 3/2/2010 Αυτό το καταπληκτικό φαινόμενο άφησε τους επιστήμονες σε αμηχανία ανακοινώνοντας ότι δεν είναι κομήτης μέσα στο διάστημα.Στις αρχές του περασμένου μήνα, οι αστρονόμοι γύρισαν το τηλεσκόπιο Hubble για να πάρει κάποιες συγκεκριμένες εικόνες. Το αντικείμενο που παρατηρήθηκε έχει το όνομα Α2 P/2010 και είναι εκείνα που δεν έχετε ξαναδεί σε μια ζώνη αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία ανέφεραν οι επιστήμονες. Το αντικείμενο παρά την ουρά που έχει, αποκλείει την πιθανότητα να είναι ένας κομήτης, καθώς δεν υπάρχει φυσικό αέριο στη διαδρομή του. Ο Δρ Robert J Nemiroff, αστροφυσικός στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Michigan /NASA ανέφερε: "Το μέλλον της μελέτης P/2010 Α2 μπορεί να δήξη καλύτερα τη φύση της αρχικής σύγκρουσης και μπορεί να βοηθήσει την ανθρωπότητα να κατανοήσει καλύτερα τα πρώτα χρόνια του ηλιακού μας συστήματος , όταν πολλές παρόμοιες συγκρούσεις γινόταν." "Τι είναι αυτό το παράξενο αντικείμενο; Πρώτα ανακαλύφθηκε από το έδαφος με βάση τις εικόνες του LINEAR στις 6 Ιανουαρίου, το αντικείμενο εμφανίστηκε να είναι αρκετά ασυνήθιστο και αρχίσαμε να το διερευνάμε περαιτέρω με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble την περασμένη εβδομάδα." |
"Το Hubble έδειξε ότι το P/2010 Α2 είναι σε αντίθεση με οποιοδήποτε αντικείμενο έχουμε δει ποτέ πριν. Εκ πρώτης όψεως, το αντικείμενο φαίνεται να έχει την ουρά ενός κομήτη ,ωστόσο παρουσιάζει 140 μ. πυρήνα που αντισταθμίζεται από την ουρά στο κέντρο, πολύ κοντά στην ασυνήθιστη δομή του πυρήνα, χωρίς να διακρίνομαι αέρια στην ουρά." "Πιστεύουμε ότι το αντικείμενο στη ζώνη αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία, με μια πρώτη υπόθεση φαίνεται να εξηγεί όλες τις ενδείξεις ότι ο P/2010 Α2 είναι τα υπολείμματα από μια πρόσφατη σύγκρουση μεταξύ δύο μικρών αστεροειδών. Η πιθανή σύγκρουση έγινε με περισσότερα από 15.000 χιλιόμετρα ανά ώρα, και απελευθέρωσε ενέργεια που υπερβαίνουν μια πυρηνική βόμβα." |
Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010
3/2/2010 Αυτό το καταπληκτικό φαινόμενο άφησε τους επιστήμονες σε αμηχανία ανακοινώνοντας ότι δεν είναι κομήτης μέσα στο διάστημα.
Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010
Οι εξωγήινοι μας κοιτούν κατά πρόσωπo!
Οι εξωγήινοι μας κοιτούν κατά πρόσωπo!
Βρετανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι είναι πολύ πιθανό οι εξωγήινοι να μας κοιτούν κατά πρόσωπο, αλλά εμείς να μην μπορούμε να το αντιληφθούμε.
Δεν πρόκειται για κάποιον τρελό επιστήμονα με πολλή φαντασία, αλλά για τον λόρδο Μάρτιν Ρις, επικεφαλής αστρονόμο τη χώρας και πρόεδρο ενός από τα πλέον αξιοσέβαστα επιστημονικά ιδρύματα στον κόσμο, της Βασιλικής Εταιρείας της Βρετανίας.
Ο λόρδος Ρις προέβη στην παραπάνω δήλωση, λίγες μέρες μετά τη διοργάνωση στη Βρετανία, της πρώτης διεθνούς συνδιάσκεψης για τη δυνατότητα εξωγήινης ζωής με τίτλο "Η ανίχνευση εξωγήινης ζωής και οι συνέπειες για την επιστήμη και την κοινωνία".
"Μπορεί να μας κοιτάζουν κατά πρόσωπο και απλώς να μην τους αναγνωρίζουμε. Το πρόβλημα είναι ότι ψάχνουμε για κάτι που μοιάζει πολύ με μας, υποθέτοντας ότι τουλάχιστον έχουν παρόμοια μαθηματικά και τεχνολογία", σημείωσε.
Ο κορυφαίος επιστήμονας δηλώνει ότι είναι μπορεί να υπάρχει ζωή και νοημοσύνη που δεν μπορούμε καν να διανοηθούμε, με τον ίδιο τρόπο που ένας χιμπατζής δεν μπορεί να καταλάβει την κβαντική θεωρία.
Βεβαίως υπάρχει και η άλλη άποψη, που δεν αμφισβητεί την ύπαρξη των εξωγήινων, αλλά τη δυνατότητά τους να ανακαλύψουν τον πλανήτη μας (!)
Στην πρόσφατη συνδιάσκεψη της Βασιλικής Εταιρίας, ο αμερικανός επιστήμων Φράνσις Ντρέικ, γνωστός "κυνηγός" εξωγήινων στον κόσμο και συνιδρυτής του γνωστού προγράμματος αναζήτησης εξωγήινων σημάτων SETI.
Όπως είπε, η δορυφορική και ψηφιακή "επανάσταση" των τελευταίων δεκαετιών ουσιαστικά κάνει σταδιακά τον πλανήτη μας αόρατο στους εξωγήινους, μειώνοντας δραματικά την εκπομπή των γήινων ραδιοσημάτων προς το διάστημα και έτσι απομακρύνεται το ενδεχόμενο να έχουμε επισκέψεις από άλλα αστρικά συστήματα.
ΜΥΣΤΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ(ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΣ?)
Παράξενα σύμβολα στη Θεσσαλονίκη
Συγγραφέας:Πολυμέρου Γεώργιος - Κουμαρτζής Νικόλαος
'Aγνωστα Σύμβολα στις Πόλεις.
Συχνά παραπονούμαστε ότι η καθημερινότητα της πόλης είναι τετριμμένη, ότι σε εγκλωβίζει και σε αναγκάζει να ζεις σε ένα ατέρμονο κύκλο τρομακτικά όμοιων ενεργειών. Συχνά ακούω φίλους και συνεργάτες να παραπονιούνται ότι "γιατί να μην υπάρχουν κοντά μας τα μυστήρια για τα οποία διαβάζουμε, ή η μαγεία που υπάρχει στα μυθιστορήματα;"..
Και όμως.. υπάρχουν κοντά μας! Απλά δεν έχουμε μάθει να τα παρατηρούμε, να προσέχουμε τις διαφορετικές γωνιές της πόλης ή του τόπου μας. Δεν χρειάζεται μήτε ειδικά όργανα μήτε εξιδεικευμένες γνώσεις για να τα ανακαλύψεις.. απλά όρεξη και υπομονή, μιας και τα πραγματικά "μυστήρια" είναι αθέατα για την πλειονότητα των ανθρώπων(αλλιώς δεν θα ήταν μυστήρια).
Παρακάτω σας παρουσιάζουμε μερικά από τα μικρά "μυστικά σύμβολα" που συναντήσαμε σε ένα από τα οδοιπορικά της ομάδας στην πόλη της Θεσσαλονίκης, προσπαθώντας ίσως να σας αποδείξουμε τους ισχυρισμούς μας.
Το μυστήριο υπάρχει γύρω μας.. ακόμα και στα πιο συνηθισμένα σημεία. Το μόνο που χρειάζεται είναι παρατηρητικότητα και όρεξη για αναζήτηση.. α, και μία φωτογραφική μηχανή για να μοιραστείτε τα μυστικά που θα ανακαλύψετε!
Τεκτονική Στοά Θεσ/νίκης (Οδός Φιλικής Εταιρίας, 24).
'Αποψη της Τεκτονικής στοάς, όπως τη συναντάς ανεβαίνοντας τη Φιλικής Εταιρίας από Τσιμισκή προς Εγνατία.
'Αποψη της Τεκτονικής στοάς, όπως τη συναντάς ανεβαίνοντας τη Φιλικής Εταιρίας από Τσιμισκή προς Εγνατία.
Η είσοδος της Τεκτονικής στοάς από την πλευρά της οδού Φιλικής Εταιρίας.
Τα κυριότερα τεκτονικά σύμβολα που συναντάς σε κάθε στοά, ο διαβήτης και ο ήλιος. Εδώ, στη θύρα της εισόδου της στοάς της Θεσσαλονίκης.
Επιγραφή κοντά στην είσοδο της στοάς, αναφέρει την ταυτότητα του ιδρύματος.
Κρυμμένα πρόσωπα σε τοίχους(Οδός Φιλικής Εταιρίας, 21).
Το κτίριο και ο τοίχος που φέρει πάνω του το εν λόγω πρόσωπο. Σχεδόν κανένας από τους εκατοντάδες πεζούς που περνάνε από αυτό το σημείο καθημερινά δεν έχει προσέξει την ύπαρξη του.
Το "κρυμμένο" πρόσωπο από κοντά.
Μορφές- παρατηρητές σε εγκαταλελειμμένα σπίτια.
Εξωτερικές απόψεις της παλαιάς οικίας, στην οδό Βασ. Όλγας.
Διάφορες μορφές, άλλες γαλήνιες άλλες οργισμένες, παρατηρούν την πολυσύχναστη οδό από τους τοίχους του νεκρού σπιτιού.
Ο 'Αγγελος της Τσιμισκής (Γωνία Τσιμισκή με Καρ. Ντηλ).
Εξωτερική άποψη της γωνιακής πολυκατοικίας στην καρδιά της Θεσσαλονίκης, στην πρόσοψη της οποίας υπάρχει ανάγλυφος ένα άγγελος με με ανοικτά διάπλατα τα φτερά του.
Η φτερωτή φιγούρα από κοντά.
Ο Σταυρός των Αρμενίων(Οδός Τσιμισκή, 119).
Ο "Σταυρός των Αρμενίων" αποτελεί ένα μνημείο που στήθηκε από το έθνος των Αρμενίων προς τιμήν της βοήθειας που είχε στήλει παλαιότερα η Ελληνική κυβέρνηση. Εκτός όμως από το σταυρό, φέρει διάφορα και ποικίλα σύμβολα, μερικά εκ των οποίων μπορουν να ερμηνευτούν και πέρα του συμβατικού τρόπου οδηγώντας σε "περίεργα" συμπεράσματα.
Αρχαίοι Μύθοι και Σύμβολα(Γωνία οδών Ευζώνων και Στρατού).
Πρόσοψη του κτιρίου του ΟΚΑΝΑ Θεσ/ νίκης, η οποία φέρει πληθώρα μυθολογικών στοιχείων και συμβόλων.
Ανάμεσα σε άλλα συναντάμε μορφές κενταύρων και λεόντων.
Δράκοι και Λέοντες (Παραλιακή οδός, μεταξύ Μακεδονία Palace και Ναυτικού Ομίλου Θεσ/νίκης).
Το μνημείο που έστησε η Κορεατική κυβέρνηση(;!) προς τιμήν Ελλήνων που συμμετείχαν σε πολεμικές συρράξεις στο πλευρό της.
[Ζητούμε συγγνώμη για το προφανές λάθος στην εν λόγω λεζάντα(έγραφε "Ιαπωνική" αντί "Κορεατική"), το οποίο έγινε κατ' όπιν παραδρομής και δίχως δόλο. Ευχαριστούμε για την κατανόηση σας.]
Λέοντες, δράκοι, ήλιοι, έως και τα σύμβολα των 4 στοιχείων της δημιουργίας συναντάμε(στη φωτό "πυρ" και "ύδωρ").
Συχνά παραπονούμαστε ότι η καθημερινότητα της πόλης είναι τετριμμένη, ότι σε εγκλωβίζει και σε αναγκάζει να ζεις σε ένα ατέρμονο κύκλο τρομακτικά όμοιων ενεργειών. Συχνά ακούω φίλους και συνεργάτες να παραπονιούνται ότι "γιατί να μην υπάρχουν κοντά μας τα μυστήρια για τα οποία διαβάζουμε, ή η μαγεία που υπάρχει στα μυθιστορήματα;"..
Και όμως.. υπάρχουν κοντά μας! Απλά δεν έχουμε μάθει να τα παρατηρούμε, να προσέχουμε τις διαφορετικές γωνιές της πόλης ή του τόπου μας. Δεν χρειάζεται μήτε ειδικά όργανα μήτε εξιδεικευμένες γνώσεις για να τα ανακαλύψεις.. απλά όρεξη και υπομονή, μιας και τα πραγματικά "μυστήρια" είναι αθέατα για την πλειονότητα των ανθρώπων(αλλιώς δεν θα ήταν μυστήρια).
Παρακάτω σας παρουσιάζουμε μερικά από τα μικρά "μυστικά σύμβολα" που συναντήσαμε σε ένα από τα οδοιπορικά της ομάδας στην πόλη της Θεσσαλονίκης, προσπαθώντας ίσως να σας αποδείξουμε τους ισχυρισμούς μας.
Το μυστήριο υπάρχει γύρω μας.. ακόμα και στα πιο συνηθισμένα σημεία. Το μόνο που χρειάζεται είναι παρατηρητικότητα και όρεξη για αναζήτηση.. α, και μία φωτογραφική μηχανή για να μοιραστείτε τα μυστικά που θα ανακαλύψετε!
'Αποψη της Τεκτονικής στοάς, όπως τη συναντάς ανεβαίνοντας τη Φιλικής Εταιρίας από Τσιμισκή προς Εγνατία.
'Αποψη της Τεκτονικής στοάς, όπως τη συναντάς ανεβαίνοντας τη Φιλικής Εταιρίας από Τσιμισκή προς Εγνατία.
Η είσοδος της Τεκτονικής στοάς από την πλευρά της οδού Φιλικής Εταιρίας.
Τα κυριότερα τεκτονικά σύμβολα που συναντάς σε κάθε στοά, ο διαβήτης και ο ήλιος. Εδώ, στη θύρα της εισόδου της στοάς της Θεσσαλονίκης.
Επιγραφή κοντά στην είσοδο της στοάς, αναφέρει την ταυτότητα του ιδρύματος.
Κρυμμένα πρόσωπα σε τοίχους(Οδός Φιλικής Εταιρίας, 21).
Το κτίριο και ο τοίχος που φέρει πάνω του το εν λόγω πρόσωπο. Σχεδόν κανένας από τους εκατοντάδες πεζούς που περνάνε από αυτό το σημείο καθημερινά δεν έχει προσέξει την ύπαρξη του.
Το "κρυμμένο" πρόσωπο από κοντά.
Μορφές- παρατηρητές σε εγκαταλελειμμένα σπίτια.
Εξωτερικές απόψεις της παλαιάς οικίας, στην οδό Βασ. Όλγας.
Διάφορες μορφές, άλλες γαλήνιες άλλες οργισμένες, παρατηρούν την πολυσύχναστη οδό από τους τοίχους του νεκρού σπιτιού.
Ο 'Αγγελος της Τσιμισκής (Γωνία Τσιμισκή με Καρ. Ντηλ).
Εξωτερική άποψη της γωνιακής πολυκατοικίας στην καρδιά της Θεσσαλονίκης, στην πρόσοψη της οποίας υπάρχει ανάγλυφος ένα άγγελος με με ανοικτά διάπλατα τα φτερά του.
Η φτερωτή φιγούρα από κοντά.
Ο Σταυρός των Αρμενίων(Οδός Τσιμισκή, 119).
Ο "Σταυρός των Αρμενίων" αποτελεί ένα μνημείο που στήθηκε από το έθνος των Αρμενίων προς τιμήν της βοήθειας που είχε στήλει παλαιότερα η Ελληνική κυβέρνηση. Εκτός όμως από το σταυρό, φέρει διάφορα και ποικίλα σύμβολα, μερικά εκ των οποίων μπορουν να ερμηνευτούν και πέρα του συμβατικού τρόπου οδηγώντας σε "περίεργα" συμπεράσματα.
Αρχαίοι Μύθοι και Σύμβολα(Γωνία οδών Ευζώνων και Στρατού).
Πρόσοψη του κτιρίου του ΟΚΑΝΑ Θεσ/ νίκης, η οποία φέρει πληθώρα μυθολογικών στοιχείων και συμβόλων.
Ανάμεσα σε άλλα συναντάμε μορφές κενταύρων και λεόντων.
Δράκοι και Λέοντες (Παραλιακή οδός, μεταξύ Μακεδονία Palace και Ναυτικού Ομίλου Θεσ/νίκης).
Το μνημείο που έστησε η Κορεατική κυβέρνηση(;!) προς τιμήν Ελλήνων που συμμετείχαν σε πολεμικές συρράξεις στο πλευρό της.
[Ζητούμε συγγνώμη για το προφανές λάθος στην εν λόγω λεζάντα(έγραφε "Ιαπωνική" αντί "Κορεατική"), το οποίο έγινε κατ' όπιν παραδρομής και δίχως δόλο. Ευχαριστούμε για την κατανόηση σας.]
Λέοντες, δράκοι, ήλιοι, έως και τα σύμβολα των 4 στοιχείων της δημιουργίας συναντάμε(στη φωτό "πυρ" και "ύδωρ").
Παράξενα πλάσματα βρέθηκαν στην Ρωσία...
Παράξενα πλάσματα βρέθηκαν στην Ρωσία...
Αυτά τα παράξενα πλάσματα βρεθήκαν σε ένα εγκατελλημένο λάκο συντριβανιού στη πόλη Chelyabinsk της Ρωσίας. Κανείς μεχρι τώρα δεν ξέρουν τι είναι. Είδος που μεταλλάχτηκε, είδος που υπήρχε αλλα ηξερε όλους αυτο΄ς τους αιώνες να κρυβεται; ή μηπως είναι κάτι άλλο;
Μέδουσα Nomura βύθισε πλοίο
09
Dec 2009
Μέδουσα Nomura βύθισε πλοίο
Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, πλοίο βάρους 10 τόνων κατάφερε να βυθιστεί από το γιγαντιαίο είδος μέδουσας Nomura.
Οι 3 ψαράδες του αλιευτικού πλοίου προσπάθησαν να μαζέψουν τα δίχτυα τους, όμως σε αυτά βρέθηκαν κάποιες μέδουσες Nomura, είδος που αποτελεί το μεγαλύτερο στον κόσμο αφού ξεπερνάει τα 300 κιλά και τα 2 μέτρα σε μήκος. Οι ψαράδες δεν μπόρεσαν να μαζέψουν τα δίχτυα τους με αποτέλεσμα οι μέδουσες Nomura που είχαν μπλεχτεί σε αυτά να αναποδογύρισουν το πλοίο, ρίχνοντας τους στα παγωμένα νερά.
Οι ψαράδες τελικά σώθηκαν από ένα διερχόμενο πλοίο, ευτυχώς πριν προλάβουν να αποκτήσουν στενές επαφές με τις γιγαντιαίες μέδουσες.
Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010
ΠΟΙΟΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ???
Οι Μινωίτες ανακάλυψαν την Αμερική 3.700 χρόνια πριν από τον Κολόμβο
« ΟΙ ΜΙΝΩΙΤΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ 3.700 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΚΟΛΟΜΒΟ» υποστηρίζει Βρετανός συγγραφέας και αντιπλοίαρχος σε υπό έκδοση βιβλίο, που ήδη συναντά αντιρρήσεις. Ποιος λαός κατάφερε να αξιοποιήσει τα ορυχεία χαλκού πριν από 4.200 χρόνια στα σύνορα μεταξύ Καναδά και Ηνωμένων Πολιτειών; Και πώς βρέθηκαν ίχνη νικοτίνης στην αρχαία Αίγυπτο;
ΛΥΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΥΠΟ ΕΚΔΟΣΗ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ((ΓΚΡΑΒΙΝ ΜΑΝΖΙΣ)) ο οποίος υποστηρίζει ότι οι Μινωίτες ήταν οι πρώτοι που κατάφεραν να διασχίσουν τον Ατλαντικό και να πατήσουν το πόδι τους στην Αμερική, 3.700 χρόνια πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο.
Ο 72χρονος Βρετανός συγγραφέας, πρώην αντιπλοίαρχος υποβρυχίου του βασιλικού ναυτικού, είχε προκαλέσει σάλο πριν από οκτώ χρόνια με το πρώτο του βιβλίο «1421: η χρονιά που η Κίνα ανακάλυψε την Αμερική», που πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα σε 130 χώρες και στο οποίο διατεινόταν πως ένας Κινέζος ευνούχος είχε οδηγήσει έναν στόλο ιστιοφόρων στην Αμερική 71 χρόνια πριν από τον Κολόμβο. Τώρα σειρά έχουν οι Μινωίτες θαλασσοπόροι. «Μπορούμε να κάνουμε ακριβείς εκτιμήσεις όσον αφορά το μήκος, το πλάτος και το βύθισμα των σκαφών και ως εκ τούτου να υπολογίσουμε την ποντοπόρο ικανότητά τους», εξηγεί στη «Wall Street Journal» ο συγγραφέας. «Τα σκάφη θα μπορούσαν να πλεύσουν με τον αέρα καθώς και με χαμηλότερο πανί σε περίπτωση θύελλας», είναι το πρώτο επιχείρημα του συγγραφέα. Και βασίζεται τόσο στις απεικονίσεις πλοίων σε μινωικές τοιχογραφίες όσο και στα ελάχιστα υπολείμματα του ναυαγίου του Uluburun που ανακαλύφθηκε το 1982 στη Μικρά Ασία και χρονολογείται με ακρίβεια στο 1305 π.Χ.- σώθηκε τμήμα από το σκαρί και το φορτίο περιείχε στοιχεία από εννέα διαφορετικούς πολιτισμούς της εποχής).
Επόμενος άσος στο μανίκι του συγγραφέα είναι αποδείξεις που σχετίζονται με το DΝΑ, καθώς υποστηρίζει πως διαθέτει στοιχεία ότι οι Μινωίτες έφεραν ένα σπάνιο γονίδιο που εντοπίζεται σήμερα ανάμεσα στους γηγενείς Αμερικανούς που ζουν γύρω από τη Λίμνη Σουπίριορ, κοντά στα αμερικανοκαναδικά σύνορα, όπου έχουν εντοπιστεί πλούσια κοιτάσματα χαλκού και χιλιάδες χάλκινα εργαλεία. Μάλιστα επικαλείται επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν πως ο «μοναδικής καθαρότητας χαλκός» της περιοχής της λίμνης ταιριάζει με τα ευρήματα του ναυαγίου του Uluburun. Τρίτη απόδειξη είναι η μεταφορά ενδημικών φυτών της Αμερικής σε άλλους πολιτισμούς: ίχνη νικοτίνης εντοπίστηκαν στην Αίγυπτο σε αρχαίες μούμιες και κόκκοι καλαμποκιού είναι χαραγμένοι στους ναούς τους (και ο καπνός και το καλαμπόκι ήταν άγνωστα στην περιοχή). «Οι Αιγύπτιοι όμως με τα σαθρά πλοία τους δεν ήταν ικανοί ναυτικοί», σημειώνει ο Γκάβιν Μένζις. «Μόνο οι Μινωίτες, με τους οποίους διατηρούσαν εμπορικές σχέσεις, μπορούσαν να κάνουν υπερατλαντικά ταξίδια».
Αν όμως οι Μινωίτες είχαν μεταφέρει καπνό από την Αμερική στην Αίγυπτο, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ίχνη και στην Κρήτη; «Ένα έντομο που συνδέεται άμεσα με τον καπνό βρέθηκε θαμμένο στην ηφαιστειακή στάχτη περί το 1450 π.Χ. στο σπίτι ενός εμπόρου, στο Ακρωτήρι της Θήρας. Ονομάζεται Lasioderma Serricorne και ενδημεί στην Αμερική. Και ας μην ξεχνάμε πως ο καπνός δεν ευδοκιμούσε στην Ευρώπη το 1450 π.Χ.», υποστηρίζει ο συγγραφέας. Άρχισαν οι αμφισβητήσεις Πριν ακόμη το βιβλίο οριστικοποιήσει τίτλο και ημερομηνία κυκλοφορίας οι ατζέντηδες τρίβουν τα χέρια τους καθώς «η ιστορία που αναθεωρεί τα μέχρι τώρα δεδομένα πουλάει εξαιρετικά», όπως παραδέχεται ο ατζέντης του συγγραφέα Λουίτζι Μπονόμι. Οι επιστήμονες είναι ήδη στις επάλξεις της αμφισβήτησης: «Δεν υπάρχουν στοιχεία για την εξερεύνηση ή εκμετάλλευση των κοιτασμάτων από άλλους πέρα από τους γηγενείς Αμερικανούς», εκτιμά η αναπληρώτρια καθηγήτρια Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και ειδική στην προϊστορική αρχαιολογία της Λίμνης Σουπίριορ Σούζαν Μάρτιν. «Θεωρητικά είναι πιθανό οι Μινωίτες να έφτασαν στην Αμερική», λέει ο ειδικός στη μινωική αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ Τζον Μπένετ. «Τα πλοία τους όμως ήταν πολύ μικρά για να μεταφέρουν ικανές προμήθειες και φορτίο για ένα τόσο μακρινό ταξίδι».
Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και ο αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Α&Μ του Τέξας που ηγήθηκε των ανασκαφών του Uluburum Κεμάλ Πουλάκ. «Δεν θα ήταν εφικτό ένα τόσο φιλόδοξο ταξίδι. Παρά το γεγονός ότι τα πλοία ήταν γερά, δεν είχαν κατάστρωμα που να αντέχει στις καταιγίδες και τις θαλασσοταραχές» ενώ προσθέτει πως ο χαλκός από το ναυάγιο του Uluburum προέρχεται από την Κύπρο. Εκτός βεβαίως από τις αντιρρήσεις υπάρχουν κι εκείνοι που συντάσσονται με τον Βρετανό συγγραφέα. Όπως ο ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον Καρλ Γιόχανσεν που επικροτεί τη νέα θεωρία και δηλώνει πως είναι «πεπεισμένος πως οι Μινωίτες δεν ήταν ούτε οι πρώτοι ούτε οι μόνοι που κατάφεραν να διαπλεύσουν τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό». «Χρειάζονταν ορμητήρια» «Διατυπώνονται διαρκώς καινοφανείς θεωρίες από ερευνητές που προσπαθούν να παρουσιάσουν απόψεις για να αυξήσουν τις μετοχές και τις πωλήσεις των βιβλίων τους», παρατηρεί από την πλευρά του στα «ΝΕΑ» ο ομότιμος καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Γεώργιος Κορρές. «Όσον αφορά τις απόψεις του κ. Μένζις, θα ήθελα να επισημάνω πως οι Αιγύπτιοι είχαν κάνει υπερπόντια ταξίδια προς Νότον. Δεύτερον, πώς ήταν δυνατόν να διαπλέουν τόσο μικρά πλοιάρια τη νύχτα τον Ατλαντικό; Μπορεί να έκαναν μεγάλα ταξίδια, αλλά η προώθηση γινόταν σταδιακά, καθώς τη νύχτα τα πλοιάρια σταματούσαν σε όρμους, νησάκια και ακρωτήρια με τα οποία είναι διάσπαρτο το Αιγαίο. Και τέλος, πώς μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο οι Αιγύπτιοι να εντόπισαν καπνό και καλαμπόκι στους λαούς που ζούσαν προς Νότον ή στους λαούς της Εγγύς Ανατολής;».
ΛΥΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΥΠΟ ΕΚΔΟΣΗ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ((ΓΚΡΑΒΙΝ ΜΑΝΖΙΣ)) ο οποίος υποστηρίζει ότι οι Μινωίτες ήταν οι πρώτοι που κατάφεραν να διασχίσουν τον Ατλαντικό και να πατήσουν το πόδι τους στην Αμερική, 3.700 χρόνια πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο.
Ο 72χρονος Βρετανός συγγραφέας, πρώην αντιπλοίαρχος υποβρυχίου του βασιλικού ναυτικού, είχε προκαλέσει σάλο πριν από οκτώ χρόνια με το πρώτο του βιβλίο «1421: η χρονιά που η Κίνα ανακάλυψε την Αμερική», που πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα σε 130 χώρες και στο οποίο διατεινόταν πως ένας Κινέζος ευνούχος είχε οδηγήσει έναν στόλο ιστιοφόρων στην Αμερική 71 χρόνια πριν από τον Κολόμβο. Τώρα σειρά έχουν οι Μινωίτες θαλασσοπόροι. «Μπορούμε να κάνουμε ακριβείς εκτιμήσεις όσον αφορά το μήκος, το πλάτος και το βύθισμα των σκαφών και ως εκ τούτου να υπολογίσουμε την ποντοπόρο ικανότητά τους», εξηγεί στη «Wall Street Journal» ο συγγραφέας. «Τα σκάφη θα μπορούσαν να πλεύσουν με τον αέρα καθώς και με χαμηλότερο πανί σε περίπτωση θύελλας», είναι το πρώτο επιχείρημα του συγγραφέα. Και βασίζεται τόσο στις απεικονίσεις πλοίων σε μινωικές τοιχογραφίες όσο και στα ελάχιστα υπολείμματα του ναυαγίου του Uluburun που ανακαλύφθηκε το 1982 στη Μικρά Ασία και χρονολογείται με ακρίβεια στο 1305 π.Χ.- σώθηκε τμήμα από το σκαρί και το φορτίο περιείχε στοιχεία από εννέα διαφορετικούς πολιτισμούς της εποχής).
Επόμενος άσος στο μανίκι του συγγραφέα είναι αποδείξεις που σχετίζονται με το DΝΑ, καθώς υποστηρίζει πως διαθέτει στοιχεία ότι οι Μινωίτες έφεραν ένα σπάνιο γονίδιο που εντοπίζεται σήμερα ανάμεσα στους γηγενείς Αμερικανούς που ζουν γύρω από τη Λίμνη Σουπίριορ, κοντά στα αμερικανοκαναδικά σύνορα, όπου έχουν εντοπιστεί πλούσια κοιτάσματα χαλκού και χιλιάδες χάλκινα εργαλεία. Μάλιστα επικαλείται επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν πως ο «μοναδικής καθαρότητας χαλκός» της περιοχής της λίμνης ταιριάζει με τα ευρήματα του ναυαγίου του Uluburun. Τρίτη απόδειξη είναι η μεταφορά ενδημικών φυτών της Αμερικής σε άλλους πολιτισμούς: ίχνη νικοτίνης εντοπίστηκαν στην Αίγυπτο σε αρχαίες μούμιες και κόκκοι καλαμποκιού είναι χαραγμένοι στους ναούς τους (και ο καπνός και το καλαμπόκι ήταν άγνωστα στην περιοχή). «Οι Αιγύπτιοι όμως με τα σαθρά πλοία τους δεν ήταν ικανοί ναυτικοί», σημειώνει ο Γκάβιν Μένζις. «Μόνο οι Μινωίτες, με τους οποίους διατηρούσαν εμπορικές σχέσεις, μπορούσαν να κάνουν υπερατλαντικά ταξίδια».
Αν όμως οι Μινωίτες είχαν μεταφέρει καπνό από την Αμερική στην Αίγυπτο, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ίχνη και στην Κρήτη; «Ένα έντομο που συνδέεται άμεσα με τον καπνό βρέθηκε θαμμένο στην ηφαιστειακή στάχτη περί το 1450 π.Χ. στο σπίτι ενός εμπόρου, στο Ακρωτήρι της Θήρας. Ονομάζεται Lasioderma Serricorne και ενδημεί στην Αμερική. Και ας μην ξεχνάμε πως ο καπνός δεν ευδοκιμούσε στην Ευρώπη το 1450 π.Χ.», υποστηρίζει ο συγγραφέας. Άρχισαν οι αμφισβητήσεις Πριν ακόμη το βιβλίο οριστικοποιήσει τίτλο και ημερομηνία κυκλοφορίας οι ατζέντηδες τρίβουν τα χέρια τους καθώς «η ιστορία που αναθεωρεί τα μέχρι τώρα δεδομένα πουλάει εξαιρετικά», όπως παραδέχεται ο ατζέντης του συγγραφέα Λουίτζι Μπονόμι. Οι επιστήμονες είναι ήδη στις επάλξεις της αμφισβήτησης: «Δεν υπάρχουν στοιχεία για την εξερεύνηση ή εκμετάλλευση των κοιτασμάτων από άλλους πέρα από τους γηγενείς Αμερικανούς», εκτιμά η αναπληρώτρια καθηγήτρια Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και ειδική στην προϊστορική αρχαιολογία της Λίμνης Σουπίριορ Σούζαν Μάρτιν. «Θεωρητικά είναι πιθανό οι Μινωίτες να έφτασαν στην Αμερική», λέει ο ειδικός στη μινωική αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ Τζον Μπένετ. «Τα πλοία τους όμως ήταν πολύ μικρά για να μεταφέρουν ικανές προμήθειες και φορτίο για ένα τόσο μακρινό ταξίδι».
Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και ο αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Α&Μ του Τέξας που ηγήθηκε των ανασκαφών του Uluburum Κεμάλ Πουλάκ. «Δεν θα ήταν εφικτό ένα τόσο φιλόδοξο ταξίδι. Παρά το γεγονός ότι τα πλοία ήταν γερά, δεν είχαν κατάστρωμα που να αντέχει στις καταιγίδες και τις θαλασσοταραχές» ενώ προσθέτει πως ο χαλκός από το ναυάγιο του Uluburum προέρχεται από την Κύπρο. Εκτός βεβαίως από τις αντιρρήσεις υπάρχουν κι εκείνοι που συντάσσονται με τον Βρετανό συγγραφέα. Όπως ο ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον Καρλ Γιόχανσεν που επικροτεί τη νέα θεωρία και δηλώνει πως είναι «πεπεισμένος πως οι Μινωίτες δεν ήταν ούτε οι πρώτοι ούτε οι μόνοι που κατάφεραν να διαπλεύσουν τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό». «Χρειάζονταν ορμητήρια» «Διατυπώνονται διαρκώς καινοφανείς θεωρίες από ερευνητές που προσπαθούν να παρουσιάσουν απόψεις για να αυξήσουν τις μετοχές και τις πωλήσεις των βιβλίων τους», παρατηρεί από την πλευρά του στα «ΝΕΑ» ο ομότιμος καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Γεώργιος Κορρές. «Όσον αφορά τις απόψεις του κ. Μένζις, θα ήθελα να επισημάνω πως οι Αιγύπτιοι είχαν κάνει υπερπόντια ταξίδια προς Νότον. Δεύτερον, πώς ήταν δυνατόν να διαπλέουν τόσο μικρά πλοιάρια τη νύχτα τον Ατλαντικό; Μπορεί να έκαναν μεγάλα ταξίδια, αλλά η προώθηση γινόταν σταδιακά, καθώς τη νύχτα τα πλοιάρια σταματούσαν σε όρμους, νησάκια και ακρωτήρια με τα οποία είναι διάσπαρτο το Αιγαίο. Και τέλος, πώς μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο οι Αιγύπτιοι να εντόπισαν καπνό και καλαμπόκι στους λαούς που ζούσαν προς Νότον ή στους λαούς της Εγγύς Ανατολής;».
Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010
Η ΧΑΜΕΝΗ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ
H Ατλαντίδα δεν υπάρχει σε κανέναν χάρτη, τα αληθινά μέρη δεν βρίσκονται ποτέ στους χάρτες
'…δεν υπάρχει σε κανέναν χάρτη, τα αληθινά μέρη δεν βρίσκονται ποτέ στους χάρτες…'
Melville H. ('Mobby Dick')
Του Γιώργου Ιωαννίδη
Η Ατλαντίδα αποτελεί τον υπέρτατο ίσως μυστικό κόσμο όπου σαν μια πανάκεια γίνεται πλέον η αναφορά της σε κάθε τομέα του "παράδοξου" από το σύγχρονο φαινόμενο των εξωγήινων μέχρι και το διαχρονικό στοιχείο της μαγείας στον πολιτισμό. Όπως, όμως κάθε ιστορία που ο χρόνος έχει περάσει πολλά στρώματα από πάνω της, έτσι και η Ατλαντίδα έχει δεχτεί με την πορεία του γνωστού πολιτισμένου κόσμου, μια συνεχή επέμβαση διαμορφώνοντας έτσι μια πολύπλοκη εικόνα για την οποία η πλήρης της περιγραφή θα ήταν αληθινά δύσκολο να πραγματοποιηθεί μέσα στα πλαίσια ενός άρθρου.
Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε είναι να εξετάσουμε συνοπτικά τις 4 παραμέτρους που έχουν σχηματίσει αυτό που σήμερα γνωρίζουμε για την Ατλαντίδα. Έτσι αναγνωρίζουμε αρχικά τις πρώτες πηγές (Ι) οι οποίες 'αγνές' ακόμη, ήταν πιο κοντά στην εποχή της ανόδου και της πτώσης του μυθικού βασιλείου. Φυσικά ακόμη και αυτές οι πρώτες πηγές δεν παύουν να έχουν στοιχεία μυθοποιίας (ένα στοιχείο που μάλλον ποτέ δεν παύει να κάνει την παρουσία του) διαφέρουν όμως σημαντικά από την μετέπειτα επεξεργασία του όλου θέματος από μια σειρά μυστικιστών (ΙΙ) που άλλοτε έμμεσα και άλλοτε ξεκάθαρα πρόσφεραν μια σειρά από επιπλέον στοιχεία στην τελική μορφή του παζλ Ατλαντίδα. Φυσικά στην σύγχρονη εποχή μπορούμε να αναγνωρίσουμε και δυο ακόμη στοιχεία που προσδίδουν στο όλο θέμα μια χροιά 'επιστημονικότητας' αφού σύγχρονοι ερευνητές, μέσα ο καθένας από τις δικές του μελέτες, οδηγούν την προσοχή του κόσμου σε διάφορα σημεία στον πλανήτη (ΙΙΙ) ως την πιθανή περιοχή που αρμόζει να βαπτιστεί με το θρυλικό όνομα. Ενώ κάπου εδώ ο θρύλος συναντά την ψυχολογία (ΙV) και ο λόγος είναι εμφανής: μια ιστορία που ακολουθεί το ανθρώπινο πνεύμα θα πρέπει να μεταφέρει ιδιαίτερα μηνύματα που ξυπνούν στον καθένα συναισθήματα, συλλογισμούς, αλλά και γιατί όχι αρχετυπικές λειτουργίες.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να ρίξουμε μια ματιά στο διαχρονικό παζλ της Ατλαντίδας.
Ι) Η Ατλαντίδα στην αγνή της μορφή
Ίσως ποτέ δεν θα μιλούσαμε σήμερα για τον τόπο αυτό αν δεν υπήρχε ο Πλάτωνας (428-348 π.X.) για να μας μεταφέρει μια γοητευτική ιστορία. Στους δυο Σωκρατικούς του διάλογους (Κριτίας και Τίμαιος), ο Πλάτωνας κάνει αναφορά στα ταξίδια του νομοθέτη Σόλωνα στην Σάιδα της Αιγύπτου, εκεί όπου οι ιερείς του ναού της Νεάθ του διηγήθηκαν τα ιστορικά γεγονότα τα οποία διαδραματίστηκαν άλλοτε στην μεσόγειο, στα οποία οι Έλληνες αν και παίξανε ρόλο σημαντικό, μοιάζει να είχαν ξεχάσει.
Ίσως ποτέ δεν θα μιλούσαμε σήμερα για τον τόπο αυτό αν δεν υπήρχε ο Πλάτωνας (428-348 π.X.) για να μας μεταφέρει μια γοητευτική ιστορία. Στους δυο Σωκρατικούς του διάλογους (Κριτίας και Τίμαιος), ο Πλάτωνας κάνει αναφορά στα ταξίδια του νομοθέτη Σόλωνα στην Σάιδα της Αιγύπτου, εκεί όπου οι ιερείς του ναού της Νεάθ του διηγήθηκαν τα ιστορικά γεγονότα τα οποία διαδραματίστηκαν άλλοτε στην μεσόγειο, στα οποία οι Έλληνες αν και παίξανε ρόλο σημαντικό, μοιάζει να είχαν ξεχάσει.
Πέρα λοιπόν στα δυτικά, μετά της Ηράκλειες Στήλες - που σήμερα είναι γνωστές ως Στενά του Γιβραλτάρ - υπήρχε ο εκλεκτός τόπος του Ποσειδώνα, η Ατλαντίδα ("…υπήρχε νήσος, η νήσος δε αυτή ήτο μεγαλύτερη από την Λιβύην και την Ασίαν μαζί, απ'αυτήν δε ήτον δυνατόν εις τους τότε ταξιδιώτας να διαβούν εις τα άλλους νήσους εις όλην την απέναντι ήπειρο…" Τίμαιος κεφ. 3, 25Ά). Το μέρος αυτό δόθηκε στον θεό όταν οι αρχαίοι θεοί μοιράσανε όλη την ύπαρξη. Εκεί κατοικούσαν τρία αδέρφια, ανάμεσα τους και η Κλειτώ που ο Ποσειδώνας κοιμήθηκε μαζί τις για να φέρει στην ζωή 10 παιδιά που αργότερα θα αποτελέσουν τους βασιλείς του τόπου εκείνου (ενώ το νησί θα βαπτιστεί από τον μεγαλύτερο γιο του θεό, τον Άτλα).
Ο Πλάτωνας συνεχίζει την περιγραφή του για το νησί αναφέροντας πως στον κεντρικό λόφο ο θεός είχε χτίσει το παλάτι του και γύρω, γύρω τοίχοι προστατευτικοί σχημάτιζαν μια σειρά από ομόκεντρους κύκλους και αυλάκια όπου έρεαν κρύο και ζεστό νερό. Οι άτλαντες είχαν κάθε φυσική εύνοια και σχημάτισαν έναν ζηλευτό πολιτισμό καθώς και ένα δυνατό στρατό που επιθυμούσε την επέκταση της επιρροής του νησιού ξεκινώντας έτσι ένα πόλεμο με τις φυλές της μεσογείου, δεχόμενοι όμως τελικά την ήττα από τα Ελληνικά στρατεύματα. Δυστυχώς ο Πλάτωνας δεν δίνει λεπτομέρειες για τις μάχες αλλά ούτε και περισσότερα στοιχεία αφού συνεχίζει με την μετέπειτα καταστροφή του νησιού (πριν 9560 χρόνια από την εποχή του) μέσα σε μια μέρα, μια καταστροφή που πιθανόν έγινε δια μέσου κάποιου κατακλυσμού. Ένα τέλος που δόθηκε σαν τιμωρία από τους θεούς για την πλεονεξία και την φιλοδοξία των κατοίκων τους.
Κάπως έτσι αναφέρει ο μεγάλος φιλόσοφος τον τόπο εκείνο που κάποτε δέσποζε στα δυτικά. Μια ιστορία αληθινά γοητευτική που όμως δεν είχε προκαλέσει το επίκεντρο του ενδιαφέροντος στον αρχαίο κόσμο και αυτό ίσως γιατί δεν ήταν και η πρώτη φορά που γινόταν λόγος για ένα νησί στα δυτικά, ή για ένα τόπο θαυμαστό, γενικότερα. Η ιστορία λοιπόν της Ατλαντίδας, όπως τουλάχιστον μας την χαρίζει ο Πλάτωνας, δεν περιέχει εκείνα τα στοιχεία των τεχνολογικών θαυμάτων, των εξωγήινων βάσεων, τους πάνσοφους μάγους και όλες εκείνες τις ρομαντικές πινελιές που προστέθηκαν με τον χρόνο από διάφορους ερευνητές και συγγραφής. Και μόνο με αυτή την απλή μορφή της όμως η παρουσία ενός άγνωστου τόπου προκαλεί απόλυτα την περιέργεια του ερευνητή που ανακαλύπτει πως ο Πλάτωνας δεν ήταν ο μόνος που είχε μιλήσει για έναν - χαμένο πλέον - πολιτισμένο τόπο.
Παραδόσεις από το Τσιλάμ Μπάλαμ του Γιουκατάν, αναφέρουν πως την πατρίδα των Μάγια την κατάπιε η θάλασσα ανάμεσα σε σεισμούς και εκρήξεις ηφαιστείων. Στην Βενεζουέλα κατοικούν λευκοί ιθαγενείς όπου στις παραδόσεις τους αναφέρουν πως κατάγονται από ένα μεγάλο νησί που το κατάπιε ο ωκεανός. Λευκός ήταν και ο θεός εκπολιτιστής Κετζακοάτλ που ήρθε από τα δυτικά, από τον τόπο με την κόκκινη και μαύρη γη (οι Άτλαντες αναφέρεται πως έχτιζαν τα σπίτια τους με τρία χρώματα: λευκό, κόκκινο και μαύρο). Οι κάτοικοι των Κανάριων νησιών, ισχυρίζονται πως είναι και αυτοί απόγονοι μιας χαμένης ηπείρου. Συγκεκριμένα, στην Αδέρα και στις Αζόρες η φυλή των Γκουάνς υποστηρίζουν πως είναι απόγονοι του πρώτου βασιλιά της Ατλαντίδας. Το αξιόλογο είναι πως είναι η φυλή αυτή είναι άμεση απόγονοι των Μάγιας που όμως, εντελώς παραδόξως, βρέθηκαν να κατοικούν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ξαναγυρνώντας στην Αμερική, βρίσκουμε τις περιγραφές που μας άφησαν οι Αζτέκοι για την μητρική τους ανατολική χώρα την Αζτλάν όπου την κατάπιε και αυτήν ο ωκεανός. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα πολλών φυλών που κατοικούν όλοι στα παράλια γύρω από τον Ατλαντικό ωκεανό, η ύπαρξη παραδόσεων για ένα τόπο κάπου δυτικά ή ανατολικά (ανάλογα με την τοποθεσία του καθένα), όπου η ονομασία του περιέχει τα γράμματα Α, Τ, Λ, Ν. Αυτό από μόνο του μοιάζει να αποτελεί ένα ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο, πιθανή ένδειξη μιας κοινής πηγής, μιας κοινής έμπνευσης.
Ο γνώστης του μυστήριου της Ατλαντίδας όμως μπορεί εύκολα να αναζητήσει και περισσότερες πηγές στον πρώτο αυτό στάδιο εξέλιξης του παζλ που μελετάμε και σε άλλους κλασσικούς. Η αλήθεια είναι όμως πως στα περισσότερα κείμενα (αν όχι όλα) η αντιγραφή από την περιγραφή του Πλάτωνα αποτελούσε και την μοναδική πηγή. Ο Ηρόδοτος για παράδειγμα αναφέρει πως στο βορειοδυτικό άκρο της Αφρικής βρισκόταν το βουνό Άτλας που αποτελούσε την 'κολόνα του ουρανού'. Ο Στράβωνας αναφέρει πως η ιστορία της Ατλαντίδας ίσως να μην είναι φανταστική (από τον ίδιο συγγραφέα μάλιστα γνωρίζουμε την σκεπτικιστική αντίθετη στάση του Αριστοτέλη στο θέμα αυτό) και πολύ αργότερα ο Πρόκλος (412-489 μ.Χ.) δεν αμφιβάλει καθόλου για την άλλοτε ύπαρξη της νήσου. Δεν είναι λοιπόν λίγοι οι αρχαίοι κλασικοί (Ποσειδώνιος, Πλίνιος, Διόδωρος Σικελός, Μαρκελίνος, Τιμαγένης, Κλάυδιος Αιλιανός κ.α.) που ενδιαφέρθηκαν ο καθένας με τον τρόπο του για την Ατλαντίδα, όμως δεν μοιάζει να μπορούν να προσφέρουν κάτι περισσότερο στο όλο παζλ. Εκτός φυσικά και αν αναζητήσουμε τα τελευταία χαμένα κεφάλαια των διαλόγων του Πλάτωνα, όπου φημολογείται πως βρίσκονται περισσότερα στοιχεία για την Ατλαντίδα.
Είναι λοιπόν όλα αυτά η διαβίωση μιας πολιτισμένης χώρας που βρήκε μια φρικιαστική καταστροφή ή μήπως αποτελούν την αλληγορική παρουσία της ιδανικής πολιτείας που είχε στο μυαλό του ο φιλόσοφος. Είναι δύσκολο να πούμε με σιγουριά, το βέβαιο όμως είναι πως γύρω από το θέμα η σιωπή μοιάζει να γεμίζει το κενό και για ένα διάστημα 10 αιώνων περίπου οι αναφορές περιορίζονται σημαντικά (εξαιρώντας τις μικρές αναφορές από τον Κοσμά Ινδικοπλεύστη, τον Μέγα Ονόριο και έναν Αιγύπτιο καλόγερο που στο βιβλίο του 'Χριστιανική τοπογραφία' στην προσπάθεια του να αποδείξει το επίπεδο σχήμα του κόσμου, αναφέρει για ένα τόπο στον Ατλαντικό που καταστράφηκε κατά τον Βιβλικό κατακλυσμό). Το αίτιο αυτής της σιωπής βρισκόταν στην λατρεία του δυτικού κόσμου για την Αριστοτέλεια προσέγγιση καθώς επίσης και στην αυθαίρετη καταμέτρηση της ιστορίας όπου σύμφωνα με τα Βιβλικά γεγονότα ο κόσμος δημιουργήθηκε το 5508 π.Χ.. Πως λοιπόν μπορεί να υπήρξε πολιτισμός σε μια εποχή που ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης δεν είχε σχηματίσει ακόμη το σύμπαν (!)
ΙΙ) Η Ατλαντίδα των μυστικιστών
Το θέμα της Ατλαντίδας όμως δεν περιορίστηκε στο έργο του Πλάτωνα, ούτε στις διάφορες σκόρπιες ιστορίες ανά τον κόσμο. Ακολουθώντας ίσως το πνεύμα του έλληνα φιλοσόφου - να μεταφέρουν δηλαδή θέματα φιλοσοφίας στην καθημερινότητα της πολιτείας - μια σειρά από παρόμοια κείμενα έκαναν την παρουσία τους με τον καιρό. Έτσι το 15ο αιώνα εμφανίζεται η αναφορά ενός φημολογούμενου αληθινού περιστατικού όπου το 734 μ.Χ, 7 επίσκοποι μαζί με τους πιστούς τους, ταξίδεψαν δυτικά, ανακαλύπτοντας ένα νησί και ιδρύοντας εκεί 7 πόλεις. Το νησί ονομάστηκε Antillia και σε χάρτη του 1455, το νησί αυτό ταυτίζεται με την Ατλαντίδα. Η ταύτιση της Ατλαντίδας με διάφορους κόσμους όμως συνεχίστηκε και από τον γνωστό αποκρυφιστή John Dee που σε ένα από τους χάρτες του (1580 μ.Χ.) αποκαλεί τον Νέο Κόσμο ως Ατλαντίδα.
Το θέμα της Ατλαντίδας όμως δεν περιορίστηκε στο έργο του Πλάτωνα, ούτε στις διάφορες σκόρπιες ιστορίες ανά τον κόσμο. Ακολουθώντας ίσως το πνεύμα του έλληνα φιλοσόφου - να μεταφέρουν δηλαδή θέματα φιλοσοφίας στην καθημερινότητα της πολιτείας - μια σειρά από παρόμοια κείμενα έκαναν την παρουσία τους με τον καιρό. Έτσι το 15ο αιώνα εμφανίζεται η αναφορά ενός φημολογούμενου αληθινού περιστατικού όπου το 734 μ.Χ, 7 επίσκοποι μαζί με τους πιστούς τους, ταξίδεψαν δυτικά, ανακαλύπτοντας ένα νησί και ιδρύοντας εκεί 7 πόλεις. Το νησί ονομάστηκε Antillia και σε χάρτη του 1455, το νησί αυτό ταυτίζεται με την Ατλαντίδα. Η ταύτιση της Ατλαντίδας με διάφορους κόσμους όμως συνεχίστηκε και από τον γνωστό αποκρυφιστή John Dee που σε ένα από τους χάρτες του (1580 μ.Χ.) αποκαλεί τον Νέο Κόσμο ως Ατλαντίδα.
Η επαφή του αποκρυφισμού με την Ατλαντίδα αρχίζει και παίρνει νέα μορφή όταν το 1602 εκδίδεται η ουτοπική αλχημιστική αλληγορία του Tommaso Campanella 'Η πόλη του Ήλιου' όπου ακολουθώντας τα βήματα του Πλάτωνα, γίνεται η εξιστόρηση μιας ιδανικής πολιτείας. Είναι σχεδόν βέβαιο πως το κείμενο αυτό επηρέασε μια σειρά ακόμη αλληγορικών ιστοριών όπως το γνωστό 'Νέα Ατλαντίδα' (1627 μ.Χ.) του Σερ Φράνσις Μπαίηκον. Ο ερμητισμός συναντά την 'Χριστιανούπολη' του Andrea σε μια πολιτεία που η ροδοσταυρική φιλοσοφία και ο χριστιανικός μυστικισμός ενώνονται κάτω από το βλέμμα του μύθου που πρωτοσχημάτισε ο Πλάτωνας.
Η ωρίμανση όμως της σχέσης αυτής έρχεται τον 19ο αιώνα όπου η συγγραφική δουλειά του Ιγνάτιου Ντονέλι (1831-1901) πρόσφερε πολλά από τις γνωστές σε εμάς πλέον μπαρόκ προσθήκες στο όλο παζλ. Έτσι, η Ατλαντίδα γίνεται η πηγή του πολιτισμού για όλη την ανθρωπότητα. Οι Θεοί των αρχαίων αποτελούσαν τους Άτλαντες βασιλείς. Η γλώσσα των Ατλάντων γέννησε όλες τις υπόλοιπες γλώσσες. Ο τόπος αυτός σχημάτισε αποικίες παντού με κυριότερη αυτή της Αιγύπτου. Αποτελούσε την κοιτίδα της Άρειας και Ινδοευρωπαϊκή φυλής και μια σειρά ακόμη από στολίσματα που απομακρύνονταν ιδιαίτερα από τις πληροφορίες που μας δίνει ο Πλάτωνας ή άλλοι λαοί. Η Ατλαντίδα όμως επανέρχεται στο προσκήνιο και έστω και με αυτή την μορφή κυριαρχεί στον κόσμο της διανόησης (ο Θεοδοσιάδης Ν. γράφει χαρακτηριστικά: "το βιβλίο του [Ντονέλι-'Ατλαντίδα: Ο προκατακλυσμιαίος κόσμος' 1882] έγινε η 'Καινή Διαθήκη' του Ατλαντισμού, ακριβώς όπως ο Τίμαιος και ο Κριτίας υπήρξαν η 'Παλαιά Διαθήκη' του."), σε μια εποχή που οι μυστικές εταιρείες ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια και ο πνευματισμός ανανέωνε το ενδιαφέρον του δυτικού κόσμου για το παράδοξο.
'Άξιοι' συνεχιστές του Ντονέλι αποτελούν σίγουρα οι πρώτοι θεοσοφιστές (Blavatsky, Elliot και Steiner) που με την δική τους συγγραφική εργασία ενίσχυσαν τον μύθο της Ατλαντίδος ως πυρήνα και πηγή πολιτισμού και ιδιαίτερα της μαγείας. Συγκεκριμένα η μαντάμ Blavatsky πίστευε πως ο λαός της Ατλαντίδας αποτελούσε και αυτός απόγονος μια παλιότερης ηπείρου, γνωστής ως Μου ή Λεμούρια, και ουσιαστικά αποτελούσαν την Τέταρτη Αρχική φυλή της ανθρωπότητας. Οι πηγές της Blavatsky βρίσνονταν στο μυστηριώδες 'Βιβλίο των Ντζυάν' που η συγγραφέας θεώρησε πως αποτελούσε γνήσιο Ατλάντιο κείμενο το οποίο διεσώθη στο Θιβέτ.
Μια εξίσου παράδοξη πηγή είχε και ο Steiner ο οποίος διαμέσου των Ακασικών Αρχείων γνώρισε πως οι Άτλαντες ήταν όντως απόγονοι της Μου, κατείχαν θαυμαστή τεχνολογία, όμως αντίθετα με τους πρόγονους τους, δεν επικοινωνούσαν τηλεπαθητικά παρά διαμέσου της γραφής. Η απομάκρυνση από τις πρώτες περιγραφές συνεχίζεται αργότερα και από τις θεωρίες του Ραμώ ντε Σαιντ Σοβέρ ο οποίος συνδέει τον λαό της Ατλαντίδας με μύθους των ινδιάνων της Τιχουανάκο για να καταλήξει σε μια εξωγήινη προέλευση τους (!)
Φυσικά από το ταξίδι μας δεν θα μπορούσε να λείψει και η τελευταία ίσως σημαντική φιγούρα των μυστικιστών που άλλαξαν ριζικά τον τρόπο που γνωρίζουμε σήμερα το παζλ της Ατλαντίδας. Ο Έντγκαρ Κέησυ άφησε πίσω του 30 χιλιάδες χειρόγραφες σημείωσεις από τις προβλέψεις που έκανε στην καριέρα του σαν medium, ανάμεσα στα υπόλοιπα όμως, ιδιαίτερα γνωστές έγιναν εκείνες που αφορούσαν την Ατλαντίδα. Οι Άτλαντες, σύμφωνα με την νέα απόδοση του μύθου, ήταν κάτοχοι μιας ισχυρής τεχνολογίας που αφορούσε ιπτάμενα οχήματα, υποβρύχια, και κρυστάλλους χάρη στους οποίους οι άρχοντες μπορούσαν να αναζωογονήσουν τους ιστούς αλλά και να ελέγχουν τις μάζες καθώς και άλλα θαυμαστά. Ήταν όμως η κακή χρήση αυτών των γνώσεων τους που έφερε το νησί στην καταστροφή του. Άτλαντες υπάρχουν και σήμερα, είτε μετενσαρκωμένοι είτε ζουν στις διάφορες αποικίες που είχαν σπείρει. Γνωστές είναι επίσης και οι προφητείες του για διάφορα οικοδομικά ευρήματα στο Μπίμινι που θα αποκάλυπταν την Ατλαντίδα, γεγονός που επιβεβαιώθηκε δίχως όμως να προσφέρει και περισσότερο φως στο όλο παζλ.
Φυσικά το θέμα της Ατλαντίδας δεν τελειώνει εδώ. Η ιστορία ξεκίνησε από τα γραπτά ενός φιλοσόφου, πέρασε στους αρχαίους γεωγράφους, αποτέλεσε περίεργες ιστορίες που διηγούνταν ιθαγενείς σε εξερευνητές, εμπλουτίστηκε με τις εσωτερικές ανησυχίες της Δυτικής Ευρώπης και σιγά, σιγά πήρε μια αμαγαλματική μορφή ενός μυστηρίου που όλως παράδοξως μπορούν να ταιριάξουν. Ο 20ος αιώνας γνώρισε μια μεγάλη βιβλιογραφία σχετικά με το θέμα της Ατλαντίδας που κάθε φορά ο εκάστοτε συγγραφέας προσθέτει και αφαιρεί στην εικόνα που δώσαμε μέχρι τώρα. Είναι όμως στην ψυχολογία του σύγχρονου ορθολογιστή ανθρώπου να αναζητήσει την αλήθεια πίσω από τον μύθο. Μια σειρά από προσπάθειες ερευνητών (άλλοτε σοβαρών και άλλοτε επιπόλαιων) έκαναν την παρουσία τους στην παραδοξολογία. Οι θεωρίες πολλές, ενώ μερικές φορές γίνονται και πιο παράξενες και από αυτές των μυστικιστών. Η ερώτηση όμως παραμένει: Που βρισκόταν η Ατλαντίδα;
ΙΙΙ) Αναζητώντας την Ατλαντίδα στους χάρτες της γης.
Όπως οι θάλασσες του κόσμου είναι πολλές, έτσι αμέτρητες είναι και οι γνώμες των ακαδημαϊκών. Δεν είναι όμως λίγοι εκείνοι που στην ιστορία του Πλάτωνα αναγνωρίζουν απλά ένα πολιτικό πρότυπο διακυβέρνησης με δομές και θεσμούς που θυμίζουν την Αθηναϊκή επικράτεια. Ο πόλεμος μεταξύ Αθήνας και Ατλάντων ίσως να αποτελούσαν προεκτάσεις παραδόσεων για μάχες μεταξύ της αρχαίας πόλης των Αθηνών με προϊστορικές αιγαιακές επικράτειες, ενώ η καταστροφή του δυτικού νησιού θυμίζει ιδιαίτερα την καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού στις Κυκλάδες και στην Κρήτη με την έκρηξη της Θήρας το 1450 π.Χ. ακόμη και η συσχέτιση μεταξύ των χρονολογιών μοιάζει να ενισχύει αυτή την θεωρία αφού η έκρηξη του ηφαιστείου έγινε 900 χρόνια πριν τον Πλάτωνα όταν ο ίδιος αναφέρει τον καταποντισμό της Ατλαντίδας πριν 9000 χρόνια.
Όπως οι θάλασσες του κόσμου είναι πολλές, έτσι αμέτρητες είναι και οι γνώμες των ακαδημαϊκών. Δεν είναι όμως λίγοι εκείνοι που στην ιστορία του Πλάτωνα αναγνωρίζουν απλά ένα πολιτικό πρότυπο διακυβέρνησης με δομές και θεσμούς που θυμίζουν την Αθηναϊκή επικράτεια. Ο πόλεμος μεταξύ Αθήνας και Ατλάντων ίσως να αποτελούσαν προεκτάσεις παραδόσεων για μάχες μεταξύ της αρχαίας πόλης των Αθηνών με προϊστορικές αιγαιακές επικράτειες, ενώ η καταστροφή του δυτικού νησιού θυμίζει ιδιαίτερα την καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού στις Κυκλάδες και στην Κρήτη με την έκρηξη της Θήρας το 1450 π.Χ. ακόμη και η συσχέτιση μεταξύ των χρονολογιών μοιάζει να ενισχύει αυτή την θεωρία αφού η έκρηξη του ηφαιστείου έγινε 900 χρόνια πριν τον Πλάτωνα όταν ο ίδιος αναφέρει τον καταποντισμό της Ατλαντίδας πριν 9000 χρόνια.
Παράλληλα, γεωλογικές μελέτες του νησιού της Σαντορίνης, δείχνουν μια ομοιομορφία της κυκλικότητας που περιγράφει ο Πλάτων για το εσωτερικό του νησιού. Οι αμφισβητήσεις όμως για την ταύτιση της Σαντορίνης και της Ατλαντίδας συνεχίζονται εφόσον ο Πλάτων την τοποθετεί έξω από την μεσόγειο. Ακόμη όμως και έξω από την θάλασσα που βρέχει τις Ελληνικές πόλεις το πρόβλημα παραμένει και αυτό διότι ο σημερινός Ατλαντικός Ωκεανός στους κλασικούς (Ηρόδοτος, Στράβων, Αριστοτέλη) παίρνει μια σειρά από διαφορετικές ονομασίες ('Κρόνιος Ωκεανός', 'Μεγάλη Θάλασσα' κ.α.). Έτσι σχηματίζεται η εντύπωση πως η θάλασσα πέρα από τις Στήλες του Ηρακλή περικλείουν όλο τον τότε γνωστό κόσμο έτσι ώστε να υπάρχει μια ταύτιση του Ινδικού και Ειρηνικού Ωκεανού με αυτό του Ατλαντικού. Υπό αυτή την οπτική, το εύρος των πιθανοτήτων μεγαλώνει σημαντικά και το κυνήγι αρχίζει.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Arysio Nunes dos Santos, οι ομοιότητες μεταξύ της Πλατωνικής Ατλαντίδας (σε θέματα τεχνολογίας και περιβάλλοντος) και του Ινδικού και Ινδονησιακού κόσμου είναι μεγάλη. Το 1992 όμως, ο αρχαιολόγος Τσάγκερ ταυτίζει την Τροία με την Ατλαντίδα και αναγνωρίζει στην Ιλιάδα μια ακόμη αναφορά της μάχης Ελλήνων-Ατλάντων. Πολλές δεκαετίες πιο πριν μάλιστα (1912), η σχέση Τροίας και Ατλαντίδας είχε γίνει και πάλι γνωστή με δημοσίευμα του εγγονού του Heinrich Schliemann που μιλούσε για άγνωστες ανακαλύψεις (Ατλάντιας προέλευσης) του διάσημου αρχαιολόγου στα ερείπια της Τροίας. Αν και ποτέ δεν έγινε νύξη για την συσχέτιση των δυο αυτών πόλεων, οι υποσχόμενες αποκαλύψεις για την αλήθεια πίσω από την αληθινή τοποθεσία του Ατλαντικού νησιού ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν.
Το 1968, ο γεωλόγος Mason Valente επιβεβαιώνει τις προφητείες του Κέυση για την άνοδο της Ατλαντίδας με μια σειρά από μεγαλιθικά οικοδομήματα που βρέθηκαν βυθισμένα στο Μπίμινι της Καραϊβικής. Οι γνώμες διίστανται ακόμη για το αν όλοι οι σχηματισμοί που βρέθηκαν ήταν ανθρώπινα δημιουργήματα όμως το βέβαιο είναι πως δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν την σχέση των κτισμάτων με το νησί της Ατλαντίδας - πέρα των προφητειών του γνωστού medium - παρά την ύπαρξη μιας τοπικής πολιτείας (και όχι ενός νησιού ή μιας ηπείρου) που καταποντίστηκε, γεγονός που μοιάζει να έχει συμβεί επανειλημμένα σε διάφορες τοποθεσίες ανά τον κόσμο. Μπορεί βέβαια η ελπίδα για την Καραϊβική να απομακρύνεται, μερικοί όμως (όπως ο Rand Flem-Ath) εναποθέτουν την προσοχή του κόσμου αυτή την φορά στην ανταρκτική όπου με βάση μια σειρά αρχαίων χαρτών όπως αυτών του Piri Reis (1513) και του Kircher (1644), που με την σειρά τους βασίστηκαν σε παλιότερες πηγές, δείχνουν μια διαφορετική εικόνα του αρχαίου κόσμου όπου εξαιτίας διαφορετικών κλιματικών συνθηκών, τοποθεσίες που σήμερα θεωρούνται αδύναμες να συντηρήσουν πολιτισμό, κάποτε έσφυζαν από ζωή. Γεωλογικές μελέτες όμως δείχνουν την παρουσία πάγου στην ανταρκτική πολύ πιο πριν από 11600 χρόνια και έτσι οι χάρτες του κόσμου ξανά ανοίγουν για την εύρεση μιας νέας υποψηφιότητας.
Είναι εύλογο ο κάθε αναγνώστης να διερωτηθεί για το πιο εμφανές: εφόσον ο Πλάτωνας τοποθετεί την Ατλαντίδα μετά τις ηράκλειες στήλες και πριν μια ήπειρο (Αμερική;), γιατί να μην αναζητήσουμε τον θρυλικό αυτό τόπο στα μισά του Ατλαντικού ωκεανού. Σύμφωνοι με αυτή την θεωρία είναι μια σειρά από συγγραφείς όπως οι Elliot, Livraga (ιδρυτής της Νέας Ακρόπολης) κ.α. Δεν υπάρχουν όμως μελέτες που να αποδεικνύουν την παρουσία σημαντικής σε μέγεθος γης στα μισά του ωκεανού για μερικά τουλάχιστον εκατομμύρια χρόνια. Ακόμη και η πρόσφατη θεωρία του Ζακ Ζιράρ για την προ 12 χιλιάδων ετών γεωλογική ύπαρξη ενός μικρού νησιού ακριβώς έξω από τα στενά του Γιβραλτάρ, δεν προσφέρει σημαντικές λύσεις αφού το νησί ήταν μονάχα 14 χιλιόμετρα μήκος και πλάτος 5. Φυσικά οι επίδοξοι Indiana Jones δεν σταματήσανε τις έρευνες τους και συνεχώς εμφανίζονται νέες θεωρίες όπως αυτή του Koudriavtsef (1995) που τοποθετεί τον θρύλο στα παράλια της Ιρλανδίας, ή της Λέσχης Εξερευνητών Βρετανίας που μαζί με την Κοινότητα Επιστημονικών Εξερευνήσεων αναζητούσαν την Πλατωνική πολιτεία στις Βολιβιανές Άνδεις. Φυσικά δεν θα πρέπει να αγνοούμε και άλλες 50 περίπου υποψήφιες τοποθεσίες όπως είναι το Ισπανικό Καντίθ, η Βραζιλία, η Σουηδία, η Σιβηρία, η βόρεια Λιβύη κα.
Η αναζήτηση του θρύλου παραμένει αμείωτη ακόμη και στις μέρες μας. Μια τεράστια εμπορευματική βιομηχανία έχει στηθεί γύρω από το θέμα (όπως άλλωστε γίνεται και γενικότερα στο παράδοξο και στον εσωτερισμό σήμερα) από βιβλία, κασέτες, περιοδικά, ταινίες, παιχνίδια και ποικίλα άλλα εμπορεύματα που από την μια πλευρά ενισχύουν την διατήρηση του θρύλου όσο και ταυτόχρονα τον αποπροσανατολίζουν. Μπορεί όμως να κρατούσε το ενδιαφέρον των ανθρώπων τόσους αιώνες για ένα τόπο όπου ο μύθος αναμειγνύεται με την πραγματικότητα, τόσο ώστε να αναζητά παντού να βρει τα ίχνη του; Τι είναι αυτό που αναζητά ο άνθρωπος; Ένα νησί ή μια επιθυμία; Είναι το νησί του Ποσειδώνα η ανάμνηση ενός γεγονότος ή μήπως αποκτά και μια βαθύτερη πλευρά που αγγίζει τον κάθε άνθρωπο και την ψυχολογία του;
ΙV) Για το ψυχολογικό νόημα της Ατλαντίδας
Το νησί της Ατλαντίδας δεν είναι το μοναδικό χαμένο κομμάτι γης που αποζητά ο άνθρωπος ως το λίκνο του πολιτισμού. Δίπλα στο όνομα της Ατλαντίδας στέκουν τοποθεσίες όπως η Λεμούρια (χαμένη κάπου στον Ειρηνικό Ωκεανό), οι Βουδιστικές Σαμπάλα και Άγκαρθα, η Θούλη των Αρείων, η Θιβετιανή Σάνκγρι-Λα, το Κέλτικο Άβαλον, η Σιντάντε Ενκάντα στον Αμαζόνιο και πολλές ακόμη. Όλες όμως οι τοποθεσίες μοιάζουν να έχουν ορισμένα βασικά πανομοιότυπα στοιχεία που ο προσεχτικός παρατήρησης θα τα επισήμανε. Όλοι οι τόποι αυτοί είναι κρυμμένοι και πάντα φέρουν ένα πολιτισμό φανερά πιο σημαντικό από τον υπάρχον γνωστό. Είναι όλα αυτά λοιπόν η ανάμνηση ενός αληθινού τόπου ή μήπως αποτελούνε την εκδήλωση μιας αρχετυπικής συμπεριφοράς, κοινή σε όλους τους ανθρώπους;
Το νησί της Ατλαντίδας δεν είναι το μοναδικό χαμένο κομμάτι γης που αποζητά ο άνθρωπος ως το λίκνο του πολιτισμού. Δίπλα στο όνομα της Ατλαντίδας στέκουν τοποθεσίες όπως η Λεμούρια (χαμένη κάπου στον Ειρηνικό Ωκεανό), οι Βουδιστικές Σαμπάλα και Άγκαρθα, η Θούλη των Αρείων, η Θιβετιανή Σάνκγρι-Λα, το Κέλτικο Άβαλον, η Σιντάντε Ενκάντα στον Αμαζόνιο και πολλές ακόμη. Όλες όμως οι τοποθεσίες μοιάζουν να έχουν ορισμένα βασικά πανομοιότυπα στοιχεία που ο προσεχτικός παρατήρησης θα τα επισήμανε. Όλοι οι τόποι αυτοί είναι κρυμμένοι και πάντα φέρουν ένα πολιτισμό φανερά πιο σημαντικό από τον υπάρχον γνωστό. Είναι όλα αυτά λοιπόν η ανάμνηση ενός αληθινού τόπου ή μήπως αποτελούνε την εκδήλωση μιας αρχετυπικής συμπεριφοράς, κοινή σε όλους τους ανθρώπους;
Μελετώντας τις παραδόσεις πολλών λαών, θα δούμε να υπάρχουν ιστορίες παρόμοιες με αυτή της Ατλαντίδας όπου σε παλαιοτέρους καιρούς, οι άνθρωποι ζούσανε κοντά στους θεούς μέσα σε ένα περιβάλλον θαυμάτων. Οι εποχές αυτές όμως περάσανε και όπως χαρακτηριστικά βλέπουμε στον μύθο της Εδέμ, οι πρωτόπλαστοι εκδιώκονται, ή καταποντίζονται όπως οι Ατλάντιοι. Η κοινή αυτή ιστορία δημιουργεί στο νου ενός ψυχολόγου μερικές ερμηνευτικές τάσεις που επιδιώκουν με την σειρά τους να αιτιολογήσουν τους λόγους του συνεχούς ενδιαφέροντος των λαών για τις σχετικές ιστορίες.
Τα αρχέτυπα είναι δυναμικά συμπεριφοράς που ενυπάρχουν μέσα στο συλλογικό ασυνείδητο του κάθε ανθρώπου και τα οποία ανάλογα με τις περιβαλλοντικές καταστάσεις μπορούν να κάνουν εμφανή την επίδραση τους στα ανώτερα στρώματα (συνειδητά ή προ-συνειδητά) του ψυχικού οργανισμού. Ένα τέτοιο λοιπόν αρχέτυπο που μπορεί να δώσει μια ξεχωριστή εικόνα στο μυστήριο της Ατλαντίδας, είναι και το αρχέτυπο της Χρυσής Εποχής. Μια εποχή όπου όλα ήταν σημαντικά ευνοϊκότερα για την τύχη του ανθρώπου, όπου το άτομο βρισκόταν πιο κοντά στην αληθινή του φύση, τόσο ως πλάσμα πνευματικό, όσο και σωματικά. Ποια όμως μπορεί να είναι η αιτιώδης φύση του αρχετύπου αυτού;
Όπως και κάθε άλλο αρχέτυπο, έτσι και αυτό μοιάζει να πηγάζει από την εμπειρία που βιώσαμε σαν είδος αιώνες τώρα, μια εμπειρία αληθινά κοινή και αναμφίβολα απόλυτα σημαντική για την μετέπειτα εξέλιξη μας. Η αιτία αυτή λοιπόν (που για τους μη-Jungians ίσως να γίνεται πιο εύκολα αποδεκτή) είναι αυτή της ανάμνησης (και κατά επέκταση της αναζήτησης) της βρεφικής μας κατάστασης.
Οι πρώτες μας αναμνήσεις από την ύπαρξη μας, για όλους τους ανθρώπους είναι παρόμοιες, και είναι μια κατάσταση όπου μας περιβάλει ένα προστατευτικό σώμα (όπως τον κεντρικό ναό της Ατλαντίδας τον περιέβαλε μια σειρά από 5 ομόκεντρους τοίχους), αυτό της μητέρας μας. Σε αυτή την κατάσταση λοιπόν όπου ο άνθρωπος διατηρεί μια παθητική στάση, γίνεται διαρκώς δέκτης δια 'μαγικού' τρόπου της τροφής και της φροντίδας από την μητέρα (όπως ίσως η αίσθηση πως οι Θεοί βάδιζαν ανάμεσα μας στην Χρυσή εκείνη Εποχή). Στην κατάσταση αυτή όμως έρχεται να δώσει τέλος ένα γεγονός ιδιαίτερα στρεσογόνο, αυτό της απομάκρυνσης από το προστατευτικό σώμα της μάνας και την εμφάνιση - δια μέσου ενός στενού σημείου - στον εξωτερικό κόσμο. Όπως λοιπόν μια καταστροφή εξαφανίζει την Ατλαντίδα, μια άλλη 'καταστροφή' μας απομακρύνει από το άλλοτε ιδανικό κόσμο μας. Αυτό που ακολουθεί βέβαια είναι μια παθητική στάση όπου μοιάζει να συνεχίζει την πρωταρχική μας παθητικότητα αλλά πλέον χάνει απόλυτα τον αρχικό της ρόλο αφού σταδιακά αναγνωρίζουμε και τις δικές μας ικανότητες.
Κάπως έτσι λοιπόν θα λέγαμε πως το μυστήριο της Ατλαντίδας αποτελεί μια ανάμνηση (αλλά και ταυτόχρονα την εκδήλωση μιας αρχετυπικής λειτουργίας) ενός γεγονότος που όλοι το έχουμε βιώσει. Είναι αυτό ίσως ο λόγος για τον οποίο η Ατλαντίδα μας συγκινεί όλους. Είναι ίσως η επιθυμία του κάθε ερευνητή να επιστρέψει στην μήτρα της μάνας του, η κινητήριος δύναμη για την αναζήτηση της θαυμαστής χώρας των ατλάντων! Είναι όμως αυτή η μόνη ψυχολογική ερμηνεία που μπορεί να δοθεί;
Η αρνητική απάντηση στο παραπάνω ερώτημα προέρχεται από δυο βασικά στοιχεία, αυτό του ότι δεν είναι όλες οι μυθικές χώρες καταστραμμένες (όπως η Σαμπάλα) ενώ επίσης, οι τόποι αυτοί έχουν κατά καιρούς διακοσμηθεί από μια σειρά θαυμαστών στοιχείων ηθικού πολιτισμού και υψηλής πνευματικότητας. Έτσι σε συνδυασμό με τα προαναφερθέντα, μπορούμε να διακρίνουμε ακόμη μερικούς ψυχολογικούς παράγοντες που μοιάζουν να δίνουν περισσότερο φως. Φυσικά ανάλογα με την ψυχολογική θεωρία που ακολουθείς, μπορείς να προσεγγίσεις και το θέμα διαφορετικά.
Μια φίλο-Freudian προσέγγιση λοιπόν θα περιελάμβανε φυσικά τη Οιδιπόδεια κατάσταση. Εδώ οι δρόμοι είναι ανοιχτοί. Η Ατλαντίδα (όπως μερικώς προαναφέρθηκε) μπορεί να πάρει την μορφή της μητέρας και έτσι η αναζήτηση της να μαρτυρά της παλινδρομική κατάσταση του ενήλικα σε μια σχέση εξάρτησης με την μητέρα του. Μια τέτοια συμπεριφορά φυσικά θα γινόταν σε άτομα ή σε κοινωνίες που περνάνε μια ισχυρή κρίση. Αν τώρα κάνουμε μια φίλο-Jungian προσέγγιση θα βρούμε το ίδιο το αρχέτυπο του Εαυτού (Self).
Ο Εαυτός αποτελεί το ενοποιημένο στοιχείο συνείδησης και ασυνειδήτου όπου είναι τόσο η πηγή κάθε αρχετυπικής δύναμης (όταν αυτό βρίσκεται σε άμορφη ακόμη κατάσταση και εκδηλώνεται διαμέσου της Διαδικασίας της Εξατομίκευσης) όσο και ο τελικός σκοπός της ψυχικής εξελικτικής πορείας του ανθρώπου. Η Ατλαντίδα λοιπόν αλλά και η κάθε άλλη μυστική χώρα, αποτελεί ένα σύμβολο αυτής της ένωσης, αυτής της τελειότητας. Μια mandala που η σημασία της προβάλλεται από τα εσώτερα του ψυχικού μας οργανισμού σε ένα εξωτερικό κόσμο που μοιάζει να τον διέπει το χάος, και η ανησυχία της επιβίωσης. Αποτελεί έτσι η αναζήτηση μας αυτού του ξεχωριστού τόπου, την αναζήτηση του αληθινού μας εαυτού, την αναζήτηση της ένωσης αυτών που είναι αντίθετα (συνειδητό-ασυνείδητο / θηλυκό-αρσενικό / παθητικό-ενεργητικό). Είναι ακριβώς αυτός ο λόγος όπου η Ατλαντίδα από μια πολιτισμένη χώρα της δύσης με ιμπεριαλιστικές τάσεις απέναντι στην ανατολή, μετά-εξελίχθηκε σε μια ουτοπία θεϊκών διαστάσεων. Είναι επειδή ο άνθρωπος αποζητά το θείο μέσα του, που προβάλει αυτή του την αναζήτηση σε σύμβολα του κόσμου. Όταν λοιπόν αυτά δεν υπάρχουν, τα δημιουργεί.
Κάπου εδώ θα πρέπει τέλος να τονίσουμε πως η ψυχολογική προσέγγιση δεν διαγράφει την πιθανότητα την ύπαρξης ενός τέτοιου νησιού (άλλοτε ή ακόμη και σήμερα). Έρχεται όμως να δείξει πως υπάρχουν βαθιά ψυχικά αίτια που διέπουν τους ερευνητές και την κοινωνία γενικότερα έτσι ώστε να αποζητά με ζήλο πλέον τόπους όπου ο μύθος μοιάζει σαν ομίχλη να αυξάνει γύρω τους. Η αναζήτηση της Ατλαντίδας είναι η αναζήτηση της ανθρώπινης καταγωγής αλλά και ανεύρεση της γαλήνης μέσα στους πολύπλοκους λαβυρίνθους της ψυχής μας. Είναι μια εξερεύνηση που αγγίζει τον κάθε άνθρωπο και μπορεί να μεταφέρει μηνύματα που ξεχωρίζουν σε κάθε εποχή. Είναι αυτό λοιπόν το πολυπρόσωπο στοιχείο στο μυστήριο της Ατλαντίδας που γοητεύει σαν Σειρήνα τον κάθε μελετητή. Μια επίγεια ουτοπία ή μια ψυχική θαλπωρή; Η απάντηση είναι θετική και στις δυο παραμέτρους.
Διαβάστε περισσότερα: http://rc-cafe.blogspot.com/2010/02/h_23.html#ixzz0gNlQpDRY
ΟΜΩΣ ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ
Βρέθηκε η Χαμένη Ατλαντίδα;
Μήπως λέτε τελικά να βρέθηκε η Χαμένη πόλη της Ατλαντίδας;
Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζεται ένας επιστήμονας εν ονομάτι Bernie Bamford...
Ο κύριος ενώ έπαιζε με το Google Ocean, κάποια στιγμή παρατήρησε ένα πλέγμα γραμμών στο βυθό της θάλασσας, και αμέσως σκέφτηκε ότι ανακάλυψε την τοποθεσία της χαμένης πόλης!
Συγκρίνοντας ο Bamford το σχέδιο του πλέγματος με το σχέδιο της τοποθεσίας Milton Keynes, κατέληξε ότι πρέπει να έχει γίνει από ανθρώπους...Αυτό που μοιάζει σαν την Ατλαντίδα, βρέθηκε 620 μίλια ΝοτιοΔυτικά των ακτών της Αφρικής, κοντά στις Κανάριες Νήσους. Υπολογίζεται το βάθος του σε 3 μίλια.
Ο Dr. Charles Orser, καθηγητής αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, δήλωσε ότι θεωρείται πολύ πιθανή η τοποθεσία για να βρίσκεται εκεί η χαμένη Ατλαντίδα.Εσείς τί λέτε; Την ανακάλυψαν;
ΠΗΓΗ(http://congeo.blogspot.com/2009_02_01_archive.html )
Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010
Οι Ιλλουμινάτοι, η σφραγίδα, το δολάριο και ο πρόεδρος
Οι Ιλλουμινάτοι, η σφραγίδα,
το δολάριο και ο πρόεδρος
Οι Ιλλουμινάτοι είναι μυστική εταιρεία που η δράση της επηρέασε πολλές άλλες εταιρείες και οργανώσεις. Ιδρυτής τους ήταν ο καθηγητής Κοινωνικού Δικαίου, Άνταμ Βάϊσχαουπτ (περιστασιακά Ιησουΐτης και μετέπειτα εχθρός τους) το 1776 στο Ίνγκολαστατ της Βαυαρίας, με αρχηγείο αργότερα στην Φρανκφούρτη, ως συνέχεια του τάγματος των «Τελείων» που είχε σκοπό τη δημιουργία μιας λέσχης από άτομα φερόμενα ως διανοούμενοι με γνώσεις, βασιζόμενοι σε μια μορφή ηθικισμού που παρουσίαζε έναν υποκριτικό ενάρετο τρόπο ζωής στα πρότυπα των Ιησουϊτών και των μασόνων.
Η εταιρεία άρχισε να επεκτείνεται σε πολλές χώρες με άκρα μυστικότητα. Μεγάλες προσωπικότητες εντάχθηκαν στους Ιλλουμινάτοι καθώς και αρκετοί απατεώνες. Κάθε νέο μέλος θα γνώριζε μόνο δύο άλλους «αδελφούς» και κάθε τριάδα μελών κατευθύνονταν από έναν ανώτερο που είχε για όνομα κάποιον κωδικό για την ασφάλεια της οργάνωσης.Το 1784 η βαυαρική κυβέρνηση δίωξε τους «Ιλλουμινάτοι» και ο Βάϊσχαουπτ εξαφανίσθηκε μυστηριωδώς. Η εταιρεία συνέχισε να δρα με μυστικό τρόπο δημιουργώντας διάφορα παρακλάδια σ’ όλο τον κόσμο ως εμπροσθοφυλακή του σιωνισμού, θολώνοντας τα νερά ιδρύοντας διάφορες λέσχες, στοές, εταιρείες, οργανώσεις κ.α. Ο Άνταμ Βάισχαουπτ είχε μυηθεί στον τεκτονισμό το 1777, στην στοά Theodoro of Good Counsel του Μονάχου, διαπραγματευόμενος την ένωση των Ιλλουμινάτων με τον τεκτονισμό. Το σχέδιο ολοκληρώθηκε στο συνέδριο του Βίλχελμσμπαντ το 1782. Απώτερος στόχος τους θα ήταν η δημιουργία ενός παγκόσμιου κράτους-αυτοκρατορία. «…Όλοι οι άνθρωποι θα γίνουν ένα έθνος, όλες οι μορφές εμπορίου θα ενοποιηθούν σε ένα κοινό εμπόριο, όλες οι επιστήμες θα γίνουν μια, όλα τα συμφέροντα θα συγκλίνουν σε ένα συμφέρον» (Βαρόνος Ανάχαρσις Κλοτζ, Πρώσος Ιλλουμινάτος)..
Από τότε οι Ιλλουμινάτοι φέρονται να έχουν σχέση με διάφορες επαναστάσεις, ίδρυση της Αμερικής, Νέα Παγκόσμια Τάξη, έλεγχο παγκόσμιας οικονομίας, μεθόδους ελέγχου των μαζών, κομμουνισμό, αναρχισμό, φασισμό, σύγχρονες οργανώσεις και λέσχες που κυβερνούν τον κόσμο, κίνημα χίπις, ναρκωτικά, λαθρεμπόριο όπλων, μυστικές υπηρεσίες και εταιρίες, απόρρητη τεχνολογία, ταξίδια στο διάστημα, σατανισμό, πολιτική, παγκόσμιους πολέμους, θρησκευτικές σέχτες και αιρέσεις.
Οι στόχοι τους πολλαπλοί αλλά ξεκάθαροι: «…Θρησκεία, πατριωτισμός και οικογένεια θα πρέπει να διαλυθούν, να απορρίψουμε κάθε κοινωνικό δεσμό για να φτιάξουμε έναν ενιαίο κόσμο, έναν παγκόσμιο λαό. Αρχικά μπορούμε να διαλύσουμε αυτούς τους ζυγούς μέσω της επιστήμης και της ανθρώπινης λογικής έπειτα να μεταμορφώσουμε τις τοπικές οικονομίες σε συλλογικές για να μπορέσουμε να καταλήξουμε στην κατάργηση τους. Πρέπει να εργαστούμε στα θεμέλια». (Άνταμ Βάισχαουπτ)
Με το «Ε Pluribus Unum» περνούσαν το μήνυμα ότι επιθυμούν έναν κόσμο υπό της εξουσίας μίας κυβερνήσεως, όπως είναι γραμμένο σε μια κορδέλα στην μπροστινή όψη της μεγάλης σφραγίδας των ΗΠΑ που την κρατάει ένας αετός στο στόμα του, ευρισκόμενος κάτω από 13 αστέρια, κρατώντας στο ένα πόδι του 13 βέλη και στο άλλο ένα κλαδί ελιάς με 13 φύλλα. Μπροστά του υπάρχει ασπίδα με 13 κατακόρυφες λουρίδες (το 13 είναι κωδικός αριθμός των Ιλλουμινάτων, όσοι και οι βαθμοί μύησής τους). Σε άλλο σημείο της σφραγίδας υπάρχει μία πυραμίδα με τον παντεπόπτη οφθαλμό-σύμβουλο των Ιλλουμινάτων με 13 σειρές από λίθους και στη βάση της τα λατινικά γράμματα MDCCLXXVI σχηματίζουν τον αριθμό 1776 που είναι το έτος ίδρυσής τους! Κάτω από την πυραμίδα γράφει «Novus Ordo Seclorum», δηλαδή «Νέα Τάξη Πραγμάτων». Κωδικός αριθμός τους είναι ο αριθμός 5, που στα λατινικά γράφεται με το V και σχηματίζεται από τα δύο δάχτυλα του χεριού (δείκτη και παράμεσο) ως σύμβολο της νίκης που χρησιμοποιούν πολλοί πολιτικοί. Το 5 έχει σχέση και με το Πεντάγωνο, το Αμερικανικό γραφείο Άμυνας. Το γερμανικό κομμουνιστικό κίνημα ονομάζονταν Σπαρτακιστές, (ψευδώνυμο του Βάισχαουπτ=Σπάρτακος). Επίσης, ο Άνταμ Σμιθ έγραψε την χρονιά που ιδρύθηκαν οι Ιλλουμινάτοι (1776), το The Wealth of Nations που υπήρξε καθοριστικό για την παγκόσμια οικονομία και δημοσιεύτηκε στον δυτικό κόσμο το 1784 (χρονιά διάλυσης των Ιλλουμινάτων).Οι Ιλλουμινάτοι ιδρύθηκαν την 1η Μαΐου του 1776. Ημέρα που από το 1886 εορτάζει παγκοσμίως η εργατική τάξη (ταυτόχρονα είναι και η παραμονή της Βαλπουργίας Νύχτας των Μαγισσών)! Από τα διάφορα κινήματα που δημιούργησαν οι Ιλλουμινάτοι δεσπόζει το Flower Power των χίπις που θα εξυπηρετούσε στη διάδοση των ναρκωτικών!
Η εταιρεία μεταφέρθηκε στην Αμερική αλλάζοντας ονόματα για να παραπλανά τους πάντες και σήμερα παρουσιάζεται ως «Κλίκα της Κολούμπια», εξ ου και το διαστημικό λεωφορείο Κολούμπια, Ταινίες Κολούμπια, ΤV Κολούμπια, δίσκοι Κολούμπια, Πανεπιστήμιο Κολούμπια κ.α. με σύμβολο τον οφθαλμό «Ώρος»! Ακόμα και οι κυβερνώντες των ΗΠΑ εδρεύουν στην περιφέρεια Κολούμπια απ’ όπου διοικούν και διαχειρίζονται την χώρα, τυπώνουν το χρήμα, φτιάχνουν νόμους. Οι ανήκοντες στους Ιλλουμινάτοι και διαπλεκόμενοι σε όλα τα σκοτεινά πεδία που λυμαίνονται την ανθρωπότητα, αλλάζοντας ονόματα και θεωρίες για να συσκοτίζουν όσους ανακαλύπτουν τα σχέδιά τους, πέτυχαν πολλά μέσω του ελέγχου του τραπεζικού συστήματος. Ο ερευνητής Τζόρνταν Μάξγουελ αποκαλύπτει ότι στο πίσω μέρος του χαρτονομίσματος του Αμερικανικού δολαρίου λαμβάνουν χώρα πολλοί συμβολισμοί. Το «ANNUIT COEPTIS» που θα πει: «Η επιχείρησή μας εστέφθη με επιτυχία» σημαίνει την επιτυχή δράση των Ιλλουμινάτων και το αναγραφόμενο “Novus Ordo seclorum” ερμηνεύεται ως εξής: «Novus» θα πει στα λατινικά «Νέα», «Ordo» σημαίνει «Τάξη», και «seclorum» θα πει «Κόσμος». Δηλαδή «Νέα Παγκόσμια Τάξη» γι’ αυτό και όλοι οι Πρόεδροι των ΗΠΑ αναφέρονται σ’ αυτή τη Νέα Τάξη! Το 1934 που εκδόθηκε το δολάριο (το χαρτονόμισμα αυτό σχεδιάστηκε από μασόνους), τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος των ΗΠΑ απέκτησε η Federal Reserve και αυτό επεξηγεί την αναγραφείσα στο δολάριο «ρήση» ότι: «Η επιχείρησή μας εστέφθη με επιτυχία»! Διότι το «εστέφθη με επιτυχία» είναι σύμβολο των Ιλλουμινάτων οι οποίοι από το 1776 σχεδίαζαν τα περί της Αμερικής. Στο δολάριο απεικονίζεται και μια Αιγυπτιακή πυραμίδα, που απ’ την κορυφή της βγαίνει το φως του θεού των αρχαίων Αιγυπτίων «Ώρος», που συμβολίζεται με ένα μάτι και σημαίνει τον νεογέννητο ήλιο που βλέπει τους πάντες. Στην πυραμίδα υπάρχουν και εδώ όπως στην σφραγίδα των ΗΠΑ, 13 στρώματα και στην βάση τους με λατινικούς χαρακτήρες γραμμένο το 1776 που ενώ λέγεται ότι έχει σχέση με την ίδρυση της χώρας, αντιθέτως το 1776 σημαίνει την ίδρυση της μυστικής εταιρείας των Ιλλουμινάτων. Στο δολάριο υπάρχουν 13 ραβδώσεις, 13 άστρα που ενωμένα σχηματίζουν τον εβραϊκό αστέρα του σιωνισμού, καθώς και 13 φύλα, 13 βέλη καί 32+33 φτερά σχεδιασμένα σε ακολουθίες του 13. Στην κορυφή του δολαρίου υπάρχει η εικόνα μιας κουκουβάγιας που συμβολίζει την Μποέμικη λέσχη που συνεδριάζει κάθε χρόνο τις δύο τελευταίες εβδομάδες του Ιουλίου στο Μποέμικο δάσος της Β. Καλιφόρνιας, με την συμμετοχή του εκάστοτε προέδρου των ΗΠΑ, φορώντας κόκκινες και μαύρες ρόμπες όμοιες με των Κουκ Κλουξ Κλάν στεκάμενοι μπροστά σ’ έναν βωμό τελετουργικής φωτιάς και πίσω τους υπάρχει ένα τεράστιο είδωλο κουκουβάγιας ύψους 10 μέτρων! Εκεί οι πρόεδροι συναντώνται με τους μεγαλοβιομήχανους, με ηγέτες κρατών, σημαντικά πρόσωπα των ΗΠΑ, κάνοντας τελετές μπροστά στην «σοφή» κουκουβάγια που διακρίνει μέσα στο σκοτάδι τα πάντα!Τέλος το όνομα του σημερινού προέδρου των ΗΠΑ παραφράζεται ως εξής! Χουσεΐν θα πεί όμορφος, το Μπάρακ είναι εβραϊκό όνομα που προέρχεται από το Μπαρούχ και σημαίνει «θάνατος στους μη Εβραίους» και στα Αραβικά θα πει «Ευλογημένος», άρα ο πρόεδρος είναι ο «ο Ευλογημένος που θα θανατώσει τους μη Εβραίους» και το Ομπάμα είναι όνομα φυλής της Κένυας απ’ όπου κατάγεται και σημαίνει «Υποταγμένος» και θεωρείται ότι προωθήθηκε στον Λευκό Οίκο από τους Ιλλουμινάτοι-Σιωνιστές!
ΒΥΘΙΣΜΕΝΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
ΒΥΘΙΣΜΕΝΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
ΥΠΗΡΞΕ ΚΑΠΟΤΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΛΕΚΑΝΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΗΤΑΝ ΞΗΡΑ.ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ,ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΣΚΕΠΑΖΟΥΝ ΤΑ ΓΑΛΑΝΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΕΚΤΕΙΝΟΤΑΝ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΦΟΡΗ ΚΟΙΛΑΔΑ,Η ΑΙΓΗΊΔΑ,ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΟΙ ΓΕΩΛΟΓΟΙ.ΚΑΛΥΠΤΩΤΑΝ ΑΠΟ ΚΑΤΑΠΡΑΣΙΝΑ ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΧΛΟΕΡΟΥΣ ΛΕΙΜΩΝΕΣ,ΠΟΛΛΑ ΠΟΤΑΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 2 ΜΕΓΑΛΕΣ ΛΙΜΝΕΣ,Η ΜΙΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΙΑΤΙΚΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΝΕΙΛΟΥ.ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΕΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΟΧΕΣ,Η ΑΙΓΗΊΔΑ,ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ,ΚΑΤΑΚΛΥΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ.Ο ΣΥΝΔΙΑΣΜΟΣ ΕΝΤΟΝΗΣ ΗΦΑΙΣΤΕΙΑΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΩΝ ΣΕΙΣΜΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΤΗΞΗ ΤΩΝ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ,ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΧΕΙΛΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΤΑΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΙΜΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΥΨΩΣΗ ΤΗΣ ΣΤΑΘΜΗΣ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΩΝ,ΕΙΧΕ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΕΜΠΟΔΙΩΝ,ΔΗΛ.ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ ΣΤΟΝ ΒΟΡΡΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΗΡΑΚΛΕΙΩΝ ΣΤΗΛΩΝ ΣΤΗ ΔΥΣΗ,ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΩΚΕΑΝΙΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΣΤΗ ΛΕΚΑΝΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ,ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΑ ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΗΣ ΑΙΓΗΊΔΟΣ ΝΑ ΑΠΟΜΕΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΗΣΙΑ,ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΟΙ ΒΟΥΝΟΚΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΒΥΘΙΣΜΕΝΗΣ ΧΩΡΑΣ..
.Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ,ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΤΟΠΙΝΩΝ ΓΕΩΛΟΓΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΕΤΑΒΟΛΩΝ.Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΥΣ:ΤΟΥ ΩΓΥΓΗ,ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΑΡΔΑΝΟΥ,ΠΟΥ ΠΗΡΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΩΘΗΚΑΝ... ΣΗΜΕΡΑ,ΣΤΟ ΒΥΘΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΟΙ ΜΥΘΟΝΕΣ ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΥΠΟΛΕΙΜΜΑΤΑ ΟΙΚΙΩΝ,ΔΡΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΕΙΧΩΝ.ΣΤΗ ΘΑΣΟ ΒΡΕΘΗΚΕ ΒΥΘΙΣΜΕΝΟ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ.ΣΤΑ ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ,ΣΤΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ ΤΗΣ ΑΛΙΚΗ'Σ,ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΛΑΤΟΜΕΙΩΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟ...ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ,ΕΡΕΙΠΙΑ ΒΥΘΙΣΜΕΝΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΗΣΑΚΙ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥΛΙΑΝΗΣ.ΕΠΙΣΗΣ ΕΧΕΙ ΕΝΤΟΠΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΤΟΡΩΝΗΣ.ΣΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ,ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΒΔΗΡΑ,ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΝΑΣΚΑΠΤΟΥΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΝ ΟΤΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΚΕΠΑΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ.ΣΤΗΝ ΜΗΛΟ,ΕΝΤΟΠΙΣΤΗΚΕ ΜΙΑ ΠΡΟ'Ι'ΣΤΟΡΙΚΗ ΑΚΡΟΠΟΛΗ.ΔΡΟΜΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΟΔΗΓΟΥΣΑΝ ΣΕ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΒΑΘΟΣ...ΣΤΟ ΣΤΕΝΟ ΤΗΣ ΛΕΡΟΥ,ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ ΤΟΥ ΔΙΑΥΛΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΡΕΙΠΙΑ ΜΙΑΣ ΒΥΘΙΣΜΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ.ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΙΑ ΕΝΤΟΠΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΗ ΝΑΞΟ,ΣΤΗΝ ΑΝΔΡΟ,ΣΤΗ ΔΗΛΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΑ'ΛΛΙΑ ΚΡΗΤΗΣ.ΒΥΘΙΣΜΕΝΑ ΛΙΜΕΝΙΚΑ ΕΡΓΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ.ΣΤΟΝ ΛΑΚΩΝΙΚΟ ΚΟΛΠΟ ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΕΝΤΟΠΙΣΤΗΚΕ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΒΥΘΙΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ,ΕΝΑ ΠΛΟΥΣΙΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΧΑΛΚΟΥ.
ΣΤΗΝ ΘΗΡΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ,ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ ΠΟΛΥΩΡΟΦΑ ΚΤΙΡΙΑ ΜΕ ΠΛΟΥΣΙΑ ΟΙΚΟΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΠΕΣΙΤΕΧΝΑ ΕΠΙΠΛΑ,ΔΙΑΚΟΣΜΗΝΕΝΑ ΜΕ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ..ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ ΚΟΛΠΟΥ,ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΙ'ΚΗ.ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΠΡΕΣΠΑ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ Ο ΘΡΥΛΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΥΘΙΣΜΕΝΗ ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ... Η ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΥΘΙΣΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΣΕ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΟΣ...ΧΡΟΝΟΥ.ΑΛΛΩΣΤΕ,ΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ,ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ.ΒΕΒΑΙΑ,ΑΡΓΑ Ή ΓΡΗΓΟΡΑ,ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΥΘΙΣΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ,ΠΟΛΛΕΣ ΟΜΩΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΚΕΠΑΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ,ΑΓΝΩΣΤΕΣ Ή ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ...ΟΜΩΣ ΜΗΝ ΓΕΛΙΩΜΑΣΤΕ,ΟΙ ΒΥΘΙΣΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΕΣ,ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΙΣ ΖΩΟΓΟΝΟΥΝ ΠΙΑ ΟΙ ΠΝΟΕΣ ΤΟΥ ΑΙΟΛΟΥ,ΜΑ ΤΩΡΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΚΙΟΝΕΣ ΤΟΥΣ ΚΥΛΟΥΝ ΡΕΥΜΑΤΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΗΠΟΙ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟΙ ΜΕ ΦΥΚΙΑ ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ,ΚΟΧΥΛΙΑ ΚΙ ΑΣΤΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΛΛΟΤΙΝΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ,ΤΩΡΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΑ ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΤΡΙΤΗΣ...ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ,ΣΤΗ ΜΗΤΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ,ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΟΙ ΒΥΘΙΣΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣΠΗΓΗ(http://ekati-e.blogspot.com/2008/05/blog-post_20.html)