ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΑ: Θεόδωρος Τσιριγγάκης (Αντιβαρύτητα: Eλληνική εφεύρεση με εφαρμογή στο Διάστημα)

ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΑ: Θεόδωρος Τσιριγγάκης (Αντιβαρύτητα: Eλληνική εφεύρεση με εφαρμογή στο Διάστημα)

Μαθετε περισσοτερα

ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΑ: Edward Leedskalnin("Ανακάλυψα τα μυστικά των πυραμίδων")

ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΑ: Edward Leedskalnin("Ανακάλυψα τα μυστικά των πυραμίδων")

Μαθετε περισσοτερα

Θεόδωρος Τσιριγγάκης (Αντιβαρύτητα: Eλληνική εφεύρεση με εφαρμογή στο Διάστημα)

Το πάθος για την τεχνολογία και οι ατέλειωτες ώρες εντατικής παρατήρησης και δουλειάς ενός μηχανουργού - εφευρέτη παντρεύτηκαν με την επιστημονική έρευνα ενός καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και γέννησαν μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανακάλυψη, «καθ' όλα ελληνική». Εναν μηχανισμό αντιβαρύτητας και μία νέα κινηματική θεωρία της Φυσικής. Το πόσο ιδιοφυής, σημαντική και αξιοποιήσιμη είναι ή μπορεί να αποδειχθεί μια τέτοια ανακάλυψη θα το δείξει ο χρόνος.

Ο μηχανουργός Θεόδωρος Τσιριγγάκης από την Κέρκυρα, ο οποίος έχει βραβευθεί στο παρελθόν (1982) για την εφεύρεση του «διαφορικού χωρίς γρανάζια», μία ελληνική πατέντα που έλαβε ανώτατες διακρίσεις, κέρδισε το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας. Ο καθηγητής της Σχολής Μηχανολόγων-Μηχανικών του ΕΜΠ Χριστόφορος Προβατίδης έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη δουλειά του κ. Τσιριγγάκη και έπειτα από 26 χρόνια έρευνας, συνεχούς κατασκευής δοκιμίων και στενής συνεργασίας κατέληξαν στη δημιουργία του μηχανισμού αντιβαρύτητας.



Η αξία ενός τέτοιου μηχανισμού, σύμφωνα με τους κ. Τσιριγγάκη και Προβατίδη, που επισημαίνουν ότι είναι κτήμα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και επομένως του ελληνικού Δημοσίου, έγκειται στο γεγονός ότι υπόσχεται έναν νέο πρωτοποριακό τρόπο λειτουργίας των προωθητικών συστημάτων (μέσα μεταφοράς, μεταφορικά και ανυψωτικά συστήματα) με εφαρμογές στη διαστημική τεχνολογία, την αεροναυπηγική αλλά και άλλους τομείς. Οι έως σήμερα επιστημονικά γνωστοί τρόποι μετάδοσης κίνησης για τη λειτουργία συστημάτων προώθησης είναι η τριβή μεταξύ τροχών και επιφάνειας κίνησης, η προώθηση αέρα ή νερού σε αντίθετη κατεύθυνση απ' αυτή της κίνησης (πλοία, αεροπλάνα) και η εκδίωξη του καυσίμου (π.χ. πύραυλοι). Με αυτές τις μεθόδους, όμως προκαλείται δύναμη αντίδρασης, η οποία καταναλώνει σημαντικό έργο, ενώ με τον μηχανισμό αντιβαρύτητας μειώνεται η αντίδραση, άρα και οι απώλειες προς το περιβάλλον.



Οι δύο εκτιμούν ότι πρόκειται για μία σημαντική ανακάλυψη, για την οποία μάλιστα δέχθηκαν συγχαρητήρια επιστολή του πρύτανη του ΕΜΠ κ. Ν. Μουντζούρη. Ο μηχανουργός Θεόδωρος Τσιριγγάκης, ο οποίος αφιερώνει όλο του το έργο στη γυναίκα του Κατερίνα, που απεβίωσε πριν από μερικούς μήνες, εξηγεί στην «Κ» ότι πρώτη του έμπνευση ήταν ο μηχανισμός των Αντικυθήρων (σχετικά παρακάτω στήλες).



