Τα «πράσινα ανθρωπάκια» και ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ
Την ημέρα της άφιξής μας στη λίμνη έβρεχε και ο ψυχρός αέρας έσπρωχνε στον ουρανό τα μολυβένια σύννεφα. Από την ακτή, ως τον τόπο των ερευνών, φτάσαμε με ένα φουσκωτό σκάφος μαζί με την ομάδα διάσωσης από το Τσελιάμπινσκ, η οποία βρίσκεται σε εικοσιτετράωρη βάση στην ακτή υποστηρίζοντας τους δύτες για κάθε ενδεχόμενο. Η διαδρομή δεν ήταν πάνω από 10 λεπτά και προσαράξαμε στην πλατφόρμα μήκους 6-8 μέτρων, στο κέντρο της οποίας είχε στηθεί μια κίτρινη σκηνή. Είναι η κύρια -σταθερή- πλατφόρμα, ενώ πιο δίπλα υπάρχουν ακόμη δύο μικρότερες πλωτές, φορτωμένες με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό για τις καταδύσεις. Από εκεί βουτούν και οι δύτες.
Από την πλατφόρμα, η θέα της Τσερμπακούλ και της γύρω περιοχής είναι πολύ γραφική. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται η γνωστή πλέον ασπροκόκκινη σημαδούρα των 320 κιλών, η οποία τοποθετήθηκε με αφορμή την πτώση του μετεωρίτη. Προκειμένου να μην εμποδίζεται το έργο των δυτών, τη μετακίνησαν περίπου 70 μέτρα από το σημείο της πτώσης.
«Πηγάδι στο βυθό»
Μπροστά μας, βουτούν ο ένας μετά τον άλλο δυο δύτες, ενώ συνολικά στην ομάδα εργάζονται τέσσερις, συν τον επικεφαλής και τον βοηθό του. Όμως, τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα διαδραματίζονται στο βυθό.
Εξηγώντας την ουσία της επιχείρησης, ο Μαξίμ Σιπούλιν, τεχνικός διευθυντής της εταιρίας από το Αικατερινμπούργκ που έχει αναλάβει να ανεβάσει τον μετεωρίτη, αναφέρει ότι στο βυθό της λίμνης ανοίγεται με τη χρήση των σχετικών τεχνικών μέσων κάτι σαν πηγάδι. Αρχικά θεωρούταν ότι η διάμετρός του είναι έξι μέτρα, αλλά αυτή έχει φτάσει μέχρι τώρα τα 20. Ετσι, το πεδίο αναζήτησης διευρύνθηκε. Οι δύτες ξεπέρασαν στο βυθό τα 14 μέτρα και οι εργασίες γίνονται σε συνθήκες πλήρους έλλειψης ορατότητας, ουσιαστικά ψηλαφώντας. Αυτό απαιτεί από τους δύτες όχι μόνο υψηλότατο επίπεδο επαγγελματικής εκπαίδευσης, αλλά και εξαιρετικό αιθουσαίο σύστημα, δηλαδή αίσθηση του χώρου και της ισορροπίας. Το να χαθεί ο προσανατολισμός στο χώρο, είναι κάτι που σε περιπτώσεις όπως αυτή μπορεί πολύ εύκολα να συμβεί. Πρόσφατα ένας από τους δύτες παραλίγο να καταπλακωθεί από ένα πυκνό στρώμα λάσπης, αλλά ευτυχώς δεν τον κυρίευσε ο πανικός. Δηλαδή, το στοιχείο του κινδύνου υπάρχει και όσο πιο βαθιά κατεβαίνουν οι δύτες, τόσο δυσκολότερο γίνεται το έργο τους.
Οι εργασίες προχωρούν χωρίς διακοπή από το πρωί ως το σούρουπο. Σχεδόν πάντα βρίσκεται κάποιος κάτω από το νερό, με εξαίρεση το διάλειμμα για φαγητό.
«Λευκό ψάρι» και «πράσινα ανθρωπάκια»
Τα δύσκολα, αναφέρουν οι δύτες, ήταν στην αρχή της επιχείρησης, όταν το σόναρ έδειξε πως στο βυθό υπάρχει «αντικείμενο που μοιάζει με μετεωρίτη», αλλά οι αναζητήσεις δεν έφερναν αποτελέσματα. Η διάθεση άλλαξε αφότου ο δύτης, Αλεξέι Λιάχοφ, με έναν ανιχνευτή ενάμιση μέτρου έφτασε κοντά στον «μεγάλο» μετεωρίτη. Και στις 24 Σεπτεμβρίου, ο ίδιος βρήκε το πρώτο θραύσμα του μετεωρίτη, μεγέθους όσο μια γροθιά.
