Το ΝΑΤΟϊκό καύσιμο JP-8

Σε προηγούμενο άρθρο μου σχετικά με τους χημικούς αεορψεκασμούς και τα αιωρούμενα μικροσωματίδια είχα αναφέρει το καύσιμο JP-8. Ας δούμε λοιπον τι είναι αυτό το καύσιμο, πως συνδέεται με τα chemtrails και ποίες είναι οι συνέπειες του στην υγεία.

Το ΝΑΤΟϊκό καύσιμο JP-8
(από το βιβλίο "Chemttrails-Verschworung am Himmel?" των Christian Haderer & Peter Hiess)
μετάφραση: Βίκυ Χρυσού

Στο φαινόμενο των chemtrail, σημαντικό ρόλο μοιάζει να παίζει το καύσιμο που χρησιμοποιείται στα αεροσκάφη. Από τη μία πλευρά είναι δυνατή η ανάμιξη του με άλλα χημικά συστατικά (όπως προβλέπει η πατέντα Welsbach), τα οποία καταλήγουν στην ατμόσφαιρα μέσω των εκπεμπόμενων καυσαερίων. Από την άλλη, ειδικά το καυσίμο που χρησιμοποιεί η πολεμική αεροπορία, είναι ήδη από μόνο του μία μίξη, η οποία χαρακτηρίζεται ως οικολογικός κίνδυνος από πολλούς Οικολόγους.

Αντίθετα από τα μέτρα που ισχύουν για τα καυσαέρια της πολιτικής αεροπορίας, στον στρατιωτικό τομέα η περιβαλλοντική παράμετρος(ανεκτικότητα) των κινητήρων και των καυσίμων που χρησιμοποιούνται, δεν παίζει παρά μόνο ένα εξαιρετικά υποδεέστερο ρόλο.

Γενικότερα αυτό που καθορίζει το εμπόριο είναι η αποτελεσματικότητα και όχι η προστασία του περιβάλλοντος και των ανθρώπων. Και όταν μάλιστα μία νέα τεχνολογία έχει κατακτήσει ένα κρίσιμο αριθμό χρηστών, δεν μπορεί να «αναχαιτιστεί» πλέον (άσχετα, με το εάν πρόκειται για στρατιωτικούς ή πολιτικούς σκοπούς). Αυτός ο μηχανισμός μπορεί να παρατηρηθεί σε σχέση με πάρα πολλά προϊόντα, ανεξάρτητα από το γεγονός εάν προωθήθηκαν -«καλή τη πίστη»- στην αγορά χωρίς ενδοιασμούς για την καταλληλότητα τους σε σχέση με την επίδραση που μπορεί να έχουν στην υγεία ή κάτω από πίεση οικονομικών συμφερόντων.

Τέτοια παραδείγματα αποτελούν οι φούρνοι μικροκυμάτων (και η κινητή τηλεφωνία -σημπλ. μτφ.)
(...)Έτσι και το καύσιμο των αεροπλάνων, το οποίο πρακτικά χρησιμοποιείται από όλους τους στρατούς του κόσμου παραμένει, παρά την όποια οικολογική συζήτηση, και θα παραμείνει ακόμη και αν αλυσοδεθεί σε φλεγόμενο πύργο ολόκληρο το επιτελείο της Greenpeace.
Το καύσιμο λοιπόν, το οποίο χρησιμοποιείται στον στρατιωτικό τομέα και πολύ συχνά συνδέεται με το φαινόμενο των chemtrails, ονομάζεται JP-8 (JP=Jet Propellant) και αποτελείται κατά 99,8% από Κηροζίνη. Παράλληλα περιέχει μια ολόκληρη σειρά από προσθετικά (π.χ. Βenzol), τα οποία οφείλουν να εμποδίσουν το πάγωμα, την οξείδωση, τη διάβρωση ή την ηλεκτροστατική φόρτιση, τα οποία αναφέρονται σε σχετικό έγγραφο[1].

Ένα μέρος αυτών των προσθετικών εξέρχεται μαζί με υπολείμματα κηροζίνης, μετά την καύση στις τουρμπίνες, και διασκορπίζεται σταδιακά στον αέρα. Εάν η υγρασία του αέρα και η θερμοκρασία είναι κατάλληλες, μπορεί να δημιουργηθεί μία λευκή γραμμή-ουρά, η οποία όμως ούτως ή άλλως –λόγω της σύνθεσης της- είναι ήδη ένα chemtrail (μία χημική ουρά-γραμμή).

Δηλαδή, εδώ και αρκετό καιρό, ακόμη και μία «κλασσική» λευκή γραμμή(contrail), εξαιτίας των υψηλών τιμών καυσαερίων και υπολειμμάτων που περιέχει, δεν είναι αποτελεί μόνο ένα φαντασμαγορικό παιχνίδι, όπως παρουσιάζεται από την οπτική γωνία του εδάφους.