Το 1967 ο κ. Τσιριγγάκης άρχισε να μελετά τον μηχανισμό των Αντικυθήρων και 13 χρόνια μετά έφτιαξε το διαφορικό χωρίς γρανάζια. Κατά τη διάρκεια κατασκευής του παρατήρησε ορισμένα παράξενα φαινόμενα ταλάντωσης. Αυτή η παρατήρηση ήταν η αφετηρία για τη σημερινη εφεύρεση, η πατέντα της οποίας έχει υποβληθεί στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ. Στόχος του εφευρέτη ήταν το έντεχνο «σπάσιμο» του κύκλου, στο οποίο τον βοήθησε ο γιος του, Βασίλης Τσιριγγάκης, μηχανικός υπολογιστών και συστημάτων.





Αρχή λειτουργίας



Πιο συγκεκριμένα, η αρχή λειτουργίας του καινοτόμου μηχανισμού συνίσταται σε δύο κινητήρες, οι οποίοι παράγουν δύο περιστροφές. Η πρώτη περιστροφή δημιουργεί μια τροχιά που μοιάζει με το σύμβολο του απείρου και πάνω της κινούνται απρόσκοπτα μία, δύο ή και περισσότερες μάζες. Η δεύτερη περιστροφή είναι καθοριστική για να επιτευχθεί η πρόωση. «Οταν οι στροφές των κινητήρων συνδυαστούν κατάλληλα, τότε συντονίζεται με τέτοιον τρόπο η φυγόκεντρος δύναμη, ώστε το αντικείμενο επί του οποίου προσαρτάται ο μηχανισμός μπορεί και προωθείται αντιβαρυτικά», εξηγεί στην «Κ» ο κ. Χριστόφορος Προβατίδης, καθηγητής του ΕΜΠ.



Κατά τη διάρκεια λειτουργίας του μηχανισμού παρατηρήθηκε απώλεια βάρους σε ηλεκτρονική πλάστιγγα ακριβείας, δηλαδή οι κινούμενες μάζες ήταν σημαντικά ελαφρύτερες.



Οπως λέει ο κ. Προβατίδης αυτός ο προωθητικός μηχανισμός αξιοποιεί παρατηρήσεις αντιβαρυτικών φαινομένων της Φύσης (όπως ο τρόπος κίνησης των φτερών του πτηνού κολιμπρί) δεν «παραβιάζει» κανένα νόμο της φυσικής ούτε αξίωμα της Θερμοδυναμικής και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προωθητικός μηχανισμός ιπτάμενων αντικειμένων και οχημάτων, τα οποία στο μακρινό μέλλον θα κινούνται αυτόνομα χωρίς συγκρούσεις, όπως για παράδειγμα κινείται η σκόνη μέσα σε μια ηλιακή ακτίνα.



Πιο αναλυτικά, μία αρχική εφαρμογή θα μπορούσε να αφορά την άνετη και πλήρως αυτόνομη μετάβαση προς το Διάστημα. «Αν μία αποστολή στο Διάστημα εμφανίσει πρόβλημα θα μπορεί ανά πάσα ώρα να ανακληθεί και να επιστρέψει στη γη», υποστηρίζει ο εφευρέτης κ. Θ. Τσιριγγάκης.



Εκτός από τη διαστημική τεχνολογία, ο μηχανισμός αντιβαρύτητας θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στα ελικόπτερα αλλά και στα αεροπλάνα. Ειδικότερα, με την προσθήκη ενός αντιβαρυτικού μηχανισμού, το ελικόπτερο θα μπορούσε να αναπτύσσει μεγαλύτερες ταχύτητες, να καταναλώνει λιγότερη ενέργεια και να μην είναι ευάλωτο στις κακές καιρικές συνθήκες.



Οσο για τα αεροπλάνα, η χρησιμότητα ενός τέτοιου μηχανισμού αφορά κυρίως την ασφάλεια των πτήσεων.





