Ήταν το 1943, όταν το Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών, πρόγονος της CIA κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ανέθεσε στον καθηγητή του Harvard, Henry A. Murray, να εκτιμήσει την προσωπικότητα του Χίτλερ βάσει μακρινών παρατηρήσεων.
Στην έκθεση 229 σελίδων που τιτλοφορείται «Η προσωπικότητα του Αδόλφου Χίτλερ» οMurray περιγράφει τον Αδόλφου Χίτλερ ως ανασφαλή, ανίκανο, μαζοχιστή και αυτοκτονικό νευρωτικό ναρκισσιστή, που έβλεπε τον εαυτό του ως «τον καταστροφέα ενός ντεμοντέ Χριστιανοεβραϊκού υπερ-εγώ».
Μετά από μια απογοητευτική παιδική ηλικία, ο Χίτλερ ένιωθε υποχρεωμένος να ασκεί κυριαρχία σε όλα τα πράγματα. Υπέφερε από αφόρητα αισθήματα κατωτερότητας, τα οποία προήλθαν κυρίως από τα μικρά, τα αδύναμα και την ασθενική του φυσική εμφάνιση που είχε κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας.«Είναι αδύνατο να ελπίζουμε για οποιοδήποτε έλεος ή ανθρώπινη μεταχείριση από τον ίδιο,» έγραφε ο Murray.
Αρνήθηκε να πάει στο σχολείο, επειδή ντρεπόταν που ήταν ένας φτωχός μαθητής ς σε σχέση με τους συμμαθητές του.
Ο Χίτλερ έκανε έντονες και πεισματάρικες προσπάθειες να ξεπεράσει πρώιμες αναπηρίες, αδυναμίες και γελοιοποιήσεις (πληγές στην αυτοεκτίμηση) και μερικές φορές, επίσης, προσπάθειες να εκδικηθεί τραυματισμούς και προσβολές της περηφάνιας του.
Ακόμη και σεξουαλικά, ο Χίτλερ είχε περιγράφεται ως «ολοκληροτικά μαζοχιστής». Μεγάλο μέρος της οργής του προήλθε από ένα σοβαρό Οιδιπόδειο σύμπλεγμα.
Έκρυβε για πολύ καιρό μια μυστική ετεροσεξουαλική φαντασίωση, που έχει αποκαλυφθεί από τη συστηματική ανάλυση και συσχέτιση ανάμεσα στις 3000 περίεργες μεταφορές που χρησιμοποιεί στο Mein Kampf και… ο Χίτλερ ήταν ανίκανος.