JP-8: Μυστική μίξη
Το JP-8 δεν διαφέρει από το συμβατικό καύσιμο των αεροσκαφών μόνο εξ’ αιτίας της σύνθεσης του, αλλά και από τις απαιτήσεις που τίθενται στο μείγμα αυτό.
Τρεις απαιτήσεις καλείται να καλύψει αυτό το «παντός χρήσης» καύσιμο, όπως γράφει η εθνολόγος και συγγραφέας Μarion Hahn στο άρθρο της «Περιβαλλοντικά άρρωστοι από Νατοϊκό καύσιμο? Νεότερα για μια αμφισβητούμενη Θεωρία[2]»:
“1. To JP-8 είναι κατάλληλο για όλους τους τύπους στρατιωτικών κινητήρων, πράγμα που σημαίνει πως είναι κατάλληλο για χρήση από το βραστήρα και το τανκ μέχρι το μαχητικό ή μεταγωγικό αεροσκάφος. Το νόημα της υπόθεσης βρίσκεται στο γεγονός, πως ο στρατός κατ’ αυτό τον τρόπο, όταν προσγειώνεται σαν μαχητική μονάδα μακριά από κάθε δυτικού τύπου βασική υποδομή, μπορεί να προμηθεύει με καύσιμο, όλες τις συσκευές που χρησιμοποιεί, από ένα και μοναδικό ντεπόζιτο.
2. Το JP-8 είναι έτοιμο για χρήση κάτω από οποιεσδήποτε κλιματολογικές συνθήκες. Θεωρητικά μπορεί ο στρατός να διακόψει την επιχείρηση που διεξάγει σε μια τροπική περιοχή, για να επέμβει άμεσα στην Αρκτική. Με το JP-8 δεν υπάρχουν προβλήματα ούτε στις εξαιρετικά υψηλές, αλλά ούτε και στις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες.
3. Το JP-8 δεν εκρήγνυται εύκολα. Καίγεται σε υψηλότερη θερμοκρασία –σε σχέση με τα συμβατικά καύσιμα,- αναφλέγεται λιγότερο εύκολα και μεγεθύνει κατ’ αυτό τον τρόπο την ασφάλεια των πιλότων και των στρατιωτών.»<!--[if !supportLineBreakNewLine]--> <!--[endif]-->
Το ότι το JP-8 δεν είναι ακίνδυνο, προκύπτει ξεκάθαρα από την ήδη αναφερθείσα αναφορά της υπηρεσίας USACHPPMEUR :

«Εάν γίνει εισπνοή μεγάλων ποσοτήτων JP-8 σε μικρό σχετικά διάστημα της ώρας, μπορεί να προκληθούν πόνοι κατά την αναπνοή και αναπνευστική ανεπάρκεια. Κατά συνέπεια μπορούν τέτοιες μεγάλες εισπνεόμενες ποσότητες να προκαλέσουν πονοκεφάλους, αδυναμία συγκέντρωσης, κόπωση, προσωρινή αύξηση της πίεσης και προβλήματα ισορροπίας και προσανατολισμού.

Εισπνοή μικρότερων ποσοτήτων JP-8 για μεγαλύτερη χρονική διάρκεια, θα μπορούσε να οδηγήσει σε προβλήματα ύπνου και αισθήματα ζάλης», αναφέρει παρακάτω το στρατιωτικό πληροφοριακό έγγραφο. «Η κατάποση του JP-8 είναι σε κάθε περίπτωση επικίνδυνη και μπορεί να οδηγήσει σε κώμα, σε κρίσεις με κράμπες και επίσης ακόμη και στο θάνατο. Δεν είναι τίποτε γνωστό, σε σχέση με το εάν επηρεάζει τη γονιμότητα, το έμβρυο ή το θηλασμό. Η Διεθνής Υπηρεσία Μελετών για τον Καρκίνο (IRAC) έχει διαπιστώσει, πως δεν υπάρχουν αρκετές πληροφορίες, σχετικά με το εάν το καύσιμο αυτό μπορεί να προκαλέσει καρκίνο.»
«Δεν υπάρχουν αρκετές πληροφορίες...» Μπροστά σε αυτό το πρόβλημα στεκόταν το 2002 μία Κίνηση Πολιτών στο γερμανικό Spangdahlem, οι οποίοι δεν ήθελαν να μάθουνκ εάν οι κινητήρες του προσκείμενου χώρου ασκήσεων του ΝΑΤΟ Grafenwoert, δρουν πράγματι σαν στοιχεία μείωσης του ορίου ζωής τους, βιώνοντας το στο πετσί τους. «Το καύσιμο, του οποίου η ακριβής σύνθεση κρατείται μυστική από το Στρατό, ισχύει ως εξαιρετικά επιθετικό[3]», γνωρίζει η Σύμπραξη Περιβαλλοντικά Συνειδητών Πολιτών.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
«Σύμφωνα με τον Καθηγητή Otmar Wassermann, Καθηγητή Τοξικολογίας και Μέλος του Συμβουλίου του Γερμανικού Περιβαλλοντικού Ιδρύματος, θα πρέπει να θεωρήσει κανείς ως βέβαιο, πως στη χημική σύνθεση του JP-8, ανάμεσα σε πολλά άλλα πρόσθετα, θα πρέπει να βρίσκεται και το εξαιρετικά τοξικό 1,2 Dibromethan (EDB). Το EDB είναι ένα εξαιρετικά επιθετικό δηλητήριο για τα κύτταρα, το οποίο πρακτικά διαπερνά όλα τα συστατικά και γενικότερα βλάπτει τις μεμβράνες των κυττάρων. Πειράματα με ζώα, έδειξαν πως το JP-8 προκαλεί καρκίνο.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Για τον άνθρωπο υπολογίζεται επίσης κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου. Μία μείωση της γονιμότητας και της αντίστασης του ανοσοποιητικού συστήματος, θα μπορούσαν να εμφανιστούν ακόμη και πολλά χρόνια μετά την επαφή. Αιτία γι’ αυτό είναι οι πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες και το Benzol.
Οι επιστήμονες πιστεύουν επιπλέον, πως παιδιά των οποίων οι γονείς έρχονται στην εργασία τους συχνά σε επαφή με πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουν από λεμφοπλαστική Λευχαιμία. 70% των απογόνων ποντικιών, τα οποία εκτέθηκαν σε JP-8, πέθαναν πρόωρα, ενώ όσα επέζησαν παρουσίασαν μη φυσιολογικά λευκά αιμοσφαίρια. Το καύσιμο αυτό σε πειράματα με ζώα, έδειξε επίσης, πως μπορεί να μεταλλάξει το γενετικό υλικό και να βλάψει εσωτερικά όργανα και έμβρυα.»
Το ότι το JP-8 μπορεί να δράσει ως αιτία πρόκλησης για πολλές διαφορετικές ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος, συζητιέται λίγο-πολύ εδώ και μία δεκαετία παρασκηνιακά. «Η πολύ γνωστή, ιατρική εφημερίδα "New Scientist" περιέγραφε ήδη από το 1996: Η εισπνοή JP-8 βλάπτει τους πνεύμονες και κατά πολύ μεγάλη πιθανότητα, προκαλεί καρκίνο», γράφει ο Thomas από το Πανεπιστήμιο του Κάσσελ στο Τμήμα Έρευνας Ειρήνης AG, στη δημοσιευμένη έκθεση του με τίτλο «Ρηνανία-Πφαλτς: Πείραμα με εξαιρετικά δηλητηριώδες καύσιμο? ΝΑΤΟϊκό καύσιμο αεροσκαφών ανησυχεί τους κατοίκους κοντά σε περιοχές Αμερικανικών-Αεροπορικών- Βάσεων[4]» και καταλήγει στο ακόλουθο συμπέρασμα:
"Το γεγονός πως το JP-8 αποτελεί ένα τεράστιο κίνδυνο για την Υγεία, είναι ήδη για πολλούς ειδικούς σίγουρο. Έτσι ο Otmar Wassermann, συνταξιούχος Καθηγητής Τοξικολογίας και Μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Γερμανικού Ιδρύματος για το Περιβάλλον, συμπεραίνει πως η χρήση του καυσίμου JP-8 σημαίνει αυξημένο κίνδυνο καρκίνου για τους κατοίκους των περιοχών κοντά σε Αμερικανικές Αεροπορικές Βάσεις."
Το Γερμανικό Υπουργείο Αμύνης βλέπει την περίπτωση λιγότερο δραματικά:
«Τα από το ΝΑΤΟ και το Γερμανικό Στρατό χρησιμοποιούμενα καύσιμα αεροπλάνων, διαφέρουν βασικά από το παγκοσμίως –στην πολιτική αεροπορία- χρησιμοποιούμενο καύσιμο JET A1 μόνο κατά την πρόσθεση μέχρι και 0,15% Diethylenglykolmonomethylether, το οποίο εμποδίζει τη δημιουργία πάγου και νιφάδων σε χαμηλές θερμοκρασίες», είναι η απάντηση σε ερώτηση που έθεσε στη Βουλή η βουλευτής Eva-Maria Bulling-Schroeter του κόμματος PDS[5]. «Σύμφωνα με την περιγραφή-κατάταξη του κατασκευαστή ως ερεθιστικό για το δέρμα και μολυσματικό για τα ύδατα (βαθμός επικινδυνότητας για το νερό: 2η βαθμίδα), δεν μας επιτρέπεται να συμπεράνουμε με επιστημονικά κριτήρια κανένα κίνδυνο για την Υγεία σε σχέση με το κλασικό καύσιμο κινητήρων. Έτσι μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν περιπτώσεις επηρεασμού της υγείας κατά την σύμφωνη με την οδηγία χρήση του. Συμπτώματα επίδρασης στο σώμα τα οποία σχετίζονται με ακατάλληλο –μη σύμφωνο με τις οδηγίες- τρόπο χρήσης του καυσίμου ή λόγω ατυχήματος, δεν αποκλείονται, τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό που μπορούν να εμφανιστούν και με την κακή χρήση άλλων καυσίμων.»