Παρέμβαση πρύτανη ΕΜΠ για την έρευνα



Ο πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, κ. Κωνσταντίνος Ι. Μουτζούρης, ενημερώθηκε για την έρευνα στον μηχανισμό αντιβαρύτητας, και δήλωσε στην «Κ» ότι «το κορυφαίο τεχνολογικό ίδρυμα της χώρας, το 170 ετών Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο με το υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό, τις τελευταίες τύπου υλικοτεχνικές υποδομές, βρίσκεται στο μέτωπο των επιστημονικών εξελίξεων σε πολλά θέματα.



Η Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών με τα στελέχη της, καθηγητές, φοιτητές και εργαζόμενους, είναι μία από τις πιο υποδειγματικές σχολές μας.



Νιώθουμε υπερήφανοι που ο καθηγητής κ. Προβατίδης και οι συνεργάτες του είναι μέλη του Ιδρύματός μας. Καλούμε την πολιτεία, η οποία μέχρι σήμερα έχει δείξει ελάχιστο ενδιαφέρον για την επιστημονική έρευνα στη χώρας μας, να μεταβάλει στάση και να αγκαλιάσει την έρευνα, η οποία είναι η μόνη οδός προς μια κοινωνία γνώσεως και προόδου».





Tο πρώτο πείραμα



Το 1982 ο ταλαντούχος Ελληνας μηχανουργός δημιούργησε μία τεχνολογική καινοτομία, ένα διαφορικό χωρίς γρανάζια, μία πατέντα που σάρωσε τα βραβεία του διαγωνισμού «ΕΥΡΗΚΑ» του Βελγίου και του χάρισε εκτός από φήμη πολλές προσκλήσεις και συμμετοχές σε διεθνείς εκθέσεις και διαγωνισμούς.



Το πρωτότυπο διαφορικό, στο οποίο η κίνηση μεταδίδεται μέσω μικρών σφαιρών, οι οποίες κινούνται σε καμπύλες και μιμούνται την κίνηση των πλανητών, είχε δοκιμαστεί επιτυχώς σε αυτοκίνητο της εταιρείας ΠΥΡΚΑΛ επί 15.000 χλμ. σε όλες τις συνθήκες δρόμου με αρκετά αξιόλογες επιδόσεις. Από την ερευνητική εργασία και τα αποτελέσματα των δοκιμών που ακολούθησαν η ΠΥΡΚΑΛ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «πρόκειται για καινοτομία στον τρόπο μετάδοσης της κίνησης, η οποία έχει δύο σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι των γνωστών διαφορικών μηχανισμών που χρησιμοποιούνται.



Πρώτον, μεταδίδει την κίνηση με πλήρη κύλιση με αποτέλεσμα μεγάλη διάρκεια ζωής και υψηλό συντελεστή απόδοσης.



Δεύτερον, εξασφαλίζει μεγαλύτερη πρόσφυση τροχών στο δρόμο, κάτι που συνεπάγεται σημαντικά μεγαλύτερη ασφάλεια κατά την οδήγηση, καθώς το όχημα δεν ακινητοποιείται σε δυσμενείς συνθήκες δρόμου και εμφανίζει μεγαλύτερη ευστάθεια στις στροφές».



Αρκετές χώρες ενδιαφέρθηκαν να αγοράσουν την πατέντα (ΗΠΑ, Κίνα κ.ά.), όμως ο κ. Τσιριγγάκης αρνήθηκε να την πουλήσει, καθώς επιθυμούσε να παραμείνει και να αξιοποιηθεί η εφεύρεση στην Ελλάδα, ελπίζοντας ότι θα έβρισκε υποστήριξη από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές. Τα πρώτα τέσσερα χρόνια, το διαφορικό χωρίς γρανάζια το στήριξε η ΠΥΡΚΑΛ, αργότερα όμως η βοήθεια αποσύρθηκε και τη νομική και οικονομική υποστήριξη της πατέντας ανέλαβε για 20 χρόνια ο δικηγόρος του κ. Τσιριγγάκη, κ. Γ. Μπουρνούς.



Τελικά, παρήλθε ο χρόνος προστασίας της πατέντας και σύμφωνα με πληροφορίες το διαφορικό χωρίς γρανάζια βρήκε εφαρμογή στο εξωτερικό

Edward Leedskalnin("Ανακάλυψα τα μυστικά των πυραμίδων")

ΕΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΣΤΗ ΦΛΟΡΙΝΤΑ ΤΩΝ ΗΠΑ


Η είσοδος

Με αυτό το άρθρο σκοπεύουμε να προκαλέσουμε τη λογική σας, σκοπεύουμε να ανατρέψουμε τις «βεβαιότητες» που αποκτά κάποιος ζώντας στο «περιορισμένο κόσμο της καθημερινότητας».

