Το Σύμπαν τρέχει και επεκτείνεται

Το Σύμπαν τρέχει και επεκτείνεται

Εντυπωσιακά είναι τα αποτελέσματα της μεγαλύτερης έρευνας που πραγματοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο Ηubble στα 20 χρόνια λειτουργίας του. 

Ομάδα αστρονόμων από την Ολλανδία ερεύνησε, με τη βοήθεια του Ηubble, 446 χιλιάδες γαλαξίες και επιβεβαίωσε τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, όσον αφορά τη διαστολή του Σύμπαντος. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι πράγματι το Σύμπαν επεκτείνεται και μάλιστα επιταχυνόμενο, δηλαδή επεκτείνεται στον χώρο και μάλιστα με ταχύτητες που είναι συνεχώς αυξανόμενες. Ο Αϊνστάιν είχε προβλέψει την ύπαρξη μιας απωστικής δύναμης που δρα αντίθετα από τη βαρύτητα και αναγκάζει τα σώματα να απομακρύνονται μεταξύ τους. Η ύπαρξη αυτής της δύναμης αποτρέπει τη συστολή του Σύμπαντος και την κατάρρευσή του τελικά κάτω από το ίδιο το βάρος του. Στη διάρκεια των ετών η απωστική αυτή δύναμη ονομάστηκε «σκοτεινή ενέργεια» και αποτελεί σταθερό σημείο έρευνας της επιστημονικής κοινότητας εδώ και δεκαετίες. «Η έρευνά μας επιβεβαιώνει ότι υπάρχει μια άγνωστη πηγή ενέργειας στο Σύμπαν που προκαλεί την επιταχυνόμενη διαστολή του» αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο Λούντοβικ βαν Βάρμπεκε, του Τμήματος Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Leiden στην Ολλανδία.

Διαβάστε περισσότερα: http://rc-cafe.blogspot.com/2010/06/blog-post_9272.html#ixzz0rlDrKQQo

ΠΟΙΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΒΡΕ **ΛΑΜΟΓΙΑ;** ((ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΒΡ ΚΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ))

ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΒΡ ΚΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Η καταστροφή του κόλπου του Μεξικού αποκαλύπτει:

Εκατό εκατομμύρια λίτρα πετρελαίου έχουν απλωθεί στη θαλάσσια περιοχή του κόλπου του Μεξικού σε ακτίνα 320 χιλιομέτρων γύρω από την εξέδρα του υποθαλάσσιου κοιτάσματος MC252 που εκμεταλλεύεται η ΒΡ μετά την έκρηξη στις 20 του Απρίλη, που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον 11 εργάτες της πλατφόρμας. Τετρακόσια εκατομμύρια λίτρα πετρελαίου θα φτάσει, σύμφωνα με εκτιμήσεις κρατικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, η μόλυνση της ευρύτερης θαλάσσιας περιοχής μέχρι τον Αύγουστο που, σύμφωνα με την ΒΡ (την οποία εμπιστεύεται πλήρως η κυβέρνηση των ΗΠΑ), θα έχει καταφέρει τον έλεγχο της ροής με διάφορες μεθόδους.

 Μετά από ενάμιση μήνα (κυρίως επικοινωνιακών) προσπαθειών, τις τελευταίες μέρες του Μάη η ΒΡ ανακοίνωσε την αποτυχία της προσπάθειας «Top kill» να σφραγίσει τη γεώτρηση βάθους 1.500 μέτρων με τσιμέντο και λάσπη υπό πίεση και πέρασε στην ταχτική για τους επόμενους μήνες της άντλησης μέσω χοάνης όσου πετρελαίου μπορεί, ενώ το υπόλοιπο θα αυξάνει την ήδη πρωτόγνωρη σε μέγεθος καταστροφή μιας τεράστιας περιοχής από τις ακτές της Κούβας μέχρι τις απέναντι ακτές τεσσάρων πολιτειών των ΗΠΑ. Το θράσος της ΒΡ, με την ανοχή της κυβέρνησης των ΗΠΑ, φτάνει στο σημείο να λέει ότι τα καθαρά κέρδη που αντλεί από τη γεώτρηση θα τα διαθέσει για την απορρύπανση της περιοχής! Ενώ ως τελική λύση για να σταματήσει η ανεξέλεγκτη ουσιαστικά ροή της πετρελαιοπηγής στη θάλασσα βλέπει τη δημιουργία νέων πηγαδιών άντλησης παραδίπλα στην κατεστραμμένη γεώτρηση, τα οποία θα μειώσουν την πίεση και έτσι ίσως ανακοπεί η ροή πετρελαίου από την κατεστραμμένη. Η ΒΡ, βέβαια, παρά την καταστροφή και στο όνομα της σωτηρίας από την ανεξέλεγκτη πλέον ρύπανση, θα έχει στήσει, με τη διαδικασία του επείγοντος, νέες γεωτρήσεις που πιθανότατα θα συνεχίσουν να παράγουν μαύρο χρυσό.

Πολλά αποκαλυπτικά έχουν βγει στο φως τον τελευταίο καιρό και συνεχίζουν να βγαίνουν για τον εγκληματικό χαρακτήρα της δράσης τόσο των πολυεθνικών του πετρελαίου όσο και του αμερικάνικου, και όχι μόνο, κράτους στη σχέση του με το κλαμπ των εταιριών πετρελαίου και ενέργειας. Η θέση του μεγαλύτερου οικολογικού εγκλήματος, όπως λέγεται, στην ιστορία των ΗΠΑ και το τεράστιο μέγεθός του, που μπροστά του ωχριά η διαρροή του Exxon Valdez στην Αλάσκα το 1989, αναγκαστικά οδηγούν σε αποκαλύψεις και σε κρίσιμες περιπλοκές την κυβέρνηση Ομπάμα και γίνονται ακόμη πιο κρίσιμες στο φόντο της οικονομικής κρίσης που καλά κρατεί. Μόνο σε τρεις μέρες χάνεται, στον κόλπο του Μεξικού, απέναντι από τις πολύτιμες τουριστικές παραλίες της Φλόριντα, ποσότητα πετρελαίου τόση όση σκόρπισε συνολικά το ExxonValdez που ρήμαξε την Αλάσκα το 1989.

Η υποκρισία και η πραγματικότητα του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού

Η κρίση αλληλοτροφοδοτείται με τον λυσσαλέο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό του οποίου κρίσιμη αιχμή είναι ο έλεγχος των πηγών και η γενικότερη υπεροχή στον τομέα της ενέργειας. Εχουμε αναφερθεί στο παρελθόν από τις στήλες της «Π.Σ.» στην υποκριτική αγωνία μιας σειράς παραγόντων του ιμπεριαλισμού για το φαινόμενο της υπερθέρμανσης και την ανάγκη περιορισμού των ρύπων CO2 που εκπέμπονται από την καύση πετρελαίου και λοιπών υδρογονανθράκων.

Στις μέρες μας ουσιαστικά το Κιότο έχει πάει περίπατο, ενώ οι όρκοι και η υπέρμετρη αγωνία στο Μπαλί το 2008 πάγωσαν στην Κοπεγχάγη του 2009, για να φτάσουμε στη φετινή μέρα του περιβάλλοντος στις 5 Ιούνη να μιλάει ο Ο.Η.Ε. και οι διάφοροι ευαίσθητοι της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας για τη βιοποικιλότητα γενικά και για το γορίλα της Ρουάντα!

Στην Αγγλία ο νέος πρωθυπουργός, παρά τις οικολογικές «ευαισθησίες» του, δεν αναφέρεται πλέον καν στην κλιματική αλλαγή και στην ανάγκη περιορισμού των υδρογονανθράκων, σε αντίθεση με την εποχή Μπράουν που η Αγγλία πλειοδοτούσε διεθνώς στα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής. Οχι, δεν είναι ότι αναβάλλουν οι ιμπεριαλιστές τις «ευαισθησίες» τους και τις υποχρεώσεις τους για τη σωτηρία του πλανήτη λόγω οικονομικού στριμώγματος που επιφέρει η κρίση. Ισα ίσα, η οικολογική λεγόμενη κρίση γίνεται ευκαιρία κονόμας και το σκηνικό που έχει στηθεί το προηγούμενο διάστημα αξιοποιείται δεόντως για να πάρει έστω κάποιες μικρές ανάσες το σύστημα (πολύ μικρές, βέβαια, για να μπορέσει να ανακάμψει). Ετσι, στη χώρα μας το ηλεκτρικό γίνεται πανάκριβο για το λαό για χάρη των καρχαριών των Α.Π.Ε. και τα ΜΑΤ και η αστυνομική αυθαιρεσία νομιμοποιούνται στο Αποπηγάδι Χανίων, και όχι μόνο, χάριν της ιερότητας των πράσινων επενδύσεων.