Δεν λείπει και το μυστικιστικό στοιχείο. «Δημιουργείται η αίσθηση ότι κάποια “πράσινα ανθρωπάκια” δεν θέλουν να παραχωρήσουν στους γήινους το διαστημικό σώμα», αναφέρει ο Σιπούλιν. Ο ίδιος εξηγεί ότι η ομάδα νόμιζε ότι θα μπορέσει να ανεβάσει τον «μεγάλο» μετεωρίτη από το βάθος των 14 μέτρων, αλλά αυτός βουλιάζει όλο και πιο βαθιά και τώρα οι εργασίες θα συνεχιστούν στα 16-20 μέτρα.
Δημιούργησαν μάλιστα και έναν νέο όρο, «έξυπνος σαπρός πυλός» (ο σαπρός πυλός σχηματίζεται από τα στερεά αδιάλυτα κατάλοιπα που σχημάτισαν ένα μίγμα μέσα στο νερό). «Εκτός αυτού -συνεχίζει ο Σιπούλιν- συμβαίνουν ανεξήγητα πράγματα. Πέντε φορές τρυπήσαμε τη βάρκα, οι κινητήρες παθαίνουν βλάβη, τα όργανα “τρελαίνονται” και δίνουν μη φυσιολογικές ενδείξεις, λες και βρισκόμαστε σε κάποιου είδους παραφυσικό πεδίο!».
Βρεθήκαμε και στον καταυλισμό της αποστολής που στήθηκε στην ακτή της λίμνης Τσερμπακούλ. Το πρώτο πράγμα που προσέξαμε ήταν ένα πανό που έγραφε «Λευκά ψάρια και άντρες ενάντια στα πράσινα ανθρωπάκια».
«Υπάρχει ένα κόμικ, που δείχνει έναν άντρα να πιάνει ένα μεγάλο ψάρι, να χαμογελά και να λέει: “Λευκό ψάρι!”», εξηγεί ο Νικολάι Μούρζιν. «Αυτή η εικόνα μας άρεσε και αποφασίσαμε να την κάνουμε σύμβολο της αποστολής. Όλα τα άλλα που αναγράφονται είναι κατανοητά, δηλαδή αφορούν τους άντρες της αποστολής, τον μετεωρίτη και τα πράσινα ανθρωπάκια-εξωγήινους».
Μυστική ζώνη
Κάθε μέρα η αποστολή μαζεύει από το βυθό ένα σωρό από πέτρες και άλλα πράγματα. Μεταξύ αυτών, άγκυρες, καθώς και πολλούς μαγνήτες. Με τους μαγνήτες κάποιοι κυνηγοί μετεωριτών προσπάθησαν να αποσπάσουν μικρά θραύσματα από το ουράνιο σώμα.
Τα μέλη της αποστολής που ασχολούνται με τον διαχωρισμό των λίθων που συλλέγονται, έμαθαν να αναγνωρίζουν τη φύση τους το ίδιο καλά με τους επαγγελματίες γεωλόγους. Όπως λένε, τα κομμάτια του μετεωρίτη μπορούν να αναγνωριστούν από τα ίχνη της τήξης και τους χαρακτηριστικούς κρυστάλλους. Οι δύτες, αφότου στις 26 Σεπτεμβρίου συνέλεξαν τρία θραύσματα, ελπίζουν ότι έχουν βρεθεί οριστικά στα ίχνη του «μεγάλου» μετεωρίτη (σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, το μέγεθός του είναι από 50 ως 90 εκατοστά).
Παρατηρήσαμε το κομμάτι του μετεωρίτη που έβγαλε από το βυθό ο δύτης Μαξίμ Γκορμπουνόφ, το οποίο είναι βάρους 4,8 κιλών και το μεγαλύτερο που έχει βρεθεί έως τώρα. Δεν μας επετράπη όμως να φωτογραφίσουμε αυτό το σπανιότατο εύρημα. Οι εργασίες που συνδέονται με τον μετεωρίτη διεξάγονται υπό καθεστώς μυστικότητας. Σύμφωνα με τους όρους του συμβολαίου, όλα τα στοιχεία που αφορούν τον μετεωρίτη μπορούν να δημοσιευτούν μόνο από αυτόν που ανέθεσε τις εργασίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ.ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ.....