Αφορμή για αυτό το άρθρο είναι ένα παιδάκι 14 ετών. Βλέπει καθημερινά κάποια γιαπωνέζικα cartoon που λέγονται «Anime». Έτσι μου τα είπε. Μου είπε ακόμη ότι οι ήρωες έχουν απίστευτες ικανότητες και ξέρουν να χειρίζονται την αλχημεία. Με ρώτησε λοιπόν τι είναι αλχημεία και αν είναι δυνατόν ένας φυσιολογικός άνθρωπος να αποκτήσει τέτοιες ικανότητες. Όταν του είπα ότι «εγώ δεν τα πιστεύω αυτά τα πράγματα», απογοητεύτηκε πολύ. Κλείστηκε στον εαυτό του. Δεν μου μίλαγε. Κατάλαβα φυσικά ότι του γκρέμισα το όνειρό του. Όλα τα παιδιά αυτής της ηλικίας θα ήθελαν να έχουν υπέρ-φυσικές ικανότητες, όπως και εγώ άλλωστε όταν ήμουν μικρό παιδί.

Τότε θυμήθηκα ένα καταπληκτικό άρθρο, που διάβασα όταν ήμουν φοιτητής γεωλογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Αυτό το άρθρο αποδείκνυε πέρα πάσης αμφιβολίας ότι ο 14χρονος είχε δίκιο. Υπάρχουν άνθρωποι με απίστευτες ικανότητες. Η έρευνα που έκανα μετά τη συζήτηση με το παιδί με οδήγησε και σε άλλες περιπτώσεις «απίστευτων ανθρώπων». Οι απίστευτοι αυτοί άνθρωποι, ανήκουν σε όλες τις θρησκείες και σε όλους τους πολιτισμούς.

Σήμερα θα σας διηγηθώ την ιστορία του Edward Leedskalnin. Σας το λέω από πριν, όπως το συνηθίζω άλλωστε, η πρώτη μου αντίδραση όταν διάβασα για αυτόν ήταν το να τα απορρίψω όλα. Όπως θα δείτε και εσείς όμως τα κατορθώματά του είναι απίστευτα και όμως αληθινά.

