ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ.............

Το αιώνιο ερώτημα της ζωής μετά θάνατον είναι πάντα καίριο. Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια που απασχόλησαν και απασχολούν τους ανθρώπους ανά τους αιώνες είναι το τι συμβαίνει μετά. Ταινίες έχουν γυριστεί εμπνευσμένες από τη μετάβαση στην «άλλη ζωή» και ποίηση έχει γαφτεί. Η αναζήτηση μιας λύσης στις θρησκείες είναι ένας τρόπος δοθεί μια φαινομενικά λογική απάντηση, ενώ η επιστήμη επιχειρεί να δώσει τις δικές της εξηγήσεις. Όπως και να έχει, όμως, είτε είναι ο φόβος για το οριστικό τέλος, ή η γοητεία του αγνώστου, ή ακόμα η ελπίδα ότι τίποτα δεν τελειώνει όταν φτάσει εκείνη η στιγμή, οι συζητήσεις και κυρίως οι πραγματικές μαρτυρίες όσων έφτασαν κοντά, έχουν πάντα εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Μεταθανάτιες εμπειρίες και… μαρτυρίες
Τι είναι η επονομαζόμενη near death experience ή out-of-body experience; Η μεταθανάτια εμπειρία συναντάται σε ανθρώπους που φτάσανε στο θάνατο και ενώ θεωρήθηκαν κλινικά νεκροί «επέστρεψαν» τελικά στη ζωή. Αρκετοί από αυτούς, μάλιστα, περιγράφουν περιστατικά που βίωσαν ενώ ήταν νεκροί. Δεν πρέπει να μπερδεύουμε την μεταθανάτια εμπειρία με την μετά θάνατο ζωή, η οποία (σύμφωνα με τις θρησκείες) είναι η συνέχιση της ζωής του πνεύματος- ψυχής, ενώ το βιολογικό-υλικό σώμα έχει πεθάνει, δε λειτουργεί. Ίσως, όμως, οι εμπειρίες αυτές να είναι μια πρόγευση του τι συμβαίνει μετά τον θάνατο. Με την πρόοδο των τεχνικών ανάνηψης οι περιπτώσεις αυτών των εμπειριών έχουν αυξηθεί κατά πολύ τα τελευταία χρόνια, καθώς οι γιατροί καταφέρνουν συχνά πλέον να επαναφέρουν ασθενείς των οποίων η γραμμή ζωής στο μόνιτορ ήταν για κάποια λεπτά επίπεδη.

Επίσης, πρέπει να διαχωρίσουμε και την περίπτωση της νεκροφάνειας. Κατά την οποία οι βιολογικές λειτουργίες του οργανισμού αναστέλλονται σε τέτοιον βαθμό, ώστε να μην γίνονται αισθητές, με αποτέλεσμα ο ασθενής να δίνει την εντύπωση ότι είναι νεκρός, χωρίς όμως να είναι. Έτσι, μπορεί όσοι επιστρέφουν από κατάσταση νεκροφάνειας να μιλούν για την εμπειρία τους, αυτή όμως δεν είναι εξωσωματική και δεν σχετίζεται με τον θάνατο.

Επιστρέφοντας στις μεταθανάτιες εμπειρίες, πρωτοπόρος στις έρευνες ήταν η Elisabeth Kϋbler-Ross, Αμερικανίδα ψυχίατρος ελβετικής καταγωγής, η οποία όχι μόνο έγραψε πολύτιμα βιβλία γύρω από το θέμα αυτό (On Death and Dying, Life Lessons και On Life After Death), αλλά είχε και η ίδια -είτε προσωπικά ή μέσω των ασθενών της- βιώσει τέτοιες συναρπαστικές εμπειρίες. Αυτές και η μελέτη της επιστήμης, την ώθησαν στην πίστη ότι ο θάνατος είναι απλά ένα από τα πολλά στάδια της ζωής, το οποίο όλοι θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία και αξιοπρέπεια.