Με μια δόση κυνισμού: Μια γουλίτσα JP-8 είναι ακριβώς τόσο ευεργετική για την υγεία, όσο μια διανυκτέρευση κάτω από μια κεραία κινητής τηλεφωνίας.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Τίγρη στο ντεπόζιτο: Από τι αποτελείται το καύσιμο αεροσκαφών
Αεροσκάφη με κινητήρες ψεκασμού ή κινητήρες Diesel «τροφοδοτούνται» με ένα καύσιμο, το οποίο αποτελείται από Κηροζίνη και μερικά προσθετικά. Η Κηροζίνη είναι ένα περιορισμένο μέρος που προκύπτει από την επεξεργασία πετρελαίου, το ποίο καίγεται σχεδόν δίχως υπολείμματα. Ανακαλύφθηκε από το Γιατρό και Γεωλόγο Abraham Gesner (1797-1864), ο οποίος το 1854 στον Καναδά κατάφερε να πάρει μία εύφλεκτη υγρή ουσία κατά την επεξεργασία άνθρακα. Το ενδιάμεσο προϊόν το ονόμασε, με βάση τη σύνθεση του, Κηροζίνη, από την ελληνική λέξη «κερί».Το καύσιμο αυτό, το οποίο χρησιμοποιείται στη βιομηχανία, περιγράφεται με πολλές διαφορετικές ονομασίες: στην Πέτρο-χημεία ονομάζεται χημικά TS-1 (και στην καθομιλουμένη απλά κηροζίνη). Το ευρωπαϊκό εμπορικό του όνομα είναι JET-A1. Το JET-A, που χρησιμοποιείται στην Αμερική, μοιάζει πάρα πολύ με την ευρωπαϊκή μορφή του, αλλά διαφέρει μόνο σε μερικά ειδικά κατιόντα, όπως π.χ. το βαθμό-σημείο Ψύξης, ο οποίος στο JET-Α1 βρίσκεται 10 βαθμούς Κελσίου χαμηλότερα.
Το JET-A1, κατασκευάζεται σύμφωνα «με τις εξειδικεύσεις ASTM 1655-01 (US), Defense Standard 91-91/Issue 4 (UK) – αντιστοιχεί στον NATOϊκό κωδικό F-35- και σύμφωνα με το AFQRJOP (Aviation Fuel Quality Requirements for Jointly Operated Systems) Issue 19 (Check List).
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Αυτή η Check List είναι μία συμφωνία ανάμεσα σε όλες τις μεγάλες διεθνείς Πετρελαϊκές εταιρίες σχετικά με την παγκοσμίως ισχύουσα ποιότητα καυσίμων και περιλαμβάνει τις αυστηρές προδιαγραφές του ASTM 1655-01 και του Defense Standard 91-91/Issue 4», όπως αναφέρεται από το Αμυντικό-Επιστημονικό Ινστιτούτο για Εκρηκτικά καύσιμα και Καύσιμα κίνησης (WIWEB) του Γερμανικού Στρατού[6]. Βασικά το καύσιμο αυτό αποτελείται κατά περισσότερο από 99% από κηροζίνη, στην οποία αναμειγνύονται διάφορα προσθετικά, για να αυξήσουν π.χ. την συνεκτικότητα (ιξώδες).
Διβρωμεθάνειο (Dibromethan): νευροτοξικό δηλητήριο στα καύσιμα?
Περιγραφή: 1,2 Dibromethan; 1,2-Ethylendibromid, C2 H4 B2r.
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--> <!--[endif]-->
Πρόκειται για ένα κιτρινωπό υγρό με γλυκίζουσα γεύση, παρόμοια με τη γεύση του χλωροφόρμιου. Σύμφωνα με τα φύλλο στοιχείων επικίνδυνων ουσιών του Πανεπιστημίου Bayreuth[7], με βάση την επίδραση του ανήκει στα νευροτοξικά δηλητήρια και επίσης είναι εξαιρετικά μολυσματικό για το νερό (είναι θανατηφόρο για τους υδρόβιους οργανισμούς και κατά συνέπεια μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνιες βλάβες στα ύδατα). Σε πειράματα με ζώα αποδείχτηκε ξεκάθαρα πως το διβρωμεθάνειο είναι καρκινογόνο και ανήκει σε εκείνες τις ουσίες, οι οποίες σύμφωνα με την §4 της Διάταξης περί επικίνδυνων Ουσιών[8] της Γερμανίας, θα πρέπει να θεωρούνται και για τους ανθρώπους επίσης ως καρκινογόνες.
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--> <!--[endif]-->Εκτός αυτού το διβρωμεθάνειο είναι δηλητηριώδες, τόσο κατά την επαφή με το δέρμα, όσο και κατά την κατάποση ή εισπνοή (σε μικρές ποσότητες ερεθίζει το δέρμα, τα μάτια και τα όργανα που συμμετέχουν στην αναπνοή).
Κατά τη θερμική διάσπαση του διβρωμεθανείου, μετά από μία θερμοκρασία περίπου 340ο Κελσίου, παράγονται καυστικές ενώσεις Βρωμίου-Υδρογόνου (Bromwasserstoffe) όπως και δηλητηριώδες και εκρηκτικό Βρωμεθάνειο. Ισχυρές αντιδράσεις, με ισχυρή ανάπτυξη θερμότητας, παρουσιάζει το Διβρωμεθάνειο ακόμη και σε συνδυασμό με το Αλουμίνιο, το Κάλιο, το Μαγνήσιο, το Νάτριο ή τα Οξειδωτικά μέσα. Σε περίπτωση διαρροής θα πρέπει οπωσδήποτε να κληθεί Γιατρός επειγόντων περιστατικών όπως και να ειδοποιηθεί το Κέντρο Δηλητηριάσεων.
Η εισπνοή διβρωμεθανείου μπορεί να προκαλέσει οιδήματα στο αναπνευστικό σύστημα. Η επαφή με το δέρμα προκαλεί ερεθισμούς και κάψιμο. Εάν έρθει σε επαφή με τους οφθαλμούς προκαλεί επίσης ερεθισμούς και κάψιμο, αλλά υπάρχει επίσης και έντονος κίνδυνος τύφλωσης. Μετά από κατάποση προκαλεί ερεθισμό των αδένων στη στοματική κοιλότητα, το φάρυγγα, στον πεπτικό σωλήνα, στο στομάχι και τα έντερα. Μετά τη λήψη τοξικών ποσοτήτων (περίπου 90 mg/kg σε περίπτωση λήψης από το στόμα από γυναίκα[9] )επέρχεται ο θάνατος μέσω παύσης της αναπνευστικής ή της κυκλοφοριακής λειτουργίας του αίματος. Επιζώντες από δηλητηρίαση με διβρωμεθάνειο έχουν κατά κανόνα ενοχλήσεις στην καρδιά και τα πνευμόνια.
JP-8: Παράγοντας εμφάνισης του συνδρόμου Πολλαπλής Χημικής Ευαισθησίας?
Η εθνολόγος Marion Hahn προχωράει ένα βήμα πέρα από τον πιθανό κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου εξ’ αιτίας του στρατιωτικού καυσίμου: Η γυναίκα αυτή, η οποία από το 1990 πάσχει από Πολλαπλή Χημική Ευαισθησία (Multiple Chemical Sensitivity - MCS) θεωρεί το JP-8, ως την κύρια αιτία πρόκλησης αυτής της ασθένειας, από την οποία πάσχει περίπου το 15% του πληθυσμού των βιομηχανικών χωρών[10].
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->