Την ίδια ώρα το ΕΒΕΑ ζητεί κρατική ένεση στη βυθισμένη αγορά αυτοκινήτου με το μέτρο της απόσυρσης από την Μπιρμπίλη και την κυβέρνηση τάχα για να ανανεωθεί ο στόλος με νέα αντιρρυπαντικά Ι.Χ. γιατί πλέον πρέπει να πετάξουμε τα καταλυτικά και πάει λέγοντας.

Την ίδια στιγμή τα πυρηνικά εργοστάσια σχεδόν θεωρούνται οικολογικά και ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, σαν απαραίτητο συμπλήρωμα των ενεργειακών σχεδίων των ιμπεριαλιστών σε μια σειρά περιοχές του πλανήτη. Συνολικότερα η φιλολογία για την κλιματική αλλαγή, παρ' ότι έχει ατονήσει, δεν αποσύρεται. Πρόσφατα στη Βόνη εκπρόσωποι από 180 χώρες συναντήθηκαν και εργάστηκαν επί μια βδομάδα για να προετοιμάσουν τη σύνοδο που έχει προγραμματιστεί, 29 Νοέμβρη ως 10 Δεκέμβρη, στο Κανκούν του Μεξικού για φέτος.

Οπως δήλωσε ο Ιβο ντε Μπουρ, γραμματέας της σύμβασης πλαισίου του Ο.Η.Ε. για τις κλιματικές αλλαγές (UNFCCC), «θα χρειαστεί μια δεκαετία η διεθνής κοινότητα για να ορίσει κοινούς στόχους για τη μείωση των καυσαερίων». Φέξε μου και γλίστρησα, δηλαδή, αν υποθέσουμε ότι νοιάζονται στ’ αλήθεια για τον πλανήτη και πως η κατάσταση είναι όντως τόσο δραματική όπως την παρουσίαζαν ένα προηγούμενο διάστημα…

Οι λαοί δεν ξέρουν τι να πιστέψουν από τα περί κλιματικής αλλαγής, όταν είναι ήδη γεγονός ο αβίωτος βίος από τη ζέστη -πέρα απ’ όλα τ’ άλλα- στις τερατουπόλεις-καμίνια που συγκεντρώνουν συνεχώς τον πληθυσμό του πλανήτη. Ομως, αν δεν ξέρουμε τι συμβαίνει με την όποια κλιματική αλλαγή, εάν δηλαδή οφείλεται σε ανθρωπογενή αίτια ή όχι, κάποια άλλα πράγματα για τις «ευαισθησίες» και την πραγματική φύση του ιμπεριαλισμού πλέον αποκαλύπτονται.

Αποκαλύπτονται γιατί η αδηφαγία του συστήματος σε συνδυασμό με την κρίση δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για συνεννοήσεις, ωραιοποιήσεις και περικοκλάδες σε κανένα επίπεδο, ενώ η ίδια η ζωή και ο οξυμένος ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός αποκαλύπτουν την πραγματική φύση του συστήματος επίσης σε όλα τα επίπεδα. Ετσι, ο λυσσαλέος ανταγωνισμός για την ενέργεια και τους δρόμους μεταφοράς δυσκολεύεται να χωρέσει στον πράσινο μανδύα του Ομπάμα, του Μπράουν που έφυγε νωρίς και άλλων που έστηναν ή απλά υποτάσσονταν στο μότο ενός διεθνούς πλαισίου στο ζήτημα των ρύπων.

Μια σειρά ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ τελευταία, πέρα από υποκρισίες και περιορισμένες πραγματικές βλέψεις σε πράσινες λεγόμενες επενδύσεις, επιδίωξαν και δεν έχουν πάψει να επιδιώκουν την επιβολή ενός διεθνούς πλαισίου στην ενέργεια με επίφαση την κλιματική αλλαγή, που θα έβαζε κωλύματα, αν όχι όρια, στη βιομηχανική επέκταση Κίνας, Ινδίας, Βραζιλίας και άλλων αναπτυσσόμενων εμπορικών (και όχι μόνο) ανταγωνιστών και ταυτόχρονα θα κόνταινε το πλεονέκτημα σε χώρες παραγωγής υδρογονανθράκων και ιδιαίτερα στη Ρωσία.

Το Τσερνομπίλ των ΗΠΑ;

Οπως ήδη αναφέραμε, το έγκλημα της αγγλικής ΒΡ, που εφοδιάζει κατά 80% το στρατό των ΗΠΑ και το 40% των μετοχών της κατέχουν αμερικάνικες τράπεζες, είναι και μεγάλο και πολύ κοντά στις αμερικάνικες ακτές για να μπορεί να κουκουλωθεί από τη γνωστή ιμπεριαλιστική υποκρισία. Ηδη πολλοί μιλάνε -και έχει βάση- για μεγάλη φθορά του Ομπάμα και για αναλογίες με την περίπτωση του τυφώνα Κατρίνα που ήταν η αρχή του τέλους για τον Μπους…

Πάντως, σε αντίθεση με την περίπτωση του Τσερνομπίλ, που συνέπεσε και επιτάχυνε ώριμες εξελίξεις στην τότε Ε.Σ.Σ.Δ. του Γκορμπατσόφ, στην περίπτωση που συζητάμε καμιά ανταγωνιστική ιμπεριαλιστική δύναμη των ΗΠΑ δεν τολμά να το αξιοποιήσει. Και αυτό δεν είναι ζήτημα μεγέθους της καταστροφής ούτε, πολύ περισσότερο, γιατί δεν έχουν εκτεθεί τα επιτελεία των ΗΠΑ και ο Ομπάμα. Κυρίως οι τόνοι για ένα τέτοιο έγκλημα κρατιούνται χαμηλοί τόσο γιατί όλοι έχουν λερωμένη τη φωλιά τους σε τέτοια ζητήματα όσο και κυρίως γιατί, παρά τη σοβαρότητα του ζητήματος και παρά τα ζόρια της κρίσης, η ισχύς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού παραμένει, έστω και αν άρχισαν να πυκνώνουν τα ερωτηματικά για τον Ομπάμα. Γιατί, αν εκτός ΗΠΑ ο Ομπάμα (όπως και η ΒΡ άλλωστε) διατηρεί τον πράσινο μανδύα, ωστόσο στις ακτές των νότιων πολιτειών των ΗΠΑ, σε μήκος πολλών εκατοντάδων χιλιομέτρων, το οικολογικό προφίλ που έδινε έναν κάποιο αέρα στον Ομπάμα πνίγεται συνεχώς στην πίσσα και στη λάσπη της καταστροφής που ξεβράζεται συνεχώς στις ακτές. Μιας καταστροφής που αποκαλύπτεται συνεχώς στο εσωτερικό των ΗΠΑ πως έχει να κάνει με την ανεξέλεγκτη δράση της ΒΡ και των άλλων εταιριών πετρελαίου που συμπλέκονται στο γνωστό στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα που, παρά τις αντιθέσεις του, καλά κρατεί και που, είτε καταστρέφοντας ανοικτά τον πλανήτη είτε φορώντας πράσινη μάσκα, είναι βασικός πυλώνας της ιμπεριαλιστικής ισχύος των ΗΠΑ.

Το εξοργιστικό για τον ίδιο τον αμερικάνικο λαό είναι πως το επίσημο αμερικανικό κράτος διακηρύττει πλήρη εμπιστοσύνη στην ΒΡ για τις ενέργειες απορρύπανσης, την ίδια ώρα που αναγκάστηκε ν’ απαγορεύσει άρον άρον τη χρήση διαλυτικών που έκαναν μεγαλύτερη ζημιά και από το πετρέλαιο. Μόλις τις τελευταίες μέρες, λόγω των πιέσεων που φουντώνουν καθημερινά, η κυβέρνηση Ομπάμα πάγωσε προσωρινά τις χορηγήσεις αδειών εξόρυξης με επικίνδυνες υποθαλάσσιες εξέδρες στην Αλάσκα και αλλού, ενώ από τη μέρα της έκρηξης της εξέδρας της ΒΡ μέχρι τα τέλη Μάη και ενώ η ανεξέλεγκτη ροή άπλωνε την πετρελαιοκηλίδα (και συνεχίζει) σε εφιαλτικά μεγέθη, άλλες 11 εξέδρες έπαιρναν πράσινο φως, παρ' ότι πλέον έχει δραματικά αποκαλυφθεί η επικινδυνότητά τους.

Είναι σίγουρο πως όσο το σύστημα δεν βρίσκει πραγματική διέξοδο από την κρίση άλλο τόσο η ωμότητα και η αδηφαγία του απέναντι στον εργαζόμενο άνθρωπο και τη φύση θα ενισχύουν την καταστροφική του δράση. Οσο για τις πράσινες ή όποιες άλλες διεξόδους, αυτές είναι πραγματικά πράσινα άλογα. Η διέξοδος -και αυτό αποκαλύπτεται από κάθε πλευρά των εξελίξεων- είναι μία, και αυτή αφορά την προοπτική των λαών μέσα από την ανατροπή του σάπιου, βρόμικου και καταστροφικού καπιταλιστικού–ιμπεριαλιστικού συστήματος


ΠΗΓΗ((  http://resistenciaelotta.blogspot.com/2010/06/blog-post_21.html  ))

Ελένη Ζωγραφίδου Δάγιου: "Έχω βρεθεί σε χρονοπύλη στη χώρα μας, και ίσως αυτό ήτανε και το έναυσμα για να αρχίσω να γράφω τα βιβλία μου. Συγκεκριμένα, ήμουνα στο Γύθειο και αγναντεύαμε τη νήσο Κρανάη".

