώντας ακόμη και εργασίες ρουτίνας, ενώ επιστρέφοντας στη γήινη βαρύτητα θα ήταν τόσο αδύναμοι που δεν θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν γρήγορα το διαστημόπλοιο σε περίπτωση ανάγκης.

Η μυική απώλεια είναι μια περιοχή που ερευνάται διεξοδικά στη διαστημική ιατρική, ωστόσο η συγκεκριμένη μελέτη είναι η πρώτη που περιλαμβάνει συγκεκριμένες αναλύσεις μυικών κυττάρων σε διαστημικά ταξίδια μακράς διαρκείας.

Όπως πάντως επεσήμανε ο Φίτς, τα αποτελέσματα αυτά δεν θα πρέπει να αποθαρρύνουν τις προσπάθειες για ένα τέτοιο ταξίδι. «Η επανδρωμένη αποστολή στον Άρη αντιπροσωπεύει το επόμενο σύνορο, ότι ήταν το Δυτικό ημισφαίριο του πλανήτη πριν από 800 χρόνια», σημείωσε. «Χωρίς την εξερεύνηση, δεν θα καταφέρουμε να συνεχίσουμε τις προσπάθειες μας στην κατανόηση του σύμπαντος».

Επιπρόσθετα με τους τεχνικούς κινδύνους των διαστημικών ταξιδιών, οι αστροναύτες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο καταστροφής του DNA από κοσμική ακτινοβολία αλλά και την απώλεια οστικής πυκνότητας και νοητικού στρες από την παρατεταμένη διαμονή σε περιορισμένο χώρο.