Η Hahn πρόσεξε τη σχέση μεταξύ αυτών, όταν διαπίστωσε, πως τα συμπτώματα μίας δηλητηρίασης με το EDB πρόσθετο του καυσίμου JP-8 «ομοιάζουν μέχρι φανερής υπερκάλυψης με τα συμπτώματα των ασθενών της Νόσου MCS».

Πιστεύει πως «δύο συστατικά του JP-8 παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η ύπαρξη του στοιχείου 1,2 Dibromethan, -το οποίο είναι εξαιρετικά δηλητηριώδες και απαγορευμένο στον κόσμο των πολιτών – αμφισβητείται τόσο από το Στρατό, όσο και από το Υπουργείο Αμύνης. Ένα αμερικανικό άρθρο όμως, σε αντίθεση με τους παραπάνω, δείχνει το συγκεκριμένο στοιχείο, ως το πιο συχνά εβρισκόμενο δηλητήριο σε περιοχές γύρω από αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στις ΗΠΑ, το οποίο μεταξύ άλλων δηλητηριάζει τα υπόγεια ύδατα σε μεγάλη έκταση. (...) Το δεύτερο συστατικό αφορά ένα Detergent[11], του οποίου η σύσταση για λόγους που αφορούν τα δικαιώματα ευρεσιτεχνίας του, δεν είναι γνωστή ούτε και στο Υπουργείο Άμυνας.»
Πράγματι στην απάντηση, που δόθηκε σε ερώτηση του κόμματος PDS στη (γερμανική) βουλή σχετικά «με τα συστατικά που περιέχονται σε καύσιμα που χρησιμοποιούνται από στρατιωτικά αεροπλάνα» γίνεται λόγος για Detergents, που προστίθενται «για βελτίωση της θερμικής σταθερότητας» και περιγράφονται ως εξής: «Detergent/Dispersant-Additive σε βάση σαπουνιού και σε μίξη με Αντιοξειδωτικές Φαινόλες. Η σύσταση του προστατευύεται από δικαιώματα ευρεσιτεχνίας και δεν είναι περαιτέρω γνωστή σ’εμάς εδώ».
Το διβρωμεθάνειο (EDB) δεν εμφανίζεται καθόλου στις προδιαγραφές του JP-8 στο Επιστημονικό –Αμυντικό Ινστιτούτο του Γερμανικού Στρατού. Αντ’ αυτού δίνεται ιδιαίτερη αξία στη σημείωση, πως «το καύσιμο που χρησιμοποιείται στις τουρμπίνες των αεροσκαφών πολιτικής αεροπορίας, αποτελεί τη βάση για το καύσιμο για τους κινητήρες των πολεμικών αεροσκαφών[12].» Η διαφορά τελικά αφορά την πρόσθεση δύο συστατικών, τα οποία «είναι απολύτως αναγκαία και απαιτούνται για τις εθνικές στις στρατιωτικές προδιαγραφές (π.χ. MIL-DTL-83133, Defense Standard 91-87/Issue 3, TL 9130-0012/4). Εκτός αυτού ένα ΝΑΤΟϊκό έγγραφο, το STANAG 3747, “Guide Specifications (Minimum Quality Standards) for Aviation Fuels”, ρυθμίζει τις ελάχιστες απαιτήσεις για τα καύσιμα που χρησιμοποιούνται σε κινητήρες στρατιωτικών αεροπλάνων.»
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--> <!--[endif]-->
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο του Γερμανικού Στρατού τα δύο αυτά πρόσθετα «είναι συνηθισμένα προϊόντα του εμπορίου, που αφορούν το “Fuel System Icing Inhibitor” (FSII) με επιτρεπτά όρια ανάμεσα στα 0,10 και 0,15% και το “Corrosion Inhibitor/Lubricity Improver” με επιτρεπτά όρια ανάμεσα στα 4-8g/m3».
Ο γερμανικός Στρατός αρνείται την πρόσμιξη διβρωμεθανείου : «Ούτε σε καύσιμα πολιτικών, αλλά ούτε και σε καύσιμα στρατιωτικών αεροσκαφών έχει γίνει ποτέ πρόσθεση EDB, διότι εξ’ αιτίας της απουσίας ενώσεων μολύβδου δεν υφίσταται καμία ανάγκη για κάτι τέτοιο», σημειώνεται στο φύλλο πληροφοριών. Βασικά το πρόσθετο EDB αναμειγνύεται σε μολυβδούχα καύσιμα που εξατμίζονται, ώστε να γίνεται η εκφορά των μολυβδούχο- οργανικών Ενώσεων που παράγονται κατά την καύση.
Επειδή όμως τα καύσιμα των αεροπλάνων γενικά δεν περιέχουν μόλυβδο, θεωρητικά δεν θα υπήρχε και η ανάγκη για χρήση ενός αλογονούχου υδρογονάνθρακα, όπως το διβρωμεθάνειο.
Η Marion Hahn όμως αντίθετα, έμαθε από κάποιο πληροφοριοδότη, πως όλοι οι κινητήρες πολύ μεγάλου φορτίου λειτουργούν με μολυβδούχα καύσιμα, «άσχετα, από τους ισχυρισμούς που γίνονται και γράφονται[13]». Επιπλέον έλαβε, από Πιλότο της Στρατιωτικής Αεροπορίας, στη Διεθνή Έκθεση αεροπορίας ILA 2002 στο Βερολίνο, την ακόλουθη εξήγηση:
“Για να βελτιωθεί η απόδοση των αεροσκαφών έγινε μια «πήξη» του μείγματος από καύσιμο και αέρα, έτσι ώστε προέκυψε μεγαλύτερη πίεση. Πριν από 10-12 χρόνια ήταν περίπου 11bar. Σήμερα κυμαίνεται στα 25bar περίπου. Επειδή στα 20bar άρχιζαν να καίνε οι κινητήρες, έπρεπε να προστεθεί μόλυβδος. Όλα τα αεροπλάνα που μεταφέρουν μεγάλα φορτία και όλα τα αεροσκάφη ανεφοδιασμού καυσίμων λειτουργούν με καύσιμα που περιέχουν μόλυβδο.»
Υπέρ της χρήσης μολύβδου και αντίθετα με τους ισχυρισμούς του Γερμανικού στρατού μιλούν και μετρήσεις της ποιότητας του αέρα, οι οποίες έγιναν σε περιοχές πλησίον των Αμερικανικών Αεροπορικών Βάσεων στη Γερμανία. «Εντελώς αναληθής είναι η έκθεση περί μολυσματικών ουσιών στην ατμόσφαιρα, η οποία δε γνωρίζει τις εκπομπές μολύβδου[14]», λέει σε σχόλιο του ο Υπεύθυνος Τύπου του Κρατιδίου Rheinland-Pfalz, Ulrich Mohr.
«Η κυβέρνηση θα έπρεπε να ενημερώσει και την αρμόδια υπηρεσία ελέγχου σχετικά με τη χρήση του καυσίμου JP-8 των ΝΑΤΟϊκων αεροσκαφών, του οποίου τα συστατικά κρατούνται μυστικά. Στις ΗΠΑ συνδέεται το συγκεκριμένο καύσιμο με το λεγόμενο «Σύνδρομο του Πολέμου του Κόλπου». Κρίνεται ύποπτο πως κατά την εισπνοή του επηρεάζει αρνητικά τους πνεύμονες, τα νεφρά και το ανοσοποιητικό σύστημα και προκαλεί τη λεγόμενη Νόσο της Πολλαπλής Χημικής Ευαισθησίας (MCS).»
Στην αντιπαράθεση με το JP-8 η Marion Hahn σκέφτεται λιγότερο τα chemtrails, διότι στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις ανεφοδιασμού καυσίμων, και μέσω των συστημάτων ανεφοδιασμού τους, τα βλαβερά αέρια των καυσίμων καταλήγουν άμεσα στο περιβάλλον. Και αυτό εδώ και πολύ καιρό:
«Tο 1988 συμφώνησε ο Αμερικανικός στρατός με όλους τους συνδέσμους του –ανάμεσα σε αυτούς και με όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ-, πως για κάθε στρατιωτικό μηχάνημα –από το μαχητικό jet έως το τανκ, και από το φορτηγό μέχρι την κουζίνα του στρατοπέδου, θα χρησιμοποιείται ένα και μοναδικό καύσιμο και πως κατ’ αυτό το τρόπο η συνεπαγόμενη διαδικασία μετατροπής θα έπρεπε να λήξει μέχρι το 2010 παγκοσμίως, έτσι ώστε όλοι οι Στρατοί των επί μέρους χωρών που συνδέονται με συμμαχία με την Αμερική να μπορούν παντού –σε πιθανές επιχειρήσεις-να διαθέτουν το καύσιμο JP-8» γράφει η Marion Hahn.
Ένα στεγνό σχόλιο σχετικά έδωσε το έγγραφο ATTAC “...πρόκειται για το πολλαπλά δηλητηριώδες και για πολεμικούς σκοπούς ικανό μείγμα καυσίμου JP-8 του ΝΑΤΟ – ασυνήθιστα πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν από καρκίνο κοντά στα στρατιωτικά αεροδρόμια – θα πρέπει να είναι τρελοί αντίπαλοι του πολέμου, αυτοί που βλέπουν σχέση ανάμεσα σε αυτά τα δύο.[15]»
To JP-8 στον Αυστριακό Στρατό
Ναι μεν η Δημοκρατία της Αυστρίας δεν ανήκει στα μέλη της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, παρ’ όλ’ αυτά συχνά συμμετέχει ο στρατός της σε κοινές ασκήσεις, όπως π.χ. την άσκηση “Allied Action 2003”.
Όπως η Ελβετία, έτσι και η ουδέτερη Αυστρία, η οποία κατηύθυνε την πολιτική ασφάλειας της στο παρελθόν σύμφωνα με τη διατήρηση της «ουδετερότητας» της, όπως αναφέρεται και στο κρατικό συμβόλαιο, είναι Μέλη του Προγράμματος “Partnership for Peace” (Συμμαχία για την Ειρήνη).
«Ο κύριος στόχος τέτοιων τακτικών συμμετοχών σε ασκήσεις για τον Αυστριακό Στρατό, ο οποίος από το 1995 συμμετέχει σε τέτοια προγράμματα εξάσκησης του ΝΑΤΟ-PfP, είναι η απόκτηση εμπειριών για τη συμμετοχή σε διεθνείς επεμβάσεις για την Ειρήνη στα πλαίσια μιας πιθανής συμβολής συμπαράστασης της Δημοκρατίας της Αυστρίας[16]», γράφει μία ενημέρωση τύπου του στρατού.

