Καλά Χριστούγεννα, συνάνθρωπε! (Συνάδελφε...)
Ήρθες και θα φύγεις. Έτσι είναι οι επισκέπτες. Παροδικές φιγούρες σε τόπο ξένο. Φιλοξενούμενοι. Έτσι δεν είναι;
Πως γίνεται όμως και συμπεριφέρεσαι σαν μόνιμος κάτοικος και ιδιοκτήτης; Μάλλον, κάποιος δεν σου τα εξήγησε καλά ή καθόλου.
Άκου άνθρωπε. Δεν σου ανήκει τίποτα. Ούτε το χώμα, ούτε η θάλασσα, ούτε ο ουρανός, ούτε τα δέντρα, ούτε ο αέρας.
Σε ό,τι σου προσφέρθηκε, μερτικό έχουν όλοι. Αλλά εσύ αρπάζεις, εκμεταλλεύεσαι και βρομίζεις την προσωρινή περιουσία όλων.
Το σύμπαν που ξέρεις και το υπόλοιπο που ανακαλύπτεις σιγά σιγά. Όλα δικά σου, βρομύλε μουσαφίρη. Ένα μεγάλο τασάκι. Ένας παράδεισος χαβούζα.
Και τι να πει κανείς για τη συμπεριφορά σου και την επιβολή της δύναμης σου προς τα άλλα είδη ζωής;
Ναι, είσαι ανώτερος από τα ζώα! Έχεις νιονιό και πνεύμα! Οπότε, σου αξίζει μια καλή μερίδα, μια γούνα, παπούτσια και τσαντικό από τα καλύτερα θηράματα.
Γιατί πεινάς περισσότερο απ' ότι σκέφτεσαι. Γιατί είσαι περισσότερο λιγούρης απ' ότι έξυπνος. Γιατί είσαι κανίβαλος.
Κατάφερες να επικοινωνείς με 3G κι έχεις χάσει κάθε φυσική επικοινωνία με το περιβάλλον.
Τι τις θες τις Skype βιντεοκλήσεις, όταν δεν μπορείς να κοιτάξεις στα μάτια τους συνανθρώπους σου;
Τι μοστράρεσαι στο Facebook και φτιάχνεις προφίλ, όταν ο ίδιος δεν ξέρεις ποιος είσαι;
Έχεις χάσει κάθε επαφή φιλαράκο. Με την ψυχή, τη λογική, το πάθος, τη ρομάντζα.
Όλα είναι γρήγορα, πρόχειρα, απερίσκεπτα, ψυχρά και ανέμπνευστα.
Ο έρωτας - μια νυχτερινή ξεπέτα μέσω friend request και chat. H φιλία - μια άλλη λέξη για τις δημόσιες σχέσεις.
Η κουλτούρα - η κουτσομπολοτσαντιροτηλεόραση, το ραδι-άφωνο, οι δωροφυλλάδες και τα sirinoπεριοδικά.
Η προσωπικότητα σου - το αμάξι και το κινητό που έχεις.
Τα παιδιά σου σε κοιτάζουν παράξενα και αναρωτιούνται πως γίνεται να συμβαίνουν τόσα παράλογα γύρω τους, στα οποία συμμετέχεις ενεργά ή κάνεις την πάπια.
Κι αυτό βέβαια, αν δεν έχεις προλάβει να τα μυήσεις στη χαζομάρα σου ή την sushi-cayenne-i phone-αισθητική σου.
Γιατί ίσως να είσαι ικανός να τεκνοποιήσεις αλλά ανίκανος να διαπαιδαγωγήσεις, να εμπνεύσεις και να είσαι πρότυπο.
Πόσο θλιβερός είσαι οέο;
Ντρέπομαι... Για το ζόρι που τράβηξε ο συνάνθρωπος μου να περάσει το δρόμο με το καροτσάκι του, αφού του είχες κλείσει τη διάβαση.
Για το σπρώξιμο να προλάβεις να μπεις στο ασανσέρ πριν τη γιαγιάκα. Για τα σκουπίδια και τα αποτσίγαρα που πετάς στο δρόμο, στις παραλίες, στην εξοχή.
Για τα επίμονα κορναρίσματα σου. Για τη λαιμαργία σου και τον καταναλωτισμό σου. Για την ψυχρή επαγγελματική σου συνείδηση και συμπεριφορά.
Για την ηλίθια μαγκιά και τον τσαμπουκά που πουλάς. Για την αφέλεια και την ανωριμότητα σου. Για τη μηδαμινή σου αντίληψη. Για τον παρτακισμό σου. Γιατί είσαι μπουμπούνας.
Θα σταματήσω εδώ. Αρκετά είπα. Ζητώ συγνώμη για τους απρεπείς χαρακτηρισμούς μου προς το πρόσωπό σου. Θα ανακαλέσω τις ύβρεις και τη σκληρή μου στάση.
Γιατί ελπίζω ακόμα. Να κάνεις undo. Να χαμογελάς, να σέβεσαι, να ενδιαφέρεσαι, να βοηθάς, να μοιράζεσαι, να αγαπάς και να εξελίσσεσαι.
Aν έχεις την καλοσύνη λοιπόν, κάνε στον εαυτό σου, την οικογένεια σου και τους γύρω σου το πιο πολύτιμο δώρο για αυτές τις γιορτές. Έναν καλύτερο κόσμο.
Κι αν το κάνεις, κάντο για πάντα. Κάντο για τους επόμενους. Για αυτούς που θα είναι αναγκασμένοι να ζήσουν στον κόσμο που θα παραδώσεις.
Καλά Χριστούγεννα και καλή χρονιά καλέ μου 'Ανθρωπε!
