Ο κόσμος μιλά πολύ -φυσικό είναι- για την απίστευτη επέλαση του ψύχους στις ΗΠΑ. Μάλιστα, επισήμως λένε ότι τέτοιο ψύχος είχε να φανεί εδώ και είκοσι χρόνια.
Δεν κατάλαβα; Με συγχωρείτε; Πότε είχαμε θερμοκρασίες -50 βαθμών εκτός πόλων; Εγώ δε θυμάμαι κάτι τέτοιο να έγινε ποτέ! Ούτε πριν είκοσι χρόνια, ούτε και πρωτύτερα! Μόνο τα τελευταία χρόνια (και στην Ευρώπη) παρατηρήθηκαν, εντελώς ξαφνικά, πολικές θερμοκρασίες!
Οι επιστήμονες όσον αφορά στις ΗΠΑ έβγαλαν το βολικό (για τις μάζες) συμπέρασμα, πέταξαν –όπως πάντα- έναν όρο, μίλησαν για «πολική δίνη» και… εντάξει τους! Τώρα, τι είναι ακριβώς αυτή η πολική δίνη, αν υφίσταται τοιούτον τι, αν υπήρχε ως γνωστό φαινόμενο –τουλάχιστον στις κατοικημένες ζώνες του πλανήτη- ή δεν υπήρχε μέχρι πρότινος… αδιάφορο! Εμείς το κοπανάμε και –πού θα πάει;- όλοι οι οθονολάγνοι του κόσμου θα το χάψουν!
Αντιθέτως, κανείς από τους περισπούδαστους επιστήμονες -επισήμως, τουλάχιστον- δε φαίνεται να εστιάζει σε κάποια πρόσφατα γεγονότα. Τα τελευταία χρόνια είχαμε αθρόες πτώσεις μετεωριτών στη γη. Ειδικά, μέσα στο 2013, το Φεβρουάριο είχαμε την πτώση στη Ρωσία (Τσελιαμπίνσκ), το Νοέμβριο βιώσαμε εδώ μια ακόμη πτώση στο Ιόνιο (μεταξύ Ζακύνθου και Κεφαλλονιάς) και πρόσφατα έγινε και κάποια νύξη για πτώση μετεωρικής ύλης στον Ατλαντικό (βλ. επηρεασμός του Γκολφ Στριμ, που επηρεάζει με τη σειρά του το κλίμα των ΗΠΑ και της Βόρειας Ευρώπης), χωρίς όμως επισήμως να γίνει κάποια σχετική ανακοίνωση γι’ αυτό το τελευταίο.
Ας μην ξεχνάμε, πάντως, κι αυτό: ότι οι Αρχαίοι Έλληνες συνέδεαν απόλυτα τα μετέωρα και το κλίμα, γι’ αυτό και οι επιστήμονες που ασχολούνται και σήμερα με το κλίμα λέγονται «μετεωρολόγοι». Και οι Αρχαίοι Έλληνες δεν έλεγαν τίποτε χωρίς να το μελετήσουν πρώτα. Ίσως γνώριζαν, λοιπόν, ότι τα μετέωρα και οι διελεύσεις ή οι πτώσεις τους επηρεάζουν δραματικά το κλίμα… Και για του λόγου το αληθές…
Στο περιοδικό «Nature», μετά την πτώση του μετεωρίτη στη Ρωσία, δημοσιεύτηκε μια ενδιαφέρουσα επιστημονική έρευνα. Η ερευνητική ομάδα που την ανέλαβε, υποστήριξε ότι οι προσκρούσεις αυτού του μεγέθους είναι συχνότερες από ό,τι είχε μέχρι πρόσφατα εκτιμηθεί. Η ανάλυση της ερευνητικής ομάδας έδειξε ότι τα τελευταία 20 χρόνια έχουν εισέλθει στην ατμόσφαιρα περίπου 60 αστεροειδείς με διάμετρο μέχρι 20 μέτρα. Οι περισσότεροι όμως δεν έγιναν αντιληπτοί, επειδή έπεσαν στον ωκεανό ή σε απομακρυσμένες περιοχές, αντίθετα με ό,τι συνέβη στο Τσελιαμπίνσκ, παρόλο που το κορυφαίο αυτό γεγονός δεν πέρασε πουθενά στην ανασκόπηση των ειδήσεων του 2013 –γιατί, άραγε; Όπως δεν πέρασε, στην ίδια, τηλεκατευθυνόμενη από τα κεντρικά (βλ. νεοταξίτικα) πρακτορεία ειδήσεων, ανασκόπηση ούτε και η παραίτηση του Πάπα Βενέδικτου του ΙΣΤ΄ και η εκλογή του Φραγκίσκου του Α΄. Το ερώτημα «γιατί» επιμένει και παραμένει… μετέωρο!
Αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα μας!
Σύμφωνα με την προαναφερόμενη έρευνα, λοιπόν, υπάρχουν φόβοι ότι η συχνότητα πτώσης μετεωριτών θα βαίνει αυξανόμενη στο άμεσο μέλλον…
Η επιστημονική ομάδα ανέλυσε, επιπλέον, δεδομένα από το παγκόσμιο δίκτυο σταθμών του Οργανισμού για τη Συνθήκη Πλήρους Απαγόρευσης των Πυρηνικών Δοκιμών. Οι σταθμοί αυτοί είναι σχεδιασμένοι να καταγράφουν πυρηνικές εκρήξεις, μπορούν όμως να ανιχνεύουν και οποιαδήποτε άλλη μεγάλη έκρηξη στην ατμόσφαιρα.