Η ζωή του Edward Leedskalnin, καλύπτεται από μυστήριο. Ο ίδιος έχει φροντίσει να συσκωτίσει το παρρελθόν του. Ξέρουμε μόνο τα τυπικά. Μετανάστης από την Λετονία. Ύψος 1,60 περίπου και βάρος 50-60 κιλά. Μυστηριώδης, απόμακρος, με ελάχιστους φίλους. Όταν εργαζόταν δεν ήταν κανείς κοντά του. Και όταν λέμε κανείς, εννοούμε κανείς. Κανείς δεν κατάφερε να τον φωτογραφήσει ενώ «εργαζόταν».
Σαν να είχε τη «μαγική» ικανότητα να αντιλαμβάνεται πιθανούς κατασκόπους. Ο κ. Edward Leedskalnin, κάποια στιγμή το 1920 αποφάσισε να φτιάξει σε ένα κτήμα του στην Φλόριντα ένα μεγαλιθικό κάστρο. Ξεκίνησε να το κατασκευάζει. Κάποια στιγμή όμως έγινε αλλαγή στην πολεοδομία της περιοχής και ένας νέος δρόμος θα περνούσε από το κτήμα του, οπότε θα το απαλλοτρίωναν. Τότε αποφάσισε να μετακινήσει την ημιτελή αυτή κατασκευή 10 μίλια μακρύτερα στο Homestead, όπου και το ολοκλήρωσε και βρίσκεται μέχρι σήμερα προσελκύοντας τουρίστες απ' όλον τον κόσμο. Θα πείτε που είναι το περίεργο. Ο Edward ήθελε να αποδείξει ότι ένας άνθρωπος μόνος του μπορεί να κατασκευάσει ένα μεγαλιθικό μνημείο από πέτρες των 5-30 τόνων, χωρίς την βοήθεια συγχρόνων μηχανημάτων και άλλων ανθρώπων. Και το κατάφερε!
Ξεκίνησε να «κόβει» κοραλλιογενή βράχο μέσα από τη θάλασσα, να τους μεταφέρει, άγνωστο πως, μέχρι το κτήμα του. Είναι τρελό. Είναι όμως απόλυτα αληθινό. Κανείς δεν τον είδε ποτέ πως έκοβε τα βράχια μέσα από το βυθό της θάλασσας. Ακόμη και με τα σημερινά δεδομένα, το να κοπεί βράχος εντός της θάλασσας είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο. Όποιος επισκεφτεί όμως το κτήμα του και ειδικά αν είναι γεωλόγος καταλαβαίνει ότι ο βράχος από τον οποίο έφτιαξε το μνημείο του, είναι κοραλλιογενής βράχος. Σε ένα πολύ παλιό τεύχος υπήρχε και φωτογραφία από το βυθό, όπου φαίνονταν οι τομές από όπου αφαιρέθηκαν οι βράχοι. Δεν μπόρεσα όμως μέχρι τώρα να την βρω.
Φυσικά οι διάφοροι ερευνητές που ασχολούνται με αυτά τα θέματα προσπαθούσαν να «κλέψουν» το μυστικό του. Τον παρακολουθούσαν συστηματικά, τον ρωτούσαν πως το κάνει. Αυτός απέφευγε αυτές τις συζητήσεις. Όταν κάποιος τον ζόριζε πολύ, τότε του έδειχνε ένα χειροποίητο γερανό και κάτι χοντρά σχοινιά. Όπως και μια ρυμούλκα. Όσοι όμως γνωρίζουν από αυτά τα πράγματα, ξέρουν ότι ένας βράχος 10-20 τόνων, θέλει ειδικούς γερανούς, ειδικά συρματόσχοινα, ειδικά φορτηγά. Και όχι βέβαια οχήματα του 1930. Η εξ όρυξη ειδικά από τη θάλασσα απαιτεί βατραχανθρώπους, ειδικούς γερανούς και πολυμελές συνεργείο. Κανείς όμως δεν είδε ούτε γερανό, ούτε αυτοκίνητα, ούτε συνεργείο.
Μια μέρα ένας «περίεργος» γείτονας τον επισκέφτηκε και έμεινε για αρκετή μαζί με τον Edward, προκειμένου να μάθει και να δει πως το κατασκευάζει. Ο Edward λοιπόν άρχισε με σχοινιά και τροχαλίες να φορτώνει με μεγάλη δυσκολία ένα μικρό βράχο επάνω σε μια ρυμούλκα ενός τρακτέρ. Μετά από ώρες δουλειάς κατάφερε να βάλει μερικούς τέτοιους μικρούς βράχους στην ρυμούλκα – δεν έβαλε κανένα μεγάλο βράχο επάνω στη ρυμούλκα. Αφού ο περίεργος γείτονας ικανοποίησε την περιέργειά του έφυγε. Για κάποιο λόγο όμως μετά από λίγη ώρα ξαναγύρισε. Και τότε κυριολεκτικά τρελάθηκε. Αυτό τον ελάχιστο χρόνο που έλειπε, όλοι οι βράχοι και οι μεγάλοι είχαν ήδη τοποθετηθεί. Κατάλαβε λοιπόν ότι τα σχοινιά και οι τροχαλίες ήταν απλώς ένα καμουφλάζ για να ξεγελάει ο Edward τους περίεργους.