Ακολούθησε ο Dr. Raymond Moody, ο οποίος επιδόθηκε σε επισταμένη έρευνα πάνω στο φαινόμενο. Ο Dr. Raymond Moody κατέγραψε τις μαρτυρίες 150 ατόμων τα οποία είτε ήρθαν κοντά στον θάνατο ή πέθαναν και επανήλθαν, ενώ είναι και αυτός συγγραφέας ενδιαφερόντων βιβλίων (The Light Beyond, Reunions, Life After Loss, Coming Back, Reflections, The Last Laugh και κυρίως το Life After Life). Στην έρευνά του αυτή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι πιο συχνές, κοινές μεταθανάτιες εμπειρίες είναι οι εξής 9:
- Άκουσμα ήχων, συνήθως βουητό.
- Αίσθημα γαλήνης και έλλειψη πόνου.
- Εξω-σωματική εμπειρία
- Αίσθημα ότι ταξιδεύεις μέσα από ένα τούνελ
- Αίσθημα ότι ανυψώνεσαι στα ουράνια
- Εικόνες ατόμων, συχνά νεκρών συγγενών
- Συνάντηση με ένα πνευματικό ον, π.χ. τον Θεό
- Αποσπασματικές εικόνες ανασκόπησης της ζωής του ατόμου που πεθαίνει
- Αίσθημα απροθυμίας για επιστροφή στην ζωή

Τέλος, κορυφαία στιγμή στην έρευνα των μεταθανάτιων εμπειριών είναι και η ίδρυση της Διεθνούς Ένωσης Σπουδών στις Μεταθανάτιες Εμπειρίες (International Association for Near-Death Studies(IANDS)) το 1978. Η IANDS βασίζει τις μελέτες της τόσο στους προαναφερθείς πρωτοπόρους επιστήμονες όσο και σε μαρτυρίες απλών ανθρώπων, οι οποίες φαίνεται να συμφωνούν με τα συμπεράσματα της έρευνας του Moody. Παράλληλα, η Ένωση δημοσιεύει τριμηνιαίως την Journal of Near-Death Studies, που αποτελεί το μοναδικό φιλολογικό περιοδικό στον τομέα αυτόν.

[Πραγματική μαρτυρία Μεταθανάτιας Εμπειρίας]

Πού κλίνουν οι επιστημονικές (και μη) έρευνες για την στιγμή του θανάτου;
Όλοι έχουμε ακούσει ιστορίες για το μακρύ τούνελ με το φως στην άκρη του, τη φωτεινή φιγούρα-οδηγό, τη δυνατότητα επιλογής της αναγέννησης ή του ξυπνήματος στο ίδιο σώμα, ή ακόμα και της αιώρησης, της δυνατότητας του «νεκρού» να μεταφέρεται αστρικά όπου θέλει και να λαμβάνει γνώση των πάντων.Πόσα από αυτά, όμως, είναι αλήθεια και πόσα υπερβολές; Στις μελέτες των φαινομένων οι απόψεις διχάζονται και ενώ κάποιοι αναφέρουν ότι στην μεταθανάτια εμπειρία υπήρχε εξέλιξη αυτών που ζούσαν, άλλοι δηλώνουν να θυμούνται μόνο κάποια από τα παραπάνω στάδια ή μόνο ένα.

Οι ψυχολόγοι και ψυχίατροι, ωστόσο, που έχουν ασχοληθεί με το θέμα συμφωνούν πως το πρώτο που παρατηρείται κατά την near-death experience είναι ένας δυσάρεστος ήχος και μετά η αίσθηση του θανάτου. Τα δυσάρεστα συναισθήματα μεταβάλλονται σε μία ευχάριστη αίσθηση της γαλήνης, ηρεμίας.Μετά παρατηρείται η πρώτη «εξωσωματική εμπειρία», η αίσθηση μετεώρισης, σαν αστρική προβολή, κατά την οποία το άτομο βλέπει το σώμα του και τους γιατρούς (ή όποιον άλλον) να προσπαθούν να το επαναφέρουν, ενώ αιωρείται στον χώρο. Ακολουθεί η κλασσική ιστορία με το τούνελ και το φως, στο οποίο εισέρχεται το άτομο. Προχωρά σε ένα μακρύ μαύρου τούνελ, προς ένα μπλε ή λευκό έντονο φως. Συνήθως το τούνελ συμβολίζει τη μετάβαση από την ζωή στον θάνατο και η ύπαρξη λευκού φωτός προμηνύει την γαλήνη και την ηρεμία που επικρατούν στην άλλη πλευρά.
ΠΗΓΗ((  http://www.in2life.gr/features/notes/articles/164658/article.aspx  ))