Πολλές φορές έχω εκφράσει την απορία μου, για το γεγονός ότι ενώ σε παγκόσμια κλίμακα συμβαίνουν συνταρακτικά γεγονότα, που μας επηρεάζου, ή θα μας επηρεάσουν άμεσα, οι αρμόδιοι ζουν στον μικρόκοσμό τους. Γι’ αυτό άλλωστε τρέχουμε πάντα πίσω από τα γεγονότα. Όχι μόνον δεν τα κατευθύνουμε κατ’ ελάχιστον, αλλά μας βρίσκουν και απροετοίμαστους.
Αμφιβάλλω αν οι αρμόδιοι πρόσεξαν το πολύ ενδιαφέρον σημείωμα που είχε προ τριών ημερών η voria.gr, και με το οποίο ενημέρωνε πως τα μεγάλα dealing rooms των ξένων Τραπεζών προετοιμάζονται για έναν παγκόσμιο πόλεμο σε επίπεδο νομισμάτων. Προειδοποίησε ήδη γι’ αυτό ο απελθών πρόεδρος του Eurogroup κ. Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ, αλλά σχετικό δημοσίευμα υπήρξε και στους Financial Times.
Σημαντική ήταν η κατακλείδα του σημειώματος. Ότι στο λόγο του κ. Ομπάμα οι λέξεις «ισχυρό δολάριο» και «στήριξη του ευρώ», δεν ακούστηκαν, μολονότι είχαν δημιουργηθεί σχετικές προσδοκίες.
Γιατί άραγε δεν ακούστηκαν. Την απάντηση ίσως μας την δώσει χθεσινή είδηση. Που μας γνωστοποιεί ότι το Institute of International Finance, που αντιπροσωπεύει 420 από τις μεγαλύτερες τράπεζες στον κόσμο και τους μεγαλύτερους χρηματοδοτικούς οίκους... κάνει έκκληση σαν λύση για την αποφυγή επικείμενων συναλλαγματικών πολέμων τη δημιουργία ενός παγκοσμίου νομίσματος,
Τι είπε επ’ αυτού ο κ. Τσαρλς Νταλάρα (διευθύνων σύμβουλος του Ινστιτούτου Διεθνών Χρηματοδοτήσεων) στους Financial Times; Ότι «Μια βασική ομάδα από τις κορυφαίες οικονομίες του κόσμου πρέπει να ενωθούν και να καταλήξουν σε συμφωνία». Τι συμφωνία; Το έγραψε ο ίδιος από τον Οκτώβριο: «Είναι αναγκαίος ο συντονισμός για το παγκόσμιο νόμισμα κατά την άποψη της ομάδας των G-20, για να αποτραπεί η διαφαινόμενη παγκόσμια οικονομική κατάρρευση».
Αυτά όλα, δεν είναι άγνωστα στους αναγνώστες της voria.gr. Από τον περσινό Απρίλιο είχαμε εκφράσει την ανησυχία μας από αυτήν την στήλη, για το γεγονός που έρχεται και θα μας βρει πάλι να τρέχουμε. Και αυτά που υφιστάμεθα σήμερα, θα είναι πλημμελήματα, όταν χρειασθεί να αλλάξουν οι ισοτιμίες των νομισμάτων. Πιστεύει κάποιος, πως η ισοτιμία του εθνικού μας νομίσματος, θα είναι όπως περίπου και αυτή με το ευρώ (341 δρχ.). Οι πιο αισιόδοξοι οικονομολόγοι μιλούν για 700 μονάδες, ενώ πολλοί πιστεύουν πως θα είναι πάνω από 1.000.
Ας μη πει κάποιος ότι με τέτοια υποτίμηση θα γίνουν ανταγωνιστικά τα προϊόντα μας! Επειδή η απάντηση αφενός θα είναι «ποια προϊόντα» μας, και αφετέρου με τον τριπλασιασμό της τιμής του πετρελαίου (σε εσωτερικό νόμισμα) και των πρώτων υλών, υπάρχει περίπτωση να γίνουμε ανταγωνιστικοί; (Για να μη αναφέρουμε και τα καταναλωτικά αγαθά, που αφειδώς εισάγουμε).
Τι είχαμε αναφέρει πέρσι τον Απρίλιο: Την δήλωση του κ. Ρότσιλδ από το Πεκίνο στο Μπλούμπεργκ, για την αναγκαιότητα παγκόσμιου νομίσματος (ο κ. Σόρος πριν από μια δεκαετία είχε προτείνει την εναρμόνιση των νομοθεσιών όλων των χωρών, όσον αφορά τα χρηματοπιστωτικά, ώστε να διευκολυνθεί η μετακίνηση κεφαλαίων από χώρα σε χώρα, χωρίς να προσκρούει σε εμπόδια της κάθε διαφορετικής νομοθεσίας).
Προσέξτε τη σημειολογία, πέρα από την είδηση αυτή καθ’ εαυτή. Ο κ. Ρότσιλδ δεν συνηθίζει να δίνει συνεντεύξεις. Υπάρχουν πολλοί ισχυροί υπ’ αυτόν, που το πράττουν. Και δεν έδωσε τη συνέντευξη στο Λονδίνο, αλλά στο Πεκίνο, όπου έχει μεταφερθεί ουσιαστικά η παγκόσμια οικονομική έδρα. Και ακόμη, δεν έδωσε τη συνέντευξη σε κινεζικό μέσο, αλλά στο Μπλούμπεργκ, που θεωρείται το πρακτορείο ειδήσεων της Νέας Τάξης. Δεν γίνονται τυχαία όλα αυτά.
Και στο προαναφερόμενο περσινό σημείωμά μας, είχαμε κάνει λόγο για το δημοσίευμα του Economist, του 1988, που ενημέρωνε πως σε μια 30ετία θα υπάρχει παγκόσμιο νόμισμα. Η 30ετία λήγει το 2018, σε πέντε χρόνια δηλαδή. Είχε την ημερομηνία και στην εικόνα του εξωφύλλου του.
Έγραφε δε, πως σε 30 χρόνια, οι Αμερικανοί, Ιάπωνες, Ευρωπαίοι, και άλλοι σε πλούσιες χώρες, και σε μερικές φτωχές, θα πρέπει να χρησιμοποιούν το ίδιο νόμισμα. Οι τιμές θα αναφέρονται όχι σε δολάρια ή γιεν (σημ.: δεν υπήρχε το ευρώ), αλλά ας πούμε, σε φοίνικες. «Ο φοίνικας θα προτιμηθεί από εταιρίες και καταναλωτές, επειδή θα εξυπηρετεί περισσότερο από όσο τα εθνικά νομίσματα».
Τι άλλο πρέπει να μας πουν για να καταλάβουμε – και να προετοιμασθούμε;
