ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ(ΤΙ?)............

Μεταθανάτιες εμπειρίες

Οι εμπειρίες των ανθρώπων που πέθαναν και ξαναγύρισαν είναι μια εκπληκτική απόδειξη ότι η ζωή συνεχίζεται και μετά το σωματικό θάνατο. Οι εμπειρίες αυτές είναι τόσο δυνατές ώστε να αλλάζουν ολόκληρη τη ζωή τους καθώς και εκείνων που τις μοιράζονται μαζί τους.Μαθαίνουμε ότι η διαδικασία του θανάτου είναι συχνά ευχάριστη και πνευματική. Και όλοι επιστρέφουν με ένα απλό μήνυμα: την αγάπη.Μόλις ελευθερωθούν από το σώμα τους συναντούν πνεύματα φύλακες που τους βοηθούν να κατανοήσουν σημαντικά πράγματα για τη ζωή τους. Αυτοί θα τους βοηθήσουν στη μετάστασή τους. Όλοι μιλάνε για ένα υπέροχο αίσθημα γαλήνης. Μπορούν να παρατηρούν από ψηλά το σώμα τους και τα όσα συμβαίνουν γύρω απ` αυτό.Το πνευματικό τους σώμα μπορεί και κινείται οπουδήποτε, ακόμα και μέσα στην ύλη. Μπορεί να κινείται με τρομαχτική ταχύτητα.Όλοι μιλάνε για ένα ταξίδι μέσα σε μια σήραγγα που στην άκρη της υπάρχει μια κουκκίδα φωτός. Οι αλήθειες που αποκαλύπτονται είναι οι ίδιες σε όλες τις εμπειρίες: "Αν είμαστε καλοί θα είμαστε χαρούμενοι. Πριν νιώσεις τη χαρά θα πρέπει να γνωρίσεις τη θλίψη."Μαθαίνουμε ότι τα παιδιά μας έρχονται στη γη για ν` αποκτήσουν το καθένα τη δική του εμπειρία κι ότι δεν είναι "δικά μας". Δίνονται σ` εμάς μόνο για να τα φροντίζουμε. Το καθένα έχει το δικό του πρόγραμμα στη ζωή κι όταν το ολοκληρώσει θα διακόψει κι αυτό την παραμονή του στη γη. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν είναι απαραίτητες για την ανάπτυξή τους.Ένα πεντάχρονο κοριτσάκι κάποτε είχε πει: "Μίλησα με το Χριστό και ήταν πολύ καλός. Μου είπε ότι δεν ήταν η ώρα μου να πεθάνω".Η ζωή μας στη γη δεν είναι μάταιη, υπάρχει ένας σκοπός. Η ώρα να φύγουμε είναι όταν αυτός ο σκοπός επιτευχθεί. Το πνεύμα μας, πριν έρθει στη γη, γνώριζε την αποστολή μας. Μάλιστα την είχε επιλέξει. Μόλις όμως γεννιόμαστε την ξεχνάμε. Είμαστε ελεύθεροι να ενεργούμε όπως θέλουμε και ο θεός υπόσχεται ότι δεν επεμβαίνει εκτός αν του το ζητήσουμε εμείς. Το πνευματικό μας σώμα μάχεται διαρκώς να ξεπεράσει τη σάρκα και αυτό το δυναμώνει.Είμαστε εδώ για ν` αγαπήσουμε, να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο, να συγχωρήσουμε και να υπηρετήσουμε τους άλλους. Εμείς δημιουργούμε πολλές από τις τιμωρίες μας. Αν ρυπαίνουμε το περιβάλλον, για παράδειγμα, αυτό είναι μια "αμαρτία" και εισπράττουμε τις φυσικές συνέπειες επειδή παραβιάζουμε τους νόμους της ζωής. Υπάρχουν επίσης αμαρτίες εναντίον της σάρκας, όπως είναι το υπερβολικό ή το λίγο φαγητό, η έλλειψη άσκησης, η χρήση ναρκωτικών και άλλων ουσιών που δεν είναι σε αρμονία με το σώμα μας. Τη στιγμή του θανάτου μας δίνεται η επιλογή να παραμείνουμε στη γη μέχρι να ταφεί το σώμα μας ή να προχωρήσουμε σε άλλο επίπεδο. Τα περισσότερα πνεύματα επιλέγουν να παραμείνουν στη γη για λίγο και να παρηγορήσουν τους αγαπημένους τους.Το μόνο πράγμα που μπορούμε να πάρουμε μαζί μας απ` αυτή τη ζωή είναι το καλό που κάναμε στους άλλους. Μαθαίνουμε ότι όλες οι προσευχές εισακούονται, φτάνει να γίνονται με πίστη. Η πιο δυνατή προσευχή είναι αυτή της μητέρας για τα παιδιά της και όταν προσευχόμαστε για τους άλλους.Οι άνθρωποι πουν είχαν το προνόμιο να δουν ένα απειροελάχιστο κομμάτι τ` ουρανού δε θέλουν να γυρίσουν πίσω στη γη. Γνωρίζουν όμως ότι οι μέρες τους στη γη είναι σύντομες . Δε θα μείνουν για πολύ εδώ και θα επιστρέψουν.