Οταν μετακίνησε ολόκληρο το οικοδόμημα στο Homestead, οι άνθρωποι της γειτονικής περιοχής είδαν κάποιους κοραλλένιους βράχους και ειδικά τους μικρούς να μεταφέρονται με ένα δανεισμένο φορτηγό, αλλά κανείς δεν ξέρει πως ο Leedskalnin τους ανέβασε και τους κατέβασε από το όχημα.
Όταν ρωτήθηκε ο ίδιος για το πώς έφτασε στο κατόρθωμά του ο Leedskalnin απάντησε απλά ότι κατανοούσε τους νόμους του βάρους και της μηχανικής των μοχλών. Αναφέρεται ότι δήλωσε, "Ανακάλυψα τα μυστικά των πυραμίδων. Βρήκα το πώς οι Αιγύπτιοι και οι αρχαίοι κατασκευαστές του Περού, του Γιουκατάν και της Ασίας, με τη χρήση μονάχα πρωτόγονων εργαλείων, σήκωσαν και τοποθέτησαν τεράστιους ογκόλιθους που ζύγιζαν πολλούς τόνους."
Ο Edward Leedskalnin διαφωνούσε κατηγορηματικά με τη μοντέρνα επιστήμη και ισχυριζόταν ότι οι επιστήμονες ήταν λάθος, ενώ η ' φύση είναι απλή'. Πίστευε πως η ύλη αποτελείται από ξεχωριστούς μαγνήτες και πως η κίνηση αυτών των μαγνητών μέσα στην ύλη και μέσα στον χώρο προκαλεί μετρήσιμα φαινόμενα, τον μαγνητισμό και τον ηλεκτρισμό. Αυτές οι έννοιες 'περιλάμβαναν τη σχέση της Γης με ουράνιες ευθυγραμμίσεις.' Ισχυρίστηκε πως είχε δει χάντρες από φως που πίστευε πως ήταν η φυσική παρουσία του μαγνητισμού της φύσης και της δύναμης της ζωής, ή αυτό που σήμερα ονομάζουμε ως ενέργεια Chi."
Ο Edward Leedskalnin έγραψε διάφορα φυλλάδια που τα πουλούσε σε τουρίστες καθώς θαύμαζαν την κατασκευή του. Ένα από αυτά, με το όνομα 'Μαγνητικό Ρεύμα' (Magnetic Current) μπορεί να το διαβάσει κανείς στο Διαδίκτυο (paranormal.about.com). Στο φυλλάδιο αυτό αποκαλύπτει τα αποτελέσματα πειραμάτων με μαγνήτες που έκανε για δύο χρόνια. Ίσως να αποκαλύπτει τα μυστικά της ανύψωσης όταν γράφει:
"Ο πραγματικός μαγνήτης είναι η ουσία που κυκλοφορεί μέσα στο μέταλλο. Κάθε σωματίδιο στην ουσία αυτή είναι ένας ξεχωριστός μαγνήτης από μόνος του, και ο Βόρειος και ο Νότιος Πόλος είναι ξεχωριστοί μαγνήτες. Είναι τόσο μικροί που μπορούν να διαπεράσουν οτιδήποτε. Στην πραγματικότητα μπορούν ευκολότερα να περάσουν μέσα από το μέταλλο απ' όσο μπορούν να περάσουν μέσα από τον αέρα. Βρίσκονται σε συνεχή κίνηση, με αντίθετη κατεύθυνση μεταξύ τους και εάν οδηγηθούν στα σωστά κανάλια παρέχουν αέναη ισχύ."
Στη γειτονιά που έμενε κυκλοφορούσαν διάφορες φήμες. Μια από αυτές έλεγε ότι κάποιοι περίεργοι γείτονες κατάφεραν να δουν πως ο Leedskalnin μετακίνησε τις πέτρες. Λένε ότι ακούμπησε τα χέρια του στην πέτρα που ήθελε να σηκώσει και άρχισε να τραγουδάει. Με κάποιον περίεργο τρόπο αυτό έκανε τις τεράστιες πέτρες να ανυψωθούν.
Κάποια άλλη φήμη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Fate έλεγε: «κάποιοι έφηβοι που τον κατασκόπευαν ισχυρίστηκαν πως τον είδαν ένα απόγευμα να «αιωρεί κοραλλένιους ογκόλιθους στον αέρα σα να ήταν μπαλόνια με υδρογόνο», αλλά κανείς δεν τους πήρε στα σοβαρά.»
Τι να πιστέψεις και τι να απορρίψεις. Εγώ έχω πειστεί. Μπείτε και εσείς στο google Earth (Συντεταγμένες: 25,30'02.06''Β ΚΑΙ 80, 26'39.47''Δ) να δείτε το μεγαλιθικό μνημείο του. Δεν θα μάθουμε ποτέ πως το έφτιαξε. Όπως δεν θα μάθουμε ποτε γιατί απέκρυψε το μυστικό. Ο Leedskalnin πήρε τα μυστικά μαζί του στον τάφο του το 1951.
Δείτε και αυτό:http://www.panoramio.com/photo/19628582

