Μεταμεσονύκτιες ανησυχίες Νο 5……."Ένα γνωρίζω, ότι δεν γνωρίζω.
Ποιο είναι το αληθινό νόημα της υπάρξεως μας ? Είμαστε άξιοι ως ανθρώπινα όντα να κατανοήσουμε ? Μήπως μπορούμε αλλά κάποιοι υποδόρια ελλοχεύουν την ψυχική μας υποδούλωση ?
Το ότι ζω αναπνέω, βλέπω , γεύομαι ,οσφραίνομαι και γενικά υπάρχω είναι μια υπέρτατη εμπειρία κυρίως σωματική . Το ότι το πνεύμα το άσβεστο και αναλλοίωτο του κάθε ένα από εμάς φωτοβολεί είναι και αυτό μια εμπειρία αλλά κυρίως πνευματική, ψυχοσωματική και λίγοι είναι εκείνοι όπου βλέπουν το μέσα. Ο θεός λοιπόν αφού οι γνώσεις που κατέχεις είναι πολλές μας μιλά μέσα από την ίδια τη φύση και μέσα από τριαδικές ενωτικές καταστάσεις δεν έβαλε ποτέ όρια σκέψης και πράξης . Αυτοβούλως άφησε τα δικά του παιδιά όπου κουβαλούν το φως του αγίου πνεύματος σαν αυτοκόλλητο να σκέπτονται και να πράττουν . Ο κάθε ένας από εμάς θα κριθεί και να είσαι σίγουρος ότι εκείνος που θεωρεί τον δικό του εαυτό αλάθητο θα είναι από τους πρώτους που θα κριθεί από τον όλον φως . Ο κλέφτης για τα δικά σου δεδομένα είναι εκτός σχεδίου του δημιουργού διότι εσκεμμένα κάνει κακό σε έναν συνάνθρωπο του. Κι όμως ο κλέφτης εκείνος όπου από ανέχεια και πείνα έκανε πράξη κάτι κακό είναι παιδί αγαπημένο του θεού. Είναι κοντά σε εσένα όπου είσαι αλάθητος γνώστης και εγωιστής . Όχι δεν σου είπα ότι η κλεψιά είναι καλή , αλλά είμαι σίγουρος ότι αυτό το συμπέρασμα έβγαλες . θαρρώ ότι είμαστε ταπεινά απειροελάχιστοι για να αποφασίσουμε ποιοι πρέπει να συμμορφωθούν και ποιοι πρέπει να μείνουν στην αταξία . Εκείνος όπου θα κρίνει είναι ένας και είναι φως. Και είναι εκεί όπου τα πάντα ενεργούν δια αυτού, και το όλον είναι ένα και το ένα είναι όλα……..