Υπάρχει χρονοπύλη στο Γύθειο;

Συντάκτης: Όλγα Τάντου

Οι χρονοπύλες είναι όπως φανερώνει και η ονομασία τους, πύλες οι οποίες ενώνουνε τις τρεις ροές του χρόνου: το παρόν με το παρελθόν και το μέλλον.

Έχει υποστηριχθεί από ερευνητές ότι υπάρχουν σε πολλά σημεία του πλανήτη, στα οποία κυρίως γίνεται συγκέντρωση των μαγνητικών δυνάμεων και ένεκα τούτου σχηματίζονται ισχυρά γεωμαγνητικά πεδία τα οποία οφείλονται σε ενδογενή αίτια αλλά και σε κοσμικές ακτινοβολίες.
Βρήκαν λοιπόν με τη χρήση ειδικών οργάνων ότι στα σημεία αυτά υπάρχει ηλεκτρομαγνητισμός μεγάλος, με αποτέλεσμα να σχηματίζονται ισχυρά πεδία που καμπυλώνουνε το χώρο και το χρόνο, και έτσι μπορούμε να... επικοινωνήσουμε με άλλη διάσταση.
Άραγε, υπάρχουν χρονοπύλες στη χώρα μας; Για το θέμα μιλάει στο pyles.tv και την Όλγα Τάντου η συγγραφέας – ερευνήτρια, κυρία
Ελένη Ζωγραφίδου Δάγιου.

Οι χρονοπύλες της Ελλάδας

Ελένη Ζωγραφίδου Δάγιου: "Η χώρα μας είναι διάτρητη από χρονοπύλες. Όλα τα μαντεία και τα ιερά είναι χτισμένα πάνω σε χρονοπύλες. Είναι γνωστό άλλωστε αυτό που είχε πει ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του ότι πρέπει να είναι χτισμένα τα μαντεία και τα ιερά όχι κατά τύχη, αλλά βάσει νόμου και κατανεμημένα συμμετρικά.
Βέβαια, οι χρονοπύλες δεν ανοίγουνε πάντα, ανοίγουνε μόνο κατά τις ισημερίες και τα ηλιοστάσια. Τότε γίνεται μεγαλύτερη έκκριση ενέργειας στα μέρη αυτά, και για αυτό ανοίγουνε οι πύλες. Για παράδειγμα, δεν λένε ότι τα Χριστούγεννα βγαίνουν οι καλικάντζαροι και όταν πλέον φτάσει των Φώτων εξαφανίζονται; Επομένως, έχει να κάνει και αυτό με το χειμερινό ηλιοστάσιο όπου ανοίγουνε οι πύλες".

Η χρονοπύλη στο Γύθειο!

Ελένη Ζωγραφίδου Δάγιου: "Έχω βρεθεί σε χρονοπύλη στη χώρα μας, και ίσως αυτό ήτανε και το έναυσμα για να αρχίσω να γράφω τα βιβλία μου. Συγκεκριμένα, ήμουνα στο Γύθειο και αγναντεύαμε τη νήσο Κρανάη".