Αυτή είναι η είσοδος του μεγαλιθικού μνημείου. Ο βράχος που βλέπεται είναι μια περιστρεφόμενη πόρτα, πρέπει να ζυγίζει περίπου 5-6 τόνους και ανοιγοκλείνει με το απλό σπρώξιμο ενός κοινού ανθρώπου. Είναι τόσο τέλεια ζυγισμένη, που λένε ότι και ένας έφηβος μπορεί να την μετακινήσει. Προσέξτε με πόσο τέλειο τρόπο είναι κομμένες.

Εδώ ο Edward μέσα στο «βραχόκηπό» του. Οι ημισέληνοι που βλέπετε πίσω είναι τέλεια τοποθετημένες πάνω σε ένα βράχο ύψους 5 μέτρων περίπου. Σκεφτείτε τι κόπο και πόση εργασία χρειάζεται για να ταιριάξει η ημισέληνος στη βάση της.

Εδώ είναι ο Edward δίπλα σε ένα τεράστιο βράχο και έχει γράψει τα εξής:

Γεννήθηκε το 1887 στην Λετονία

Κατασκευάστηκε το 1928

Μετακινήθηκε το 1939








Ποιος μπορεί να το κόψει, να το μεταφέρει και να το σκαλίσει; Προσέξτε το εσωτερικό σκάλισμα. Προκειμένου να μην φεύγει το νερό, γιατί ο κοραλλιογενής βράχος είναι υδατοδιαπερατός, έχει επικαλυφθεί εσωτερικά με ειδική τσιμεντένια μόνωση.

Προσέξτε το τέλειο ταίριασμα των τεράστιων βράχων.

Η τροχαλία που υποτίθεται σήκωνε αυτούς τους βράχους. Όποιος θέλει μπορεί να το πιστέψει.!!!!

Ο Edward επι το έργον….Το αστείο είναι πως μετακινούνταν ο γερανός με τον βράχο μαζί.

Μακέτα του βραχόκηπου του Edward.

Ο «γίγαντας» Edward

Όπως προείπαμε ο περίεργος αυτός Edward Leedskalnin έκανε πειράματα με μαγνήτες. Σύμφωνα όμως με τη σημερινή φυσική όλα αυτά ήταν «κουταμαρίτσες». Στο link που βλέπετε http://www.peswiki.com/index.php/Directory:Leedskalnin_Magnetic_Currents:Monsieur_Bonheur θα βρείτε πληροφορίες για τα πειράματά του. Μελετήστε τα και στείλτε μας τα συμπεράσματά σας να τα δημοσιεύσουμε.

Εδώ μπορείτε να δείτε σχετικά βίντεο http://coralcastle.com/links/
Οι επόμενες φωτογραφίες που βλέπετε δεν έχουν σχέση με τον Edward. Είναι όμως φωτογραφίες από ιερογλυφικά της Αιγύπτου. Αυτές οι φωτογραφίες συνήθως θεωρούνται πλαστές και δεν σχολιάζονται από τους «αιγυπτιολόγους». Οι αιγυπτιολόγοι ψάχνουν στα «επίσημα» site, στα «επίσημα»βιβλία και συνήθως αυτές οι φωτογραφίες δεν υπάρχουν εκεί. Προσέξτε τις. Δεν είναι ούτε τελετουργικά σκεύη, ούτε δημιουργήματα πρωτόγονων, της παλαιολιθικής και της νεολιθικής εποχής. Κάποιοι γνωρίζουν πολλά αλλά τα αποκρύπτουν από εμάς τους «φτωχούς» και «αδαείς».

(Οι δύο παραπάνω φωτογραφίες είχαν δημοσιευθεί παλιά σε περιοδικό)

ΠΗΓΗ(http://eleftheri-epistimi.blogspot.com/2010/01/blog-post_16.html)