Πάνω στο θέμα της ψυχής ενέσκηψαν με σοβαρότητα πολλοί Έλληνες σοφοί και φιλόσοφοι, όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Πλωτίνος, ο Πυθαγόρας και άλλοι.
Η μελέτη της ψυχής παραμένει και σήμερα όπως και στο παρελθόν ένα μυστήριο, απλησίαστο από το ανθρώπινο μυαλό, που αδυνατεί να εισχωρήσει στα μυστικά της δημιουργίας.
Ο Ιεροφάντης των μυστηρίων δίδασκε.
«Με τη μύηση, η ψυχή μπορεί να καθαριστεί και να θυμηθεί προηγούμενες ενσαρκώσεις της και να συμμετάσχει εκ των προτέρων στις μεγάλες αλήθειες του άλλου κόσμου.
Ήρθαμε με τη θέλησή μας στη ζωή για να δοκιμαστούμε, να διδαχτούμε και ν' ανέβουμε σε ανώτερα επίπεδα φωτός.
Απαγορεύονται οι απουσίες από το σχολείο της ζωής και η διακοπή της φοίτησης με τη δική σας θέληση.
Ότι δεν κάνουμε σε τούτη τη ζωή επιστρέφουμε και πάλι να το ολοκληρώσουμε, όσες δυσκολίες και αν μας
περιμένουν.
Όταν γεννιέται ο άνθρωπος φέρνει μαζί τον όλο το πρόγραμμα της αποστολής που έχει να εκπληρώσει. Όσοι καταφέρνουν να θυμηθούν την αποστολή τους αυτή, ξέρουν το έργο που έχουν να επιτελέσουν στη γη μέχρι τη στιγμή που θα φύγουν και πάλι στην ουράνια αφετηρία τους.
Η ψυχή ενσαρκώνεται για να μεταφέρει τις εμπειρίες των ουρανών στη γη και πεθαίνοντας μεταφέρει στους ουρανούς τις εμπειρίες της γης.
Κατά τις ενσαρκώσεις που ακολουθούν υπάρχουν στιγμές έκστασης, όπου αναδύονται μνήμες, οι οποίες οδηγούν την ψυχή σε υπερβατικές καταστάσεις, στις οποίες ο άνθρωπος θυμάται όλο το παρελθόν του, γήινο και ουράνιο.»
Στην εποχή μας το μετά θάνατο ταξίδι της ψυχής παρουσιάζεται εφιαλτικό, πολύπλοκο και τρομακτικό, από τους ψευδείς θρησκευτικούς μύθους. Το ιερατείο επινόησε έναν αιμοβόρο θεό και μύθους γεμάτους σκληρότητα και εμπάθεια, με τους οποίους επιδιώκει τον απόλυτο έλεγχο της ψυχής, για την εκμετάλλευση και τον έλεγχο των ζωντανών.
Αυτό που επιτείνει τη σύγχυση και τις θρησκευτικές αυθαιρεσίες, είναι η άρνηση του επιστημονικού κατεστημένου να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα της ψυχής και έτσι η θρησκεία κατέλαβε όλο τον χώρο που σχετιζόταν με αυτή.
«Όταν η ψυχή του ανθρώπου εγκαταλείπει το σώμα με τον θάνατο, πρέπει να φύγει από τη γήινη ατμόσφαιρα, για να μην μολυνθεί από τις αναθυμιάσεις της αρνητικότητας που εκπέμπει ο πλανήτης σας.
Την παραλαμβάνει η συνοδός οντότητα, η οποία έχει αποστολή να κατευθύνει τις κινήσεις της και να την οδηγήσει με ασφάλεια στον προορισμό της.
Για να μην φορτιστεί με την αρνητική ενέργεια της Γαίας, την περνά μέσα από το φως της κυανής φλογός, ώστε να καταστεί απρόσβλητη από κάθε αρνητική μόλυνση.»
Σε ερώτηση τι σημαίνουν οι σαράντα ημερών προετοιμασίες της ψυχής μετά τον θάνατο και τι πορεία ακολουθεί μας απάντησαν:
«Το πορφυρούν πυρ, είναι αυτό που συντηρεί τη ζωή και το ιόχρουν πυρ ενισχύει το ενεργειακό φως της ψυχής μετά τον θάνατο.
Όταν η ψυχή αποχωρίζεται το σώμα, πυροδοτείται ο ενεργειακός στρόβιλός της από το ιώδες πυρ. Διευκολύνεται η αναχώρησή της με τον εντοπισμό των διαύλων φυγής, τους οποίους πρέπει να ακολουθήσει για να συνεχίσει το ουράνιο ταξίδι της.
Οι φωτεινοί ουράνιοι δίαυλοι που χρησιμοποιούν οι ψυχές μετά τον θάνατό τους, είναι αυτοί που συνδέουν τη Γαία με τους αστερισμούς του Σειρίου, Ωρίωνα και Κάνωπος. Είναι πάμφωτοι σαν θάλασσα φωτός, η οποία δημιουργεί ανάλαφρα αισθήματα χαράς, ευδαιμονίας,
ευτυχίας και αγαλλίασης στις ψυχές που τους διατρέχουν. Η ψυχή στα αρχικά στάδια και μέχρι να τελειώσει τις διαδικασίες κρίσεως του Ωρίωνα, είναι ενδεδυμένη το ένδυμα που αγαπούσε όταν ζούσε στον υλικό κόσμο της Γαίας.
Στο διάστημα αυτό των σαράντα ημερών δεν θέλει να πιστέψει ότι πέθανε το υλικό σώμα.
Οι κινήσεις της περιορίζονται κυρίως μεταξύ της οικίας της, στα μέρη όπου έζησε ευχάριστες καταστάσεις και του μνήματος. Όταν βλέπει τ' αγαπημένα της πρόσωπα να λυπούνται για τον χαμό της απορεί με τη λύπη τους. Η θλίψη αυτή ταράζει την ψυχή. Την αφυπνίζει από τον λαμπρό κόσμο που ζει και σκιάζει τα φωτεινά όνειρά της. Τη δονεί δυσάρεστα και καταλαμβάνεται από δυσφορία. Υποχρεώνεται να θυμηθεί τη γήινη ζωή της και να συνειδητοποιήσει την κατάσταση του θανάτου της και πολλές φορές της γεννιέται η επιθυμία της επιστροφής. (Το νερό της Λήθης το πίνει μετά τις σαράντα ημέρες).
Οι συγγενείς πρέπει να θυμούνται τον νεκρό και να του αποστέλλουν νοητικά μηνύματα αγάπης που υποβοηθούν τη γαλήνια διαμονή στα φωτεινά πεδία. Έτσι εξαλείφεται από την ψυχή η θλίψη και ο πόνος.
Τα κλάματα, τα μνημόσυνα, η λύπη και η μαύρη ενδυμασία των συγγενών, είναι δεσμά που δεν αφήνουν την ψυχή να πετάξει ελεύθερα προς την ουράνια ευδαιμονία.
Τα μαύρα ρούχα απωθούν την ψυχή του νεκρού και δεν της επιτρέπουν να επικοινωνήσει με τα αγαπημένα της πρόσωπα και φοβάται να τα πλησιάσει. Αντίθετα τα λευκά ρούχα υποβοηθούν την επικοινωνία της ψυχής με
τους οικείους της.
Η ταφή στενοχωρεί την ψυχή του νεκρού και αισθάνεται δυσφορία όταν παρακολουθεί μέσα στο μνήμα το νεκρό σώμα να αποσυντίθεται.
Με τα μνημόσυνα καλείται η ψυχή πάνω από το μνήμα και την υποχρεώνουν να συμμετάσχει στη λύπη των ζωντανών για τον θάνατό της, δημιουργώντας έτσι ανεπιθύμητες καταστάσεις που δεν την αφήνουν να ηρεμήσει και να γαληνέψει.
Η αποτέφρωση των νεκρών επισπεύδει την απομάκρυνση της ψυχής και την απαλλάσσει από το δυσάρεστο θέαμα της σήψης του σώματος όταν το παρακολουθεί νεκρό μέσα στο μνήμα. Υποβοηθά την ψυχή στην εξάλειψη των επιθυμιών της για επιστροφή στην επίγεια ζωή και αυτό επισπεύδει το ουράνιο ταξίδι της.
Το σκόρπισμα της στάχτης σε μέρος που αγαπούσε η ψυχή, την υποχρεώνει να το πάρει απόφαση ότι πρέπει να φύγει, αφού δεν υπάρχει ο τάφος με το νεκρό σώμα για να τρομάζει το ξύπνημά της.»
Όσοι αγαπήθηκαν πνευματικά σε τούτη τη ζωή και συνδέονται με συγγένεια αίματος, ή έρωτα, ή φιλία, ή αλληλοβοήθεια, κάποτε θα ενσαρκωθούν ξανά στη γη με συγγενικούς δεσμούς οικογενείας. Αυτοί αναγνωρίζονται και στην άλλη ζωή.
Μετά τον θάνατο, το πνεύμα και η ψυχή είναι συνδεδεμένα και αναγνωρίζουν φίλους και συγγενείς
στον χώρο των ψυχών. Οι δεσμοί αίματος φιλίας και αγάπης δεν είναι σωματικοί, αλλά νοητικοί και συναισθηματικοί και διατηρούνται και μετά τον θάνατο. Θυμόμαστε όλους όσους μας αγαπάνε, αλλά δεν θα θυμόμαστε ποτέ τους εχθρούς μας ή αυτούς που μας πόνεσαν πολύ.