Στην Αυστρία βέβαια δεν σταθμεύουν ΝΑΤΟϊκά αεροπλάνα, όμως στα πλαίσια διεθνούς συνεργασίας, όπως παραδείγματος χάριν κατά τις επεμβάσεις για βοήθεια στη Σουμάτρα μετά από την καταστροφή από το τσουνάμι, ο στρατός της Αυστρίας είναι αναγκασμένος να κάνει χρήση ξένων πηγών ενέργειας –ακόμη και ότι αφορά τα καύσιμα.Έτσι «για τη λειτουργία του C-130 Hercules χρησιμοποιείται το καύσιμο F-34 (JP-8)», όπως μας πληροφορεί ο Ταγματάρχης Michael Bauer[17]. «Το μεγαλύτερο όμως μέρος των αεροπλάνων και των ελικοπτέρων του στρατού κινείται με το καύσιμο JET-A1. Δεν είναι απαραίτητη για το σκοπό αυτό καμία ιδιαίτερη άδεια από άλλο Υπουργείο». Ούτε και για την χρήση του καυσίμου JP-8, το οποίο επισήμως παρουσιάζεται ως "φιλικότερο" προς το περιβάλλον από το Diesel. Αξιοσημείωτο είναι σε κάθε περίπτωση το γεγονός, ότι από τον αμερικανικό στρατό, το ΝΑΤΟ και τον Αυστριακό Στρατό χρησιμοποιείται ένα καύσιμο, του οποίου η χρήση δεν μπορεί να αποκλείσει τον κίνδυνο για την Υγεία. Το JP-8 είναι ένα προϊόν, για τη χρήση του οποίου θα έπρεπε να γίνει μια συζήτηση τουλάχιστον στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην ΕΕ ισχύει «το αξίωμα της Πρόληψης[18]» , το οποίο πρεσβεύει να μην χρησιμοποιείται καμία τεχνολογία, η οποία προκαλεί ανεπανόρθωτες ζημιές στη Φύση. Η πρακτική εφαρμογή αυτού του αξιώματος βέβαια βρίσκεται γραμμένη σε άλλο φύλλο, διότι πρόκειται μόνο για μια κατευθυντήρια γραμμή και όχι για κάποιο νόμο, λόγος για τον οποίο η Βουλή της ΕΕ συνέρχεται κάθε φορά που κρίνεται αναγκαίο, ώστε να συζητηθεί η όποια περίπτωση και η δυνατότητα εφαρμογής σε συνδυασμό με το αξίωμα της πρόληψης. Κατά κανόνα θα έπρεπε ένας πιθανός κίνδυνος για την υγεία, ο οποίος πιστοποιείται με στοιχεία και βασίζεται πάνω σε μελέτες, να εμποδίζει την εισαγωγή ενός επικίνδυνου προϊόντος. Πολλοί όμως κανονισμοί της ΕΕ εκφράζονται συνειδητά θολά ή δίχως πυγμή, ώστε να μην περιορίζεται ο χώρος ερμηνείας.