Η νήσος Κρανάη (στη φωτογραφία) βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του Γυθείου και συνδέεται μαζί του με μία λωρίδα γης. Σύμφωνα με την παράδοση εκεί είχε καταφύγει ο Πάρης και η Ωραία Ελένη τη νύχτα πριν από το ταξίδι στην Τροία. Πάνω στο νησάκι βρίσκεται ο Πύργος Τζαννετάκη, που στεγάζει το Ιστορικό Εθνικό Μουσείο Μάνης, το παρεκκλήσι του Αγίου Πέτρου και ένας φάρος.
Ελένη Ζωγραφίδου Δάγιου: "Καθώς αγναντεύαμε ήτανε βράδυ, ήτανε γύρω στις 23 Ιουνίου απ’ ό,τι θυμάμαι, είδαμε ξαφνικά χαμηλά εκεί που ήτανε τελείως σκοτάδι ένα ον. "Ον", πώς αλλιώς να το πει κανείς; Εφόσον εκινήτο, αλλά δεν ήταν άνθρωπος, δεν έμοιαζε με άνθρωπο, ήτανε φωτεινό και είχε ακίδες όπως είναι ένας αχινός. Σαν ένα άστρο, μεταξύ άστρου και αχινού, αλλά ήταν πολύ φωτεινό και εκινήτο, και ξαφνικά εχάθηκε πίσω από ένα θάμνο στην παραλία. Εγώ σκούνταγα τη θεία μου και εκείνη εμένα, και λέγαμε «Τι είναι αυτό που βλέπουμε;». Ήτανε κάτι το φοβερό.
Και μετά από χρόνια πάνω στην έρευνα που έκανα βρήκα ότι στους ελληνιστικούς χρόνους παριστάνανε τις απολλώνιες ψυχές ακριβώς που με το σχήμα που είχα δει εγώ. Αφού με αυτό το σχήμα στην αρχαιότητα παριστάνονταν οι απολλώνιες ψυχές, και είχα την τύχη να το συναντήσω, πιστεύω πως εκεί στην νήσο Κρανάη υπάρχει μία χρονοπύλη απ’ όπου πιστεύω ότι εισχώρησε μια απολλώνια ψυχή".

ΠΗΓΗ((  http://dinatos.blogspot.com/2010/04/blog-post_4508.html  ))

Και όμως ο Αρμαγεδδών θα έλθει(( Με διάμετρο που ξεπερνά τα 360 μέτρα, ο αστεροειδής ονόματι Απόφις είναι 12 φορές μεγαλύτερος από το ουράνιο σώμα της Τουνγκούσκα ))

Και όμως ο Αρμαγεδδών θα έλθει

• "...Εφόσον, όμως, η πρόσκρουση ενός αστεροειδούς, όπως και η αλλαγή του παγκόσμιου κλίματος, επηρεάζει ολόκληρη την ανθρωπότητα, δεν θα έπρεπε να έχουν όλοι λόγο στη λήψη της απόφασης; Ίσως θα μπορούσε κάθε χώρα να ψηφίσει κατά τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ σχετικά με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν...

Του Ρίτσαρντ Γουέιτς*
Μια δύσκολη απόφαση που θα κληθεί να λάβει η ανθρωπότητα μέσα στο 2010 είναι εάν θα στηρίξει την πρόταση που έχει καταθέσει ο Αντάτολι Περμινόφ, επικεφαλής της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos. Σύμφωνα με τον κ. Περμινόφ, θα πρέπει να επιχειρηθεί μη επανδρωμένη αποστολή στο διάστημα με στόχο την αλλαγή της τροχιάς ενός μεγάλου αστεροειδούς που ενδέχεται να συγκρουστεί με τη Γη μετά το 2030.
Με διάμετρο που ξεπερνά τα 360 μέτρα, ο αστεροειδής ονόματι Απόφις είναι 12 φορές μεγαλύτερος από το ουράνιο σώμα της Τουνγκούσκα (προφανώς μετεωρίτης ή κομήτης) ο οποίος κατέστρεψε μεγάλο τμήμα της ανατολικής Σιβηρίας όταν προσέκρουσε σε αυτή πριν από έναν αιώνα. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, το εν λόγω σώμα εξερράγη στις 30 Ιουνίου 1908 με ισχύ ανάλογη ενός πυρηνικού όπλου, ισοπεδώνοντας 80 εκατομμύρια δέντρα σε έκταση 2.000 τ. χλμ.
Σύμφωνα με τη NASA, εάν ο Απόφις συγκρουστεί με τη Γη, θα εκλυθεί 100.000 μεγαλύτερη ενέργεια από αυτή που απελευθερώθηκε στην περίπτωση της Τουνγκούσκα. Χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα θα γίνουν σκόνη κατά την έκρηξη, ο ήλιος θα κρυφτεί για όλο τον πλανήτη, ενώ θα ακολουθήσουν και άλλα φαινόμενα λόγω της διάχυσης της σκόνης στην ατμόσφαιρα. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, ο Ρώσος αναλυτής αποκαλεί τον συγκεκριμένο αστεροειδή «διαστημικό τρομοκράτη».
Σύμφωνα με τις ισχύουσες προβλέψεις, ο Απόφις, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 2004, θα βρεθεί πολλές φορές σε τροχιά κοντά στη Γη το διάστημα 2029 έως 2036. Τον Οκτώβριο 2009, οι αστρονόμοι Στιβ Τσέσλεϊ και Πολ Χόδας που συμμετέχουν στο πρόγραμμα «near-Earth object (NEO)» του Εργαστηρίου Αεριώθησης της NASA στο Πασαντένα της Καλιφόρνιας, εκτίμησαν ότι ο Απόφις θα προσκρούσει στη Γη το 2036, με πιθανότητα 1/233.000 –χαμηλότερη από προηγούμενες εκτιμήσεις.
Η εκτίμησή τους, όμως, ότι θα περάσει σε ακτίνα 30.000 χλμ. από τον πλανήτη μας το 2029 (πιο κοντά από κάποιους γεωστατικούς δορυφόρους τηλεπικοινωνιών, καθώς και από τη Σελήνη) περισσότερο χαροποιεί τους αστρονόμους παρά τους ειδικούς διεθνούς ασφάλειας. Τις επόμενες δεκαετίες, κάποιος άγνωστος κομήτης ή άλλο ουράνιο σώμα θα μπορούσε να περάσει αρκετά κοντά από τον αστεροειδή αλλάζοντας την αναμενόμενη πορεία του, ενδεχομένως με τέτοιο τρόπο που να τον ανακατευθύνει προς τη Γη.
Σύμφωνα με τον Περμινόφ, οι προτάσεις που εξετάζει η Roscosmos δεν προβλέπουν την επιχείρηση καταστροφής του αστεροειδούς, αλλά τη χρήση των νόμων της φυσικής με στόχο την αλλαγή της πορείας του. Εάν η διοίκηση της Roscosmos αποφασίσει να λάβει δράση, υποστηρίζει ο κορυφαίος αστρονόμος, θα πρέπει να συνεργαστεί με ειδικούς επιστήμονες από την Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Κίνα και άλλες διαστημικές δυνάμεις προκειμένου να αποφασιστεί ο καλύτερος τρόπος δράσης.
Οι επιστήμονες έχουν προτείνει διάφορους τρόπους για την εκτροπή ενός αστεροειδούς μακριά από τη Γη. Ορισμένοι έχουν προτείνει την τοποθέτηση ενός μεγάλου αντικειμένου κοντά σε αυτόν για την αλλαγή της τροχιάς του με τη βοήθεια της αμοιβαίας βαρυτικής έλξης. Μια άλλη μέθοδος είναι η χρήση κατόπτρων, φωτός ή χρωμάτων για την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο απορροφά θερμότητα ο αστεροειδής, το οποίο θα μπορούσε επίσης να αλλάξει την τροχιά του. Η επισύναψη «ηλιακών ιστίων» στον αστεροειδή θα είχε ως αποτέλεσμα τα σωματίδια του Ηλίου να αλλάξουν την πορεία του. Άλλοι προτείνουν την προγραμματισμένη πρόσκρουση διαστημόπλοιου ή άλλου σώματος πάνω στον αστεροειδή για αλλαγή της δυναμικής του.
