Το "Δελτίον"
Αν δεν το έχουμε αντιληφθεί η χώρα πορεύεται, ανάλογα με το αν έχει ή δεν έχει "Δελτίον". Χιλιάδες συμπολίτες μας, ανά τις πόλεις της Ελληνικής επικράτειας, σιτίζονται από Δήμους και κοινωνικούς φορείς. Όσοι δεν καταφέρνουν να εξασφαλίσουν το "Δελτίο", αναζητούν μέσα από τους κάδους απορριμάτων, ότι δεν κατάφεραν τα αδέσποτα "κατοικίδια" να βρουν. Είναι άλλωστε αυστηρά τα κριτήρια, που πρέπει να πληρούνται. Βλέπετε "είμεθα Κράτος οργανωμένον" και τηρούμε στα στερνά μας την "Τάξη" και την "Ασφάλεια"!!! Για όσους δεν προβλέπονται τα ανωτέρω, προβλέπεται το "Δελτίο" του μπακάλη, του περιπτερά κοκ. Δανεικά τρόφιμα μέχρι τον επόμενο μήνα, τον παρεπόμενο και το βερεσοτέφτέρο γίνεται σεντόνι.
Χιλιάδες συμπολίτες μας έμειναν χωρίς θέρμανση, διότι δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις, που έθεσε το κυβερνητικό επιτελείο, για να εξασφαλίσουν επιστροφή φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης. Γι αυτούς δεν υπήρξε "Δελτίο καυσίμων". Στον αντίποδα όσοι μπορούσαν να πάρουν το "Δελτίο", κατ' ουσίαν τους ήταν άχρηστο, ακριβώς επειδή δεν διέθεταν ούτε το υπόλοιπο ποσό για την προμήθεια πετρελαίου. Οι υπόλοιποι μπορεί και να κάηκαν ζωντανοί με ότι αυτοσχέδιο τρόπο προσπάθησαν να ζεσταθούν.
Αντίστοιχα χιλιάδες είναι και εκείνοι που προμηθεύονται φάρμακα με το "Δελτίο". Ως ανασφάλιστοι και άνεργοι όμως δεν περιλαμβάνονται όλοι. Υπάρχουν εξίσου άλλες τόσες χιλιάδες που δεν έχουν το πολυπόθητο "Δελτίο". Μα και εδώ οι λόγοι είναι απλοί. Άνεργος θεωρείσαι όταν έχεις τις προϋποθέσεις που ζητά το κράτος. Το μηδενικό εισόδημα δεν σημαίνει άνεργος! Αν έχεις στην κατοχή σου κάποιο ακίνητο (πρώτη κατοικία), ή ένα αυτοκίνητο δεν θεωρείσαι άπορος! Οπότε δεν μπορείς να εξασφαλίσεις το πολυπόθητο "Δελτίο". Μπορείς να πουλήσεις το ακίνητο σου ή το αυτοκίνητό σου για να ζήσεις... σας θυμίζει κάτι;
Εν συνεχεία έχουμε το "Δελτίον νοσηλείας". Για να νοσηλευτείς σε ένα νοσοκομείο, μπαίνουν οι προϋποθέσεις του κράτους. Αν δεν τις καλύπτεις, τότε οι δαπάνες νοσηλείας μπορούν να καλυφθούν μέσα από την εκποίηση της περιουσίας σου. Δεν έχει σημασία το μηδενικό σου εισόδημα και η ανεργία σου... αν μπορείς να εξασφαλίσεις την δαπάνη νοσηλείας, θα ζήσεις.
- Έχεις ένα σπίτι πούλησε το!
- Μα, δεν αγοράζει κανείς εκτός και αν το "χαρίσω".
- Έτσι όμως είναι αγορές... αν θες να ζήσεις, "αγαπούλα, πούλα".
- Μα, αυτά συνέβαιναν σε κατοχικές περιόδους και τα έκαναν οι μαυραγορίτες. Ο παππούς μου πούλησε το σπίτι του για να εξασφαλίσει ένα τενεκέ λάδι.
- Μα, ξεΜα δεν έχει... Εναλλακτικά μπορείς να πεθάνεις αρκεί να έχουν εξασφαλίσει οι οικείοι σου τα έξοδα για το τελευταίο ταξίδι.