Έτσι εκφράστηκε το αξίωμα της πρόληψης στο παρελθόν στα μέτρα της βιομηχανίας: Η κινητή τηλεφωνία για παράδειγμα, για της οποίας τις βλαβερές για την υγεία επιπτώσεις συσσωρεύονται ολοένα και περισσότερες αποδείξεις, δεν απαγορεύτηκε από την ΕΕ; το καλλιεργήσιμο φυτό όμως Stevia[19], το οποίο έχει μια κατά πολλές φορές μεγαλύτερη γλυκαντική ικανότητα από τη ζάχαρη, απαγορεύτηκε – υποτίθεται επειδή δεν υπήρχαν αρκετές αποδείξεις πως είναι ακίνδυνη (και επειδή αποτελεί μία απειλή για τη βιομηχανία ζάχαρης, μιας και δεν εμφανίζει τις βλαβερές ιδιότητες της ζάχαρης).



Με την χρήση του JP-8 σε τόσο μεγάλη έκταση όμως, προκύπτει και ένα διαφορετικό σενάριο για τα chemtrails.



Εάν η περίεργη συμπεριφορά των λευκών γραμμών δεν προκαλείται ούτε από επιχειρήσεις ψεκασμού χημικών ουσιών, ούτε από κλιματολογικές αλλαγές στην ατμόσφαιρα, αλλά από τη χρήση του καυσίμου, τότε υφίσταται ένας κίνδυνος ασφαλείας των κατοίκων σε όλα τα σημεία εκείνα, όπου εμφανίζεται ένα στρατιωτικό αεροπλάνο στον αέρα (ένα αίσθημα που ανήκει στην καθημερινότητα πολλών χωρών του τρίτου και τέταρτου κόσμου, ακόμη και αν οφείλεται σε άλλους λόγους).



Το ξεκαθάρισμα των συστατικών που περιέχονται στο καύσιμο JP-8 είναι περιττή, μιας και το μείγμα περιλαμβάνει πρόσθετα συστατικά, τα οποία «για λόγους ευρεσιτεχνίας» δεν είναι γνωστά ούτε στο γερμανικό, αλλά ούτε και στον αυστριακό στρατό.



Το κατά πόσο είναι πιστευτή μια τέτοια τοποθέτηση, θα πρέπει να το απαντήσει ο κάθε αναγνώστης μόνος του για τον εαυτό του – για το Στρατό μπορούμε μόνο να ευχηθούμε, να μην πεθάνει νύχτα ο δικαιούχος των αυστηρά μυστικών και με ευρεσιτεχνία προστατευμένων προσθετικών ή να μην του γυρίσει σε εχθρός.
ΠΗΓΗ(http://vickytoxotis.blogspot.com/2008/11/jp-8.html)