ΠΟΣΟ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΟΤΑΝ ΠΑΤΑΣ ΜΕ ΕΝΑ ΤΖΙΠ ΤΟ ΝΕΚΡΟ ΣΩΜΑ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ?ΠΟΣΟ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!!7 χρόνια από τη Γένοβα, 7 χρόνια από τη δολοφονία του Κάρλο Τζουλιάνι
για να μην αδυνατίζει η μνήμη
7 χρόνια πάνε από τη μεγάλη διαδήλωση της Γένοβας. Tα indymedia ήταν τότε ακόμα στα σπάργανα, τα μπλογκ σχεδόν δεν είχαν ακουστεί. Τα εμπορικά ΜΜΕ, ψαρωμένα μπροστά σ' αυτό που αποκαλούνταν "κίνημα κατά της (νεοφιλελεύθερης) παγκοσμιοποίησης", το αντιμετωπίζουν από ουδέτερα ως φιλικά, αλλά επιμένουν φυσικά στα βίαια επεισόδια..
Οι g8 είναι να συναντηθούν στη Γένοβα τον Ιούλιο του 2001. Μετά το Σιάτλ το 1999 (στη διάσκεψη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου), τις ευρωπορείες, τη διαδήλωση στην Πράγα το 2000 (όπου γινόταν η διάσκεψη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου), τη Νίκαια το Νοέμβρη του 2000, το επόμενο ραντεβού των διαδηλωτών από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες δίνεται στη Γένοβα. Θα συναντηθούν εκεί διαδηλωτές όλων των "αποχρώσεων": από τους YaBasta που ανιχνεύουν νέους τρόπους βίαιης αντιπαράθεσ
ης με τις δυνάμεις καταστολής, ως το αναρχικό - "μπλακ" - μπλοκ. Τότε μάλιστα ξεχωρίζαμε και το ροζ μπλοκ, διαδηλωτές που ντυμένοι παρδαλά διάλεγαν έναν πιο ευφάνταστο τρόπο διαδήλωσης. Ενδιάμεσα, δεκάδες διαφορετικές αντιλήψεις, παλιές και νέες. Για μια στιγμή όμως, όλοι εμείς συναντιόμαστε στους δρόμους και, μάλιστα, με σχετικό σεβασμό του ενός στη δράση του άλλου...
Στην Ελλάδα υπάρχει ομοίως μεγάλη κινητοποίηση. Σχηματίζονται από την ...θρυλική "πρωτοβουλία Γένοβα 2001" του ΣΕΚ που μάλλον... υπάρχει ακόμα, μέχρι τη Διεθνή Δράση για την διαδήλωση της Γένοβας και τις διάφορες αναρχικές ομάδες. Πλησιάζει η μέρα της διαδήλωσης, και οι διαδηλωτές φεύγουν από το λιμάνι της Πάτρας με καράβια. Και ξεκινάει η καταστολή. ΠΛΩΤΑ ΚΕΛΙΑ για Ελληνες στη Γένοβα γράφει στον κεντρικό της τίτλο η Ελευθεροτυπία στις 20 Ιουλίου 2001: οι καραμπινιέροι διαλέγουν "τυχαία" (;) την προηγούμενη μέρα (19/7/01)και δεν αφήνουν ένα κομμάτι ελλήνων διαδηλωτών να πατήσει καν στην Ιταλία. Τα πούλμαν με τους υπόλοιπους φεύγουν, κάποια κόβονται στο δρόμο και μερικές δεκάδες διαδηλωτών επιστρέφουν πίσω στην Ελλάδα (με τρελή απογοήτευση...).
Στη Γένοβα, 20 Ιουλίου 2001: στη διαδήλωση συμμετέχουν πάνω από 300.000 άνθρωποι. Oι YaBasta συγκρούονται στην σιδερόφραχτη κόκκινη ζώνη, το χάος γενικεύεται, τα δακρυγόνα πνίγουν την πόλη, το κυνηγητό με τους άθλιους καραμπινιέρι εκτυλίσσεται σε όλη την πόλη.
Και κάπου εκεί, στην piazza Alimonda δολοφονείται από τους καραμπινιέρι ο Κάρλο Τζουλιάνι. Η εφημερίδα γράφει την επομένη: «Σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, ο διαδηλωτής πυροβολήθηκε δύο φορές στο κεφάλι από καραμπινιέρο και μετά ένα τζιπ της αστυνομίας τον καταπάτησε. Ο φωτογράφος του Ρόιτερ είδε ομάδα διαδηλωτών να επιτίθεται με πέτρες σε τεθωρακισμένο της αστυνομίας. Ενας από την ομάδα πέταξε έναν πυροσβεστήρα στο όχημα.
Ο καραμπινιέρος απάντησε από το τεθωρακισμένο με πυρά που τον πέτυχαν στο κεφάλι. Ενα τζιπ της αστυνομίας πάτησε στη συνέχεια τον ξαπλωμένο άντρα».
Υπάρχουν φήμες και για δεύτερο νεκρό, μια γυναίκα. Αλλά, εκτός κι αν μου διαφεύγει κάτι, δεν επιβεβαιώθηκε, ήταν λάθος. Εκείνη τη μέρα γίνονται και όσα περιγράφονται σε αυτό το άρ
θρο:
Χτυπούσαν στο ψαχνό!
Στιγμή προς στιγμή το μακελειό
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΓΕΝΟΒΑ:
ΑΡΙΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τίποτα πια δεν είναι όπως χθες. Στη ματωμένη Γένοβα με τον ένα νεκρό διαδηλωτή, τους περισσότερους από εκατό τραυματίες, τις δεκάδες συλλήψεις και τα πρωτοφανή επεισόδια βίας, έγινε περισσότερο από σαφές πως ένα νέο κίνημα γεννιέται και πως οι ισχυροί του κόσμου, αμήχανοι, το μόνο που έχουν να αντιπαρατάξουν είναι η ωμή βία και τα νέα «τείχη του αίσχους».
* Η ατμόσφαιρα της «μαύρης Παρασκευής» ήταν ηλεκτρισμένη από το πρωί. Πάνοπλοι αστυνομικοί με σαφείς εντολές να μην επιτρέψουν στους διαδηλωτές να πλησιάσουν στην περίφημη «κόκκινη ζώνη», είχαν δημιουργήσει αλλεπάλληλες αλυσίδες με σκοπό να κρατήσουν τους διαδηλωτές τουλάχιστον 2,5 χιλιόμετρα μακριά από το Παλάτσο Ντουκάλε όπου γινόταν η συνάντηση των ηγετών. * Σφοδρές συγκρούσεις πραγματοποιήθηκαν στην Πιάτσα ντε λα Βιτόρια, στην Πάολο ντα Νόβι, στη λεωφόρο Τορίνο. Οι αστυνομικοί χρησιμοποιούσαν μάνικες, ισχυρά δακρυγόνα αλλά και πραγματικά πυρά... * Υπήρχαν 4 προσυγκεντρώσεις διαφόρων ομάδων από τις 700 που συνεργάζονταν σε αυτή τη διεθνή διαδήλωση. Η περικύκλωση της κόκκινης ζώνης με βάση ένα σχέδιο από μέρους των διαδηλωτών, ήταν επιτυχής. Ετσι, η έναρξη των διαπραγματεύσεων των G8 συνοδεύτηκε από τις πιο άγριες οδομαχίες. * Τα ελικόπτερα πετούσαν συνέχεια πάνω από την πόλη, η πανοραμική θέα της Γένοβας ήταν διανθισμένη με 4-5 στήλες καπνού ταυτόχρονα γύρω από την κόκκινη ζώνη. * Εμείς ήμασταν στο μπλοκ που πήγε να «σπάσει» την απαγόρευση κοντά στο σταθμό Μπρινόλε. Μπροστά ήταν οι «Γιαμπάστα» με 10-12.000 άτομα, πίσω η ελληνική επιτροπή για τη διαδήλωση της Γένοβας και πιο πίσω η Γαλλική Επαναστατική Λίγκα LCR, ενώ συμμετείχε και η νεολαία της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης μαζί με πάρα πολύ κόσμο, συνολικά γύρω στα 20.000 άτομα.
* Ηταν προγραμματισμένο να συγκρουστούν μόνον οι Γιαμπάστα, αλλά η αστυνομία επιτέθηκε με δακρυγόνα ενάμισι χιλιόμετρο πριν από την κόκκινη ζώνη. Η οδομαχία στη διασταύρωση της Κόρσο Καστάλντι κράτησε 4 ώρες, ενώ παράλληλα σε άλλες πλατείες η αστυνομία επιτίθετο σε συγκεντρώσεις των Cobas (επιτροπές βάσης των ιταλικών εργατικών συνδικάτων). * Η αστυνομία αποφάσισε να «χτυπήσει» το στρατηγείο των διαδηλωτών. Το συντονιστικό κέντρο της διαδήλωσης που βρίσκεται στην παραλία έκλεισε, χωρίς να έχει γίνει κάποιο επεισόδιο. Η αστ
υνομία δρούσε ταυτόχρονα σε δεκάδες σημεία, το ίδιο και οι διαδηλωτές. Ολη η πόλη ήταν βυθισμένη στο χάος. Οι Ελληνες * Χαρακτηριστικά, σε ένα μόνο νοσοκομείο της λεωφόρου Κασάλντι, στις 4 ώρες της σύγκρουσης, μπαινόβγαιναν πάνω από 100 φορές νοσοκομειακά. Στην αρχή κάθε 10 λεπτά και προς το τέλος κάθε δύο. * Το ελληνικό μπλοκ βρισκόταν υπό αυστηρή επιτήρηση, αφού στις ιταλικές εφημερίδες είχε γίνει μεγάλη είδηση ο αποκλεισμός και η απέλαση των ελλήνων διαδηλωτών στην Αγκόνα. Οι Ελληνες αντιμετωπίστηκαν ως τρομοκράτες, μόνο και μόνο επειδή διεκδίκησαν την είσοδο στην κόκκινη ζώνη, χωρίς να συμμετέχουν σε συγκρούσεις. Τελικά παρέμειναν 500 μέτρα μακριά από το σημείο των συγκρούσεων. * Εξαιρετική ήταν η δράση των ιταλών διοργανωτών που, σε συνεργασία με το δήμο της Γένοβας, έστησαν υποδομή για να φιλοξενήσουν τουλάχιστον 100.000 διαδηλωτές και οργάνωσαν επικοινωνίες, διαμονή και διατροφή για πάρα πολύ κόσμο, με ιατρικές ομάδες που παρακολουθούσαν τους διαδηλωτές, τους προμήθευαν νερό κ.ά.»
Την επόμενη μέρα, στις 21 Ιουλίου, γίνεται δεύτερη μεγάλη διαδήλωση. Η πιάτσα Αλιμόντα μετονομάζεται σε πιάτσα Κάρλο Τζουλιάνι από τους διαδηλωτές. Nέες συγκρούσεις, νέο όργιο καταστολής και το βράδυ η αστυνομία εισβάλει στο σχολείο Diaz, ένα από τα media center των διαδηλωτών. Για αυτή την εισβολή καταδικάστηκαν πρόσφατα και πολλοί ιταλοί αστυνομικοί για τις βαρβαρότητες που διέπραξαν.
Μια περιγραφή των γεγονότων, με συγκεκριμένη οπτική γωνία, θα βρείτε κι εδώ: Γενοβέζικα χρονικά
Στο βίντεο που ακολουθεί, σκηνές λίγο μετά τη δολοφονία του Τζουλιάνι, με τους μπάτσους να 'χουν περικυκλώσει τον νεκρό.
Αυτά - τα ελάχιστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου