Η λέσχη των καλών και ο έλεγχος της παγκόσμιας τροφής
Το Μάιο του 2009 έγινε στο Μανχάταν μια συνάντηση χαμηλής δημοσιότητας. Σε μια διακριτική συνεδρία 14 δισεκατομμυριούχοι και πανίσχυροι παράγοντες της Αμερικής συγκεντρώθηκαν για να συζητήσουν την ανησυχία τους για τη ραγδαία αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, τους τρόπους επιβράδυνσής της και τις δυνατότητες βελτιώσεων στην υγειονομική περίθαλψη και στην εκπαίδευση (ο πληθυσμός οδεύει προς τα 9,3 δις από τα 6.6 δις που είναι σήμερα). Την πρωτοβουλία για τη συνάντηση είχε ο Μπ. Γκέιτς.
Η συνάντηση έγινε στο οίκημα διαμονής του σερ Πολ Νερς (Βρετανός βιοχημικός, κάτοχος βραβείου Νόμπελ), προέδρου του ιδιωτικού πανεπιστημίου Ροκφέλερ. Σε αυτή τη λέσχη των καλών πήραν το λόγο οι παρευρισκόμενοι και ανέπτυξαν τις ανησυχίες τους.
Oι 3 συνδιοργανωτές ήταν: Μπιλ Γκέιτς, Γουόρεν Μπάφετ, Ντέϊβιντ Ροκφέλερ και οι 6 προσκεκλημένοι: Τζορτζ Σόρος, Μάικλ Μπλούμπεργκ δήμαρχος ΝΥ, Αρν. Σβαρτσενέγκερ, Ντέιβιντ Ροκφέλερ τζούνιορ, Τεντ Τέρνερ, Όπρα Γουίνφρεϊ. Αλλά και οι λιγότερο γνωστοί: Πίτερ Πίτερσον (σύμβουλος της κυβέρνησης σε θέματα συμμαζέματος του προϋπολογισμού και συνιδρυτής της Blackstone Group), Τζούλιαν Ρόμπερτσον (διαχειριστής hedge funds), Τζων Μοργκριτζ (πρώην πρόεδρος της Cisco με τη γυναίκα του), Έλι Μπρόντ (επενδυτής γης και real estate με τη σύζυγο, Έυθ).
Η κατακλείδα της συνεδρίας ήταν ότι πρέπει να ενώσουν δυνάμεις για να ελέγξουν την αύξηση του πληθυσμού και για να παρακάμψουν τις πολιτικές και θρησκευτικές αντιστάσεις που προβάλλουν πολιτικοί ηγέτες στις χώρες του τρίτου κόσμου ιδίως, οι οποίοι θεωρούν ότι η αντισύλληψη και η εκπαίδευση των γυναικών θα εξασθένιζε τις παραδοσιακές αξίες στις χώρες αυτές. Τονίστηκε επίσης η ανάγκη να δράσουν ανεξάρτητα από τους επίσημους κυβερνητικούς φορείς, οι οποίοι αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.
Η ενημερωτική αυτή συνεδρία κρατήθηκε μακριά από τα μέσα ενημέρωσης. Όταν διέρρευσαν οι πρώτες πληροφορίες δήλωσαν ότι ήθελαν να συζητήσουν χωρίς να ανησυχούν ότι όσα θα έλεγαν θα μεταφέρονταν στις εφημερίδες «φωτογραφίζοντάς τους ως την αφανή εναλλακτική παγκόσμια διακυβέρνηση».
Έλεγχος και της παγκόσμιας τροφής ή απλά κατάψυξη σπόρων;
Όμως ο μεθοδικός και καλός Μπιλ έχει τσακώσει το θέμα του πληθυσμού σφαιρικά, προνοώντας να μην αφεθεί ακάλυπτη καμία χαραμάδα του. Οπαδός της ανοιχτής κοινωνίας, της κατάργησης των συνόρων και δικαιωματικά πρώτος τη τάξει στην ιεραρχία της παγκοσμιοποίησης, και έχοντας διασφαλίσει πρώτα ότι το δικό του προϊόν, το λογισμικό, θα σκαρφάλωνε στις απάτητες κορφές του Θιβέτ, θα φώτιζε από τα παράθυρα της οθόνης του τις αχυρένιες εξαθλιωμένες καλύβες σε κάθε πεινασμένο χωριό της Αφρικής, αποφάσισε να ασχοληθεί ενεργά και με τον έλεγχο της θρέψης του παγκόσμιου πληθυσμού!
Μέχρι στιγμής έχει ξοδέψει δεκάδες εκατ. δολάρια για την ανάπτυξη της περίφημης Τράπεζας Σπόρων.
Στο πρότζεκτ αυτό δεν είναι μόνος του. Συμμετέχουν το ίδρυμα Ροκφέλερ, η κυβέρνηση της Νορβηγίας, η Monsanto Corp. και η Syngenta Foundation. Εκεί, στο νορβηγικό νησί Spitsbergen, που ανήκει στο σύμπλεγμα των νησιών Svalbard κτίστηκε η τεράστια υπόγεια εγκατάσταση - «ψυγείο» της φωτογραφίας, που είναι γνωστή με το όνομα Svalbard Global Seed Vault, και όπου φυλάγονται σε πολική κατάψυξη κάθε είδους σπόροι, παρθένοι ή γενετικά τροποποιημένοι.
Παγκόσμια τράπεζα σπόρων
Η Παγκόσμια Τράπεζα Σπόρων Svalbard είναι ένα ιδαίτερα ασφαλές θησαυροφυλάκιο σπόρων. Βρίσκεται στο νησί Spitsbergen του νορβηγικού αρχιπελάγους Svalbard, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 1120 χλμ από τον Βόρειο Πόλο.
Η λειτουργία της άρχισε στις αρχές του 2008 και στόχος της είναι να βοηθήσει στη συντήρηση της βιοποικιλότητας στον πλανήτη, φιλοδοξώντας να συγκεντρώσει σπόρους από κάθε γνωστό είδος φυτού του πλανήτη.
Η κατασκευή της κόστισε 8 εκ. δολάρια ΗΠΑ και χρηματοδοτήθηκε από τη νορβηγική κυβέρνηση. Διοικείται μετά από τριμερή συμφωνία της Νορβηγικής κυβέρνησης, του διεθνούς οργανισμού Global Crop Diversity Trust και του Nordic Genetic Resource Center (Κέντρο Γενετικών Πόρων των Σκανδιναβικών χωρών).
Το θησαυροφυλάκιο σπόρων χτίστηκε σε ένα παλιό ορυχείο και στο εσωτερικό του υπάρχουν κρυμμένα αποθέματα σπόρων από όλη τη διατροφική αλυσίδα. Βρίσκεται ψηλά στο βουνό για να αποφύγει την αύξηση της στάθμης της θάλασσας, αλλά και πολύ βαθιά στη γη για να είναι προστατευμένο ακόμη και από μία πυρηνική έκρηξη ή σύγκρουση μεγάλου μετεωρίτη με τη Γη.
Αν και η κατασκευή του αναζωπύρωσε τις θεωρίες σχετικά με το τέλος του κόσμου και τις επερχόμενες καταστροφές, ο βασικός του σκοπός είναι η προστασία της βιοποικιλότητας προσφέροντας ένα οργανωμένο χώρο αποθήκευσης επιπρόσθετα στις κατά τόπους τράπεζες σπόρων. Η διαχείριση των τοπικών αποθηκών πολλές φορές οδηγεί σε απώλεια ειδών. Η πρόσβαση στους σπόρους ορίζεται από τη Διεθνή Συνθήκη Γενετικών Πόρων Φυτών. Όπως καταλαβαίνετε η παγκοσμιοποίηση έχει ήδη ξεκινήσει.