Η ίδια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο «Νature» μάς βεβαιώνει πως εκτιμάται η ισχύς της έκρηξης στο Τσελιαμπίνσκ στους 500 κιλοτόνους TNT, περίπου 40 φορές μεγαλύτερη, δηλαδή, από ό,τι η ισχύς της βόμβας της Χιροσίμα. Η έκρηξη ήταν μάλιστα 30 φορές λαμπρότερη από τον Ήλιο!
Και βεβαίως, μιας και μιλάμε για πυρηνικές εκρήξεις και συνάφειες… εκρήξεων, δεν είναι τυχαίος ο όρος που εδόθη: «πυρηνικός χειμώνας», δηλαδή η δραματική πτώση θερμοκρασίας που ακολουθεί μια μεγάλη πυρηνική έκρηξη. Γιατί θα πρέπει να διαφέρει ως προς αυτό το αποτέλεσμα η έκρηξη που προκαλείται από ένα μετέωρο στην ατμόσφαιρα και γιατί να μη μιλήσουμε τώρα και για «μετεωρικό χειμώνα»;
Μήπως, λοιπόν, ο ακραίος αυτός καιρός δεν είναι καθόλου άσχετος με την επίδραση που έχουν αυτές οι συχνότατες πλέον πτώσεις μετεωριτών μέσω της ατμόσφαιρας της γης, από τη στιγμή που τα σώματα που πέφτουν στην επιφάνεια κουβαλάνε και… συνοδεία (κοσμική σκόνη, θραύσματα κ.ά.)! Για να σκεφτούμε και αυτή την παράμετρο…
Και μήπως μια μεγαλύτερη πτώση μετεώρου –ή μια επέλαση μικρότερων, αλλά πολυπληθών σωμάτων- μάς οδηγήσει σε μια νέα εποχή παγετώνων, λόγω της ελάττωσης της ηλιακής ακτινοβολίας και της διατάραξης των ωκεάνειων ρευμάτων; Ας μην κολλάμε μόνο στο τι λένε επισήμως -που όλοι τα ίδια λένε και οι ειδήσεις βγαίνουν πλέον σε… καρμπόν, αφού καμία δημοσιογραφική πρωτοβουλία για ανεξάρτητη έρευνα δεν παρατηρείται στα λιμνάζοντα και στρατευμένα στην Αγία Σιών ΜΜΕ! Οφείλουμε, αν θέλουμε να είμαστε άνθρωποι σκεπτόμενοι, να το εξασκούμε το… σπορ, δηλαδή να αρχίσουμε «μαζικά» να σκεφτόμαστε διαφορετικά. Για να δουλέψουν λίγο και οι νευρώνες και οι συνάψεις μας! Άντε ντε! Στο τέλος τέλος, αυτό θα μας ωφελήσει πολλαπλώς! Το να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, εννοώ, αυτό θα μας ωφελήσει, και να σκεφτόμαστε πέραν της παροχής των κονσερβαρισμένων πληροφοριών με τις οποίες κανονιοβολούμεθα απηνώς.
Γι’ αυτό, πριν κλείσουμε, ας δούμε κι αυτό…
Παρατηρώντας το κλίμα της Γης σε βάθος εκατομμυρίων χρόνων, διαπιστώνουμε ότι οι παγετωνικές περίοδοι εμφανίζονται με ένα τακτικό ρυθμό θα λέγαμε. Ο ρυθμός αυτός εμφάνισης των παγετώνων, σύμφωνα με την επικρατέστερη –αν και ελλιπέστατη ως προς τη λογική αιτίασή της- θεωρία, εξαρτάται από την, σε τακτά χρονικά διαστήματα, διατάραξη της τροχιάς και της ταχύτητας περιστροφής του πλανήτη μας. Έχει βρεθεί δε ότι, εδώ και ένα εκατομμύριο χρόνια, υπήρξαν πάνω στη Γη δέκα τέτοιες εποχές εξάπλωσης των πάγων και μείωσης του επιπέδου των θαλασσών.
Σήμερα, η τροχιά της γης παρουσιάζει πάλι μια αστάθεια και αυτό μπορεί να το κρύβουν, αλλά δεν παύει να είναι γεγονός, αφού και η κλίση του άξονα είναι μεγαλύτερη και βρισκόμαστε εν μέσω του φαινομένου της μετάπτωσης των ισημεριών εξαιτίας του περάσματός μας από την εποχή των Ιχθύων στην εποχή του Υδροχόου.
Η απειλή μιας νέας εποχής παγετώνων προέρχεται, λοιπόν, από το πρόβλημα στην τροχιά του πλανήτη ή συνδέεται με την πτώση μετεωριτών; Εγώ θα έλεγα πως η καλύτερη οδός για τη σκέψη μας είναι πάντα η συνδυαστική… Άλλωστε, το φαινόμενο της αλλαγής είναι σε εξέλιξη και κανένα βέβαιο συμπέρασμα δεν μπορούμε να βγάλουμε ακόμη.
Όποια θεωρία και αν υιοθετήσουμε, λοιπόν, ένα είναι το σίγουρο. Ότι γύρω μας ο κόσμος μας αλλάζει και είναι καιρός να προσαρμοστούμε στις αλλαγές και να ακολουθήσουμε το κοσμικό ρεύμα, εγκαταλείποντας την κοντόφθαλμη αντίληψη του Οικονομισμού που μας έχουν επιβάλει. Χρειάζεται προσοχή! Γιατί αυτοί ξέρουν! Περισσότερα, τουλάχιστον. Εμείς είμαστε στο σκοτάδι…
Για τον ΕΟΕ Ντορέτα Πέππα