Λίγοι επιστήμονες –και πολλοί συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας– κάνουν λόγο για τη χρήση πυρηνικών όπλων με στόχο την καταστροφή ενός αστεροειδούς, κομήτη, μετεωρίτη ή διαστημικού σκάφους εξωγήινων που κατευθύνεται προς τη Γη. Η συμφωνία «Outer Space Treaty» απαγορεύει την εκτόξευση πυρηνικών όπλων σε τροχιά, την τοποθέτησή τους πάνω σε ουράνια σώματα ή τη διατήρηση «ανάλογων όπλων στο διάστημα με οποιοδήποτε τρόπο» –παρότι, μπορεί, κάποιος να συμπεράνει ότι επιτρέπει την εφάπαξ χρήση τους. Μπορεί το σημείο αυτό να τροποποιηθεί ή τα κράτη που πρόκειται να «επιτεθούν» στον αστεροειδή να αποχωρήσουν από τη συμφωνία με προειδοποίηση ενός έτους νωρίτερα.
Το βασικό πρακτικό πρόβλημα είναι ότι ακόμη και μια πυρηνική έκρηξη ίσως δεν αποδειχθεί αρκετά ισχυρή. Ακόμη και αν μια πυρηνική κεφαλή διέλυε τον αστεροειδή σε πολλά μικρά κομμάτια, θα υπήρχε ο χρόνος για να επανενωθούν σε ένα μεγαλύτερο σώμα. Επιπλέον, το διαστημικό όχημα που θα μεταφέρει το όπλο υπάρχει πιθανότητα να παρουσιάσει βλάβη, με αποτέλεσμα η πυρηνική κεφαλή να προσγειωθεί (ή ακόμη και να εκραγεί) κάπου στη Γη.
Η πλέον ασφαλής προσέγγιση θα ήταν ίσως να δοκιμαστούν οι διάφορες τεχνικές σε κοντινούς αστεροειδείς, προτού επιχειρηθεί απόκρουση του «Απόφις» όταν θα πλησιάζει τη Γη. Το κακό είναι ότι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς, μια «επίθεση» κατά αστεροειδούς μπορεί να κοστίσει δισεκατομμύρια δολάρια, καθώς θα πρέπει να εκτοξευτούν πολλά μη επανδρωμένα εξερευνητικά οχήματα για να διασφαλιστεί η επιτυχία της αποστολής.
Τα δεδομένα αυτά γεννούν τα ερωτήματα ποιος θα πληρώσει για μια τέτοια αποστολή και, ακόμη σημαντικότερο, ποιος θα δώσει την άδεια. Τα ερωτήματα αυτά αφορούν τη διεθνή διακυβέρνηση και τίθενται και σε περιπτώσεις άλλων παγκόσμιων απειλών, όπως οι κλιματικές αλλαγές, οι οποίες διακυβεύουν την επιβίωση της ανθρωπότητας.
Το 2008, ορισμένοι αστρονόμοι με έκθεσή τους στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών απηύθυναν έκκληση προκειμένου να ληφθεί κάποια οριστική απόφαση για τον τρόπο αντιμετώπισης ενδεχόμενων απειλών από ουράνια σώματα που προσεγγίζουν στη Γη. Το Συμβούλιο Ασφαλείας συνήθως διενεργεί ψηφοφορία για ζητήματα που αφορούν σε απειλές κατά της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας –αυτή η μέθοδος, όμως, συνεπάγεται ότι για τη μοίρα της Γης θα αποφάσιζε μόνο από ένας μικρός αριθμός κυβερνήσεων. Ο Πέρμινοφ πρότεινε και αυτός στην απόφαση για τον «Απόφις» να συμμετέχουν μόνο τα κράτη που έχουν σημαντικά διαστημικά προγράμματα.
Εφόσον, όμως, η πρόσκρουση ενός αστεροειδούς, όπως και η αλλαγή του παγκόσμιου κλίματος, επηρεάζει ολόκληρη την ανθρωπότητα, δεν θα έπρεπε να έχουν όλοι λόγο στη λήψη της απόφασης; Ίσως θα μπορούσε κάθε χώρα να ψηφίσει κατά τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ σχετικά με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Θα μπορούσε, ίσως να υπάρχει η δυνατότητα λήψης περισσότερων ψήφων –με πιθανό υποχρεωτικό ελάχιστο όριο, ή να υπάρχει εναλλακτική πρόταση για επίτευξη πλειοψηφίας ή υψηλότερο αριθμό ψήφων. Μια άλλη εναλλακτική θα ήταν να μπορεί κάθε ενήλικας να ψηφίζει ανάλογα με την άποψή του απευθείας στο πλαίσιο ενός παγκόσμιου δημοψηφίσματος.
Σημαντικό πρόβλημα θα υπήρχε, επίσης, εάν κάποιες χώρες ήταν διατεθειμένες να λάβουν δράση ενώ κάποιες άλλες όχι. Θα είχε η Ρωσία ή η συμμαχία των αποφασισμένων κρατών το δικαίωμα να επιχειρήσει την αλλαγή της τροχιάς του «Απόφις» χωρίς την έγκριση των υπόλοιπων κρατών; Ποια είναι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των επιστημόνων και των κυβερνήσεων που πιστεύουν ότι οι συνέπειες θα είναι μεγαλύτερες από αυτές που εκτιμούν οι ομόλογοί τους από άλλες χώρες; Η έλλειψη ομοφωνίας τούς στερεί το δικαίωμα της δράσης;
Η πρόταση του Περμινόφ εγείρει σημαντικά ερωτήματα –τόσο επιστημονικά όσο και πολιτικά. Ανεξάρτητα από την απειλή που συνιστά ο Απόφις, καλά θα κάναμε να βρίσκαμε απαντήσεις.
* Ο Ρίτσαρντ Γουέιτς είναι ανώτατος συνεργάτης και διευθυντής στο Κέντρο Πολιτικών και Στρατιωτικών Αναλύσεων στο Ινστιτούτο Χάντσον
ΠΗΓΗ((  http://kostasxan.blogspot.com/2010/05/blog-post_5821.html  ))