Ακολούθως έχουμε το "Δελτίον εκπαίδευσης". Κάτω από αυστηρότερες προϋποθέσεις θα μπορείς να αποκτάς πρόσβαση στις φοιτητικές εστίες! Μα αυτό θα μου πείτε ίσχυε και πριν! Αν δεν το αντιληφθήκατε ούτε αυτό, τα κριτήρια πια, είναι τέτοια, που ουσιαστικά μια οικογένεια με χαμηλό εισόδημα δεν έχει κανένα πόρο για να σπουδάσει το παιδί της. Ποιός έχει σήμερα 700 ευρώ κατ' ελάχιστο το μήνα, για να σπουδάσει το παιδί του σε Δημόσιο Πανεπιστήμιο; Αν δεν μπορεί τουλάχιστον να εξασφαλίσει την είσοδό του στη "Φοιτητική Εστία" και να απαλλαγεί από τον βραχνά των 400 ευρώ τουλάχιστον ανά μήνα (ενοίκιο, κοινοχρηστα, ρεύμα, νερό, διαδίκτυο κλπ), πώς θα το στείλει να σπουδάσει και πού;
Και για να μην μακρηγορούμε άλλο, ας πούμε άλλο ένα "Δελτίο" που μπαίνει οσονούπω στην στην ζωή μας. Πρόκειται για το "Δελτίον αυτοκίνησης". Τα τέλη κυκλοφορίας θα προσαρμοστούν σε μηνιαία βάση, έτσι ώστε όποιος αδυνατεί να πληρώσει ετήσια τέλη να πληρώνει μηνιαία!!! Αυτοκίνητο με το Δελτίο!!! Στο μυαλό του φιλελεύθερου αυτό είναι πρόοδος και δίκαιο μέτρο. Δυστυχώς όμως αυτό το μυαλό είναι μυαλό κατάντιας... είναι το μυαλό του συμβιβασμένου, του υποτακτικού. Είναι το μυαλό του συστήματος που παράγει ανθρωπόμορφα ζόμπι. Κανείς δεν σκέφτεται ότι αυτό το "Δελτίο" είναι άλλη μια απόδειξη της πολυδιάστατης κοινωνικοπολιτικής πτώχευσης. Σε άλλες εποχές, με το υπάρχον σύστημα, ενδεχομένως και να ήταν δίκαιο. Για ποιό λόγο όμως η καθεστηκυία τάξη παρέχει αυτό το "Δελτίο" στους Έλληνες;
Είναι δεδομένο ότι τα έσοδα από τα Τέλη Κυκλοφορίας και Ταξινόμησης, τους φόρους Καυσίμων-Πολυτελείας-Τεκμηρίων κλπ βαίνουν δραματικά μειούμενα. Με ποιό τρόπο μπορούμε να κρατήσουμε τα ίδια έσοδα, μειώνοντας παράλληλα το συναλλαγματικό βάρος των καυσίμων; Θα δώσουμε την "δυνατότητα" στον άλλον να κινήσει το αυτοκίνητό του έστω και για λίγο. Αυτό το μέτρο θα έχει απόδοση κυρίως τις ημέρες των εορτών και των θερινών διακοπών, αφού αν μπορείς να πληρώνεις μηνιαίο τέλος θα σου κοστίσει όσο η μεταφορά σου με ένα μαζικό μέσο μεταφοράς. Κανείς όμως δεν αντιλαμβάνεται, ότι ανοίγει πάλι ο δρόμος της αύξησης των διάφορων τελών και φόρων κυρίως για τα χαμηλότερα εισοδήματα. Κανείς δεν αντιλαμβάνεται, ότι η παροιμία από τα "ολότελα καλή και η Παναγιώταινα", μας έχει λοβοτομήσει. Κανείς δεν λέει ότι αυτού του είδους τα "Δελτία" είναι για να σε κάνουν να σωπάσεις και όχι για να καλύψεις την ένδειά σου...
Έχουμε μείνει συμβιβασμένοι, σκυφτοί, αποδεχόμενοι το ρόλο του πειραματόζωου. Στις πόσες ανάσες μπορεί να ζήσει, στις πόσες μπουκιές; Πόσο ακόμα μπορεί να συνθλιβεί; Πόσους μήνες θα αντέξει χωρίς τροφή, χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό, χωρίς σπίτι; Αν του δίνουμε ψίχουλα, στα πόσα ψίχουλα θα μας πει ευχαριστώ; Στα πόσα "Δελτία" θα επέλθει έκρηξη; Η πικρή αλήθεια είναι πως η λοβοτομή έχει τελεστεί δεκαετίες πίσω. Όταν ξεκίνησε το σύστημα αυτό να παράγει συμβιβασμένους, προδότες, οσφυοκάμπτες. Ξεκίνησε από όταν σου ζητούσε να αποκηρύξεις την ιδεολογία σου για να μην υποστείς ισόβιο εγκλεισμό, βασανιστήρια ή εκτέλεση. Ξεκίνησε από τότε που σου παρουσίαζε εικονικά "Δελτία" προς αποφυγή και τώρα στα σερβίρει ωμά και τα τρως αμάσητα. Η αλήθεια είναι, ότι οι παππούδες έδωσαν στους γονείς σου τα "Δελτία" και εκείνοι με την σειρά τους σε εσένα. Το καπιταλιστικό σύστημα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε απομυζούσε είτε ως σοσιαλδημοκρατικό, είτε ως φιλελεύθερο, είτε μετέπειτα ως νεοφιλελεύθερο.
Κλείνω με τους μερικούς στίχους του Κ. Βάρναλη... "Οι Μοιραίοι":
- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
- Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
- Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
- Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί! Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Κανένα στόμα
δεν το βρε και δεν το 'πε ακόμα.
Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει μας πατεί. Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
Γράφει ο Κάντζος Αριστείδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου